ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Guy อย่า ลืม ฉัน

    ลำดับตอนที่ #3 : ฟ้าลิขิต

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 56


    "ว้ากกกกกกกก"ฉันร้องเสียงหลงโดยที่เจ็บความเจ็บบนหัวฉันเลยล่ะ"นายมาได้ไงเนี่ย"
    "ก็ติดรถเพื่อนมาอ่ะ ทำไมเหรอ"หมอนี่กวนอวัยวะส่วนล่างไม่เคยเปลื่ยน -*- "ฮ่าๆ เราไปคุยในที่ที่ส่วนตัวกว่านี้ดีกว่าน่ะ"ว่าเเล้วเขาก็ส่งสายตาไปทางเเซม
    "อื้ม...ก็ดี เเซมนายอย่าพึ่งถามอะไรฉันปวดหัวอยู่ "ฉันพูดเพราะเห็นเเซมกำลังอ้าปากจะถาม
    "เเล้วเธอไปขุดคุ้ยความหลังกับหมอนั่นมันไม่น่า..ปะ.."
    "เเซม...ฉันนึกออกเเล้ววันนีเป็นวันเกิดของเจนมันน่ะ ^ ^;; ใช่ไหมเจน"สเนคพูดขึ้นมาเพื่อจะไม่ให้ฉันอารมณ์เเปรปรวนมากกว่านี้
    "เอ่อ...เออ!! ใช่!! วันนี้วันเกิดฉัน ทำไมจำไม่ได้น้าาาาาา ไปฉลองกันดีกว่าเนอะไปๆ สเนคเลี้ยงเอง"
    "เเล้ว.."เเซม
    "ปล่อยให้เขาคุยกันเถอะน่า เอ้า! เมฆช่วยน่อยสิ"
    "ไร้สาระจริงๆ -______- "เเล้วเมฆก็เดินมาช่วยลากเเซมไปตามคำขอของเชอร์รี่ เเล้วพวกนั่นก็จากไปเหลือเเค่ฉันกับมาคัส
    "..."
    "-___-"
    "ทำไมทำหน้าอย่างนั่น"
    "ก็เธอจะคุยกลางสนามบาส กลางเเดด ใช่มั้ย
    "เออ"ฉันค่อยๆลุกขึ้นเเต่ด้วยความที่พึ่งโดนลูกบาสปาใส่หัวจึงทำให้ฉันยืนเเบบโซเซ จนในที่สุดมาคัสก็หมดความอดทนกับทางท่าโซเซของฉันเต็มที ก็เขาพึ่งปาลูกบาสมาที่หัวของฉันเองนิ ฉันไม่ผิดซะน่อย จู่ๆเขาก็ช้อนตัวฉันขึนมา O_o
    "นายทำอะไรน่ะ o_O"
    "ก็อุ้มไง"
    "กริ๊ดดดดดด ปล่อยน่ะเว้ยย"
    "เลิกกริ๊ดได้เเล้ว เดี๋ยวคนอื่นเขาจะคิดว่าฉันจะทำมิดีมิร้ายกับเธอหรอก หรืออยากเป็นข่าว?"
    "เงียบก็ได้!"
    "ดีมาก ทะ..เอ้ย"
    "อะไรของนาย"
    "เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก"เขาดู...ขะ...เขิน?เอ้ยคนอย่างหมอนี่เนี่ยน่ะจะเขิน "ถึงเเล้ว^^"
    "สนามหลังโรงเรียนเนี่ยน่ะส่วนตัวของนาย?"ฉันเอามือกุมหน้าผาก
    "ใช่"
    "เข้าเรื่องเลยดีกว่า"
    "เธออ้วนขึ้น.."
    "นายไม่อ้วนขึ้นรึไงย่ะ หรือตั้งเเต่ตอนป.3น้ำหนักนายเท่าเดิม?"
    "ขี้บ่นเหมือนเดิมด้วย"
    "นายเองก็เหมือนกันฉันไม่คิดว่าจะได้เจอนายอีก"
    "ฉันว่า...เธอคงไม่เคยคิดเรื่องของฉันมากกว่า"น้ำเสียงเขาดูไม่ค่อยดีเเฮะ...
    "อย่าพูดอย่างนี้สิ ยังไงนายก็ยังเป็นเพื่อนผู้ชายคนเเรกของฉันน่ะ ทำไมฉันจะไม่คิดถึงนาย"เห้ยฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย -__+
    "เเสดงว่าเธอคิดถึงฉันงั้นสิ"
    "กะ...ก็ไม่เชิงนั่น"
    "คิดถึงกันก็บอกมาเถอะ ฉันดีใจน่ะที่เธอพูดเเบบนั่น"
    "นี่...พอเถอะน่ะเรื่องคิดถงคิดถึงเนี่ย นายทำให้ฉันจะอ้วก"
    "ฮ่าๆๆ นั่นสิ"
    "นายคิดว่ามันบังเอิญไหมที่จู่ๆเราก็เจอกันน่ะ เเถมยังจำกันได้ดีด้วยสิ"
    "ฉันว่าไม่บังเอิญหรอก"
    "ทำไมล่ะ เอ๊...อย่าบอกน่ะว่านายสืบชีวิตของฉันน่ะ -__-++"
    "จะบ้าเหรอ ฉันเเค่คิดว่า ฟ้าลิขิต มามากกว่า"
    "ฟ้าลิควิกมากกว่า เเบร่ "
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×