คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เริ่มต้นความซวย(ของรุ่นพี่)
ณ ตอนนี้ในห้องพักสำหรับผู้ที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดกำลังอยู่ในช่วงบรรยากาศมาคุเนื่องจากกลุ่มชายหนุ่มสามคนที่ร่วมกันปล่อยรังสีอัมหิตให้แผ่ปกคลุมไปทั่วห้องมาเป็นเวลานานแล้ว
ย้อนความกันสักนิด
หลังจากที่เอดาเดินจนมาเจอกับทางออกก็กำลังทำเครื่องหมายไว้กันหลงแล้วกำลังจะหันหลังกลับเพื่อไปรับพวกที่เหลือมาก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดินเพราะดูจากฟ้าแล้วคงอีกไม่กี่นาทีพระอาทิตย์ก็กำลังจะตกดินแล้ว แต่กลับมาเสียงดังขึ้นก่อนที่จะปรากฏภาพชายหนุ่มสามคนที่มีสภาพสบักสบอมจนไม่เหลือเค้าโครงเดิม หมดมาดเจ้าชายผู้สูงศักดิ์กันเลยทีเดียว ก่อนที่ทั้งหมดจะรีบเดินทางไปรายงานตัวเมื่อมาถึงห้องพัก นักเรียนที่สอบผ่านทั้งหมดก็พากันอ้าปากค้างไปตามๆกัน เหตุเพราะกิตติศัพท์ที่เคยได้ยินมาว่าทั้งเจ้าชายฝาแฝดจากเมืองเวลซ์ที่ทั้งซ่าและซนจนคนในราชวังพากันปวดหัวอีกทั้งยังเก่งในเรื่องการต่อสู้แบบสุดๆและอีกคนเจ้าชายจากเมืองไอซ์แลนด์ที่ว่ากันว่าเป็นผู้ที่มีความสามารถทั้งด้านการต่อสู้และเวทย์ไม่เป็นรองใคร เผลอๆอาจเก่งกว่าผู้ใหญ่บางคนด้วยซ่ำ แต่ตอนนี้ทั้งสามกำลังอยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่าโทรมสุดๆ สภาพแย่กว่าทุกกลุ่ม อีกทั้งยังเป็นกลุ่มที่มาเป็นกลุ่มสุดท้ายทั้งที่น่าจะมาเป็นกลุ่มแรกด้วยซ่ำ นี้พวกเค้าไปเจออะไรมานะ แต่ก็คงจะมีก็แต่เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มที่ตอนนี้ยิ้มแป้นภูมิใจกับผลงานของตัวเองโดยไม่สนใจรึก็อาจไม่รู้สึกถึงรังสีอัมหิตที่เพื่อนใหม่ทั้งสามปล่อยออกมา ที่ตอนนี้มาสภาพดูดีที่สุดเหมือนไม่ได้ทำการทดสอบด้วยกันเพราะทั้งเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยอีกทั้งตามตัวก็ไม่มีแผลแม้แต่แผลเดียวทั้งที่ทุกคนที่เข้ารับการทดสอบต่างก็มีแผลกลับมากันคนละอย่างน้อยสองหรือสามแผล ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันไปนั่งที่โซฟามุมในสุดของห้องและปล่อยรังสีอัมหิตให้กับเพื่อนๆคนอื่นได้เสียวไส้เล่นกัน
จบการย้อนความ
“พวกพี่ทำไมทำหน้าตาอย่างนั่นกันละครับ พี่เรย์น่ะไม่เท่าไรแต่พี่มิกซ์กับพี่แมกซ์นี้สิเป็นไปกะเค้าด้วย มีเรื่องอะไรเหรอครับ” ผมรีบถามข้อสงสัยทันทีที่เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ เป็นอะไรกันหว่า ตอนเช้าก็เห็นดีๆกันอยู่เลยแค่มาเป็นกลุ่มสุดท้ายทำไมต้องทำหน้าอย่างนั่นด้วยก็ไม่รู้ อย่างน้อยก็ผ่านการทดสอบละนา(เค้าไม่ได้เครียดเรื่องนั่นกันลูก เค้าเครียดเรื่องที่ลูกไปก่อไว้ต่างหาก) สองพี่น้องและเรย์ทันทีที่เห็นว่าทุกคนดูอึดอัดก็เลยเลิกปล่อยรังสีอัมหิตแล้วค่อยๆทำใจเย็นลง
“ไม่มีไรหรอก พวกพี่ก็แค่เครียดนิดหน่อยน่ะว่าทำไมมันมีแต่พวกพี่ที่ดูโทรมสุดๆอย่างนี้ “พูดออกมาอย่างเก็บกดจากเหตุการณ์ที่เจอมาก่อนที่จะทำการปล่อยรังสีอัมหิตออกมาอีกครั้งโดยที่ไม่รู้เลยว่าไอ้ที่เจอมาทั้งหมดน่ะก็ไอ้คนที่กำลังคุยด้วยนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุ
“เหรอครับ พวกพี่นี้น่าเห็นใจจังเลยนะครับ ใครน้าที่เป็นคนแกล้งให้พวกพี่เป็นแบบนี้”ส่วนไอ้เจ้านี้ก็ไม่เคยจะรู้อะไรเลยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะก็ตัวมันนั่นแหละที่ทำ
“เอาละเด็กๆขอแสดงความยินดีที่สามารถสอบผ่านได้ และยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนของเรา เดี๋ยวพวกพี่ๆจะพาพวกน้องๆทั้งหลายไปคัดเลือกหอจากนั่นจะมีการรับน้องของแต่ละหอกัน เอาละเตรียมกันได้ ละ ละ แล้ว”รุ่นพี่คนหนึ่งที่จู่ๆก็เข้ามาโผล่เข้ามาในห้องแล้วพูดทันทีโดยไม่ได้สังเกตสถานการณ์ภายในห้องก่อนแล้วรีบพูดอย่างรวดเร็วแต่เมื่อจับกระแสความผิดปกติได้ก็สายเกินไปเสียแล้ว
“เอ่อ พี่เข้ามาผิดจังหวะไปหรือเปล่า ถ้าพี่ออกไปตอนนี้ยังทันอยู่ไหม”
“ไม่ทันละพี่”เสียงรุ่นน้องทั้งหมดพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน อย่าเพิ่งทิ้งพวกผมไปปปปป มาช่วยกันก่อน
“หึหึหึ รับน้องรึ น่าสนุกไม่ใช่เล่น พวกนายเอาด้วยไหม”เรย์ที่นั่งเงียบมานานเอ่ยออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่พากันเสียวสันหลัง แล้วหาเพื่อนร่วมขบวนการ
“หึหึหึ งานนี้ไม่มีพลาด”แฝดนรกพูดออกมาพร้อมกันทันที
“หึหึหึ(เอามั่ง)พวกพี่จะเล่นไรกันเหรอครับ สนุกไหม” เห็นพวกพี่ๆยิ้มร่าเริง?อย่างนั่นต้องเป็นเรื่องที่สนุกชัวร์ๆงานนี้พลาดไม่ได้อย่างแรง
“สนุกสิครับ สนุกมาซะด้วย เราจะมารับพี่ใหม่กันไง เอลเอาด้วยไหม”มิกซ์รีบพูดขึ้นทันทีที่เห็นน้องเล็กของกลุ่มเกิดความสนใจ แหม่ก็เจ้าตัวเล็กดูแสบใช่เล่น คงจะสนุกไม่น้อยถ้าได้เข้ามาเล่นสนุก?กับพวกเค้าด้วย
“อยู่แล้วเรื่องสนุกจะพลาดได้ไงกัน” โหะๆๆๆ โชคดีจริงๆที่หนีออกมาจากนรกนั่นได้ มีเรื่องสนุกๆให้ทำเยอะแยะเลย
“อ่า เอาเป็นว่าพวกน้องๆรีบไปพิธีคัดเลือกเด็กเข้าหอกันดีกว่านะ เดี๋ยวพี่จะไปเตรียมพิธีรับพี่ใหม่ เอ้ย รับน้องใหม่ก่อน”รุ่นพี่ผู้โชคร้ายรีบพูดก่อนที่ช็อคตายไปกับบทสนทนานั่นซะก่อน ก่อนที่จะรีบออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ต้องรีบไปบอกให้พวกนั่นเตรียมตัวรับมือกับรุ่นน้องที่ดูเหมือนจะร้ายนั่นซะก่อน เป็นเด็กที่อันตรายจริงๆ
พี่คร้าบบ อย่าเพิ่งไป กลับมาช่วยกันก่อนน เสียงร่ำร้องที่ดังขึ้นในใจของรุ่นน้องทุกคนที่มองตามรุ่นพี่ตาละห้อยแต่คำนั่นไม่อาจส่งไปถึงได้เพราะรุ่นพี่แกสะบัดตูดหายไปกับบานประตูอย่างรวดเร็ว
“จะไม่มีใครไปกันเลยรึไง เดี๋ยวก็สายกันหรอก”เรย์พูดขึ้นพร้อมกับปรายตามองเพื่อนใหม่แต่ละคนด้วยสายตาเย็นชาไร้อารมณ์ แต่เสียวสันหลังชะมัด ก่อนที่เพื่อนๆจะรีบวิ่งไปห้องพิธีคัดเลือกหอทันที
หืมทุกคนดูจะตื่นเต้นกันใหญ่เลย รุ่นพี่คนเมื่อกี้ก็รีบไปจัดงานรับน้องสงสัยจะตื่นเต้นรีบซะจนไม่มองทางเกือบจะชนประตูอยู่แล้ว ไหนจะเพื่อนๆอีก รีบวิ่งไปไม่รอกันมั่งเลย สงสัยกลัวจะไปไม่ทันละมั้ง โอ้ยเห็นอย่างนี้แล้วตื่นเต้นตามทุกคนเลยจริงๆ
คิดไปเองเสร็จสัพก็เดินไปจูงมือแฝดนรกให้เดินไปพร้อมกันโดยมีเรย์เดินตามขบวนปิดท้าย ลันลาๆมีความสุขจริงๆ
ขอคุยกับผู้ที่ได้อ่าน อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งออกมาสดๆ ไร้พลอตเรื่องอยากแต่งอะไรก็แต่ง เรื่องมันเลยอาจจะดูแปลกๆไปบ้าง เพราะในหัวตอนนี้แต่งเรื่องนู้นเรื่องนี้ไว้เยอะมาก เลยปนๆกันนิดหน่อย และอีกอย่างอาการลืมตัวละคร(จำได้แต่เอลน้อยคนเดียว)ถ้าเห็นจำชื่อหรือลักษณะตัวละครผิดอย่าได้แปลกใจ จงรู้ไว้ว่าไอ้นี้มันลืมตัวละครอีกแล้ว และอีกอย่างอัพเสร็จแล้วคงไม่ได้อัพอีกยาวววเลยเพราะมีสอบพ่อไม่ให้เล่นคอมและต้องไปต่างจังหวัดกับพ่ออีกก็เลยไม่ได้อัพแต่ถ้ากลับมาจะรีบอัพทันทีเลยจ้าา(พูดเหมือนจะมีคนรออ่านเลยเนอะ 555+)
ความคิดเห็น