BAD BOY & GOOD GIRL [kim woo bin]

ลำดับตอนที่ #4 : BAD BOY AND GOOD GIRL 4

.....1 เดือน 3สัปดาห์ 6วัน ผ่านไป.....

ทุกคนใช้ชีวิตตามปกติ ยกเว้น ฮยองมินที่ต้องปวดหัวกับงานที่ต้องทำทุกวันเวลาผ่านไปฮยองมินกันวูบินยังคงทะเลาะกันเหมือนเดิม.... 

......ฮยองมิน....

ช่วยแม่จัดของเหมือนเคยยย

ฮยองมิน : แม่พรุ่งนี้หนูเปิดเรียนแล้วอ่าาา รู้สึกแปลกยังไงก็ไม่รู้อ่ะ 

แม่ : ทำไมละ

ฮยองมิน : ก็ ร.ร .นั้นมีแต่คนรวยๆมาเลยพ่อแม่มีชื่อเสียงหนูกลัวจะเข้ากับใครไม่ได้อ่ะ 

แม่เดินมาและลูบหัวเบาๆ

แม่ : ไม่หรอลูกแม่น่ารักจะตายใครก็อยากเป็นเพื่อนอย่างเครียดไปเลยน๊า เดียวไม่สวยน่ะ 

ฮยองมินยิ้มรับแบบไม่ค่อยเต็มใจ

.....วูบิน....

วูบินเดินลงมาจากห้องอย่างไม่พอใจ

วูบิน : ทำไมฮยองมินไม่มาทำงานนนนนรนนนนนน //เสียงเค้าดังลั่นบ้าน// 

แม่วูบิน : อะไรลูกกก แก้วหูจะแตก

วูบิน : ทำไมฮยองมินไม่มาทำงาน 

แม่วูบิน : พรุ่งนี้เค้าเปิดเทอมแล้ววให้เค้าเตรียมตัวบ้างสิ ลูกคนนี้ เอ๊ะหรือว่า...

วูบิน : อย่าพูดมาก 

แล้ววูบินก็เดินขึ้นไปเอาเสื้อและรีบออกจากบ้านไป

แม่วูบิน : ไปไหนละลูกกกกก 

...........ฮยองมิน.........

สวัสดีครับบผมช่วยครับแม่ 

ฮยองมิน : นี้ มาเกือบทุกวันไม่เบื่อหรอ

ชีวาน : ทำไมต้องเบื่อละ 

ฮยองมิน : เฮ้ยย ชีวานนายนี้จริงๆเลย
//ตามเคย เค้าจะมาช่วยงานที่บ่อยๆจนฉันมักจะเบื่อเค้าบ่อยๆ//

แม่ : ใช้ๆมาช่วยบ่อยๆแบบนี้แม่เกรงใจแย่เลย

ชีวาน : แต่เดียวผมก็จะช่วยแม่ไม่ได้แล้วน่ะครับ พรุ่งนี้ผมเปิดเทอมแล้วว

ฮยองมิน : จริงดิ นายเรียนที่ไหนอ่ะ

ชีวาน : วิทยาลัยกรุงเทพฯ

ฮยองมิน : เฮ้ออ ! ที่เดียวกันเลยอ่า

ชีวาน : จริงหรอ //

เค้าแกล้งทำเป็นไม่รู้แต่ที่จริงเค้ารู้แล้ว //

ฮยองมิน : วันนั้นที่ฉันเล่าให้แม่นายฟังนายก็อยู่นิแล้วทำ.............

?? : ข้าวต้มปลาที่หนึ่งงงงงง

ฮยองมิน : ค้าาาาา

ฮยองมินก็รับข้าวต้มจากแม่ไปเสิร์ฟให้ลูกค้า........ที่เฮงชวยที่สุด

ฮยองมิน : นาย

วูบิน : ว่าไงเบ้บี้ 

ชีวาน : ฮยองมิน แม่ลืมใส่ผักชีน่ะ

ชีวานวิ่งออกมาพร้อมกับถ้วยผักชีและต้องสะดุดเมื่อเห็นวูบินนั่งอยู่

วูบิน : อ๋ออออ ยังนี่นี้เอง 
ลูกเจ้าของบริษท์มาเป็นคนเสิร์ฟข้าวต้ม มันไม่น่าสมเพชไปหน่อยหรอ 

ฮยองมิน : นี่มันมากไปแล้วน่ะ .ออกไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับลูกค้าไร้มารยาท

แม่ : มีไรกันลูกเสียงดังจังเลย

ชีวาน : ไม่มีไรคับแม่เดียวผมขอตัวน่ะคับ 

วูบิน : แม่ ?? 

ชีวานรีบเดินและจับวูบินลากออกจากร้าน 

......นอกร้าน......

ชีวาน : ขอร้องล่ะ อย่ามาหาเรื่องที่นี้อีกได้ไหม ฮยองมินเค้าไม่ได้ทำงานบ้านนายแล้วนายไม่จำเป็ยต้องยุ่งกับเค้าแล้ว

วูบิน : ไอเบื้อกกกก ฉันมากินข้าวของฉันสินั้นร้านอาหารน่ะไม่ใช่ที่ส่วนบุคคล

ชีวานเริ่มโมโหเพราะเค้ารู้ว่านี้มันคือการน่าด้านตอบ

ชีวาน : ฉันอยากให้แกรูไว้น่ะ ฮยองมิน คือ ผู้หญิงของฉัน 
วูบินได้ยินคำนี้รู้สึกเหมือนโดนไม้ปาดหัว

วูบิน : ผู้หญิงของฉัน หรอ ฉันก็จะบอกให้แกรู้ว่าฉันก็รักฮยองมิน

ชีวาน : ฉันว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี่ นายรู้ไหมเค้าเป็นเด็กทุนมาเรียนที่วิทยาลัย !! 

วูบินอึนไปสักพักชีวานพูดขึ้นมาอีก

ชีวาน : นายลืมไปแล้วหรอ นายเป็นใคร 

ชีวานก็เอานิ้วชีชี้น่าวูบิน

วูบินได้ยินคำนั้นก็ครุ่นคิดสักพักแล้วสีน่าเปลี่ยนดูเศร้าทันที

ชีวาน : นายคิดดีๆน่ะ ว่ารักหรือนายแค่ต้องการฮยองมิน อยากทำให้ฮยองมินเจ็บเด็ดขาด ฉันไม่ปล่อยแกแน่

....วันเปิดเทอม....

ฮยองมิน: แม่ไปเรียนแล้วน่ะค้าาา

แม่ :โชคดีจ๊ะลูก
ฮยองมินโบยมือบายๆแม่และเดินออกไปร.ร . โดยการนั่งรถเมล์

........วิทยาลัยกรุงเทพฯ......

ฮยองมินเดินเข้ามาให้ในร.ร. มันดูหรูหราสะอาดตามากก เธอเดินไปรอบตรวจดูทุกหมุนของตึก

กริ้งงงงงงงงงงง ! 

เธอสะดุ้ง และรีบวิ่งไปตั้งแถว ระหว่างที่เธอเดินไปก็เห็นวูบิน

ฮยองมิน : วูบินเรียนที่ไหนด้วยหรอ ไม่แปลกรวยส๊ะขนาดนั้น 

เธอเลยโบกมือเรียก 

ฮยองมิน : เฮ้! (^o^)ู

เธอต้องเอามือลง เพราะวูบินไม่สนใจเธอเลยทั้งทีๆหันมามองเธอ

ฮยองมิน : //นั้นใช่วูบินหรือป่าวน่ะ ทำไมเค้าดูไม่เหมือนตอนอยู่ที่บ้านเลย//

เธอเพ้อได้ไม่นานก็มีมือมาดึงเธอไปเพื่อตั้งแถวตอนเช้าของ ร.ร.

ฮยองมิน : ชีวาน นายรู้ไหมฉันอยู่ห้องไหน 

ชีวาน : ชู่ ! 

ชีวานส่งสัญญาณให้เงียบ

.....เข้าเรียน....

ชีวาน : เธออยู่ห้อง 5

ฮยองมิน : หรอ แล้วนายล่ะ

ชีวาน : ฉันอยู่ห้อง 2 ฉันไปเรียนแล้วน่ะ

เค้าเดินไปหาเพื่อนของเค้าเพื่อไปเรียน

ฮยองมิน : //แล้วฉันล่ะเข้ามายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรียนตึกไหนให้ตายเถอะ //

และเธอก็ยื่นงงอยู่ มี น.ร . ชาย เดินเข้ามากลุ่มใหญ่ ในนั้นมีวูบินด้วย เธอเลยเรียกเพื่อถาม

ฮยองมิน : วูบินนนนนน !

พวกเขาหยุดเดินและหันมองทั้งกลุ่ม แต่เธอผู้ซึ่งไม่รู้อะไรเลยก็เดินเข้าไปหา

ฮยองมิน : นายรู้ไหมห้องห้าเรียนที่ไหน
ทุกคนในกลุ่มมองมาที่วูบิน

คังจุน : วูบิน ใคร ??

วูบิน : ไม่รู้ ไปเถอะอย่าสนใจเลย 

แล้วพวกเขาก็เดินไปกันอย่างเย็นชา ปล่อยให้เธอยื่นหน้าแตกแหลกละเอียดคนเดียว.......

.....วูบิน.....

วูบิน : //ขอโทษน่ะฮยองมิน .ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาลำบากเพราะฉันทำไม ทำไมเธอต้องมาเรียนที่นี้ด้วย//

ในขณะที่วูบินคิด ก็มีหัวหน้ากลุ่มมีตบไหล่

คังจุน : เฮ้ยยย ! เม้อลอยอยู่นั้นเระ ช่วยออกไอเดียหน่อยวันนี้ทำไรดี

ซึงรี : นึกออกแล้วไปแกล้งนักเรียนทุนคนใหม่ดีกว่าเห็นมีคนบอกว่สพึงเข้ามาใหม่

วูบิน : ไม่ ! 

ฮยองจุง : ก็ดีน่ะ ได้ข่าวว่าเป็นผู้หญิงด้วยยยยยยยยยยย 

ทุกคน : ฮู้ววววววววววว 

วูบินลุกขึ้นด้วยความโมโห

วูบิน : ก็บอกว่าไม่คือไม่ดิ เฮ้อ ! 

แล้วเค้าก็เดินไปออกไปจากห้องของกลุ่ม

มินโฮ :วันนี้วูบินแปลกๆว่ะแต่ก่อนก็เห็นเป็นคนเริ่มงานเองตลอด หรือว่ามันไม่อย่าทำแล้วก็ออกจากกลุ่มเราอ่าา

คังจุน ถุบโต๊ะ 

คังจุน : ไม่ได้ ! อย่ามาปากเสียดิ ก็รู้ใครที่จะออกจากกลุ่มมันต้องโดนกระทืบปรางตาย ไม่เห็นไอคนก่อนหรอ 

ฮยองจุง:ฉันไม่ยอมให้เพื่อนฉันโดนหรอน่ะ ไหนๆเรามาถึงขนาดนี้แล้ว เราจะถอยก็ไม่ทันแล้ว 

ซึงรี : นั้นดิ โห้! ใครเป็นตั้งกฏบ้าๆแบบนี้ว่ะ 

คังจุน : ถามพ่อนายดูดิ 

ซึงรี : ←_← !