ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : BAD BOY AND GOOD GIRL 3
....ในสนทนาไลน์......
?? : วูบิน
วูบิน : ไม่ต้องยิ้มมากก็ได้ แค่คิดถึงน่ะ
// ให้ตายเถอะ วันนี้วันซวย //
เธอปิดโทรสับและสลบไสล
......30 น. ก่อน......
.......ด้านวูบิน......
เค้าแอบเค้าไปในห้องแม่และค้นอะไรบ้างอย่างในโต๊ะทำงาน หยิบขึ้นมาหนึ่ง มันคือประวัติส่วนตัวของ ฮยองมิน
วูบิน : เจอจนได้
เค้าเอาโทรศัพท์ออกมาและบันทึกเบอร์ของฮยองมินไว้
แม่วูบิน : ทำไรอ่ะลูก
วูบิน สะดุ้งเล็กน้อย และหันไปตอบอย่างโมโห
วูบิน : โธ่ แม่ทำไมต้องตะโกนด้วยฮ๊ะ
แล้วเค้าก็รีบเดินออกไป
แม่วูบิน : ไอลูกคนนี้เคยพูดดีๆกับแม่ไหมเนี่ย
.......ห้องวูบิน .......
วูบิน : ยัยฮยองมิน เธอต้องชดใช้ที่ตบน่าหล่อของฉัน // เค้าหัวเราะแบบส๊ะใจ (ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร) //
........คุยไลน์กันเสร็จ......
วูบินก็โทไปหาเธอจากที่เธอไม่ตอบไลน์นานมากกกก
♬เลขหมายที่ท่านเรียก.............♬
วูบิน : เธอออออ แสบมากๆๆๆๆ
.......เช้าวันรุ่งขึ้น......
.........ด้านของฮยองมิน.....
ฮยองมิน : แม่จัดร้านเสร็จแล้วหนูไปทำงานก็น่ะ
แม่ : จ้าๆๆ ไปเถอะๆ
เธอเดินเข้าไปในบ้านของวูบินทำงานตามปกติ
.....บ้านวูบิน......
วูบินเดินลงมาที่โต๊ะทำงานของฮยองมิน และถือกล่องมาหนึ่งใบเข้ามาอย่างเงียบและเก็บของจากโต๊ะฮยองมิน
ฮยองมิน : เฮ้ยๆๆ ทำไรเนี่ย
วูบิน : ย้ายที่ทำงาน
ฮยองมิน : ย้ายที่ทำงาน ??? ไปไหน
วูบิน : ห้องผม
ฮยองมิน : ห้อง.......... //เธอยังพูดไม่จบวูบินก็เดินไปห้องของเค้าตะโกนส่งท้าย //
วูบิน : เร็วน่ะจัดโต๊ะไว้ให้แล้ววว
ฮยองมิน : เฮ้ยยยย ชีวิตเมื่อไรจะพ้นจากความซวยสักที
เธอก็โทไปหาแม่วูบินแต่....เค้าปิดเครื่องจึงส่งข้อความไป .
ข้อความฮยองมิน
ถึง แม่วูบิน
แม่ค่ะวันนี้หนูขอเลิกงานก่อน 2 ชม. น่ะค่ะ หักเงินเดือนก็ได้ค่ะ มีปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ
เค้ากำลังจะออกจากบ้านแต่ก็มีเสียงตะโกนตามหลัง
วูบิน : จะไปไหนนนนนนนนนนนนนนนน
ฮยองมินได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาจากบ้าน แต่วูบินก็วิ่งตามมา ฮยองมินวิ่งออกมาไม่คิดชีวิตและไม่ได้ดูทาง เธอสะดุดขาตัวเองล้มอย่างแรง วูบินจึงรีบมาดูและอุ้มเธอเข้าบ้าน
วูบิน : นี้เธอกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ
ฮยองมิน : ไม่ใช่แค่กลัวน่ะ เกลียดเลยเระ //น่าเธอดูจริงจัง//
วูบิน : เกลียด ?? ฉันป็อบจะตายน่ะ //วูบินเหมือนโดนมีดแท้ง// พูดมากทำแผลเองเลยไป //เค้าโยนกล่องยาให้
ฮยองมิน ก็กลับเดินออกจากบ้าน เจอกับแม่วูบินพอดี
ฮยองมิน : หวัดดีค่ะแม่
แม่วูบิน : เป็นอะไรหรือป่าวจ๊ะ
ฮยองมิน : ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวน่ะค่ะ
ฮยองมินรีบเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น
.....ด้านวูบิน....
วูบิน : เกลียดหรอ เธอมันบ้าชัดๆ
แม่วูบิน : มีอะไรกันอ่ะลูกทำไมฮยองมินเค้าดูแปลกๆ
วูบิน : ไม่มีไร เออ ผมให้เค้าย้ายโต๊ะทำงานไปที่ห้องผมน่ะ อย่าห้ามด้วย !!
แม่วูบิน : จ๊ะๆ
แล้วเดินวูบินก็ขึ้นไปที่ห้อง
แม่วูบิน : เมื่อไรลูกจะเป็นเหมือนเดิมสักที่
......วันรุ่งขึ้น.....
ฮยองมินมาทำงานตามปกติและต้องทำที่ห้องของวูบินอย่างไม่เต็มใจ และเปิดประตูเข้ามาในห้อง เจอวูบินนอนหลับยังไม่ตื่น
.....ด้านของฮยองมิน....
ฮยองมิน : //ยิ่งเค้าทำแบบนี้มันไม่ได้ทำให้ฉันเขินเลยมันทำให้ฉันเกลียดเค้าต่างหากเห็นแล้วก็อยากเข้ามาจกลูกกะตา จริงเลยๆ //
คร่อกกกกกกกกกก !!
เสียงโกนของวูบินดังขึ้นจนทำให้ฮยองสะดุดจากจินตนาการ ภาพที่กำลังจกตาวูบิน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะไม่หัวเราะ เธอหัวเราะเบาๆ
ฮยองมิน : หมอนี้โกนด้วยหรอ วันทำไรเหนื่อยเนี่ย
ฮยองมินก็ทำงานไปโดยไม่สนใจภาพที่อยู่ต้องน่า
...เวลา 12:38 น......
วูบินก็ตื่นและสะลึมสะลือเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจอะไร เมื่อวูบิน
ฮยองมินถึงกับตาโต
วูบินผู้ไม่รูว่ามีคนอยู่ในห้องก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ฮยองมิน : ให้ตายเถอะแก้ผ้านอนหรอเนี่ย ทำไงดีอ่ะถ้าเค้าออกมาแล้วรู้ว่าเราเห็น อ่าาา
ฮยองมินทุบหัวตัวเองเบาๆ แล้วรีบลงไปข้างล่าง
.....ห้องครัว....
ฮยองมิน : ไอบ้าเออน่าจะลุกขึ้นมาดูหน่อยว่ามีคนอยู่ในห้อง
วูบิน : แม่บ้านนนนนน .มีไรกินไหม // เสียงตะโกนมาอย่างดัง //
แม่บ้าน : ค่ะคุณรอเดียวน่ะค่ะ
วูบินก็เดินมาที่ห้องครัวและเห็นฮยองมินจึงทักท้าย
วูบิน : อ้าววว พึงมาทำงานหรอจ๊ะ
ฮยองมิน : ฮ๊ะ เออ อื้ม !
ฮยองมินก็รีบขึ้นไปบนห้อง
วูบิน : เป็นอะไรขอเค้า หรือว่าจะแอบชอบเราช๊ะแล้ว คิคิคิคิ ป้า ! เดียวเอาข้าวให้ผมที่ห้องน่ะ
และวูบินก็รีบวิ่งขึ้นห้อง
......ห้องวูบิน.....
วูบินลากเข้าเก้าอี้มานั่งตรงข้ามฮยองมินและจ้องน่าฮยองมินแบบไม่ละสายตา
ฮยองมิน : ไม่มีไรทำหรอ
วูบิน : เธอชอบฉันใช่ไม
ฮยองมิน เบิกตาโตและหัวเราะออกมาอย่างอลัง
ฮยองมิน : คุณเอาหูคิดหรอ ?? ใครชอบนายน่ะ เหมือนตกนรกทั้งเป็น
วูบิน : แล้วทำไมถึงไม่ชอบฉันอ่ะ
ฮยองมิน : อื้มก้อออออ เรื่องวันนั้น
วูบินก็มำท่าคิดทบทวน
วูบิน : เรื่องวันนั้นนนนนนนน อ๋อ ให้ห้องฉัน ฮ่าฮาฮ่าาาา เธอนี้เหมือนเด็กเลยเนอะ
ฮยองมิน : เหมือนเด็กหรอ
เธอใช้ปากกาเคาะหัววูบินเบาๆ และคุยกับอย่างสนิทสนม
.........เลิกงาน......
ฮยองมินเดินกลับบ้านช่วยแม่ขายของปกติ และออกมานั่งเล่นที่สวนสาธารณะ
......สวนสาธารณะ....
ฮยองมิน : //ฉันรู้สึกว่าได้คุยกับเค้าแบบจริงๆและได้สนิทกันมากขึ้น ได้มุมมองอีกด้านนึงของวูบิน (*¯︶¯*)//
เธอคิดถึงเรื่องราวที่ได้เจอในวันนี้เพลินๆก็มีโคล่ากระป๋องอยู่ตรงน่า
ฮยองมิน : อ้าวชีวาน
ชีวาน : กินสิมันทำให้สดชื่นขึ้นน่ะ
ฮยองมิน : โทษที ฉันแพ้อะไรที่มันช่าๆอ่ะ มันทำให้ฉันหายใจไม่ออก
ชีวาน : จริงดิ แปลกเนอะ น่าเสียดายด้วยของอร่อยๆ
เค้าพูดพร้อมกับวางโค้กไว้อีกฝั่งข้างๆตัว
ฮยองมิน : ไม่อ่ะไม่เสียด้ายเลย
ชีวาน : ฮ่าฮาฮ่าาาา สงสัยจะกลัวมาก แล้วมาทำอะไรที่นี้อ่ะ
ฮยองมิน : นั่งคิดถึงคนๆนึงน่ะ เออนายรู้จัก......
♬people killing,people dying
children hurtin,hear them crying♬
ฮยองมิน : ฮัลโหล แม่ จร้าๆๆกลับเดียวนี้เระ
ฮยองมินโบกมือเพื่อบายๆชีวาน
........ชีวาน......
เค้าถือกระป๋องโคล่า ที่เขียนว่า "รัก"
ชีวาน : //ผมรู้สึกเศร้าแปลกๆเธอมีคนที่ชอบแล้วหรอเค้าเป็นใครกันน??//
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น