โรงเรียนมหาเวทย์โซเวียร์(Yใสๆ)

ลำดับตอนที่ #6 : ทดสอบ 1

ผ่านไป 2 ขั่วโมงก็มีเสียงดังขึ้นรอบข้างผู้เข้าทดสอบ

“อะแฮ่มๆๆ นี้เป็นเสียงจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ ขอประกาศว่าขณะนี้ได้เวลาแห่งการทดสอบเข้าเป็นนักเรียนโรงเรียนมหาเวทย์โซเวียร์แล้ว โดยขอให้นักเรียนทุกคนจับกลุ่มกันกลุ่มละ 4 คนเมื่อกลุ่มใดจับได้ครบจำนวนแล้วให้จับมือกันเป็นวงกลมแล้วทางโรงเรียนจะส่งผู้ทดสอบไปยังสถานที่ที่ได้เตรียมไว้ให้ โดยกติกามีอยู่ว่าให้ทุกๆคนหาทางออกให้ได้ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน ขอให้โชคดี การทดสอบเริ่มขึ้นได้ ณ บัดนี้ อี้ อี้ อี้ อี้”

เมื่อสิ้นเสียงประกาศพวกเค้าซึ่งมีกัน 4 คนพอดีจึงรีบจับมือกันเป็นวงกลมแล้วภาพรอบข้างก็เปลี่ยนไป

ตุบ อ๊อก อ๊ากกก

เสียงที่ดังขึ้นในเวลาอันใกล้เคียงกัน เริ่มจากที่พวกเขาทั้งหมดตกลงมาในที่สักแห่งหนึ่ง จากนั่นก็ตกลงมากระแทกกับพื้น

และเสียงสุดท้ายเกิดจากเค้าที่ตกลงมาทีหลังได้ตกลงมาทับอะไรสักอย่างที่นุ่มๆทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก

“พวกนายจะลุกออกไปจากตัวฉันได้รึยัง หนักโว้ยยยย” มิกซ์ซึ่งตกลงมาเป็นคนแรกทำให้โดนเพื่อนทั้งหมดทับร้องโวยวายขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด

“อ่ะ ขอโทษครับ”ผมรีบลุกขึ้นทันทีที่ได้สติ เมื่อลุกขึ้นจึงได้มองสำรวจสถานที่ที่ตกลงมา มันมีลักษณะเหมือนป่าทั่วไปที่มีแต่ต้นไม้สีเขียวขจี แต่มันแตกต่างก็ต้องที่ต้นไม้ที่อยู่รอบตัวนั่นดูเหมือนจะอันตรายไม่ใช่น้อย

“ต้นไม้พวกนี้มันมีพิษน่ะแล้วบางต้นก็กินเนื้อเป็นอาหารด้วย”เรย์(เจ้าเอดามันเรียกพี่แค่ตอนอยู่ต่อหน้าเท่านั่นแหละ ลับหลังน่ะอีกเรื่องนึง) พูดขึ้นทำให้ผมตกใจหันไปข้างหลังทันที ทำให้ตอนนี้หน้าพวกเราห่างกันไม่ถึงเซน

“อ่า เหรอครับ ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะครับ”พูดจบผมก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที พี่เค้าจะเห็นสิวเสี้ยนเราเปล่าหว่า(มันกังวลเรื่องนี้เองหรอกรึ- -)

“เห้ย!! อย่าเพิ่งสร้างโลกส่วนตัวกันสิเว้ย มาช่วยกันก่อนลุกไม่ไหวโว้ยย” มิกซ์และแม็กซ์พูดขึ้นมาพร้อมกันเมื่อดูเหมือนทั้งสองคนจะไม่มีใครหันมาสนใจพวกเค้าที่นอนเจ็บอยู่สักคน

“เฮ้อ  ถ้าพวกนายไม่ลุกขึ้นมา อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”เรย์พูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่เจ้าเพื่อน 2 คนเอาแต่ทำตัวอ่อนแอไม่เข้าเรื่อง  ทันทีที่ได้ยินทั้งสองก็รีบลุกขึ้นมาทันที ใครบอกว่าเจ้านี้เย็นชาน่ะเค้าขอค้านอย่างสุดชีวิต ด้วยความที่พวกเค้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กทำให้รู้ดีว่าไอ้ความเย็นชาที่มันแสดงออกมาน่ะก็แค่หน้ากากให้ดูน่าเชื่อถือเท่านั่นแหละ ความจริงแล้วเจ้าชายเรย์ซอฟแห่งเมืองไอซ์แลนด์ก็คือไอคนโหด เจ้าเลห์ และแสนฉลาดดีๆนี้เอง ใครที่ไปขัดใจพี่ท่านซวยไปตลอดชาติเลยเหอะ   ขณะที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน?อยู่นั่นเอดาก็ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

เอ? ไอต้นไม้เนี้ยมันมีเขี้ยวด้วยเหรอ อย่างนี้ต้องพิสูจน์ หันซ้าย ไม่มี หันขวา อ้ะ เจอแล้ว ว่าแล้วก็

จึก จึก จึก ไม่มีไรเกิดขึ้นแหะ เอาใหม่ๆ

จึก จึก จึก คราวนี้ได้ผล ต้นไม้กินคนที่กำลังหลับค่อยๆตื่นขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่ถูกรบกวนการนอน ก่อนจะแยกเขี้ยวแหลมคมออกมาเตรียมขย้ำใครก็ตามที่มากวนเวลาพักผ่อนของมัน

อึ้ยยย ซวยแล้วไงท่าจะอันตรายซะแล้ว เผ่นก่อนละ ว่าแล้วก็ค่อยๆกระดึ้บ กระดึ้บ กระดึ้บ ขอโทษนะครับพี่แต่ผมต้องเอาตัวรอดก่อน ตัวใครตัวมันละคร้าบบ

“เห้ย พวกนายว่ามันดูเงียบๆไปไหมวะ รู้สึกรางไม่ดีเลย”มิกซ์พูดขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ

“อืมจริง รู้สึกเย็นๆสันหลังยังไงก็ไม่รู้” ว่าแล้วทั้งหมดก็ค่อยๆหันหลังไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะ

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เสียงร้องดังลั่นป่าแห่งหนึ่งพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ชะตาขาดสามคนพากันวิ่งหนีต้นไม้กินคนที่กำลังเข้าสู่โหมดเหวี่ยง  วีนแบบสุดฤทธิ์ แล้วทำไมพวกเขาเหล่านั่นถึงไม่สู้กันน่ะเหรอ

“อ๊ากกก ทำไมเรียกดาบออกมาไม่ได้วะ แถมยังใช้เวทย์ไม่ได้อีก รางไม่ดีจริงจริงงง”และเสียงร้องโหยหวนยังคงดังขึ้นต่อไป

......................................................

..........................

........

“เอ? เราได้บอกไปรึเปล่าหว่าว่าการทดสอบครั้งนี้ให้เอาตัวรอดโดยที่ไม่สามารถใข้ทั้งอาวุธและเวทย์ได้น่ะ”รุ่นพี่ปริศนาที่ทำหน้าที่ในการประชาสัมพันธ์พูดขึ้นมาหลังจากที่นึกเรื่องสำคัญได้

“แต่ช่างเถอะ คงไม่เกิดเรื่องไรขึ้นหรอก.....มั้ง”

                          ขอให้โชคดีนะหนุ่ม ๆ สาธุ