ลมหายใจฉัน... นั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ++Chapter 1++

                                                       +++1+++
19 พฤษภาคม 2549                    

++วันรับน้อง ม.1++
      วันนี้เป็นวันรับน้อง โอ๊ย!! ตื่นเต้นชะมัด ฉันอุดส่าห์อดตาหลับขับตานอนเป็นเดือนๆ กว่าจะสอบเข้าโรงเรียนนี้ได้ รับน้องปีนี้ฉันได้อยู่สีเขียวสดล่ะ ^o^
มารับน้องนี่สนุกจริงๆ นะ ฉันได้เพื่อนเยอะแยะเลยล่ะ สีเขียวสดของฉันนี่ก็มีอยู่ประมาณ 30 คน ก็ดีนะครื้นเครงดี ฉันกับเพื่อนๆ ทุกคนก็ต้องเข้าฐานโน้นออกฐานนี้ทุกๆ 15 นาที(พี่สต๊าฟเค้าให้เดินต่อแถวทำท่ารถไฟตลอดเลยล่ะ) จะว่าไปแล้ว... เห็นอาจารย์เขาบอกว่ามีนโยบายห้ามใช้โคลนหรือน้ำไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมฉันถึงเปียกล่ะ -_- 
      เวลาก็ผ่านเลยไปนานแล้ว ฉันกับเพื่อนก็เล่นฐานไปประมาณ 5 ฐาน กำลังเดินไปฐานที่ 6
      แล้วฉันก็พบ ผู้ชายคนนั้น เขาชื่อพี่พีท(นามสมมติ) เขาเป็นพี่สต๊าฟอยู่ฐานที่ 6 ซึ่งเป็นฐานวิ่ง 11 ขา พี่พีทเป็นผู้ชายที่สูงประมาณ 180 กว่า ผิวขาว หล่อตี๋ (ต้องเข้าใจว่าฉันดูคนที่หน้าตา-_-) ฉันชอบแอบมองตอนพี่เค้าเผลอด้วยล่ะ(โรคจิตไปมั๊ยเนี่ย?) 
      เพิ่งมารู้อีกที่ว่าพี่เค้าเป็นกรรมการนักเรียนฝ่ายศิลป์ 
      ที่ห้องโถงโรงเรียนก็จะใช้เป็นที่สำหรับการจัดกิจกรรมต่างๆ มีอยู่เพลงนึง(พวกพี่ผู้หญิงตั้งใจร้องกันมาก) เป็นทำนองของเพลง When the saint go marching in นะ
      "อยากไปทะเล... อยากไปทะเล... อยากไปทะเล ไปเหล่ผู้ชาย อยากไปทะเล ไปเหล่ผู้ชาย อยากไปทะเล ไปเหล่ผู้ชาย"
       พี่เค้าโห่อย่างแรงเลยล่ะ หุหุ น่ารักมากเลย
       แต่ก็นะ... เวลามันย่อมไม่คอยใคร เคยมีคนบอกว่า
       "เวลาเราเจอคนที่รู้สึกพิเศษด้วย เวลามันจะหยุดลง และหลังจากนั้นมันจะผ่านไปรวดเร็ว"
       ไม่รู้สิ เวลาเห็นพี่เค้าคุยกับผู้หญิงคนไหน มันรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ แล้วก็รู้สึกเหมือนมีไฟมาสุมอยู่ที่อกยังไงยังงั้นเลยล่ะ
 
       นี่มันเรียกว่ารักรึเปล่า?