คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความเป็นจริงภายใต้เมฆา
"กลับมาแล้ว"
...
"แต่ก็ไม่มีใครอยู่รอรับสักหน่อยนิน่า"
...
"แต่มันไม่เงียบไปหน่อยหรอเนี่ย?"
"ว้ายยยยยย!!!!!!!"
เสียงกรี๊ดดังขึ้นฮิบาริเงียบไม่พูดอะไรอีกพร้อมเดินไปวางกระเป๋าพร้อมเร่งเดินไปที่ต้นปลายของเสียงและมาหยุดอยู่ที่ "ห้องของคุณแม่"
ฮิบาริค่อยๆเปิดประตูช้าๆแต่สิ่งที่เห็นทำให้เขาไม่กล้าเปิดไปมากกว่านี้เพราะภาพตรงหน้าช่างน่ากลัวเหลือเกินสิ่งที่เขาเห็นคือภาพคุณแม่ถูกล่ามโซ่ติดกับขาเตียงและท่านพ่อที่หันกระบอกปืนใส่คุณแม่แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือปฏิเสธแน่ละผู้หญิงที่มีโรคเต็มไปหมดแถมเสียงยิ่งไม่ค่อยดีอยู่ด้วยฮิบาริเห็นผู้หญิงอีกคนยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยท่าทีดูตกใจมาก ดูท่าคงจะเป็นแม่บ้านคนใหม่เพราะไม่คุ้นหน้าเลยดูท่าเสียงกรี๊ดเมื่อกี้นี้คงจะเป็นของใยนี่สินะ...
ปัง!!!
"ว้ายยยยยย!!!!"
เสียงกรี๊ดดังขึ้นทว่าไม่ใช่เสียงของคนถูกยิง คุณแม่ตายโดยไม่มีแม้เสียงเล็ดลอดออกมาเพียงแต่
"..."ฮิบาริกับรู้สึกอบอุ่นและจะมีความรู้สึกนี้เพียงครั้งสุดท้ายเท่านั้น ฮิบาริไม่ได้แปลกใจเรื่องความรู้สึกแบบนี้เท่าไหร่
(คุณแม่มองมาทางเขาราวกับรู้อยู่แล้วว่าเขาจะมาเห็นเรื่องนี้และเหมือนเธอจะพูดอะไรบางอย่างแต่ออกเสียงไม่ได้ถึงอย่างนั้นฮิบาริก็ได้ยินเสียงนั้นชัดเจน)
"แม่ขออยู่กับลูกตลอดไปเลยนะ"
"ครับ"ฮิบาริเผลอตอบออกไปโดยไม่รู้ตัวแต่พอรู้สึกตัวผมก็วิ่งออกมาทันที...
"เด็กคนนั้นน่าสงสาร" "เสียแม่ไปตั้งแต่ยังเล็กแบบนี้" "น่าสงสารจริงๆ"
"พวกคุณช่วยเงียบๆกันหน่อยนะครับ"
ผมยืนอยู่หน้าหลุมศพของคุณแม่แต่...
"เป็นเด็กดีนะแล้วแม่จะอยู่ด้วยตลอดไป"
"ครับ"
ทั้งๆที่ศพของคุณแม่อยู่ต่อหน้าผมแต่ผมกลับได้ยินเสียงคุณแม่พูด...มันทำให้ฮิบาริไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
"ไอลูกไม่มีแม่!!!" "ฮ่าๆๆๆไอแม่ตาย!!!" "ไอแม่ไม่มี" "ไอไม่มีแม่สั่งสอน!!!" "ฮ่าๆๆ" "เอาเลยลูกด่ามันเลย!!!" "ไม่มีแม่ฮ่าๆๆ"
"หุบปาก!!!"
"นี่อิหนูกล้าพูดแบบนี้หรอ!!!"
"น่ารำคาญ..........ไปตายซะไอพวกสวะ"
"นี่แก!!!" "ฮือๆๆคุณแม่เขาว่าผมอ่าาฮือๆ"
"ไอขี้แงเอ๊ย ถ้าไม่หยุดร้องละก็"
"แกจะทำไม!!!"
"จะขย้ำ"
.
.
.
"ฮิบาริ ฮิบาริ ฮิบาริ"
"หืม?"
"ฮิบาริ ฮิบาริ"
"เจ้านกน้อย จะมาล้อเลียนฉันหรอ?"
"ไม่ ไม่ ไม่เป็น เป็นไรนะ"
"ฉันไม่เป็นไรหรอก"
เจ้านกสีเหลืองตัวน้อยเอียงคอมองราวกับสงสัย
"คิ๊กๆ" ฮิบาริหัวเราะเสียงใสชอบใจที่เจ้านกน้อยทำท่าทางแบบนั้น และเกาขนหยอกล้อกับเจ้านกตัวเล็กสีเหลือง
"จะเล่าให้ฟังเอาไหมละ?"
"เล่า เล่า"
เห็นท่าทีแบบนั้นฮิบาริจึงเริ่มเล่าให้ฟังเกี่ยวกับความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นและพูดคุยกับนกตัวนั้นเรื่องต่างๆจนเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้
"เจ้านกน้อยไปอยู่กับฉันไหม"
"อยู่ อยู่"เจ้านกน้อยตอบกลับ
"งั้นฉันจะเรียกเธอว่า ฮิเบริด "
"ฮิเบริด ฮิเบริด"
"ฮ่าๆๆ "
.
.
.
The enb
ความคิดเห็น