คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : BAD BOY AND GOOD GIRL 8
ภาพที่วูบินเห็นคือ ฮยองมินกำลังเดินออกมาจากบ้านไม่ธรรมดามีชีวานเดินตามออกมา ยังไม่พอแถมยังเปิดประตูรถให้ฮยองมินอีกกกก
วูบิน : เฮ้ยยยยย !! ไปไหนกันอ่ะ
วูบินตะโกนไป(เค้าคงจะได้ยิน !)
วูบินรีบวิ่งลงและขับรถตามรถของชีวานไป
......ถึงที่หมาย.....
เป็นห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง
วูบิน : หึหึ มาทำอะไรกันเนี่ยฮ๊ะ
เค้าพูดคนเดียวแบบเก็บความโกรธ ในรถ
.........ฮยองมิน........
ชีวาน : ป่ะ ดูหนังเรื่องไรกันดีอ่ะ
ฮยองมิน : แล้วแต่คนเลี้ยงเลย
เดินมาที่ขายตั๋วหนัง โดนมีวูบบินเดินตามมาแบบติดๆ
ชีวาน : รออยู่ตรงนี้น่ะเดียวไปซื้อตั๋ว
ฮยองมิน : งั้นเดียวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ
ชีวานพยักน่ารับพร้อมกับยิ้มให้
ฮยองกำลังเดินมาห้องน้ำ แต่ทันใดนั้นเอง.............
ฮยองมินถูกใครสักคนปิดปากและอุ้มเธอเข้าไปในห้อง บรรไดหนีไฟ
ฮยองมินเหวี่ยงตัวสุดฤทธิ์ กระทืบเท้าคนๆนั้น .โอ้ยยยยย !!
ฮยองมินหันไปมองหน้าหวังจะต่อยหน้าสักที แต่.....
ฮยองมิน : เฮ้ยยย นายยยยยยย
วูบิน : เธอนิแรงเยอะจังน่ะ
วูบินพูดพร้อมกับยกเท้าข้างที่โดนกระทืบขึ้นมาจับและนสดเพื่อให้หายเจ็บ
ฮยองมิน : และใครให้นายเล่นแบบนี้ล่ะ แล้วนายมาที่นี้ได้ไง อ๋อออนี้ตามฉันมาใช้ไหม
วูบิน : อะไรใครตาม ฉันจะมาเที่ยวบ้างไม่ได้หรือไง แล้วเธอล่ะมาทำไม มากับใคร
วูบินเกรงถามทั้งที่รู้แล้ว
ฮยองมิน : ทำไมต้องบอกด้วย
ฮยองมินก็จะเปิดประตูเพื่อที่จะออกไป แต่วูบินก็ดึงฮยองไว้
วูบิน : จะไปไหน
ฮยองมิน : มันเรื่องของฉัน ปล่อย!!
วูบิน : ไม่ !
♬
네가 나로 살아 봤으면 해
내가 너로 살아 봤으면 해
단 하루라도 느껴 봤으면 해
♬
เสียงโทรศัพท์ฮยองมินดังขึ้น
ฮยองมินยกโทรศัพท์ขึ้นมาขึ้นชื่อว่า "ชีวาน"
วูบินลงแย่งโทรศัพท์จะฮยองมินและปิดเครื่อง
ฮยองมิน : เฮ้ยยยยยยยยย นายนิ นิสัยเสียมากอ่าาาา
วูบินรีบดึงแขนฮยองมินและจะพาวิ่ง แต่ ฮยองมินเอามืออีกข้างจับราวบรรไดไว้ ต่างคนก็ต่างยื้อกันไปยื้อกันมา
วูบิน : ด้ายยยยเล่นแบบนี้กับฉันใช่ไหม
วูบินก็อุ้มฮยองมินโดยเอาตัวพาดกับไหล่เอาหัวฮยองมินห้อยอยู่ข้างหลังและรีบพามาที่จอดรถ
ฮยองมิน : เฮ้ยยๆ ปล่อยๆๆ นายจะปล่อยชีวานไว้แบบนี่ไม่ได้น่ะ ฉันต้องไปหาเค้าาาาา
ฮยองมินพูดไปก็ตีหลังวูบินไป แต่วูบินก็ไม่ฟัง และพาฮยองมินออกมาจากห้างนั้น
ฮยองมิน : นี้ฉันสามารถแจ้งตำรวจจับนายได้เลยน่ะ
วูบิน : เอาสิ
ฮยองมินก็รีบหาโทรศัพท์ของตัวเองแต่ไม่เจอ นึกได้ว่าวูบินเอาไปตอนที่ชีวานโทรมา
ฮยองมิน : เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา
วูบิน : หอมแก้มผมก่อน
ฮยองมิน : จะเอามาดีๆไหม
วูบินทำเป็นไม่สนใจและขับรถต่อไป
ฮยองมิน : ด้ายยยยยย
ฮยองมินเปิดประตูรถในขณะที่รถยังวิ่งอยู่
วูบิน : เฮ้ยยยยยๆๆ เธอนิจะบ้าไปแล้วหรอ
วูบินพูดพร้อมกับจับแขนฮยองมินไว้และดึงตัวฮยองมินเข้ามาในอกของตัวเอง
เอี้ยดดดดดดดดดดด !! วูบินจอดรถข้างทาง
วูบิน : เธออย่างทำแบบนี้อีกน่ะ หัวใจผมจะวาย
วูบินพูดเบาๆพร้อมกับกอดฮยองมินแน่น
ฮยองมิน : นายปล่อยก่อนได้ไหม
ฮยองมินพูดแบบเขินๆ แต่วูบินก็ไม่ยอมปล่อย
วูบิน : คุยกันแบบนี้เระพอเราเห็นน่ากันเดียวเราก็ทะเลาะกันอีก
ฮยองมินน่าแดงเป็นลูกตำลึง ที่ได้แนบกับน่าอกที่อบอุ่นมีกลิ่นน้ำหอมจากเสื้อของวูบินนน
ฮยองมิน ; ฉันทิ้งชีวานไว้คนเดียวไม่ได้จริงๆ
วูบิน : ใครบอกว่ามันอยู่คนเดียวล่ะ
ฮยองมิน : ฮึ ??
.........ชีวาน........
ซื้อตั๋วเสร็จเค้าก็เดินมาหาฮยองมินตามที่ฟัดกันไว้แต่ก็ไม่เจอ เลยไปดูที่คนห้องยืนรอก็ไม่มีใครออกมาเค้าเลยโทรไปหาฮยองมินแต่ฮยองมินกลับตัดสายทิ้งชีวานก็โทไปอีกที
เลขหมายที่ท่าเรียกเรียกไม่..............
ชีวาน : เป็นอะไรของเค้าน่ะ
ชีวานก็เดินตามห้างทั่วห้างแต่ก็ไม่เจอ
?? : พี่คร้าาาา
ชีวานหันไปหาต้นเสียง
ปาร์คบอม : ทำไมมานั่งอยู่คนเดียว บังเอิญจังน่ะค่ะ บอมมาดูหนัง พี่มาทำไรค่ะ
ชีวานเห็นว่ายังไงฮยองมินก็คงไม่มาแล้วเระ
ชีวาน : ไปดูกับพี่ไหม พี่มีตั๋วอยู่สองใบ
ปาร์คบอมอึงและเขินจนตัวบิด
ปาร์คบอม : //แหม สงสัยเราทำเป็นไม่สนใจหน่อย ก็คงจะคิดถึงเราล่ะสิ พี่ก็ ≧﹏≦//
ชีวาน : ตกลงจะไปไหม
ปาร์คบอม : บอมไม่ว่างค่ะ
ชีวาน : แล้วแต่
แล้วชีวานก็เดินออกมาจากตรงนั้น
ปาร์คบอม : บอมล้อเล่นคร้าาาาา //จะง้อหน่อยก็ไม่ได้ ชิ//
แล้วปาร์คบอมก็วิ่งตามชีวานไป
.........ฮยองมิน........
ฮยองมิน : ฮึ ??
วูบิน : ผมโทรเรียก ปาร์คบอมมาดูหนังเป็นเพื่อนชีวานน่ะ
ฮยองมิน : จริงหรอ???
น้ำเสียงที่ตื่นเต้นของฮยองมินทำให้วูบินตกใจ
วูบิน : .ทำไมต้องทำเสียงตื่นเต้นด้วยล่ะ
ฮยองมิน : ฉันเชียร์คู่นี้อยู่ 555555555
วูบิน : หรอ 5555555555 //แสดงว่าฮยองมินไม่ได้รักชีวานน่ะสิ 55555 ฉันมีสิทธิ์ มากกว่านายแล้วชีวาน// วูบินพูดในหัวด้วยความสะใจ
..........ถึงที่หมายยย....
เป็นร้านเสื้อผ้าที่หรูหรามาก แน่นอนว่าราคาก็คงจะหรูหราตามร้านน
ฮยองมิน : นายพามาทำไมเนี่ย
วูบิน : เอ้า ! มาร้านเสื้อผ้าให้มากินข้าวไงล่ะคุณ ซื้อชุดสิ
แล้ววูบินก็มองตั้งแต่หัวจรดเท้าของฮยองมิน
ฮยองมิน : .มองไร
วูบิน : เธอนิ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลยน่ะ
วูบินมองชุดที่ฮยองมินใส่ ใส่รองเท้าบูทสีดำ กางเกงขาสั้น มีเสื้อคลุมเสื้อข้างในสีขาว กระเป๋าห้อยข้างสีดำเงา
ฮยองมิน : ทำไมฉันพอใจที่ฉันแล้วนายยุ่งไรด้วย
วูบินก็ดึงแขนเข้าไปในร้าน
พนักงาน : สวัสดีค่ะ คุณวูบิน แหม วันนี้พาแฟนมาด้วยหรอค่ะเนี่ยย
ฮยองมิน : เออ คืออออ ไม่.....
วูบิน : ครับ ช่วยหน่อยน่ะครับเปลี่ยนให้หมดเลยย จะไปเดทน่ะครับ
ฮยองมินยังพูดไม่จบวูบินก็แทรกขึ้นมา
ฮยองมิน : เดท ??
พนักงาน : ได้ค่ะ
พนักงานก็จับตัวฮยองมินลากเข้าห้องแต่งตัว
วูบิน : เอาให้สวยๆเลยยน่ะครับบบบ
วูบินตะโกนตามหลัง
........แต่งตัวเสร็จ......
ฮยองมินเดินออกมาด้วยชุดกระโปรงประมาณเข่าลายดอกไม ้ เก็บผมข้างหน้าขึ้นและปล่อยผมข้างหลังให้ยาวลงไป ใส่รองเท้าส้นสูงสีขาวมุก
วูบิน : แบบนี้สิเป็นผู้หญิงหน่อย //ผมไม่เคยเห็นเค้าใส่ชุดแบบนี้เลยยย เธอสวยจนผมจะตกหลุมรักเธออีกรอบแล้วววว//
วูบินมองฮยองมินแบบไม่กระพริบตา
ฮยองมิน : สวยใช่ป่ะล่ะ
วูบิน : สวยจนผมอยากจะ......
ฮยองมิน : อยากจะอะไร ??
วูบินค่อยเดินเข้ามาใกล้ฮยองมิน เลื่อยๆ
วูบิน : จนผมอยากจะ จี้เอววววว
วูบินก็แกล้งฮยองมินจี้เอวฮยองมิน แต่ฮยองมินไม่บ้าจี้ วูบินก็มองน่าฮยองมินแบบงง
วูบิน : อ้าว เธอไม่บ้าจี้หรอ //น้ำเสียงเหมือนจะน่าแตก//
ฮยองมิน : ไม่อ่ะ แล้วนายล่ะ
ฮยองมิน ก็จี้เอววูบิน วูบินก็หัวเราะลั่นร้านน
ฮยองมิน : 55555555555555555555555555555555 นายบ้าจี้นิ
วูบิน : พอเถอะ ผมอายเค้าอ่ะ
และทั้งสองคนก็ออกมาจากร้าน
ความคิดเห็น