BAD BOY & GOOD GIRL [kim woo bin]

ลำดับตอนที่ #6 : BAD BOY AND GOOD GIRL 6

ปาร์คบอม : ก็......

ชีวาน : กินเข้าไป ไม่ต้องพูดมาก 

ชีวานป้อนข้าว (หยัด) เข้าปาก บอม ทำให้เธอไม่ได้พูดอะไร เพราะมัวแต่เขิลที่ชีวายป้อนข้าว

.........กินข้าวเสร็จ .........

ชีวาน : เดียวฉันไปทิ้งขยะให้

ชีวานเดินไปทิ้งที่ห้องน้ำ

ฮยองมิน : บอมๆ ที่เธอพูดค้างไว้ทำไมหรอฉันเป็นเด็กทุนแล้วทำไม

บอม มองไปทางชีวานให้แน่ใจว่าเค้าออกไปแล้ว ยอมเอามือป้องปาก คล้ายตะกระซิบ

ปาร์คบอม : ก็เธอจำไมได้หรอในวันนั้นที่โรงอาหารอ่ะ

ฮยองมิน : อ๋อ จำได้เป็นวันที่เฮงซวยที่สุด

ปาร์บอม : เธอคิดว่าเธอโดนคนเดียวหรอ 

ฮยองมิน : ฮ่ะ ?? //ฉันเริ่มงง//

ปาร์คบอม : เธอไม่ได้โดนคนเดียวหรอก ใครที่เป็นเด็กทุนอ่ะ ต้องออกเพราะวูบินนี้เระ แต่ก็แปลกน่ะปกติวูบินจะไม่ทำ ผ.ญ. วูบินอ่ะน่ะ ดูภายนอกเป็นเพทบุตร แค่ในๆแล้ว นรกเรียกพี่ พูดเลยๆ

ฮยองมิน ยังงงกับสิ่งที่บอมพูด และชีวานก็เข้ามาพอดี 

ชีวาน : ปาร์คบอม !!!!!!!

ชีวานตะคอกใส่บอม ทำให้บอมต้องหลบน่า

ชีวาน : ฉันไว้ใจใครไม่ได้จริงๆ 

ปาร์คบอม : พี่ค่ะฟัง บอมก่อนนนนน 

ชีวานเดินจากห้องออกไปด้วยความโกรธ

ฮยองมิน : ทำไมชีวานต้องโมโหขนาดนั้นล่ะ

ปาร์คบอม : ก็เค้ารักเธอน่ะสิ 

บอมพูดพร้อมกับร้องไห้ 

ฮยองมิน : O_o 

ปาร์คบอม : พี่อ่ะไม่ได้ชอบฉันเลยสักนิด พี่อ่ะเค้าชอบแต่เธอ ที่เค้าไม่ให้ฉันบอกเธอเพราะเค้าไม่อยากให้เธอไปจากเค้า พี่บอกกับฉันว่าให้ฉันช่วยดูแลเธอ เธอรู้ไหม ฉันเสียใจแค่ไหนที่ให้ฉันทำแบบนี่ เป็นเพราะเธอคนเดียวววเลยย 

ปาร์คบอมพูดพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย

ฮยองมิน : ปาร์คบอม //ฉันรู้สึกสงสารเค้ามากก //

ปาร์คบอมก็วิ่งและร้องไห้ออกไปจากห้องฮยองมิน ก็ยืนอยู่ในห้องคนเดียว

ฮยองมิน : //วันนี้วันอะไรอีกเนี่ยยยยย รู้สึกไม่ดีเลย // 

ก็อกๆ .......

ฮยองมินตกใจและหันไปที่ประตู เห็นวูบินยื่นอยู่ 

วูบิน : เธอนี้เสน่ห์แรงจังน่ะ 

ฮยองมินตกใจมากเหมือนจะกลัวแต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกไว้ 

ฮยองมิน : อะ อะไร ของนาย 

วูบิน : ทำให้ผู้ชายชอบตั้ง2คนในเวลาเดียวกันเธอนิเก่งจริงๆเลย

ฮยองมิน : 2คน?? เป็นอะไรของนายเนี่ย ขอตัวก่อน 

ฮยองมินพยายามที่จะออกจากห้อง แต่วูบินก็มาขว้างตรงน่า 

วูบิน : ทำไมจะไปหาชีวานหรอ

ฮยองมิน : มันไม่เกี่ยวกับนาย 

ฮยองมินตอบโดยไม่กล้ามองน่าวูบิน

วูบิน : ทำไมไม่ไม่มองน่าฉันล่ะ 

ฮยองมิน : ฉันเริ่มกลัวนาย พอใจหรือยัง ขอร้องล่ะอย่ามายุ่งกับฉันอีก ถ้าจะให้ฉันออกจากร.ร. ก็บอกกันดีๆ อย่าทำฉันเหมือนคนอื่น

วูบิน อึงที่ฮยองมินพูดแบบนั้น แล้วฮยองมินก็เดินออกไปจากห้อง

วูบิน : ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ 

วูบินพูดเบาๆหลังจากที่ฮยองมินเดินออกไป 

.......5นาทีก่อน......

วูบินเดินขึ้นมาบนห้องเรียนเพราะเค้าขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ เค้าเดินผ่านห้องของฮยองมินที่กำลังคุยกับบอม และได้ยินบอมกับฮยองมินคุยกัน

วูบิน : หึ ไอ้ชีวานชอบฮยองมิน เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆเลย ชีวาน

........หลังจากที่ฮยองมินเดินออกไป......

วูบิน : ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ 

..........เลิกเรียน(16.00 น.)........

วูบิน : มานิไปส่ง

วูบินกระชากแขนฮยองมินในขณะที่ฮยองมินกำลังเดินกลับบ้าน 

ฮยองมิน : ไม่ต้องกลับเองได้ 

เธอสะบัดมึงพร้อมกับทำตาดุใส่ 
ในขณะนั้นวูบินก็อุ้มฺฮยองมิน

ฮยองมิน : เฮ้ยยยยยยยยย. 

ทุกคนที่อยูในระแวกนั้นหันมามองเป็นตาเดียวพร้อมกับเสียงซุบซิบมากมาย

วูบิน : ดื้อด้านดีหนัก!

ฮยองมิน : ปล่อยฉันลงเถอะน่ะ อายคนอื่นเค้า 

วูบินยังคงเดินต่อไป 
จนมาถึงรถ เป็นรถสปอตร์สีดำเงาแว้วับระยับตา
วูบินวางตัวฮยองมินลงและยืนท้าวรถ (อย่างเท่ ) และทำมาดกวนนๆ และเปิดประตูให้

วูบิน : เข้าไปในรถ

ฮยองมิน : //เฉย// ทำเป็นไม่สนใจและมองไปทางอื่น

วูบิน : นี้! บอกให้เข้าไปไง ฉันไม่ทำให้แบบนี้ให้ใครบ่อยๆน่ะ

ฮยองมิน : แล้วทำ ทำไมล่ะ 

วูบิน : อ๋อ ! นี้ไม่ชอบให้พูดดีด้วยใช่ไหม ด้ายยยยยย จัดให้ !!!

จบจากวูบินเค้าก็อุ้มฮยองมินขึ้นรถด้วยแรงมหาศาล

โป๊กก!! 

ฮยองมิน : โอ้ยยยย !! หัวฉัน 

วูบินรีบปิดประตูและวิ่งไปฟังคนขับ แต่ฮยองมินก็รีบปิดประตูและวิ่งอย่างสุดชีวิต สุดท้ายแล้ววูบินก็วิ่งเร็วกว่า 

วูบินวิ่งไปกอดจากข้างลง ฮยองมินก็ปล่อยตัวลงนั่ง แต่วูบินก็มีแรงที่จะลาก ผ.ญ. ตัวเล็กๆ โดยมือของวูบินคาดที่น่าอกของฮยองมินและลากเธอมาที่รถ และอุ้มเธอขึ้นรถอย่างเก่า 

แต่คราวนี้วูบิน กดรีโมทให้ล็อกทำให้ฮยองมินออกมาไม่ได้ วูบินเดินมาฝั่งคนขับโดยใช่กุญแจเปิดประคู และรีบสตาร์ทรถออไป 

ฮยองมิน : โธ่ ไอ้ๆๆๆ

วูบิน : ไอ้อะไร เธอนี้ซ่อนรูปเหมือนกันน่ะเนี่ย //ตอนที่ผมลากเธอมาแขนมันดันไปพอดีกับน่าอกเธอเข้า แม่จ้าววววว⊙▽⊙ อึ๋มช๊ะ//

ฮยองมิน : ทะลึ่ง !! ไอ้ทุเรศ ไอ้โรคจิต ไอ้คนไม่ใช่คน ไอ้ปลาดุชนตู้ ไอ้ๆๆๆๆ....

วูบิน : พอซักที่ได้ไหม พูดมากเดียวปล่อยลงกลางทางเลย

ฮยองมิน : เอาเลยสิ ปล่อยฉันลงเลยฉันไม่อยากอยู่กันนาย นายมัน ไอ้คนไม่มีหัวใจ ไอ้คนไม่รู้จักสงสารคนอื่น ไอ้น่าตัวเมียยย

วูบินหยุดรถแบรกอย่างแรงงงงง 

เอี้ยดดดดดดดดดดด !! 

ฮยองมินก็รีบเปิดประตูรถ แต่วูบินก็จับมือฮยองมินไว้ และกระชากเข้ามา 

เอาริมฝีปากของเค้ากระแทกเข้าไปที่ริมฝีปากของฮยองมิน วูบินมีดูดและพยายามที่จะเอาลิ้นเข้าไปในปากของฮยองมิน แต่ฮยองมินก็เม้มปากสุดฤทธิ์ไม่ยอมให้ลิ้มมัน เล็ดลอดเข้ามาได้ และไม่นาน(ประมาณ 1 .34 นาที) วูบินก็เอาปากออกมา

ฮยองมิน : น ินาย.....

วูบินเอาปากประกบอีกครั้ง และก็เอาปากออกมา 

....................... จ้องหน้ากันสักพัก ..............

วูบิน : มีไรจะพูดอีกไหม 

วูบินพูดเบาๆในขณะหน้ายังอยู่ใกล้กันจนลมหายใจ รู้สึกถึงกัน

วูบิน : 'งั้นปิดประตู

ฮยองมินทำตามแบบไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไร 

ในรถมีแต่ความเงียบปกคลุมด้วยความเขิลของแต่ล่ะฝ่ายยยย