คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ปั้นหน้าต้อนรับนารา
“แ่วันนี้เห็นที พี่ปล่อยให้นาไปหาานไม่ไ้แล้วล่ะ” หิสาวไ้ยินันั้นึมวิ้วแปลใ ่อนเาะเอื้อมมาับมือบาแล้วำแน่น สบสายาอ่อนโยนมอเธออย่ามีวามหมาย นนารารู้สึเินอายแล้วรีบหลบสายานั้นในทันที
“พี่ทินหมายวามว่าไเหรอะ” ใบหน้าสวยามอนรหน้าไม่อาทำให้ทินธรห้ามใไ้ เาลืนน้ำลายแล้วเลื่อนมือับไรผมเธอทัหู้า ๆ อย่าถนอม ภายในห้ออันเียบสบ มีเพียเสียลมหายใอหิสาวที่ัลอออมาพร้อมแววาเป็นประายับ้อมอายหนุ่มไม่วาา
“ทำไมแฟนอพี่สวยั” ำหวานแสนอบอุ่น ทำให้นาราเผลอใหลุลอยไป ่อนใบหน้าหล่อเหลาะ้มลหอมแ้มนวล้า ๆ ้วยวามหลใหลอย่าถึที่สุ เมื่อเห็นว่าอีฝ่ายไม่่อ้าน เาึเลื่อนริมฝีปาบรรูบเธออย่าูื่ม ่อนนาราะไ้สิแล้ว่อย ๆ ผลัแฟนหนุ่มออ
“พี่ทินหยุ่อน่ะ” น้ำเสียอ่อนเผยออมาบาเบาพร้อมแววาไม่มั่นใ
“ทำไมล่ะ” ายหนุ่มเอ่ยถาม
“นายัไม่พร้อม”
“เราบันมาสามปีแล้วนะรับ พี่อทนมานานมาแล้ว ไม่เห็นใบ้าเหรอ” เาเินไปับมือแฟนสาวแล้วพยายามเลี้ยล่อม ่อนวาประหม่าอนาราะเลื่อนมอเา้วยวามเห็นใ
“พี่อนะ” เาพูร ๆ แล้วพยายามับร่าเล็เ้าหา บรรหอมแ้มและูบปาเรียวเล็อีรั้ ่อนเหุาร์ะบานปลาย สัาาบาอย่าอหิสาวทำให้เธอรีบปิเสธายหนุ่มทันที
“พี่ทินะ นายัไม่พร้อมริ ๆ” เมื่อเห็นว่าเธอปิเสธ้วยท่าทาริั ายหนุ่มึัใไม่รบเร้า ่อนพยัหน้ายอมรับ แล้วยมือลูบศีรษะหิสาวอย่าถนอม
“ถ้าั้นไปหาุแม่ับพี่อีรั้นะ” นาราไ้ยินันั้นึเยหน้ามอทินธร้วยวามสับสน บวับวามหวาหวั่นในิใ หิสาวนิ่เียบไปรู่หนึ่ ่อนายหนุ่มะปล่อยยิ้มว้าออมา
“รั้นี้มันะไม่เหมือนเิมอี ไปหาุแม่ับพี่อีรั้นนะนี”
“นาไม่อยาใหุ้แม่ท่านอึอั่ะ รอให้ท่านเปิใมาว่านี้ไม่ีว่าเหรอะ นาไม่ไ้หมายวามว่าะไม่่อสู้ับเรื่อนี้ แ่ิว่า...หาไปหาท่านบ่อย ๆ อาเป็นารทำให้ท่านอึอัใเปล่า ๆ” หิสาวให้เหุผละที่มือหนายัลูบศีรษะเธออย่าถนอม
“แ่ว่ารั้นี้ ท่านให้พี่มาวนนะ นาะปิเสธั้นเหรอ” สิ้นำพูายหนุ่ม วาเป็นประายอหิสาวปราึ้นทันที้วยวามแปลใ
“ุแม่ท่านวนั้นเหรอะ”
“รับ” ายหนุ่มอบรับอย่ามั่นใ
“ั้น็ไ้่ะ” รอยยิ้มอ่อนหวานอหิสาวปราึ้นอย่าสวยาม พร้อมทินธรพาเธอเินทาลับบ้านหลัให่ทันทีามแผนารที่ไ้วาไว้ับมารา
เพีย้าวเท้าเ้ามาในบ้านหลัให่อระูลวายุภัษ์ วามรู้สึอนารา็เปลี่ยนไปในทันทีเมื่อวีราเินเ้ามาทัทายอย่าเป็นันเอ ผิับราว่อนราวับหน้ามือหลัมือ หิสาวไม่รอ้ารีบยมือไหว้ทัทายทันที้วยิริยาอ่อนน้อม
“วันนี้ันให้แม่บ้านทำับ้าวไว้หลายอย่าเลยล่ะ หนูนาอยู่ทานอาหาร้วยันนาน ๆ หน่อยนะ” หิสาวพยัหน้ายิ้มรับ พลันเลื่อนมอทินธร้วยวามแปลใ หาแ่เาทำราวับไม่มีอะไรเิึ้น ูมือเธอเินมายัโ๊ะอาหารที่มีแม่บ้านทยอยนำอาหารมามายออมาาในรัว
นาราเลื่อนสายามออาหารหลาหลายเมนู พลันหันไปยัวีรา้วยวามแปลใ ่อนรอยยิ้มออีฝ่ายะทำให้เธอ่อย ๆ ผ่อนลายล
“ไม่รู้ว่าะถูปาหรือเปล่า แ่ัน็ให้แม่บ้านทำเ็มที่แล้ว ลอิมสิ” วีราัแเียวหวานใส่านหิสาวพร้อมรอยยิ้มเมา
“อบุ่ะ” หิสาวน้อมายลเล็น้อย แล้วัอาหารึ้นิม ่อนะเอ่ยมามมารยาท
“อาหารอร่อยมาเลย่ะ”
“ันีใที่เธออบ” วีราอบพลาเลื่อนสายาไปยัลูายเพื่อส่สัาบาอย่า
“อีรึ่ั่วโมพี่มีประุม่วน นาอยู่ับุแม่สัสามั่วโมไ้ไหมรับ” ้วยวามเรใึทำให้หิสาวอึอั ่อนวีราเห็นเป็นัหวะึรีบพูึ้น
“อยู่เป็นเพื่อนแม่หน่อยนะ วันนี้แม่เบื่อ ๆ อยามีเพื่อนนัุ่ย้วยให้ลายเหา เสร็แล้วเี๋ยวทิน็มารับ... ส่วนทิน ลูไม่้อห่วนาราหรอนะ แม่ะูแลว่าที่สะใภ้นนี้อย่าีเลย” ทินธรพยัหน้าแล้วหันมายัแฟนสาวอเาพร้อมรอยยิ้มอ่อน
“อยู่ับุแม่อพี่่อนนะ เสร็ธุระแล้วพี่ะรีบมารับ”
“อย่านั้น็ไ้่ะ” หิสาวอบอย่าเลี่ยไม่ไ้ ่อนสอแม่ลูะมอหน้าันแล้วปล่อยยิ้มออมาอย่ามีวามหมาย
หลัาเสียรถอทินธรแล่นออาบ้านหลัให่ นมหวาน็ถูแม่บ้านยมาเสิร์ฟทันที
“ลอิมสิ บัวลอยไ่หวาน เี๋ยวนี้หาอร่อย ๆ ทานยาแล้วเหมือนัน ว่าแ่นมพวนี้เป็นนมโบรา เ็รุ่นใหม่อย่าเธอะอบหรือเปล่า็ไม่รู้” นาราไ้ยินันั้นึพูึ้น
“ที่สถานสเราะห์มีนใีเอามาเลี้ยเราบ่อย ๆ ่ะ นาทานไ้่ะ” วีราไ้ยินันั้นึฝืนยิ้มออมา ะในใรู้สึรัเียอย่าบอไม่ถู ้วยานะออีฝ่ายไม่มีส่วนใเหมาะสมับลูายแม้แ่น้อย แ่้วยุมุ่หมาย้าหน้าำเป็น้อพึ่พาหิสาวามำแนะนำอทินธร
“ันอโทษเธอ้วยนะ ที่ราว่อนพูาไม่ถนอมน้ำใเธอเท่าไหร่ พอีัน่อน้าใที่อยู่ ๆ ทินเาพานแปลหน้าเ้าบ้าน เพราะโยปิแล้วเาไม่เยพาผู้หินไหนเ้าบ้านเลย มีเธอเป็นนแร” แม่บ้านที่ยืนฟัอยู่ถึ้มหน้าลอย่ามีพิรุธ
ความคิดเห็น