คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สัญญา...ลับ
“เพียร์ ฉันกลับก่อนน่ะ”
“อะ…แล้วไม่กลับพร้อมฉันแล้วเหรอ”
“ถ้าฉันรอแกฉันคงไม่ต้องทำอะไรกินพอดี-___-^^”
“เออ! ไปเลยไป๊ ไอ้เพื่อนไม่รักดี!”
“โด่วววว วันนี้ฉันต้องรีบจริงๆ ดูท้องฟ้าเส่(- -)/ ” ฉันพูดพลางชี้ไปบนท้องฟ้าครึมๆ
“เออๆ ไปเถอะไป วันนี้ฉันจะไปกับบอสก็ได้ เชอะ!”
“จ้ะ-_- บาย”
“บาย”
เปาะ! แปะ!
หว่า…ฝนตกอีกแล้วสินะทำไมฉันชั่งโชคไม่เข้าข้างแบบนี้ด้วยล่ะT_T พอฉันก้าวขาออกจากประตูโรงเรียนปุ๊บก้เหมือนเปิดสวิสต์ไฟปั๊บ ฝนเทลงมาพอดีU_U และท่าทางมันจะไม่หยุดง่ายซะด้วยสิ เสื้อกันฝนก็ลืมเอามา ทำไงดีฟะเนี่ย ดันลืมว่าช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝนสะได้-*- แต่ก็น่ะ…แค่ชื่อของฉันเองก็’ออกัส’ที่แปลว่าเดือนสิงหาคมอยู่ในช่วงฤดูฝนนี่เอง…แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่ชอบฝนสักกะนิด-_-;; และแน่นอนว่าฉันต้องไม่มีทางที่จะเลี่ยงฝนได้อย่างแน่นอน และไม่นานฉันก็ถึงหน้าบ้านพอดี ทำไมหน้าบ้านฉันกลายเป็นที่จอดรถคันงามๆไปแล้วเรอะo_O ว่าแล้วฉันก็รีบขึ้นบ้าน พร้อมบิดประตูแล้วประตูก็เปิดออก เห้ย! เมื่อเช้าฉันล็อกไว้นี่หว่า… ผีอำรึเปล่าเนี่ย…นึกแล้วขนลุก~_~
ครืด!!
“เฮ้ยยย!!O_O” ไม่น่ะ!! ไอคนพวกนี้มันเป็นครายยยย เข้ามาบ้านฉันได้ไงวะ ตอนนี้กำลังมีผู้ชายนับสิบคนอยู่ในบ้านฉันด้วยเครื่องแบบสีขาวเลิศสุดๆแถมยังยืนตรงเป็นสองแถวเว้นช่องว่างเป็นทางเดิน? นี่บ้านฉันนะเว่ยยยย ยังมาทำเป็นหน้านิ่งกันอยู่ด้ายยยยยยยยยT^T ความคิดแรกที่แล่นเข้ามาในสมองคือ…ตำรวจ ใช่!ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ ฮึ่ย! แต่ตอนนี้ฉันขาแข็งไปหมดแล้วน้าY_Y ในขณะที่ฉันยืนเก้ๆกังๆหยิบโทรศัพท์ของตัวเองในบ้าน ‘ของฉัน’ (แห่ม ย้ำซ่ะ-_-;) ฉันก็รีบวิ่งแจ้นไปนอกบ้านทันทีและหาที่หลบภัย ฉันรีบกดเบอร์ฉุกเฉินทันที
(ตึด…)
(ตึด…)และพอคนปลายสายรับโทรศัพท์ ฉันก็รีบรายงานข่าวด่วนที่บ้านทันที
“คุณตำรวจคะ ช่วยด้วยค่ะ บ้านเลขที่ XXX ซอยXYZ ถนน WZY มีคนบุกรุกเข้ามาเต็มไปหมดเลยค้าาาาT_T”
(เอ่อ…ที่นี่คือโรงพยาบาลศรีธัญญาน่ะคะ ไม่ทราบว่าโทรผิดสายรึเปล่าค่ะ)
“อุ้ย…ขอโทษค่ะ” หน้าแตกเลยเรา สงสัยจำเบอร์ผิด-__-;; เบอร์ตำรวจๆ เอ่อ…โอ๊ยยยย นึกไม่ออกเฟ่ยย เบอร์อะไรฟ่ะเนี่ยยยย ในที่สุดฉันจึงตัดสินใจโทรหาพ่อที่อเมริกา
(ตืด…)
(ฮัลโหล)
“พ่ออออออT^T”
(โทรหาพ่อมีอะไรรึเปล่า)
“พ่อมีคนบุกบ้านเราอะ เขาใส่ชุดสีขาวเต็มไปหมดเลย หนูกลัวววT_T”
(ฮะ! ไม่น่าจะมาเร็วขนาดนี้เลยนี่) ประโยคหลังพ่อพูดเสียงเบากับตัวเอง แต่ฉันก็ได้ยินอยู่ดี
“พ่อไปติดหนี้ใครมาาา Y_Y”
(นี่ๆ ทำไมถึงคิดว่าพ่อสร้างหนี้สินจังห้ะ-_-*)
“ถ้าไม่ใช่พวกเจ้าหนี้พ่อแล้วพวกเขาคือครายยยยย>O<”
(ลูกโทรบอกตำรวจรึยัง)
“หนู…จำเบอร์ตำรวจไม่ได้TOT”
(แสดงว่าตำรวจยังไม่รู้สินะ)
“อื้อ”
(เอาละ มะกี้ลูกบอกว่าเขาใส่ชุดสีขาวกันใช่มั้ย)
“อ่าาา”
(ถ้าไม่ผิดพวก…ลูกไม่ต้องกลัว...เขามาดีแน่ มันจะไม่มีอะไรกะ…)
“พ่อ!!!!” ฮึ่ยย มาตัดสายอะไรตอนนี้ เดี๋ยวแม่จะเปลื่ยนเครือข่ายเล้ยยยยTOT เขามาดีเหรอ แล้วทำไมต้องบุกบ้านฉันด้วยง้าาาาY_Y เมื่อตัดสินใจได้ฉันก็ค่อยๆย่องออกมาจากที่ซ่อนหลังกระถางต้นไม้-*- และท่าทางฉันจะดวงซวยแล้วสิ เมื่อพบกับร่างชายวัยกลาง ใส่ชุดเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ตรงหน้าTOT
“เชิญทางนี้ครับ คุณหนู” พูดจบเขาก็เดินนำฉันเขาบ้านไป จะทำไงได้ในเมื่อพ่อบอกว่าเขามาดี ฉันก็ได้แต่เดินตามเขาไปต้อยๆ หวังว่าคนที่มาทั้งหมดต้องเป็นคนที่พ่อจ้างเซอร์ไพร์ฉันแน่เลย พยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้…U_U พอถึงชั้นบนลุงคนนั่นก็เดินก็เดินนำลิ่วไปที่ห้อง…นอนของแม่ฉัน…นี่มันเรื่องอะไรกันแน่วะเนี่ย! บังอาจเข้าบ้านคนอื่นได้ยังไงฮ่ะ!! (กล้ามากนะหล่อน-*-) แล้วฉันก็เดินตามไปที่ห้องติดๆ สิ่งที่เห็นในตอนนี้คือ…ผู้ชายวัยกลางคนนึ่งกำลังนั่งมองไปรอบๆ ห้องและเด็กวัยพอๆ กับฉันสองคน พร้อมผู้ชายที่ใส่ชุดเครื่องแบบสีขาวเหมือนด้านล่างอีกสามคน ลุงคนเดิมก็ผายมือให้ฉันนั่งที่เก้าอี้บนโต๊ะ ฉันก็เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวนั่น จนสุดท้ายชายวัยกลางก็ควักมือไล่คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป จนในห้องนั้นเหลือเพียงฉัน ชายคนนั่นและเด็กหนุ่มอีกสองคน
“ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมคือโรเบิร์ต ส่วนนี่คือลูกๆ ของผมเอง” ว่าแล้วก็ผายมือไปทางเด็กผมทองและเด็กผมดำสนิท
“ผม…นิคโคลัสเรียกผมว่านิคก็ได้ฮะ*O*” เด็กผมทองพูดขึ้น พร้อมกับใบหน้าที่ฉีกยิ้มได้น่ารักสุดๆ>_< ใบหน้าเรียวยาว รับกับสันจมูก ผิวขาวๆแต่ก็มีรอยพกช้ำเป็นจ้ำๆ ดวงตาแปล่งประกายที่ซ่อนความขี้เล่นในชุดสูทสีขาว*()*
“ผมชื่อนิล-_-“เด็กผมดำพูดด้วยสีหน้าที่เบื่อโลกสุดๆ ทั้งผมและใบหน้าต่างเข้ากันได้ดี แต่ด้วยสีผมและสีผิวที่ตัดกันจึงทำให้เป็นที่จุดสนใจได้ง่ายๆ และทำสามารถทำให้สาวๆกรื๊ดได้สบาย แต่ตอนนี้ฉันที่อยากจะกริ๊ดด้วยความกลัวสุดชีวิต ทำไมตอนนี้พ่อฉันไม่กลับจากอเมริกาสักทีนะ ลูกคนนี้กำลังจะถูกเชือดแล้วววว แง้งงงง T^T
“ก่อนอื่นที่เรามาวันนี้เพราะแค่ต้องการทวงสัญญาจากคุณแม่ของคุณหนูเท่านั่นเอง”แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันกันเล่า!>O< พ่อฉันท่านหย่ากับแม่นานแล้วนะ และแม่ฉันก็เพิ่งจะเสียไปเมื่อปีก่อน…“เมื่อวันก่อน ทางแก๊งของเราได้ติดต่อไปหาคุณพ่อของคุณหนูแล้วครับ” หาแก๊ง? พระเจ้าจอร์จ คำพูดที่ดูเหมือนจะสุภาพ แต่พอฉันได้ยินคำว่า’แก๊ง’เข้าไปเนี่ย ชักจะรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วสิ-_-; เหมือนฉันกำลังโดนโจรอันธพานขู่เลยT^T (เพ้อเอาเองอีก-_-;;)
“แต่คุณแม่ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับเราอีกแล้วนะคะ…”
“แต่คุณแม่ของคุณหนูก็ไม่ได้ไปมีครอบครัวใหม่เลยนะครับ และ คุณพ่อของคุณหนูเองก็ไม่สามารถรับภาระนี้ได้…มีแต่คุณหนูเท่านั้น” พอพูดจบเขาก็ยื่นเอกสารเล่มหนึ่งให้ฉัน
“…” ถ้าแม่ไม่ได้ไปมีครอบครัวใหม่แล้วทำไมต้องขอหย่ากับพ่อด้วยล่ะ…
“คุณหนูลองอ่านดูครับ” ว่าเสร็จฉันก็รับมาอ่านเงียบๆ ท่าทางมันจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับสัญญา’แก๊งไวกาโตะสึ’กับแม่ฉันเอง ไวกาโตะสึชื่อแก๊งลูกครึ่งหรือไงกัน -.,- สัญญานี้เริ่มขึ้นตั้งแต่สิบปีที่แล้ว? นั่นมันเป็นปีที่แม่ขอหย่ากับพ่อนี่น่า…O_o ฉันชักจะสนใจมันมากขึ้นแล้วสิและแล้วสายตาอันแหลมคมของฉันก็มาหยุดตรงที่…
‘ข้าพเจ้าขอทำการสัญญากับแก๊งไวกาโตะสึ ว่าข้าพเจ้ายอมรับสัญญาในการเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียไวกาโตะสึ
11 กุมภาพันธ์ 2004‘
มะ….มาเฟีย!!!O_O แม่ฉันไปทำสัญญาอะไรไว้เนี่ยยยT_T
ความคิดเห็น