BAD BOY & GOOD GIRL [kim woo bin]

ลำดับตอนที่ #1 : BAD BOY AND GOOD GIRL 1

BAD BOY AND GOOD GIRL 1

ฮยองมินนนนนนนนนนนน !!! (แทนชื่อคุณ) เสียง. ผ.ญรุ่นใหญ่ตระโกนดังขึ้นในตอนเช้าตรู่

ฮยองมิน : จ้าาาาา! เสร็จแล้ววววแม่แป็ปนึงค้าาาา

แม่ : มาเอากระเป๋ามาแม่ช่วย /พร้อมกับรับกระเป๋าอันใหญ่โตของลูก
.
.........เมื่อเก็บกระเป๋าเสร็จสองแม่ลูกก็ขึ้นรถเตรียมเข้ากรุงเพทฯ ......

#บนรก

ฮยองมิน : แม่แล้วเราจะย้ายไปอยู่ตรงไหนของกรุงเทพฯ ระแม่

แม่ : เดียวก็รู้น๊าาาา แม่ดีใจน่ะที่ลูกสอบชิงทุนมาเรียนมอปลายที่ วิทยาลัยกรุงเทพฯได้ แม่ไม่แปลกใจเลยที่ลูกเก่งแบบนี่ / พร้อมกับลูบหัวฮยองมินเบาๆ 

ฮยองมิน: เพราะมีแม่ทั้งสวยทั้งเก่งไง^O^ ฮ่าฮาฮ่าาาา / และเธอก็หยุดพูดสักพัก..........

ฮยองมิน: แม่แล้วเรื่องเงินละหนูว่าถึงเราจะไม่ได้จ่ายค่าเรียนแต่ค่ารายงานต้องแพงแน่เลยอ่ะแม่ o(╯□╰)o 

แม่ : ไม่ต้องห่วงหรอแม่มีเงินก้อนหนึ่งเดียวแม่จะเปิดร้านขายข้าวต้มแล้วเราก็มาช่วยกันขายตอนหนูเลิกเรียนดีไหม .
//ฮยองมินก็ยิ้มเล็กๆตอบแต่ก็ยังกลุ้มใจเพราะครอบครัวเรามีสองคนแม่ลูกพ่อตายตั้งแต่เด็ก รายได้น้อยแต่ต้องมาใช้จ่ายสูงอีก เฮ้อออออ // ฮยองมินได้แต่บ่นในใจ //
                                                     
                                                   ......... กรุงเทพฯ........

แม่: ฮยองมิน ฮยองมิน ถึงแล้วลูกมาช่วยกันขนของลงรถเร็ว
ฮยองมิน : ค้าาาาาา /สะลึมสะลือเดินลงมาจากรถ

........ขนของเสร็จ..........

ฮยองมิน : ไหนอ่ะแม่บ้าน

แม่ : ท้าด้าาาาาาา /พร้อมกับกลางมือออก
//สิ่งที่ฉันเห็นมันเป็นบ้านแถวสองชั้นสีน้ำตาลอ่อนๆ มีหน้าต่างออกมารับลมนี้มันอาจจะไม่ใหญ่มากแต่ฉันก็เคยฝันที่จะได้มาอยู่มันตอนนี่มันเป็นของฉันแล้วววววววว ㄟ(≧◇≦)ㄏ/ ฮยองมินเดินดูบ้านไปและและเพ้อไปในใจ/.

ฮยองมิน : แม่ ซื้อหรอ 

แม่ : ป่าวหรอเช่าเค้ากับคนรู้จักน่ะ 

ฮยองมิน : อ๋อออออ ใครอ่ะแม่

แม่ : เพื่อนเก่าแม่น่ะ นี่ พูดมาจังไปจัดของแล้วอาบน้ำจะได้ลงมากินข้าว .เออห้องลูกอยู่ชั้นสองน่ะแม่จะนอนข้างล่าง 

ฮยองมิน : จร้าาา 

......ในระหว่างจัดของ......

เธอออกมาสูดอากาศที่หน้าต่าง และมองเห็นบ้านต้องข้ามเป็นบ้านหลังใหญ่โตมีสระน้ำมีสวนน่าบ้านมีน้ำพุ่ง เธอมองไปรอบๆๆสะดุดสายตาไปที่ ห้องๆนึง มีผ.ช.อายุเท่าเธอ ออกมาสูดอากาศเช่นกัน

ฮยองมิน : บ๊ะ หล่อแถมยังรวยอีก ทำบุญด้วยอะไรเนี่ยยยน ./ เธอก็ได้แต่จ้องผ.ช คนนั้น จนตกหลุมรักเค้าจนได้ /

ฮยองมินนนนนนนน !! 

เธอสะดุด ภาพที่เธอจิตนาการก็แตกออก

ฮยองมิน :ค้าาา / ขัดจังหวะจังเลยยยยยยยย เธอบ่นในใจ

แม่ : กินข้าวววววววววว

.......ตกดึก.....

ฮยองมิน : แม่หนูไปเดินเล่นก่อนน่ะ

แม่ : ระวังด้วยล่ะรีบกับมาน่ะ

ฮยองมิน : ค้าาาาา 

......สวนสาธารณะข้างๆบ้าน...

เธอนั่งฟังเพลงและดูคนที่วิ่งไปวิ่งมาจนเพลิน จนมีคนมานั้นข้างเธอก็ยังไม่รู้ตัว .
เธอก็หันไปแล้วพบว่าเป็นผ.ช.ข้างบ้านที่เธอแอบมองอยู่ ด้วยความตกใจ เธออุทานไปว่าาา

ฮยองมิน : อุต๊ะ! 
ทำให้ผ.ช.คนนั้นหันมามอง 


#ด้านของ วูิบิน #

เค้าตกใจเล็กน้อย จึงหันไปได้พบกับ หญิงสาวที่อายุไล่ๆกับเค้า 
//ผ.ญ. คนนนี้ ใครกันไม่เคยเห็น น่ารักดีว่ะ //

วูบิน : สวัสดีครับ

ฮยองมิน : คร้าา /ยิ้มเล็กตอบ/

วูบิน : วูบินน่ะครับ  ส่งมือเพื่อจะจับ แต่....

ฮยองมิน : ฮยอ...........

♬Come Back Home
Can you come back home ♬ เสียงโทรศัพท์ฮยองมินดังขึ้น
เค้าจึงต้องเก็บมือตัวเองไป

//ขัดจังหวะจังว่ะ วูบินบ่นในใจ //

ฮยองมิน : ค้าาาแม่ ฮ๊ะ !!!
เธอลุกขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มเล็กให้วูบินและค่อยวิ่งไป 

#ด้านของฮยองมิน#

เสียงห้อมเธอดังลั่นบ้าน

ฮยองมิน : แม่!! ระวัง 

มีงูเห่าอยู่ชั้นหนึ่งของบ้าน และแม่ก็ยื่นอยู่บนโต๊ะ 

ฮยองมิน : ทำไงดีอ่าาาาาา แม่ 

แม่ : เรียกคนจ้างบ้านมาช่วยก่อนเร็วๆๆๆๆ

ฮยองมิน : เคๆ แม่อยากลงมาน่ะ รอหนูก่อน 

เธอวิ่งไปที่ข้างบ้านเป็นบ้านหลังใหญ่ๆ แต่ก็สู้บ้านวูบินไม่ได้ .เธอก็กดกริ้งเรียก มีคนออกมาเป็นผ.ช. อายุประมาณเท่าๆกับเธอ 

ฮยองมิน : ช ช ช่วยด้วยค่ะๆ .คือ ง ง งูเค้าบ้านค่ะ ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ข้อร้องล่ะค่ะ / เธอยกมือไหว้ และสั่นไปทันตัว / 

?? : โอ๊ะ ครับๆๆๆ ไม่ต้องไหว้ก็ได้ 

เค้ารีบไข้กุญแจบ้านและวิ่งไปที่บ้านของฮยองมิน
ฮยองมินมาถึงบ้าน ก็ตาโต และทรุดลงพื้น พร้อมกับน้ำตาไหล อายแก้ม


ภาพที่เค้าเห็นคือ แม่นอนสลบ อยู่ที่พื้น
เธอจึงรีบลุกไปดูแม่ และตรวจดูแม่ มีรอยงูกัด

?? : เดียวผมไปเอารถออกมาแล้วไปโรงพยาบาลก่อนกันน่ะครับ

ฮยองมินก็พยักน่ารับและร้องไห้หนักมากกกก
ผ.ช.?? ก็รีบวิ่งมาอุ้มแม่และขึ้นรถไป

..... โรงพยาบาล......

หมอ : แม่คุณไม่เป็นไรแล้วน่ะครับ .แต่ต้องนอนดูอาการสัก2-3 วันเพราะเหมือนว่าหัวจะมีการกระแทก แต่ไม่เป็นไรมากครับ ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะครับ

ฮยองมิน : ค่ะ แล้วเข้าไปเยื่ยมได้ไหมค่ะ 

หมอ : ตอนนี้คงยังไม่สะดวกครับเพราะคนไข้เต็มเราต้องให้อยู่ในห้องไอชียูก่อนและมันยังมีคนไข้ที่อาการโคมมาอยู่ครับคงต้องเป็นพรุ่งนี้น่ะครับ

ฮยองมิน : ค่ะ / สีหน้าเธอดูดีขึ้นแต่ก็ยังมีความกลุ้มใจอยู่อย่างเห็นได้ชัด/

?? : เดียวผมไปส่งที่บ้านน่ะครับ

ฮยองมิน : ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้ก็พอแล้ว
ว่าแต่ รถเมล์สายอะไรไปบ้านบ้างค่ะ 

?? : พึงย้ายมาใหม่สิน่ะ /หัวเราะในลำคอและลากเธอไปที่รถ/

.....ในรถ....

ฮยองมิน : ฉันบอกว่าไม่..........

?? : คุณมีชื่อไหม 

ฮยองมิน : นี่คุณได้ยิน........ 

?? : ผม ชี วาน 

ฮยองมิน : -_-///

ชีวาน : ไปนอนบ้านผมไหม 

ฮยองมิน : นี่ !! ฉันไม่ได้ขายตัวน่ะ คนกรุงเทพเป็นแบบนี้หรอ ←_←

ชีวาน : ไปกันใหญ่เระ คุณลืมอะไรไปหรือป่าวงูมันอยู่ในบ้านคุณน่ะเดียวก็โดนกัดไปอีกคนหรอ

ฮยองมิน : <(ˍ ˍ*)> / น่าแตกเบยยย/

ชีวาน : คับแม่ บอกให้แม่บ้านจัดห้องให้ด้วยน่ะครับเพื่อนผมจะไปนอนบ้าน อ๋อ ผ.ญ. นะครับแม่.....ครับบบบๆ ขอบคุณครับ 

ฮยองมิน : ฉันบอกเมื่อไรว่าจะไปนอนบ้านคุณฮ๊ะ ยืมโทรสับก่อนฉันลืมโทสัยไว้ที่บ้าน

ชีวาน : ถ้าคุณจะโทหาเจ้าหน้าที่จับสัตว์อ่ะน่ะ เค้าได้ด่าเธอให้สิ ดีงปานนี้แล้วเค้ากลับบ้านกันหมดแล้วว 

ฮยองมิน : // รู้อีก  _  _ !!//

......บ้านชีวาน.......

ทั้งสองคนก็ลงมาจากรถ
ฮยองมินกำลังอึงเห็นบ้านใหญ่ๆแบบใกล้ๆ

ฮยองมิน : // เหมือนในละครเลยอ่าา ครั้งแรกที่ได้มาเหยียบบ้านสวยๆแบบนี้ // เธอมองไปรอบๆๆ 

ชีวาน : คุณชื่ออะไร

ฮยองมิน : ฮยองมิน 

เธอตอบแบบยังมองอยู่รอบด้วยความอึง และเหมือนเธอจะไม่รู้ตัวว่าตอบไป

ชีวาน : ฮยองมิน น่ารักดี 

ฮยองมิน : อะไรน่ะ // สายตายังคงมองอยู่//

ชีวาน : ป่าว เข้าไปข้างในสิ.

เธอเดินเข้ามายังกะพระราชวังให้ตายเถอะบ้านหรือนี

แม่ชีวาน : สวัสดีจ้าาาาา .ต้อนรับสู้บ้านเราน่ะสาวน้อยยยย เสียงหญิงรุ่นใหญ่ทักทายเธอ

ฮยองมิน : สวัสดีค่ะ ฮยองมินค่ะ รบกวนด้วยน่ะค่ะ

แม่ชีวาน : ไปอาบน้ำก่อนน่ะลูกเดียวจะได้ลงมาทานข้าวกัน ชีวานพา ฮยองมินไปห้องเธอหน่อยสิ แม่บ้านไม่อยู่น่ะแม่เลยจัดห้องให้เองต้องทำกับข้าวอีก 

ชีวาน : รับทราบครับผม // หอมแก้มแม่หนึ่งที // 

ฮยองมิน : // โตปานนี้แล้วยังหอมแก้มแม่อีกหรอ ลูกคนรวยนี้ต้องทำแบยนี้ด้วย ตลกชมัดเลย//

ชีวาน : ตามมาสิ 

ฮยองมิน : ฮ๊ะ อ่าาๆๆๆ

ชีวาน : //เปิดประตู// เชิญครับ

เธอเดินเข้าไปอึงอีกแล้วววววววว ห้องนอนลูกคุณหนูชัดๆ ก๊อก! 
เธอสะดุดและหันไป ชีวานล็อกประตูห้องเธอ!!

ฮยองมิน : นี่นายจะทำอะไรอ่ะ ล็อกประตูทำไม 
ชีวานค่อนเดินมาใกล้ เธอก็ค่อยถ่อยหลัง จนชนกำแพง ชีวานค่อยเอาตัวเข้ามาใกล้เธอและกำหน้าลงเข้ามาใกล้น่าเธอ 

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! 

ฮยองมินต่อยไปที่ท้องชีวาน

ชีวาน : แค่ล้อเล่นต้องต่อยกันขนาดนี้เลยหรอ

ฮยองมิน : ล้อเล่น??? // ยกมือจะตบ//

ชีวาน : เดียวๆๆๆ

ฮยองมิน : ออกไป !

ชีวาน : เคๆๆ 

.....ห้องครัว.... 

แม่ชีวาน : กินเยอะๆน่ะจ๊ะ

ชีวาน : วันนี้พ่อไม่กลับบ้านหรอครับ

แม่ชีวาน : งานยุ่งน่ะจ๊ะเลยต้องนอนบริษท์

เมื่อกินข้าวเสร็จฮยองมินลุกขึ้นเก็บจานแม่จับมือไว้

แม่ชีวาน : เดียวแม่ทำเอง

ฮยองมิน : ไม่ค่ะหนูทำดีกว่า แค่ให้หนูมานอนบ้านก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้วค่ะ
แล้วเธอก็เดินเอาจานไปล้าง

........ห้องนั่งเล่น......

แม่ชีวาน : แฟนหรอได้มาจากไหนอ่ะลูก 

ชีวาน : ไม่ใช้แม่ แค่เพื่อนรู้จักกันแค่วันเดียวน่ะ

แม่ชีวาน : วันเดียว

ชีวาน : ........เล่าเรื่องไป............... 

แม่ชีวาน : น่ารักดีน่ะแม่ชอบ จีบเลยๆๆ แม่เชียร์ 

ชีวาน : คิดอยู่อ่ะ 

ฮยองมินเดินมานั่ง

แม่ชีวาน : ฮยองมินแม่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมลูก

ฮยองมิน : ได้สิค่ะ 

แม่ชีวาน : หนูเป็นมายังไงถึงได้มาอยู่ที่นี้ได้

ฮยองมิน : อ๋อหนูเป็นคนร้อยเอ็ดค่ะแล้วย้ายมาเพื่อสอบชิงทุนมาเรียนที่กรุงเทพ.................,..........เล่าเหตุการณ์.......

แม่ชีวาน : เรียนที่เดียวกับชีวาเลยนิ

ฮยองมินยิ้มรับ
แต่ชีวานกลับดูน่าเครียดแลดูกลุ้มใจอะไรบ้างอย่าง

แม่ชีวาน : ชีวานไม่ดีใจหรอ

ชีวาน : อ๋อ ดีใจครับแม่แต่.....

แม่ชีวาน : ไปนอนเถอะไปดูเหนื่อยกันเระ
ทั้งสองก็ลุกเดินออกไป

แม่ชีวานจับแขนชีวานไว่แล้วกระซิบเบา

แม่ชีวาน : อยากพูดเรื่องนี้ให้ฮยองมินรู้เข้าใจไหม แม่จะพยายามหาวิธีให้ประติศาตร์ไม่ซ้ำรอย

ชีวาน : แม่ครับแต่ผมห่วงเธอ

แม่ชีวาน: เชื่อใจแม่สิ 

........รุ่งเช้า........