คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter 06 Meaning of my word, please listen it carefully
6
❄ Meaning of my word, please listen it carefully
Jack Frost side…
เอ่อความจริงแล้วผมก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากมายจนขึ้นต้องล้มลงไปกองกับพื้นหรอกนะ แต่เห็นเอลซ่าทำหน้าเครียดอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เจอกับพิชท์ ดูเหมือนว่าเธอจะกังวัลเรื่องที่พิชท์พูดอยู่มากเลย ก็แหง่ล่ะเอลซ่ารักอันนาขนาดนั้นโดนพูดแบบนี้มันก็ต้องมีไขว้กันบ้างแหละ ไอ้เราเองก็เป็นคนนอกจะทำมาเป็นพูดว่า “ไม่ต้องเครียดหรอก เอลซ่าเรื่องแค่นี้เอง” เธอก็คงไม่ฟังผมอยู่ดี อย่างน้อยก็ใช้วิธีนี้ดึงความคิดของเอลซ่ามาที่ผมก่อนก็ยังดี
ตอนนี้ผมว่าเอลซ่าคงพาผมมาหลบอยู่ที่ไหนสักแห่งได้พักนึงแล้วล่ะถ้าฟังเสียงของสายลมก็ตอนนี้ก็น่าจะใกล้ๆค่ำแล้ว
“แจ็ค ฉันมีนิทานเรื่องนึงจะเล่าให้นายฟังนะ...” เอลซ่าที่เงียบอยู่นานเริ่มพูดขึ้น
“กาลครั้งหนึ่ง..มีเจ้าหญิงพระองค์หนึ่งประสูติมาพร้อมกับพลังที่เลวร้าย เธอสามารถสร้างหิมะได้ดั่งที่ใจเธอปรารถนา..แต่เธอไม่รู้วิธีที่จะควบคุมมัน เมื่อเกิดเหตุร้ายขึ้นท่านพ่อและท่านแม่ของเจ้าหญิงได้ปกป้องเธอโดยการปิดประตูวังทั้งหมด เจ้าหญิงองค์นั้นขังตัวเองไว้ในห้องเพียงคนเดียว ทุกครั้งที่เหงาเธอก็มักจะอ่านหนังสือเล่มโปรดของเธอ..
..ในนั้นมีนายอยู่ด้วยนะแจ็ค
..นายแข็งแกร่งแม้จะเหมือนเธอ แม้จะโดดเดี่ยวแต่นายก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข สนุกกับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตต่างจากเจ้าหญิงองค์นั้นโดยสิ้นเชิง”
ฮึกๆ..
จู่ๆเสียงสะอื้นก็ดังขึ้นมาพร้อมกับหยดน้ำตกลงมากระทบกับมือของแจ็คที่นอนอยู่
“แจ็ค...นายจะไม่เป็นไรใช่ไหม..”
ซวยละสิจะแกล้งให้หายเครียดกลับเข้าโหมดดราม่าอีกแล้ว...จะบอกไปดีไหมว่าเราแกล้งเธออยู่
แต่คิดดูอีกทีไม่เอาดีกว่า ^_^
“นะ..หนาว” ผมว่าพลางขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างว่าหนาวซะเต็มประดางั้นแหละ
“แจ็ค...” เอลซ่าว่าพลางเอื้อมมือของเธอมาทาบกับหน้าผากของผม ทำไมกันนะตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่ามือของเธอเย็นราวกับน้ำแข็ง..
.. ต่างจากตอนที่ผมกับมือกับเธอตอนเต้นรำอย่างสิ้นเชิง
“นี่...นางฟ้าตัวน้อยข้าฝากเจ้าดูแจ็คทีข้าจะไปหาฝืนมาก่อไฟ” ว่าจบเอลซ่าก็เอามือที่ทาบอยู่บนหน้าผากผมออก อยากจะเห็นหน้าจริงๆ ว่าจะเป็นยังไงแต่จะลืมตาก็ไม่ได้ อึดอัดซะมัด -*-
“จี๊ด จัด จัด ไจ จิ” (อย่าเครียดไปเลย แจ็คไม่เป็นอะไรหรอก)
“เจ้าบอกให้ข้า ไม่ต้องเครียดใช่ไหม”
“ไจ” (ใช่แล้ว) ดูเหมือนว่าเอลซ่าจะเริ่มฟังภาษาที่นางฟ้าตัวน้อยพูดได้แล้ว ดูเหมือนจะฉลาดนะแต่ก็ยังโดนผมแกล้งอยู่ตลอด เฮ้--อ..จะภูมิใจดีไหมเรา
แจ็คเงี่ยหูฟังจนกระทั้งเสียงฝีเท้าของเอลซ่าลับหายไป
“นี่นางฟ้าตัวน้อยอยู่รึเปล่า” ผมพูดเสียงในลำคอเพื่อไม่ให้มันดังเกินไปจนคนที่อยู่ด้านนอกได้ยิน
“ไจ จิด จัด จัด จ๊าว ไจ จี๊ดดดด!!” (นี่นายไม่ได้สลบไปหรอกหรอ แจ็ค!!) นางฟ้าตัวน้อยเมื่อเห็นแจ็คที่นอนสลบอยู่พูดกับตนก็บินไปหลบหลังก้อนหินที่อยู่ข้างๆ
ดูเหมือนจะอยู่สินะ “เอลซ่าไปยัง” ผมถามต่อ
“ไจ แจ้ว” (ไปแล้ว)
เมื่อได้ยินเช่นนั้นผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นนั่งพลางบิดตัวที่เมื่อยล้าจากการนอนท่าเดียว
นานๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้ผมจะอยู่ในถ้ำอะไรสักอย่าง
“นี่ข้ามีเรื่องอะไรสักอย่างที่อยากให้เจ้าช่วย” ผมกวักมือเรียกนางฟ้าตัวน้อยไปหาตนก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างให้เธอฟัง
ซึ่งดูเหมือนในตอนนี้นางฟ้าตัวน้อยก็เห็นด้วยกับเขาเป็นอย่างยิ่ง
End of Jack Frost side
อีกทางด้านหนึ่งเอลซ่ากำลังเก็บเศษกิ่งไม้ที่ตกอยู่ตามพื้น แต่ทว่าเมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาไอเย็นรอบๆก็ค่อยๆกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งจนกระทั้งแช่แข็งกิ่งไม้นั้นทั้งอัน
“ปิดมันไว้เอลซ่า เจ้าต้องไม่รู้สึก แจ็ค...ไม่เป็นอะไรหรอก” ร่างบางพยายามสลัดความคิดของตนทิ้งก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บเศษไม้ต่อไป จนเนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่น
หากมีใครมาเห็นเธอตอนนี้คงไม่เชื่อแน่ว่าเธอเป็นถึงราชินีของอาณาจักรแอเรนเดลล์ และแน่นอนหากเป็นคนอื่นเธอคงไม่ทำขนาดนี้..
..ถ้าไม่ใช้แจ็ค ชายที่ชอบมาวุ่นวายกับชีวิตเธอ แต่ก็เคยช่วยเธอไว้หลายครั้งเหมือนกัน
เมื่อรวบรวมกิ่งไม้ได้สักพักใหญ่ๆเอลซ่าตัดสินใจลุกขึ้นก่อนจะเดินกลับไปที่ถ้ำอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าออกไปจู่ๆนางฟ้าตัวน้อยก็รีบบินมาหาเธอด้วยท่าทางร้อนรน
“แจ็จ จีด ไจ จัด จัด” (แจ็คแย่แล้ว เอลซ่า)
ร่างบางยื่นนิ่งกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่เศษกิ่งไม้ที่ถืออยู่ร่วงตกลงสู่พื้น
..ทุกครั้งเธอมักดุอันนาที่วิ่งเล่นไปทั่วราวกับไม่ใช้เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรแอเรนเดลล์ แต่ตอนนี้เธอกลับทำเสียเอง ร่างบางรีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตจนกระทั้งเมื่อไปถึง
ภาพที่เอลซ่าเห็นคือ..ร่างของแจ็คที่นอนขดตัวอยู่ ใบหน้าที่เคยสดใสตอนนี้ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“แจ็ค!!” เอลซ่ารีบวิ่งไปหาแจ็คที่นอนอยู่ก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา มือเรียวบางคว้ามือของแจ็คขึ้นมาอย่างหลวมๆ “เป็นอะไรแจ็ค”
“หนาว...” เสียงที่แหบค่อยๆลอดผ่านลำคอย่างยากลำบาก
“จีด ไจ จัด จาว จ้าา” (ทำอะไรสักอย่างสิเอลซ่า)
“ข้าจะทำอะไรได้ในเมื่อสิ่งที่ข้างมอบให้ได้มีแค่ความหวาดกลัว และ..ความหนาวเย็น” เสียงของเอลซ่าเบาลงจนแทบจะไม่มีเสียง มือทั้งสองข้างกุมกันไว้จนแทบจะเป็นการจิกตัวเอง ตอนนี้เธอทั้งสับสนและเกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
นางฟ้าตัวน้อยบินมาก่อนจะซุกตัวลงที่มือของเธอพร้อมกับทำท่ากอดตัวเอง “จี จัด จี๊ด” (เจ้าทำได้เอลซ่าข้ารู้ เจ้าแค่ยังไม่ได้ลองทำมัน)
“นั้นสินะ” ดูเหมือนว่าคำพูดของนางฟ้าตัวน้อยจะทำให้เอลซ่าสบายใจขึ้นมากกว่าเก่า
“มีคนคนหนึ่งเคยพูดเอาไว้ว่า อย่าไปกลัวในสิ่งที่ยังไม่ได้ลองทำมัน สนใจแค่สิ่งตรงหน้าก็พอ” เอลซ่าพยายามรวบรวมสมาธิ..
“เธอทำได้น่ะเอลซ่า สนใจแค่สิ่งตรงหน้าก็พอ อย่ากังวล อย่า...หวาดกลัว” เอลซ่าค่อยๆยื่นมือไปวางบนร่างของแจ็คที่นอนอยู่ ซึ่งดูเหมือนว่าคราวนี้เธอจะไม่ได้สร้างเกล็ดน้ำแข็งดังเช่นเคย มือเรียวบางค่อยๆเลื่อนไปที่เอวก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ
“ข้าทำได้ดีที่สุดแค่นี้แหละ ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้วนะแจ็ค” เอลซ่ากอดแจ็คที่นอนนิ่งไว้อย่างหลวมๆ เสียงหัวใจของเขานั้นเต้นถี่ระรั่ว แต่ดูเหมือนว่าร่างบางจะไม่ทันสังเกต
แจ็คค่อยๆลืมตาก่อนจะชะโงกหน้ามองหานางฟ้าตัวน้อยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางนาง
“นี่-มัน-อะ-ไร” แจ็คพยายามพูดเสียงให้เบาที่สุดเพื่อที่ไม่ให้ร่างบางที่นอนข้างๆตนได้ยิน
“จีด เจ้า จี๊ด ไจ จีด จี๊ด” (ก็เจ้าบอกว่าจะกอดเอลซ่านี้)
ทันทีที่ได้ยินคำตอบแจ็คก็ถึงขั้นยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผากทันที “ข้า-พูด-ว่า-จะ-หลอก-นาง-ต่าง-หาก”
แจ็คค่อยๆวางหัวของเขาลงพื้นอีกครั้งก่อนจะหันหน้ามามองใบหน้าของหญิงสาวนอนอยู่ที่ข้างๆที่ตอนนี้เผลอหลับไปเสียแล้ว เขาค่อยยกมือขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่น..
แล้วแบบนี้ใครมันจะไปหลับลงกันล่ะ
ทางด้านอาณาจักรแอเรนเดลล์ อันนา
“นี้มันก็ดึกมาแล้วนะ พี่เอลซ่าไม่เคยออกนอกปราสาทโดยไม่บอกใครนานขนาดนี้” อันนาที่นั่งรอพี่สาวอยู่ที่ประตูวังเริ่มบ่นหลังจากที่เธอรอพี่สาวคนเดียวของเธอมาหนึ่งวันเต็มๆ
“พี่เขาอาจจะไปเที่ยวก็ได้นะอันนา คิดในแง่ดีไว้สิ” คริสตอฟฟ์แฟนหนุ่มของเธอพยายามปลอบ เขาไม่เคยเห็นอันนาเครียดขนาดนี้มาก่อน ก็แหง่ละทั้งครอบครัวมีกันแค่สองคนจะเป็นห่วงกันก็คงไม่แปลก
“ฉันตัดสินใจแล้ว!! ฉันจะไปตามพี่เอลซ่าที่เมืองแมกเทอร์ซ่า ตอนนี้เลย” อันนาว่าจบก็เดินไปแก้เชือกม้าหลวงที่ผูกไว้ออกก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งอย่างทะมัดทะแมง
“เดี่ยวก่อนอันนา” คริสตอฟฟ์คว้าเชือกจากมืออันนาออก
“มันอันตรายเกินไปถ้าเกินอะไรขึ้นกับเจ้าข้าจะไปมีหน้าบอกพี่ของเจ้ายังไง ถ้าเจ้าจะไปจริงๆก็ให้ข้าไปด้วยเถอะ” คริสตอฟฟ์พยายามเกลี่ยกล่อมอันนา เขารู้ดีว่าอันนาเก่งพอที่จะเอาชีวิตรอดจากอันตรายแต่ยังไงเขาก็ยังเป็นห่วงเธออยู่ดี
“ไม่ได้หรอกคริสตอฟฟ์ แค่ข้าหายอีกคนการปกครองของอาณาจักรนี้ก็แย่พอแล้ว ข้าอยากให้เจ้าดูแลอาณาจักรนี้แทนข้าและพี่เอลซ่า” อันนาว่าจบก็ค่อยๆดึงเชือกออกจากมือคริสตอฟฟ์
“แต่ว่า..”
“ข้ารู้ข้าสัญญาข้าจะไม่เป็นอะไร” ว่าจบอันนาก็ตวัดเชือกคุมม้าลง ไม่นานร่างของเธอก็ค่อยพ้นประตูเมืองก่อนจะค่อยๆลับสายตาไป
เช้าตรู่..
ร่างบางที่นอนหลับพริมอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่ทันทีที่ลืมตาขึ้นก็พบกับสายตาของใครบางคนที่จ้องเธออยู่
“แจ็ค!!” ร่างบางมองมือของตนที่กอดเขาอยู่
“จะกอดข้าอีกนานไหม..ข้าเสียหายนะเนี้ย” แจ็คว่าพลางยิ้มทะเล้นตามสไตล์ของตนซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่เข้ากับตาของเขาที่ตอนนี้คล้ำจนแทบจะเห็นเป็นแพนด้า
ทันทีที่ตั้งสติได้เอลซ่าก็รีบลุกขึ้นนั่งก่อน “ข้าก็แค่..เห็นว่าเจ้าหนาว ไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าสักหน่อย” ว่าจบเอลซ่าก็รีบเดินไปที่ปากถ่ำโดนไม่มองหน้าของแจ็คสักนิดเดียวนั้นก็เพื่อ..
..ไม่ให้เขาได้เห็นว่าตอนนี้หน้าของเธอแดงแค่ไหน
แจ็คที่นอนอยู่ค่อยๆลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่รีบเดินออกไป รอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“จี๊ด แจ่...” (นั้นแน่แจ็ค..ข้ารู้นะว่าเจ้าคิดอะไรอยู่) นางฟ้าตัวน้อยว่าก่อนจะบินมาวนอยู่ที่ใบหน้าของเขาเป็นรูปหัวใจ
“แหม่..เจ้านี้เปลี่ยนข้างง่ายจังเลยนะอย่าลืมสิข้าก็เคยช่วยชีวิตเจ้าเอาไว้เหมือนกัน แล้วเรายังมีเรื่องเมื่อคืนที่ต้องเคลียร์ เตรียมตัวไว้ได้เลย..” แจ็คว่าจบก็หยิบนางฟ้าตัวน้อยใส่ช่องสอดมือของเสื้อ
ฮูดก่อนจะเดินไปหาเอลซ่าที่ยื่นอยู่ทางด้านปากถ้ำ
“เราจะไปต่อกันได้หรือยัง”
“จะรีบไปอะไรขนาดนั้น ร่างกายนายไหวแล้วหรอ ถ้ายังเจ็บอยู่พักก่อนก็ดะ...” แต่ยังไม่ทันที่เอลซ่าจะพูดจบมือหนาก็ช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้ม
“นี้มันอะไรน่ะแจ็ค วางฉันลงเดี่ยวนี้นะ” ร่างบางที่ถูกอุ้มโดยไม่รู้ตัวเริ่มดิ้น ก่อนจะหันไปส่งสายตาประท้วงคนตรงหน้าที่ทำอะไรโดยไม่ปรึกษาเธอก่อน..
..แน่นอนรวมถึงหัวใจของเธอด้วย
“ก็ครั้งที่แล้วขนาดเจ้าจับมือของข้าซะแน่นเจ้ายังตกลงมาเลย ครั้งนี้ก็ต้องจับกันให้แน่นกว่าเดิมสิ” แจ็คว่าพลางก้มลงมากระซิบข้างหูเอลซ่าก่อนจะค่อยลอยขึ้นไปบนฟ้าตามสายลมโดยที่ไม่ฟังเสียประท้วงในใจของหญิงสาวเลย
เย้ๆๆ ผ่านไปอีกตอนด้วยดี(ล่ะมั้งนะ.. ^^) ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือกันด้วยนะส่วนใครที่ติดมหาลัยแล้วก็ยาวไป----
ที่โผล่มาในตอนนี้ก็เพราะอยากจะมาขยายความเกี่ยวกับแจ็คในตอนที่แล้ว อย่างที่เคยบอกไปว่าเมลมองว่าแจ็คมีไม้เท้าเป็นอาวุธ แล้วแจ็คจะใช่พลังหรือบินไม่ได้ถ้าไม่มีไม้เท้า
แล้วแจ็คก็บินไปทุกๆทีตามที่สายลมสุดแล้วแต่จะพาไป..
ในตอนที่เอลซ่าตกลงพื้นนะ แจ็คพยายามลงไปคว้ามือของเอลซ่าไว้ใช้ไหม??...แต่ตอนนี้ลมพัดหวนขึ้นไปด้านบนทำให้แจ็คเอื้อมมือไปไม่ถึงแอลซ่าสักที แจ็คก็เลยโยนไม้เท้าของตนทิ้ง ก่อนจะดิ่งเสรีด้วยแรงสูตรของพ่อไอแซค นิวตัน ซิกม่า f=ma
พอถึงตัวเอลซ่าแล้วก็เอาตัวเองบังเธอไว้ไม่ให้กระแทกพื้น มันก็ต้องช้ำกันบ้างละนะ (เจ็บชัวร์ 100% เพราะเมลเคยตกบันได เกี่ยวไหม?? อ่ะแต่มันก็ทั้งเจ็บทั้งจุกแล้วกัน) ลุกได้ก็เทพแล้วนะ ตอนที่พิทช์หักไม้เท้าแล้วซัดแจ็คตกหน้าผา he ยังเจ็บเลย แล้วนี้ตกจากท้องฟ้าสูงๆนะ น่าจะลุกไม่ไหวด้วยซ่ำ แต่ก็ให้สกิลความอึดเต็ม100 ที่ลุกขึ้นมาขวางพิชท์ไม่ให้กล่อมเอลซ่าสำเร็จ อารมณ์ก็ประมาณแบบตัวเองก็เจ็บแทบตายนะ แต่อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้ได้ไหม...
ความคิดเห็น