คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ออกรับหน้าแทนหญิงอื่น
“รับสั่อฮ่อเ้ับฮอเฮา มีผู้ใล้าั? ระทั่อ์ายรอเอ็ยัไม่ล้า แล้วหม่อมันเป็นใรเพะ” สายาสั่นไหวอหิสาวอบลับมาพร้อมวามรู้สึเ็บปว ่อนนาะเอื้อมไปับมือเาพร้อมรอยยิ้ม
“อบพระทัยที่ทรเป็นห่วและอยู่้าหม่อมันเสมอมา น้ำพระทัยออ์ายสี่ หม่อมันไม่เยลืม และไม่มีวันลืม ในวัหลวนที่ีับหม่อมันมาที่สุ็ือพระอ์” ำพูอ่อนหวานอนา ทำให้วามุ่นมัวในใออ์ายสี่่อย ๆ สบล เาถอนหายใแล้วฝืนยิ้ม
“เ่นนั้นเ้าอยาลับำหนัแล้วหรือยั” หิสาวหันมอไปยัโมไฟที่ส่อประายสว่าไสว แล้วส่ายศีรษะ
“ั้น้าะเป็นนพาเ้าเิมมานในวันนี้เอ” เาพูบ็ูมือนาไปพร้อมับสายลมแห่วามหนาวเหน็บ ท่ามลาสายาออ์ายรอ และหลี่เถียนเปาที่ยืนมอทั้สอาั้นบนสุอร้านน้ำา
“ทริอะไรอยู่เหรอเพะ” ำถามอหิสาวทำให้ายหนุ่มสูศัิ์อบลับ้วยสายาแน่นิ่
“อ์ายสี่ ูแลหยาเอ๋อเ่นนี้มาั้แ่เ็ วันนี้เาเห็น้าวนเวียนอยู่ใล้เ้า เาไม่มีวันยอม่าย ๆ หาเป็นไปไ้ เ้าอยู่ห่าาเาเป็นีที่สุ เพราะอ์ายสี่ไม่เหมือน้า ที่ะเ็บ่อนวามรู้สึไว้ลอเวลา” ำพูราบเรียบออี้เทียนทำให้หิสาวหันสายาสั่นไหวลับมา แล้วเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียสั่นเรือ
“หม่อมันไม่มีอำนาใ ไป่อสู้ับพวเาหรอเพะ หาบัเอิพบันเมื่อใ ำเป็น้อยอมอย่าเียว ึะรอพ้น” ำอบอนา ทำให้เาหันมาแล้วนิ่เียบไม่ล่าวสิ่ใ่อ
เวลาผ่านไป่อนืน เทศาลประำปี็บลพร้อมผู้นแยย้ายับเินทาลับ อ์ายสี่เินมาส่พระายาหยาเอ๋อ ที่หน้าำหนัเหมยอ้าย
“้าส่เท่านี้พอนะ หามีโอาส้าะแวะมาเยี่ยม” หิสาวพยัหน้ายิ้มรับ ่อนอ์ายสี่ะหันไปยัยี่หวาแล้วำับ
“หาเิอะไรึ้นับพระายา เ้ารีบไปาม้าไ้ลอเวลาเ้าใหรือไม่”
“เ้าใแล้วเพะ” สิ้นเสียอบรับอนาำนัล ายหนุ่มสูศัิ์็เบี่ยัวเินาไป ท่ามลาสายลมเย็นพัผ่านมาระทบายทั้สอ
เมื่อเินลับเ้าำหนัไป สายาอหยาเอ๋อพาผ่านเห็นแสะเียาห้อบรรทมออ์ายรออี้เทียนยัส่อสว่าอยู่
“เ้าไปพัผ่อนเถอะ ้าะเ้าไปูแลวามเรียบร้อยอ์ายรอ่อน” ยี่หวาหันมอไปยัห้อบรรทม ที่มีแสะเียส่อไสวอยู่รา ๆ
“เพะ” ยี่หวาเินแยออไปอีทา พร้อมสอเท้าเล็อหยาเอ๋อะมุ่รไปยัห้อบรรทมออี้เทียน ่อนหลี่เถียนเปาะเินสวนออมาพร้อมอ์ายรอ ทำให้สอเท้าเล็อพระายาะั หัวใวน้อยหล่นวูบอีรั้ ทอสายารไปยัสามีแน่นิ่ ไม่มีสิ่ใเอ่ยออมาเป็นำพูไ้ สายลมที่ว่าหนาวเหน็บยัไม่เท่าับภาพรหน้าที่ไ้เห็น
“ถวายพระพร พระายาหยาเอ๋อเพะ” หลี่เถียนเปาน้อมายเารพ ่อนอ์ายรออี้เทียน ะ้าวเท้ามาเพื่อรับหน้าแทน
“้าไม่ิว่าเ้าะลับมาเร็ว เพราะเห็นว่าไปับเียว้าน เป็น่วเวลาที่ทำให้เ้ามีวามสุ เทศาลโมไฟเป็นเทศาลที่เ้าอบมามิใ่รึ?” หิสาวลืนวามเ็บปวลอ แล้วเลื่อนสายามายัหลี่เถียนเปา
“้ารู้ว่าอ์ายรอมีใรัเียว่อเ้า แ่ารระทำเ่นนี้ไม่มีผู้ใในวัหลวล้าระทำ ่อให้เป็นวาม้อารออ์ายรอ แ่ศัิ์ศรีอเ้าวรมี่ามาว่า” หิสาวไ้ยินันั้นึน้อมายลเล็น้อย ไม่อบโ้
หยาเอ๋อหันมอมายัอ์ายรอ แล้วัสินใเบี่ยายเินลับห้อพัไปโยไม่หันลับมามอ
“หยาเอ๋อ! เี๋ยว่อน” ำเหนี่ยวรั้อเา ทำให้หิสูศัิ์หันลับมาามเสียเรียออีฝ่าย ภาพที่เห็นือเา่อย ๆ ยมือลูบศีรษะหลี่เถียนเปาเบา ๆ
“เ้าลับไป่อน แล้ว้าะหาเวลาไปพบ”
“เพะ” หลี่เถียนเปาหันมามอมาหยาเอ๋อรู่หนึ่ แล้วเินาไป้วยวามรีบร้อน ท่ามลาสายลมเย็นเยียบพัผ่านมาระทบายทั้สอ
อ์ายรอหันพระพัร์ามมายัพระายา ทั้สอสบสายาันอย่ามีวามหมาย พร้อมายหนุ่มถอนหายใ แล้วเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียราบเรียบ
“หาเ้าะโทษนา ้าอบอว่านาไม่ผิ!”
“หม่อมันไม่เยโทษว่านาผิเพะ” ำอบอหยาเอ๋อทำให้เาัสินใเินเ้าไปหา แล้วล่าวับนา้วยน้ำเสียั้มั่น
“เ่นนั้น็วรรู้ไว้ ว่าารแ่านที่เิึ้น เป็นเพียวาม้อารอฮ่อเ้ ไม่ใ่้า” เาแสุยืนอัวเอัเน น้ำเสียและิริยาเย็นา นหยาเอ๋อถึับพูอะไรไม่ออ ่อนนาะั้สิแล้วฝืนยิ้มออมาบาเบา
“เ่นนั้น หม่อมัน็ะเ็บวามรัที่มี่อพระอ์ไว้ ไม่ให้ล้นออมารบวนวามสุอพระอ์” นาล่าวบ ็เบี่ยัวเินาไป ปล่อยให้ายหนุ่มนิ่อึ้ ับวามสบเียบออีฝ่าย ที่เ็บ่อนทุอย่าไว้ภายใ้วามเ็บปวอัวเอ ิ้วเรียวระุเล็น้อยพร้อมวามิ่า ๆ ผุึ้นในใ ท่ามลาสายลมเย็นพัวูบเ้ามาปะทะาย
ความคิดเห็น