คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : What!!
3
หลังเลิกเรียน…
“แกยังไม่บอกฉันเลยนะ ไอทัม!!”
“โอ้ยยยย แกรู้ไปจะได้อะไรขึ้นมาฟะ”
“ได้รับคำตอบที่ฉันอยากรู้ไง^O^”
“-__-”
“ฉันเป็นเพื่อนแกนะ ทำไมบอกไม่ได้ ขนาดฉันยังบอกแกทุกอย่างเลย-v-” ก็เพราะแกเป็นเพื่อนฉันไงT_T ถ้าฉันบอกแกไปว่า ’ฉันกำลังจะได้รับตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียในวันเสาร์นี้ แล้วสองคนนั้นต้องเป็นบอดี้การ์ดเป็นจำตัวฉัน’ แกจะช็อคไหมละ แล้วแกอาจจะเลิกคบกับฉันก็เป็นได้TOT
“นะ…นิคเขาเป็น…”
“เป็น?”
“ปะ…เป็นญาติห่างๆ ของฉันเอง เขามีพี่ชายที่เพิ่งย้ายมาด้วยกัน แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าอยู่มออะไร เราไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไร่ เพราะฉะนั้นมีอะไรก็ไปถามพวกเขาเองดีกว่านะ” ขอโทษที่ต้องโกหกนะ เพียร์U_U
“โธ่! แค่นี้เอง ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรกล่ะ ให้ฉันคิดไปไกลซะตั้งนาน”
“แต่แกห้ามเล่าให้ใครฟังน่ะ”
“ทำไมวะ เป็นญาติกันก็ไม่เห็นมีอะไรเสียหายเลยหนิ ดีกว่าให้คนอื่นคิดเป็นอย่างอื่นนะ”
“เอาเถอะ ห้ามน่ะ”
“ Okay ,Babe :D”
“กลับก่อนนะ กินไอติมกับดาร์ลิ้งค์แกให้อร่อยนะ”
“อ่าเคจ๊ะ บาย”
“บาย”
พอรอดจากเพียร์ฉันก็ต้องรีบมายังสถานที่ที่ฉันนัด นิคโคลัส และ นิล ทันที คุณหลายๆ คนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่นัดเจอที่หน้าโรงเรียนซะก็หมดเรื่อง แต่แหมจะให้คนอื่นรู้ว่าฉันกลับบ้านกับเด็กใหม่สุดฮอตถึงสองคน ฉันไม่ถูกล้อจนเป็นหัวข้อข่าวใหม่เลยรึไง-*- ฉันเลยต้องนัดสถานที่ไว้ในที่ลับตาคนนิสนึง ทีแรกฉันจะบอกให้กลับกันเองเพราะบ้านฉันกลับโรงเรียนก็ไม่ได้อยู่ไกลจนเกินไป ถ้าใช้เวลาก็สักประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั่นเอง แต่ตาลุงจอมวงการ(หรือพูดง่ายๆ ก็พ่อของนิลกับนิคนั่นแหละ)บอกห้าม ต้องกลับพร้อมกันเพื่อความปลอดภัยของฉัน-_-^^ ว่าแต่ฉันรอมาได้สักพักแล้วนะยังไม่เห็นวี่แววของใครสักคนเลย หวังว่าคงมาถูกทางนะ อีกอย่างฉันส่งแผ่นที่เข้าโทรศัพท์ไปให้พวกเขาแล้วน่ะ
All I want to do is find a way back into love I can’t make it through without a way back into love *
จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นมา พอหยิบมันขึ้นมาดูก็ปรากฎชื่อคนบนจอโทรศัพท์
‘ Nin ’
ฉันก็รีบกดรับสายในทันที
“ฮัลโล”
(มาที่หน้าโรงเรียน)
“หือ?”
(ฉันบอกว่าให้มาหน้าโรงเรียน)
“ อ่า…อืม”พูดจบฉันก็กดตัดสายแล้ววิ่งไปหน้าโรงเรียนทันที หน้าโรงเรียน? เขาจะเรียกฉันไปที่นั่นทำไม ในเมื่อฉันนัดให้เขามา… โอ้ยยยย พอ! พอ! ปวดหัวเลิกคิดๆ ในที่สุดฉันก็ถึงที่หมายจากสีหน้าที่เหนื่อยล้ากลายเป็นสีหน้าที่ต้องช็อคสุดๆ เมื่อพบกับ…
“กริ๊ดดดดด”
“กร๊าซซซซซซซซ”
“พี่ขา~ ขอเบอร์หน่อยสิคะ>_<”
ความฮอตของผู้ชายตรงหน้าทั้งสอง…นี่เขาจะมาเป็นบอดี้การ์ดฉันจริงๆหรือนี่=_=^^ ไปเป็นนายแบบรุ่งกว่าเยอะ-_-^^
“บ้านอยู่ไหนคะ เดี๋ยวหนูไปส่ง”
“แกๆ เมื่อกี้พี่นิลเขาเสยผมด้วยง้าสสส์>.,<” พบรุ่นน้องราวๆ สิบกว่าชีวิตยืนล้อมนิคกับนิลไว้-_- ยัยเด็กพวกนี้อันตรายซะจริงๆ เห็นผู้ชายหล่อไม่ได้เลย-*- แต่นายสองคนนั่นก็ไม่ได้ต่อต้านหรือมีความคิดที่จะออกห่างเลยหรือไงกัน แค่กีดกันพวกผู้หญิงออกจากตัวเองยังไม่ได้จะไปนับประสาอะไรกับบอดี้การ์ดเนี่ย=_+
“เฮ้! ออกัส” นิลเรียกพร้อมโบกมือเรียกฉัน ทำให้รุ่นน้องทั้งหลายหันมามองทางฉันเป็นตาเดียว ( - -)----(-_-)----(- - ) และตามมาด้วยเสียงของนิค
“อ้าว! พี่ออกัส!” และนั่นทำให้สายตาที่หันมามองฉันถูกเปลื่ยนจากโหมดปกติเป็นสายตาพิฆาตทันที
“มาพอดีเลย” ว่าแล้วนิลก็แหวกทางเดินตรงมาทางฉันพร้อมจูงมือลากไปที่รถคันหรูสีขาว “ขึ้นรถ”เขาบอกเสียงเรียบพร้อมตะโกนไปทางนิคที่ยังไม่ออกมาจากการลุมล้อมของสาวๆ(แสนโรคจิต)พวกนั้น “นายจะกลับด้วยกันไหม”
“กลับเส่ กลับ!” นิคตะโกนตอบกลับก่อนที่จะแหวกว่ายออกจากการอ้อมล้อมนั่น แต่ก็ไม่วายที่จะหันไปโปรยรอยยิ้มแสนน่ารักไปให้สาวๆ “กลับก่อนนะครับ”
“กริ๊ดดดดด”
“น่ารักอ้ะ>O<”
“ที่สูดดดดด><”
“ไม่ให้ไปส่งหรอคะ><”
เหล่าบรรดารุ่นน้องทั้งหลายต่างปล่อยความเป็น…ของผู้หญิงเต็มที่ กริ๊กกร๊าดไม่จบไม่สิ้น ในที่สุดนิคก็สามารถขึ้นรถได้รถก็เคลื่อนตัวทันที
“ระ…”
“สรุป…ต่อไปนี้เราต้องนั่งรถคันนี้กลับ ลุงสมหมายจะมารับหลังเลิกเรียนทุกวัน ต่อไปนี้ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าพาเพื่อนมาบ้าน” นิล
“…” ลุงสมหมายคงเป็นคนขับรถสิน่ะ ถ้าคุณลุงโรเบิร์ตสั่งมา ฉันเองก็คงจะปฎิเสธไม่ได้ซะด้วยสิ ยังไงลุงเขาก็มีประสบการ์ณมาเฟียมากกว่าฉันอยู่ดีในเรื่องนี้
“อ้อ…พ่อฝากมาบอกนายว่า…’อย่าหาเรื่องชกต่อย’ แต่ถ้าคงไม่ทันแล้วใช่มั้ย” นิลพูดกับนิคพร้อมกระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก
“อะไรกัน เรื่องนี้ฉันไม่ได้ผิด และฉันก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มด้วย” นิคพูดพลางปลายนิ้วที่มุมปาก แผลของเขาดูจะยังไม่หายเจ็บ…นายไม่ผิดแต่ปากนายนะผิดรู้ไหม-*-
“เด็กยังไงก็เด็ก…คราวนี้ไปมีเรื่องกับใครเข้าล่ะ”นิลพูดเหมือนเป็นเรื่องที่สุดแสนจะธรรมดา…พร้อมเท้าคางไปทางที่ๆ นิคนั่งอยู่
“แฟนของพี่ออกัส” คำตอบของนายนิคโคลัสทำให้ฉันหันไปทำตาเขียวใส่
“บอกว่าไม่ใช่แฟนโว้ยยยย>O<”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่^^”
“นี่…ฉันบอกกับเพื่อนฉันไปว่าพวกนายเป็นญาติห่างๆ ของฉันอะไรเทือกนั้นอ่ะ เวลาเพื่อนฉันถามอะไรก็อย่าทำเสียเรื่องล่ะ”ฉันพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นมาได้เพราะพวกเขาควรจะรู้ว่าเขาอยู่กับฉันในฐานะอะไรต่อหน้าเพื่อนฉัน
“ครับ / อือ”
“ว่าแต่นิล…นายอยู่มออะไรล่ะ” เขายักคิ้วข้างขวาก่อนจะตอบคำถาม
“ม.6”
“อ้าว! ไหนเฮียบอกว่าจะพยายามทำตัวโง่ๆ ให้ได้อยู่ม.5 กับพี่ออกัสไง”
“แล้วทีนายล่ะ ฉันบอกว่าให้ทำตัวฉลาดสมกับม.5 สุดท้ายก็ม.4”
“เออก็ฉันมันโง่ไง แต่เฮียแค่ทำโง่ทำไม่ได้หรือไงกัน”
“หยุดเถอะ ฉันปวดหัว=_=”
--- คืนวันศุกร์ ---
ทุกๆ วันที่ผ่านชั่งเป็นอะไรที่สุขสบาย เนี่ยงจากพ่อของนิลและนิค หรือคุณลุงโรเบิร์ดได้ส่งแม่บ้านมาให้ดูแลบ้านฉันอย่างดี ทั้งหาข้าวหาปลา ทั้งทำความสะอาดบ้าน จนบางครั้งฉันก็รู้สึกรบกวนมากไป แต่คุณป้าเขาบอกว่าฉันไม่ควรทำอะไรแบบนี้ปล่อยให้ป้าจัดการดีกว่า ส่วนสองคนนั้นวันๆ ก็เอาแต่ซ้อมแลกมัดกัน แลกกันแบบจริงๆ เลยล่ะ เนื้อถึงเนื้อ แต่จะออกแรงไม่มากเท่านั้นเอง แต่ถ้าจะอัดจริงๆ ก็จะไปอัดกับกระสอบทรายซะมากกว่า(บ้านฉันไม่มีหรอกน่ะ พวกเขาไปหามาจากที่ไหนไม่ทราบ และขี้เกียจทราบ-__-^^) แต่การพูดจากับฉันของคนในบ้าน ทำให้ฉันรู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูกT_T ทั้งนิคทั้งนิลทั้งคุณป้าพูดอย่างกะว่าฉันจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าบริษัทยังไงอย่างงั้น=_=
พอฉันกินข้าวเย็น ล้างจานเสร็จฉันก็รีบวิ่งแจ้นมาบนห้องนอนของตัวเองทันที เพื่อคิดว่าจะทำยังไงกับไอเดตเฮงซวยที่จะเกิดขึ้นพร้อมกับงานรับตำแหน่งสุดเศร้าของมาเฟียนี้ดี ทำไมอีตาซีริคมันต้องมานัดพร้อมกันด้วยน่ะ>O< แง้ง~~~
All I want to do is find a way back into love I can’t make it through without a way back into love
จู่เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นมาทำลายบรรยากาศความเงียบในห้อง ชื่อที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอนั่นทำให้แนแปลกใจนิดหน่อย แต่ก็กดรับสาย
(ฮัลโหลออกัส)
“ว่าไง ซีริค”
(คือ…เอ่อ…คือ)
“คือ?”
(คือพรุ่งนี้ฉันไปเดตกับเธอไม่ได้แล้วอ่ะ พอดีฉันติดงานสำคัญอ่ะ เฮ้ยๆ แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่สำคัญน่ะ แต่งานนี้มันสำคัญ… โธ่เว่ย!! พูดอะไรออกไปว่ะเนี่ย ) ประโยคหลังท่าทางเขาจะสถบกับตัวเอง แต่นายลืมไปหรือเปล่าว่านายเอาโทรศัพท์จ่อปากอยู่ คิดว่าฉันจะไม่ได้ยินหรือไงกัน=_=
“ไม่เป็นไรๆ พรุ่งนี้ฉันก็ไม่ว่างเหมือนกัน ฉันกะจะโทรบอกนายอยู่พอดี”
(ไม่ว่าง? แปปเดี๋ยวมีหนุ่มคนไหนมาจีบเธออีกเนี่ยยย!>O< เดี๋ยวพ่อจะอัดซะให้เข็ด!!)
“-__-^^”
(ว่าแต่เธอไม่โกรธฉันแน่น่ะ>_<)
“ไม่เลยๆ” ออกจะดีใจไปด้วยซ้ำ=_=
(อ่าๆ ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้มีงานสำคัญ><)
“จ้ะ”
(กู๊ดไนท์นะคร้าบ มายเลิฟฟ)
“อืมๆ กู๊ดไนท์” ในที่สุดฉันก็สามารถเคลียร์ปัญหาเรื่องนัดได้แล้ว!! ในขณะที่ฉันกำลังนอนหงายบนเตียงจินตนาการว่างานในวันพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไงกันนะ จะเหมือนในละคร หรือซีรี่ย์เกาหลีหรือป่าว>< จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูที่มาทำลายความเงียบนั่น
ก็อกๆ
“อืม…เข้ามาสิ”
ครืด…
“ผมเอาชุดที่คุณต้องใส่ในวันพรุ่งนี้มาให้ จะให้ผมวางไว้ที่ไหน” นิลเดินมาพร้อมกับชุดเดรสโชว์ไล่สองข้างสีขาวประดับด้วยลูกไมม้สีดำตรงขอบกระโปรงที่ยาวประมาณเข่า มีโบว์สีดำสนิทผูกอยู่ด้านหลังของชุด ดูโดยรวมแล้วมันชั่งดูเป็นชุดที่สวย น่ารัก เหมือนหญิงสาวที่บริสุทธิ์เหมาะกับฉันจังเลยแฮะ(มันมั่นใจในตัวเองอะไรเช่นนี้=_=*)
“แขวนไว้ตรงนั้นเลย” ฉันชี้นิ้วไปทางราวแขวนผ้าริมหน้าต่าง พอแขวนเสร็จเขาก็หันมามองหน้าฉัน?
“คุณป้าได้บอกคุณเรื่องการย้ายบ้านหรือยัง”
“ฮะ…ฮ่ะ! ย้ายบ้าน!!O_o” จู่ๆจะมาย้ายบ้านฉันเนี่ยนะ
“แสดงว่ายังสิน่ะ… ใช่เราต้องย้ายบ้านในวันพรุ่งนี้หรือก็คือวันที่คุณไดรับตำแหน่งใหม่ เราต้องการให้คุณอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุด เพราะฉะนั้นเตรียมของด้วยนะ พรุ่งนี้จะมีรถขนย้ายมารับของ ”
“…” ย้ายบ้าน…
“ผมไปก่อน ราตรีสวัสดิ์”
* Way back into love
ความคิดเห็น