คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : นำหลิวเหมยเข้ามาวังหลวง
“ท่านแม่ เหุใท่านึ้อเ้า้านา ท่าน็รู้ว่า้ารัอ์ายสามมา่อน นา่าหาที่ิแย่เาไปา้า!” เสียร้อโวยวายอหลิวเหมยัึ้นพร้อมเสียแส้ระทบับร่าายอนาเป็นระยะ
“ยัะเถีย้าอี ้าะีเ้าให้าย!”
“ท่านแม่ ท่าน...อย่าี้าเลย” าเหม่ยมออีฝ่ายที่พยายามอร้อ ้วยสายาแน่นิ่ พลายาึ้นื่ม้า ๆ มอูวามวุ่นวายที่เิึ้นภายในวนสุลเยว่อย่าพ่อใ
“อบมา เ้าะทำเ่นนี้อีหรือไม่ พวเ้าสอนเป็นพี่น้อร่วมท้อเียวัน เหุใเ้าึทำเ่นนี้ับพี่สาวอเ้า?” ะที่เยว่ฮูหยินพยายามลโทษบุรสาวนเล็้วยวามโรธ
“ท่านแม่!” เสียเรียอพระายาทำให้เยว่ฮูหยิน ะันิ่พลันหันลับมา ่อนาเหม่ยะเินรไปยัหลิวเหมย้วยิริยาแน่นิ่
“่อให้ท่านีนาให้าย ็ไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยนาหรอ ในเมื่อนาทำผิแล้ว ้าอพานาเ้าวัหลว ิามรับใ้้าแทนน้อสาม ีหรือไม่...้าะไ้อบรมสั่สอนนา ให้นาลับัวลับใ เป็นนีเหมือนนอื่น....” ทว่าหลิวเหมยเห็นสายาบาอย่าาาเหม่ยทำให้นาส่ายศีรษะไปมา
“ไม่ ้าไม่เ้าไปวัหลวับพระายาเ็า ้าะอยู่ที่นี่!” พระายายิ้มมุมปาเล็น้อย
“ลัวอันใั้นรึ” สอสายาผสานสบัน
“้าแ่ไม่อยาไปอยู่ที่วัหลว” นาพูปั พร้อมเนื้อัวอนามีเลือึมออาบาแผล พระายายิ้มอย่าพอใเมื่อเห็นบาแผลบนัวอีฝ่าย ่อนล่าวถาม
“เ้าน่ะเหรอ ไม่อบวัหลว นหัวสูเ่นเ้าปิเสธวัหลว เป็นเรื่อที่้าิไม่ถึ!” สิ้นเสียอาเหม่ย วามิอหลิวเหมย็ผุึ้นในทัน
‘ริสิ! หา้าเ้าวัหลว ้า็มีโอาสใล้ิับอ์ายสาม!’ สิ้นวามิ หลิวเหมย็ปัราบน้ำาออแบบลว ๆ
“ท่านแม่ หาพระายาอยาให้้าไปอยู่รับใ้นาที่วัหลว ้าไป็ไ้..ในเมื่อ้าทำผิไว้ ้า็อไถ่โทษ” ำพูอหลิวเหมย ทำให้พระายาใ้มือบบ่านาเบา ๆ
“พู่ายเ่นนี้็ี”
บวนเส็อพระายา ที่รับหลิวเหมยเ้ามาในวั เินผ่านหน้าฮอเฮาที่นั่สำราอยู่ในเพระราาน ทำให้หิสูศัิ์รู้สึแปลใเป็นอย่ามา
“นั่นบวนอพระายาาเหม่ยเหรอ” หิลานหันไปถามนาำนัลที่รับใ้
“เพะ”
สายาอฮอเฮาทอมอนลับา ่อนะนึบาอย่าไ้ แล้วเินามบวนนถึำหนัเิน ่อนะเห็นใบหน้าและลำัวอเยว่หลิวเหมยเ็มไป้วยรอย้ำ บาแผลบาุมีเลือึมออมา ทำให้ฮอเฮาไม่อาปล่อยผ่านไ้ ึเินรเ้ามา้วยวามรีบร้อน
“นี่มันเิอันใึ้น เหุใหลิวเหมยึบาแผลเ็มายเ่นนี้” สุรเสียอฮอเฮาทำให้เยว่หลิวเหมยแสร้ปล่อยน้ำาออมา ่อนพระายาาเหม่ยะรู้ทัน แล้วเินเ้ามาน้อมายลอีรั้
“ทูลฮอเฮา นาเพิ่ถูท่านแม่ทำโทษมาเพะ” สิ้นเสียอาเหม่ย ฮอเฮา็รีบเินเ้าไปับามเนื้อัวอหลิวเหมยทันที้วยวามเมา
“เหุใึทำโทษรุนแรเ่นนี้ เนื้อัวมีแ่รอยแผล” หลิวเหมยรีบน้อมายลพร้อมน้ำาหยลพื้น
“ไม่เป็นไรเพะฮอเฮา เพราะหม่อมันทำผิ ที่เหิมเริมล้าสสัยในัวพระายา ึโนท่านแม่ทำโทษ พระายาเห็นวรว่าหม่อมัน้อปรับปรุนิสัย ึพาหม่อมันเ้าวัมา้วย เพื่อมารับใ้ใล้ิพระายา” ำพูอันน่าสสารทำให้ฮอเฮายมือลูบศีรษะหลิวเหมย้วยวามเห็นใ ่อนะหันไปยัพระายาาเหม่ย
“เหุใเ้าึปล่อยให้เยว่ฮูหยิน ลโทษน้อสาวอเ้าไ้รุนแรเพียนี้ เนื้อัวอนามีแ่รอยแผล ้าะให้หมอหลวมารัษานา” ยัไม่ทันที่พระายาะอบลับ หลิวเหมยรีบส่ายศีรษะ แล้วพูึ้น้วยวามหวาหวั่น
“ไม่เป็นไรเพะ บาแผลเท่านี้ พัไม่ี่วัน็หายเพะ” ำพูอนา ทำให้ฮอเฮาเลื่อนสายารมายัพระายาาเหม่ย
“้าหวัว่า ารที่เ้ามายัวัหลวนี้ ะเป็นวามเ็มใอนา ไม่ใ่เพราะเ้าบัับนาหรอนะ”
“ถามนาสิเพะ” พระายาพู้วยรอยยิ้มราบเรียบพร้อมหลิวเหมยรีบส่ายศีรษะทันที
“หม่อมันไม่ไ้ถูบัับเพะ หม่อมันเ็มใ” ำอบอหลิวเหมย ทำให้าเหม่ยน้อมายลแล้วล่าวเสริม
“ทูลฮอเฮา หม่อมันถามวามเห็นนาแล้วเพะ หลิวเหมยเ็มใมาอยู่ที่วัหลว หม่อมันมิไ้บัับนาแ่อย่าใ ส่วนเรื่อบาแผลอนา หม่อมันิไว้แล้วเพะ ว่าหม่อมันะเป็นนรัษานาเอ ไม่้อรบวนเวลาอเหล่าหมอหลว อีอย่านาถือเป็นนอหม่อมัน ไม่ใ่นอราสำนั หานาอยาลับวนสุลเยว่ หม่อมันะไม่รั้นาไว้...” อ์ายสามยืนมอูเหุาร์อยู่ห่า ๆ สายาอายหนุ่มับ้อไปยัพระายาาเหม่ยอย่าับผิ ่อนฮอเฮา้าวเ้ามาหาพระายาแล้วพูบาอย่าออมา
“ที่เ้าเย่วยีวิ้าไว้ ้าาบึ้ใอย่ามา และ้อนั้นทำให้เ้าไ้ยืนอยูุ่นี้อย่าถู้อ แ่้าอยาฝาเ้าไว้อย่าหนึ่ ในวัหลวะไม่มีบีรัแผู้ที่อ่อนแอว่า อย่าไร้เหุผล เ้ารับนาเ้ามาเพื่ออบรมสั่สอน ็อให้เป็นไปามนั้น หา้ารู้ว่าเ้าบีและทำโทษนาเหมือนที่สุลเยว่ทำ ้า็ำ้อลโทษเ้า้วยเ่นัน” พระายายิ้มเล็น้อย แล้วน้อมายล
“หม่อมันเ้าใแล้วเพะ หม่อมันทูลลา” พูบ พระายาเบี่ยัวเินลับเ้าำหนัไป พร้อมสายาอหลิวเหมยะทอมอฮอเฮา้วยสายาโศเศร้า ่อนะเินามหลัพระพี่สาวไป้า ๆ
ความคิดเห็น