คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ++ WIFE'S THEORIES CHAPTER 6 ++
WIFE’S THEORIES
CHAPTER 6
“โอ๊ยยย~ พี่เจ็บนะครับที่รัก T^T”
ผมมองหน้าของคนที่ร้องโอดโอยเว่อๆอย่างพี่แจ็คสันหลังจากที่ผมแปะปลาสเตอร์ลายริลัคคุมะหวานแหว๋วลงบนบาดแผล ก่อนจะลงมือกดสำลีชุบน้ำแอลกอฮอล์หมาดๆลงบนใบหน้าของพี่มาร์คที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆ
“…”
“เห็นมั๊ยพี่แจ็คสัน ทีพี่มาร์คยังไม่บ่นเลยสักเอะ”
ผมพูดประชดพี่แจ็คสันก่อนจะแอบเบะปากมองหน้าคนขี้เก๊กตรงหน้า
ผมรู้ว่าพี่มันก็เจ็บ ดูคิ้วดิกระตุกยิ๊กๆเลย
ไอ้หล่อขี้เก๊กเอ๊ย!
“แล้วนี้มึงไม่ต้องเข้าบริษัทเหรอมาร์ค?”
ผมหันไปมองหน้าพี่เจบีที่กำลังนั่งให้พี่จูเนียร์ทำแผลอยู่บนโซฟา ข้างๆก็มี
พี่ยูคยอมกับพี่เซฮุนที่นั่งนิ่งให้พี่ยองแจทำแผลให้อยู่
อ้อ! พี่สองคนนี้เค้าเป็นหมอกันครับ ผมก็พึ่งรู้เมื่อตอนที่พี่เค้าสอนวิธีการทำแผลให้นี้แหละ
หืม? แล้วทำไมทุกคนถึงมีแผลบนหน้ากันหมดยกเว้นผมนะเหรอครับ?
เหตุการณ์มันเริ่มตั้งแต่ตอนที่พี่แจ็คสั้น(?)มันเริ่มพูดเรื่องลำดับการเสียบนั้นแหละครับ เหอะๆ =___=+
เพราะหลังจากนั้นทุกคนก็ทะเลาะกันเรื่องลำดับว่าใครจะเป็นคนแรก ทางพี่แจ็คสันหลังจากที่ประกาศว่าจะเตะตูดน้องชายฝาแฝดของตัวเอง ก็วิ่งไล่เตะพี่เซฮุนกับพี่ยูคยอมอย่างเอาเป็นเอาตาย
ไปๆมาๆก็ตลุมบอนกันจนเป็นแผลอย่างที่เห็นนี้แหละครับ...
“จะโดดอีกแล้วเหรอครับเฮีย”
เสียงพี่ยองแจดังขึ้น ทำให้ผมหันไปมองหน้าคนถูกถามอย่างพี่มาร์คแบบงงๆ
โดดอีกแล้ว?
นี้คือมึงไม่ไปทำงานบ่อยเลยเหรอ?!
ทำไมมึงไม่โดนประธานบริษัทเขาไล่ออกว่ะ!
“ก็ว่างั้นแหละ...”
“ไม่ได้นะค่ะ!”
หืม?
เสียงใครว่ะ ทำไมคุ้นๆ...
“เอาแล้วไงเฮีย...”
“โดนเมียห้ามไม่ให้โดดงาน...”
“จะทำยังไงดีน้า~ x2”
เสียงพี่จูเนียร์ดังขึ้นมา ตามด้วยเสียงกวนๆของฝาแฝดน้องเล็กของบ้านอย่างพี่เซฮุนกับพี่ยูคยอม
ว่าแต่ว่า...เมียที่ว่านี้คือ...
กู...สินะ TUT
“ทำไมถึงห้ามพี่ละครับ..หืม...”
เสียงทุ้มกระซิบถามข้างหู ก่อนที่ร่างกายของผมจะถูกอุ้มไปนั่งบนตักแกร่งของพี่มาร์คอย่างสบายๆ ทำให้บางทีผมก็นึกสงสัยว่านี้เป็นแรงคนหรือแรงควายกันแน่...
แต่คือต้องตอบคำถามก่อนสินะ...
“กะ..ก็ถ้าพี่มาร์คไม่ไปทำงานบ่อยๆ..ประธานอาจจะ..ไล่พี่มาร์คออกนะค่ะ”
“อุ๊บส์...”
“หึๆ..”
“ที่รักของเรานี้ไร้เดียงสาจังน้า~”
“อ่า~ทำไมถึงน่ารักอย่างงี้น้า~”
ทำไม อะไรกัน
ทำไมทุกคนทำหน้าล้อเลียนผมแบบนั้นละว่ะครับ!
“น้องเบบี้คงยังไม่รู้สินะ...”
“พี่มาร์คเค้าไม่โดนไล่ออกง่ายๆอย่างงั้นหรอกครับเบบี้”
อ้าว?
แล้วมีเหตุผลอะไรที่จะไม่ถูกไล่ออกทั้งๆที่โดดงานเป็นว่าเล่นอย่างพี่มาร์คละครับ แหม...
“ก็พี่มาร์คเค้าเป็นประธานบริษัทนี่เนอะ”
อ้อ ก็แค่ประธานบริสะ...
ห่ะ!?
ผมหันไปมองหน้าพี่มาร์คอย่างตกตะลึง มือหนาก็กอดกระชับผมแน่นขึ้นแล้วซุกหน้าลงกับหน้าอก(ปลอมๆ)ของผมอย่างอ้อนๆ ริมฟีปากสีซีดจะสั่งให้พี่จูเนียร์ไปเตรียมเอกสารของบริษัทใส่กระเป๋ามาให้ แล้วร่างสูงก็อุ้มผมเดินตรงไปที่รถหรูสีดำสวยก่อนที่จะให้ผมขึ้นไปนั่งบนรถแบบเบลอๆ
“ดะ..เดี๋ยวค่ะพี่มาร์ค! เราจะไปไหนกันค่ะ!”
“หืม..ก็ไปบริษัทนะสิ...”
แล้วพากูมานั่งบนรถหาพระแสงอะไรละครับ~
“แล้วพาบี้มาทำไมละค่ะพี่มาร์ค!”
ผมถามแล้วเอื้อมมือไปหมายจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ แต่เหมือนร่างสูงเขาจะรู้ว่าผมจะทำอะไร มือหนาเลยกดปุ่มล็อคประตูรถแล้วขับรถออกไปจากคฤหาสน์แบบไม่ให้ผมได้ตั้งตัว
“ก็เบบี้เป็นคนบอกให้พี่ไปทำงาน...”
“...”
“เพราะฉะนั้นเบบี้ก็ต้องตามไปคุมพี่ที่ทำงานด้วยสิครับ J”
โอเค...
ที่หลังผมจะไม่ไล่ให้สามีไปทำงาน!
ไม่น่าปากไวเลยไอ้แบมเอ๊ยยย~
…
..
.
แสงของหลอดไฟดวงที่หนึ่ง...
ได้สว่างขึ้นมาแล้ว...
#เจ้าสาวกำมะลอกับผัวหื่นทั้งเจ็ด
ความคิดเห็น