คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : TRICK OR TREAT
TRICK OR TREAT
Fic Infinite : Myungsoo X Sungjong
Rate : PG-15
Author : PaperBerry
Talk : จะให้หลอกหรือเลี้ยง!!! โปรเจคฮัลโลวีน หึหึ
***********************************************************************
วันที่31 ตุลาคม เป็นวันที่สนุกสนานและมีความสุขที่สุดของเด็กหลายๆคน เพราะจะได้แต่งตัวชุดแฟนซี เดินไปขอลูกกวาด ลูกอมแสนอร่อย พร้อมพูดคำว่า ‘จะหลอกหรือเลี้ยง’ ให้ทายว่าวันนี้เป็นวันอะไร ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ทายกันออกหรือยัง จะเฉลยแล้วน๊า~ วันนี้ก็คือ...วันฮัลโลวีนไงล่ะJ
*********Trick Or Treat*********
‘บ้านเลขที่24/3’
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอ๊ด~~~~
“Trick Or Treat” เสียงของ ซองจง เด็กน้อยวัยประถมอายุ8ขวบ ที่แต่งตัวมาด้วยชุดพ่อมดสุดเท่ มาเคาะประตูบ้านเพื่อนสนิทของเขา วันนี้อุตส่าห์นัดกับพวกเพื่อนๆไว้อย่างดีว่าจะออกไปขอขนมพร้อมๆกัน แต่ก็ดันมาสายก็เพราะเจ้าหมอนี่คนเดียวเลย!
“อ้าว หนูซองจงเองหรอจ๊ะ” เสียงของคุณนายคิม คุณแม่คนสวยของบ้านหลังนี้เอ่ยทักทายซองจงอย่างเป็นกันเอง แหม~ ก็เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ในอนาคตนี่หน่า หุหุ>_<
“คุณน้าฮะ เจ้านั้นอยู่ไหนหรอฮะ” ซองจงถามคุณนายคิม
“อยู่บนห้องจ้ะ ซองจงช่วยไปเรียกแทนน้าได้มั้ย เดี๋ยวน้าต้องไปดูเค้กฟักทองก่อนนะ” คุณนายคิมวานให้ซองจงไปเรียกลูกชายคนโปรด ที่ป่านนี้ไม่รู้ว่าแต่งตัวเสร็จหรือยัง สายขนาดนี้ เป็นเจ้าบ่าวไม่ได้นะเนี่ย เฮ้อ~
“รับทราบฮะ คุณน้า” ซองจงตะเบ๊ะแบบทหารให้คุณนายคิม ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปห้องของเจ้านั้น
ก๊อก ก๊อก
“มยองซู!!!!!!!!!!! ออกมาได้แล้ว” ซองจงเคาะประตูห้องของ มยองซู เพื่อนสนิทของเขา และตะโกนเรียกแบบไม่เกรงใจเจ้าของบ้านเลยสักนิด
“ฮึกฮึก ซะ..ซองจง ช่วยเราด้วย” เสียงของมยองซูกำลังร้องเรียกความช่วยเหลือ ทำให้ซองจงรีบเปิดประตูรีบเข้าไปทันที
“เป็นอะไรไปอ่ะมยองซู ไหนๆๆ หกล้มอ่อ” ซองจงรีบไถ่ถามเพื่อนสนิทอย่างไว
“ปะ..ป่าว แต่เรากลัว เราไม่ไปได้มั้ยอ่า เรากลัวผีT^T” มยองซูที่ตอนนี้ได้แต่งชุดคลุมสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว โบว์สีแดงผูกไว้ที่คอ กางเกงสีดำ ผมตั้งเด่ พร้อมเขี้ยวปลอมเล็กๆอีก2ข้าง ฮือๆ ทำไมคุณแม่ต้องให้ผมแต่งตัวแบบนี้ด้วยอ่า แค่ผีธรรมดาก็กลัวอยู่แล้ว ทำไมคุณแม่ต้องจับผมมาแต่งชุดแดร็กคิวล่าด้วยอ่า ผมกลัวนะ ฮือๆๆT[]T
“มยองซู นายไม่ต้องมากลัวเลยนะ ป่ะ ไปได้แล้ว” ซองจงจูงมือมยองซู แล้วเดินลงมาข้างล่าง
“ว้ายตายแล้ว! แดร็กคิวล่าตัวน้อยๆของแม่ น่ารักน่ากลัวที่สุดเลย” คุณนายคิมเมื่อเห็นลูกชายคนโปรดแต่งชุดที่เธออุตส่าห์ตัดให้เดินลงมา เธอก็พุ่งไปกอดด้วยความเอ็นดูทันที
“คุณแม่ฮะ ผมอายซองจงนะ>/0/<” มยองซูดิ้นเล็กน้อย เสสายตาไปทางอื่น เพราะตอนนี้ซองจงกำลังขำกับท่าทางของเขา
“จ้ะๆปล่อยก็ได้ เอาล่ะรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นๆจะรอเอานะ” คุณนายคิมยื่นถุงผ้าสีดำที่ตกแต่งไปด้วยแมงมุม(ปลอม) สติ๊กเกอร์ฟักทองและค้างคาวให้ลูกชาย
“บ๊ายบายฮะ คุณน้า” ซองจงโบกมือบ๊ายบายคุณนายคิม แล้วหันไปจับมือมยองซู และรีบวิ่งไปหาพวกเพื่อนๆที่กำลังรอพวกเขาอยู่
*********Trick Or Treat*********
สวนสาธารณะ
“ว่าไง แดร็กคิวล่าจอมป็อด” เสียงของ ซองยอล ทักทายมยองซูอย่างเป็นกันเอง (หรา~) เขาเป็นเด็กที่สูงที่สุดในกลุ่มนี้ และวันนี้ เขาแต่งตัวเป็น มัมมี่ แฮร่!
“ซองยอล นายจะไปว่ามยองซูทำไม แต่ก่อนนายก็กลัวไม่ใช่อ่อ” เสียงของ อูฮยอน ท้วงขึ้นมา โห่ว~ จำได้ว่าเมื่อ3ปีก่อน นายกลัวจนฉี่ราดเลยไม่ใช่หรือไง บู้ววว-3- แล้วเราจะหอนทำไมเนี่ย ต้องโทษฮยองกับนูน่า ที่บังคับผมให้ใส่ชุดหมาป่า ดูสิ หอนเลย บู้ววววว=__=
“อูฮยอน นายอย่าไปแฉซองยอลสิ 55555” เสียงของ ดงอู เตือนอูฮยอน แต่เหมือนจะหัวเราะซองยอลมากกว่า
“หุบปากไปเลย ไอผีก๊องแก๊ง” ซองยอลหันไปว่าดงอู จะมาหัวเราะเขาทำไมกัน มันตลกตรงไหน!
“ผีก๊องแก๊งอะไรเล๊า! ซองยอล ดงอูเขาแต่งเป็นผีอัศวินต่างหากเนอะ ดงอูจัง” เสียงของ โฮวอน ขึ้นมาเถียงซองยอลแทน เดี๋ยวปั๊ด สิงร่างเลย=*=
“แหมๆ ปกป้องกันจังนะ ผีแคสเปอร์” ซองยอลหันไปประชดใส่โฮวอนที่ตอนนี้เห็นแต่ดวงตา ก็เล่นแต่งตัวเป็นผีแคสเปอร์ ใครมันจะไปเห็นหน้ากัน ล่อเอาผ้าสีขาวมาคลุมเจาะผ้าให้เห็นแต่ตา
“เอาล่ะๆๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว” เสียงของ ซองกยู หัวหน้ากลุ่มนี้เอ่ยขึ้นมา อุตส่าห์รีบแต่งตัวเป็นแฟรงค์เกนสไตน์ตั้งแต่สี่โมงเย็น ต้องมานั่งฟังพวกนี้เถียงกัน กยูล่ะเพลีย=_=”
“ชิ” ซองยอล ยู่ปากอย่างเซ็งๆ
“เอาล่ะ มาจับฉลากกัน ว่าใครคู่กับใคร-0-” อูฮยอนหยิบฉลากที่เตรียมมายื่นไว้กลางกลุ่มที่ล้อมกันเป็นวงกลม
“แต่น แตน แต๊น~~~~” โฮวอนใส่ซาวน์ลงไปเพิ่มบรรยากาศ
“เย้! ฉันได้คู่กับพวกนาย หึหึ จะแย่งขนมมาให้หมดเลย” ซองยอลกระโดดไปล็อคคอซองกยูกับอูฮยอน ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้~ (อูฮยอนซองกยูได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจ)
“ฉันได้คู่กับโฮวอนอีกแล้ว ดีใจจัง” ดงอูกระโดดกอดโฮวอนด้วยความดีใจ
“มยองซู นายคู่กับฉันนะ” ซองจงยิ้มให้มยองซูอย่างน่ารัก ทำให้มยองซูใจเต้นแรงผิดปกติ งื้ออออ คุณแม่ฮะ ผมเขินจัง-///-
“ผีได้มาหลอกนายแน่ มยองซู หึหึ” โฮวอนหัวเราะอย่างน่ากลัว
“ยะ..อย่ามาแกล้งเรานะโฮวอน ระ..เราไม่กลัวหรอก” มยองซูเถียงโฮวอนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“แฮร่!!!!!!!!!!!!!”
“แม่จ๋า ช่วยด้วย!” มยองซูตกใจกลัว เลยเผลอไปกระโดดกอดซองจงเต็มแรง
“ซองยอล หยุดแกล้งมยองซูเดี๋ยวนี้เลยนะ!” ซองจงหันไปดุซองยอลที่เล่นอะไรแผลงๆ น่าเอาเชือกรัดคอให้เป็นมัมมี่จริงๆ=_=
“ซองจงไม่เห็นต้องดุเขาเลย” ซองยอลเบ้ปากเล็กน้อย
“เราไม่ได้ดุซะหน่อย ซองยอลมั่ว รีบไปได้แล้ว ซองกยูกับอูฮยอนเดินไปนู้นแล้วนะ” ซองจงชี้ไปที่ถนน
“อ่ะ ไอสองแสบ รอเราด้วย” ซองยอลรีบวิ่งไปหาสองคนนั้นทันที
“พวกเราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน” โฮวอนจับมือดงอู แล้วหันมาโบกมือบ๊ายบายก่อนจะเดินจากไป
“อื้ม แล้วเจอกัน” ซองจงโบกมือบ๊ายบาย
“ซะ..ซองจง เรากลัว” มยองซูเบะปากเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ซองจงต้องรีบโอ๋โดยด่วน
“ไม่เอาไม่ร้อง ไม่ต้องกลัวนะ” ซองจงปลอบเพื่อนสนิทของเขาที่ตอนนี้จะร้องไห้อยู่ร่อมร่อแล้ว
“ฮึกฮึก” มยองซูเริ่มสะอื้น
“โอ๋ๆ ไม่ร้องสิ นึกถึงขนมหวานที่จะได้วันนี้สิ ลูกกวาด ลูกอมอร่อยๆ ไม่ร้องนะ เด็กดี” ซองจงเอาของหวานมาล่อ ไม่ให้เด็กน้อยร้องไห้
“งื้ออ ขนมหวาน” มยองซูนึกถึงขนมหวาน เลยรีบเก็บน้ำตาไม่ให้ร้อง
“ใช่ๆ ป่ะ รีบไปกันเถอะ” ซองจงยิ้มให้มยองซู แล้วจับมือคนขี้กลัว ให้เดินไปพร้อมๆกัน
“อืม ไปกันเถอะ” มยองซูเดินตามซองจงไปต้อยๆ
“นี่ มยองซู” เดินได้ไปถึงครึ่งทางซองจงก็เรียกชื่อมยองซูขึ้นมา
“อะไรหรอ”
“นายไม่ต้องกลัวนะ”
“ระ..เรา จะพยายามนะ”
“เพราะเราจะปกป้องนายเองนะ มยองซู♥”
*********Trick Or Treat*********
“Trick Or Treat” ซองจงกับมยองซูไปเคาะประตูบ้านหลังสุดท้าย เจ้าของบ้านเดินไปหยิบถุงลูกกวาดมาให้เด็กทั้งสอง ซองจงกับมยองซูบอกขอบคุณพร้อมแยกเขี้ยวให้ดูน่ากลัว ก่อนที่จะเดินกลับไปยังบ้านของตัวเอง
“ซองจง ดูสิ ลูกอมเยอะแยะเลย” มยองซูยิ้มร่าดีใจที่ได้ขนมลูกอมมาเยอะ ดีใจจัง>_<
“เห็นมั้ย มันไม่ได้น่ากลัวซะหน่อย” ซองจงยิ้มเล็กๆให้กับมยองซู ก่อนจะแกะอมยิ้มรสเลม่อนมากิน อื้ม~ อร่อยจังเลย>0<
“ซองจงรู้มั้ย ว่าทำไมเราถึงไม่กลัว” มยองซูหยุดเดินแล้วหันมามองซองจง
“ทำไมล่ะ” ซองจงหันมาถามมยองซู เอียงคอน้อยๆ น่ารักเป็นบ้าเลย-///-
“ก็..ก็...เพราะว่า...”
“งื้ม~ อะไรอ่ะมยองซู บอกเรามาเร็วๆสิ”
“ก็ซองจงบอกว่าจะปกป้องเรา เราเลยไม่กลัวไง-///-” เขินจังเลยฮะ บอกซองจงไปยังงั้น
“บ้าหรอ.///.” ซองจงก้มหน้างุด ทำไมมันเขินๆจังอ่า
“นี่ๆซองจง” มยองซูเอานิ้วไปจิ้มแก้มซองจง
“อะไรอีกเล๊า.//.”
“Trick Or Treat” มยองซูถามซองจง
“ห๊า นายจะเอาลูกอมเราไปหรอ Trick Trick เราไม่ให้หรอก” ซองจงกอดถุงขนมไว้แน่น เรื่องอะไรจะให้ล่ะ กว่าจะได้เยอะแบบนี้ ดูสิ รสเลม่อนมีตั้งเยอะ ไม่ให้หรอก แบร่:p
“Trick Or Treat” มยองซูอ้อนซองจง งื้ออออ
“Trick Trick ยังไงก็ Trick” ซองจงเบ้ปาก กอดถุงขนมแน่น
“ฮึกฮึก ซะ..ซองจง จะ.ใจร้าย” มยองซูเริ่มจะเบะปากน้ำตาคลอ
“ยังไงก็Trick ไม่ต้องมาร้องไห้เลยนะ” ซองจงพูดเสียงอ่อนๆ ไม่อยากให้มยองซูร้องไห้
“ฮึก แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มยองซูร้องไห้ดังลั่น ซองจงตกใจ เลยต้องไปปลอบเพื่อนสนิทอีกแล้ว
“ย่าห์~ ไม่ร้องสิ ไม่ร้องๆๆ” ซองจงรีบปลอบเพื่อนขี้แยของตัวเอง อะไรกัน แค่ลูกอมต้องร้องไห้เลยหรอ
“ฮึก ซองจงต้องบอกมาก่อนว่า Trick Or Treat” มยองซูสะอื้น แล้วหันไปถามซองจง
“ก็ได้ๆ ฉันให้ลูกอมนายก็ได้ Treat ก็ Treat” ซองจงรีบบอกมยองซู สงสัยถ้าไม่ให้ มีหวังได้ร้องไห้อีกแน่
“Treat แน่นะ” มยองซูรีบปาดน้ำตา
“อื้ม อยากได้อันไหนล่ะ รสเลม่อนมั้ย อร่อยดีนะ” ซองจงหยิบลูกอมรสเลม่อนมาให้
“ใครบอกว่าเราจะเอาลูกอม”
“แล้วนายอยากได้อะไรอ่ะ”
“นี่ไง Treat ของเรา”
จุ๊บ♥~~~~
มยองซูหอมแก้มนิ่มของซองจงเต็มฟอด งื้อออ แก้มของซองจงห๊อม~หอม อยากจุ๊บอีกจัง>//<
“นี่มยองซู” ซองจงเรียกมยองซูด้วยเสียงเขินๆ พลางลูบแก้มตัวเองป้อยๆ เขินจัง โดนจุ๊บ-///-
“อะไรอ่อ”
“เราขอTreatแบบนี้ไปทุกปีเลยนะ♥”
*********Trick Or Treat*********
หลายปีผ่านไป.....
“มยองซู เมื่อไรจะเลิกกลัวผีเนี่ยห๊ะ!”
“กะ..ก็ผมกลัวนิหน่า”
“โถ่ โตจนป่านนี้แล้วเลิกกลัวเถอะนะ”
“ซองจงอ่า มันเลิกกลัวยากนะ”
“แต่ว่านะมยองซู....ตอนนี้เราก็มีลูก2คนแล้วนะ เลิกกลัวสักที แล้วมาช่วยลูกแต่งตัวเลย”
บทสนทนาระหว่างมยองซูกับซองจงในวันฮัลโลวีน ครอบครัวสุขสันต์ มีภรรยาแสนสวย พร้อมลูกชายลูกสาวที่แสนน่ารักน่าชัง และมีสามีสุดหล่อ แต่เสียอยู่อย่างเดียว ก็คุณสามีสุดหล่อยังไม่เลิกกลัวผีนะสิ แต่งงานจนมีลูกสองแล้วนะ เมื่อไรจะโตซะที!! (ซองจงได้กล่าวเอาไว้ในใจ)
“คุณพ่อฮะ ผมน่ากลัวมั้ยฮะ?” เสียงของ ซังซู ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนวัย9ขวบของซองจงกับมยองซู กำลังแยกเขี้ยวโชว์ฟันเล็กๆให้มยองซูดู คุณแม่อุตส่าห์ตัดชุดแดร็กคิวล่าเหมือนสมัยตอนคุณพ่อเคยแต่งตอนเด็กๆให้เลยนะ แต่ต่างกันอย่างเดียว คือผมหล่อกว่าคุณพ่อฮับป๋ม อิอิ
“น่ากลัวครับ ลูกชาย” มยองซูยิ้มแหยๆให้ พลางลูบหัวลูกชาย ทำไมผมต้องกลัวเด็กที่แต่งชุดผีด้วยเนี่ยT^T
“มยองซู ช่วยดูชุดให้ซังซูหน่อย ว่าโอเคยัง?” ซองจงสั่งมยองซู เพราะตอนนี้เขากำลังง่วนกับการจัดการชุดเจ้าตัวแสบอีกคนอยู่
“คุณแม่ขา~ หนูอยากกินขนมไวๆอ่า” เสียงของ มยองจี ลูกสาวแสนน่ารักวัย6ขวบของซองจงกับมยองซูอีกคนนึง กำลังกระโดดเหยงๆ เพราะอยากกินขนมเค้กฟักทอง ที่ราดด้วยไซรั่ปคาราเมลหอมหวาน~
“มยองจี อย่าดิ้นสิจ๊ะ แม่ผูกโบว์ให้หนูไม่ได้นะ เดี๋ยวนางฟ้าไม่สวย แม่ไม่รู้ด้วยนะ” ซองจงบอกกับลูกสาวพลางอมยิ้มเล็กๆ น่ารักเหมือนแม่จริงๆ>_<
“ซองจงจ๋า~ ซังซูโอเคแล้วนะ ผมจัดชุดให้เรียบร้อยแล้ว” มยองซูอุ้มลูกชาย เดินมาหาซองจง
“ไหนดูสิ ลูกชายแม่หล่อน่ากลัวจริงๆเลย” ซองจงหยิกแก้มลูกชายก่อนจะหอมแก้มไปฟอดใหญ่
“คุณพ่อขา~ อุ้มหนูบ้าง คุณแม่ หอมแก้มหนูบ้างซี้~” มยองจีเริ่มออกอาการงอแงเล็กน้อย ทำให้คุณพ่อสุดหล่อต้องรีบอุ้มลูกสาว ส่วนคุณแม่คนสวยก็ฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้างของลูกสาวจอมแสบ
“ซองจงอ่า~ อย่าหอมแต่ลูกสิ คุณพ่อก็อยากได้บ้างนะ” มยองซูอ้อนซองจง ส่วนลูกๆก็หัวเราะคิกคัก
“มยองซู คุณนี่ก็ตลอดเลยนะ” ซองจงหน้าแดง ต่อหน้าลูกก็ไม่เว้นนะ ตาบ้า! -////-
“จุ๊บเลยสิค่ะ คุณแม่”
“จุ๊บเลยฮะ คุณแม่” เสียงเชียร์จากลูกๆทั้งสอง ทำให้ซองจงจำใจจุ๊บแก้มคุณพ่อจอมเจ้าเล่ห์ไป
“คุณพ่อรักคุณแม่นะครับ”
“รักฉันก็เลิกกลัวผีก่อนสิ” ซองจงยิ้มยียวนใส่มยองซู ซึ่งมันแทงใจเขาเต็มๆ
“ซองจงอ่าT^T”
“ฮ่าๆๆๆๆ คุณพ่อตลกจัง” เด็กๆหัวเราะกับท่าทีของคุณพ่อ คุณพ่อมีจุดอ่อนก็ตรงกลัวผีนี่แหละ ฮ่าๆ
“เอาล่ะ เด็กๆ หยุดหัวเราะ แล้วไปตามล่าลูกกวาดกันเถอะจ้ะ” ซองจงเดินไปหยิบถุงลูกกวาดมาให้ มยองซูก็ย่อตัวลง ให้เด็กๆลงมายืน
“Trick Or Treat ให้สนุกๆนะ แล้วรีบกลับบ้านมาทานเค้กแม่ด้วยนะจ้ะ” ซองจงโบกมือลาลูกๆ เมื่อลูกทั้งสองเริ่มวิ่งออกจากบ้านไปแล้ว
“แล้วจะรีบกลับมาฮะ คุณแม่” ซังซูหันมาโบกมือให้ซองจงกับมยองซูที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน ก่อนจะวิ่งตามน้องสาวไป
“เอาล่ะ ที่นี่ก็ได้สวีทกันได้สักที” มยองซูกอดเอวซองจงไว้หลวมๆ มองภาพลูกๆที่กำลังวิ่งไปเคาะประตูเพื่อนบ้าน
“สวีทบ้าบออะไรเล๊า!” ซองจงก้มหน้างุด แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
“ซองจงจ๋า~”
“หื้ม?”
“Trick Or Treat” มยองซูถามซองจง ประโยคที่เคยพูดกันตอนเด็กๆ
“Trick” ซองจงแลบลิ้นใส่มยองซู ก่อนจะวิ่งหนีไปที่ครัว
“ซองจงอ่า~” มยองซูยิ้มมุมปาก แล้วเดินตามซองจงไปที่ครัว
“Trick Or Treat” มยองซูตามซองจงอีกครั้ง
“Trick”
“Trick Or Treat” มยองซูเริ่มทำหน้ามุ่ย ทำให้ซองจงหลุดขำออกมา
“คิกคิก Treatก็Treat” ซองจงหยิกแก้มคุณสามีที่รัก ยังไงก็Treatอยู่แล้วล่ะ
“รักซองจงนะครับ” มยองซูประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากบางของซองจง จูบอันแสนหวานของวันฮัลโลวีน
“รักมยองซูเหมือนกัน” ซองจงซุกหน้าที่แผงอกของมยองซู เขินอ่า-///-
“ซองจงบอกผมว่าTreatใช่มั้ย?” มยองซูถามซองจง
“ใช่ ทำไมหรอ” ซองจงเอียงคอสงสัย
“งั้นก็ไปTreatปั๊มลูกอีกคนก็แล้วกัน” พูดจบ มยองซูก็อุ้มซองจงขึ้นห้องนอนไปปั๊มลูกอีกสักคน ซังซูกับมยองจีน่าจะดีใจ ที่ได้น้องเพิ่มนะ หึหึ
“อิตาบ้า ปล่อยฉันลงนะ” ซองจงดิ้นในอ้อมกอดของสามี
“ไม่ปล่อยหรอก มาTreatให้สนุกเถอะนะ ที่รัก♥”
“อ๊ะ อ๊ะ อื้ม มยองซู ไปล็อค อ๊ะ ปะ..ไปล็อคประตูก่อน โอ้ย! เบาสิๆ เดี๋ยวลูกมาเห็น!!~”
*********Trick Or Treat*********
#Bonus
“มยองซูอ่า ตกลงนายเลิกกลัวผียังอ่ะ” ซองจงซุกกอดอีกคนแน่น แล้วเงยหน้าถาม
“ยังเลยครับ” มยองซูยิ้มเจ้าเล่ห์ คิดอะไรดีๆออกแล้วสิ
“มยองซูอ่า นายโตแล้วนะ อื้อ~” มยองซูจูบซองจงอย่างเร่าร้อน ทำให้อารมณที่พึ่งดับไป กลับมามีอีกครั้งนึง
“ผมจะหายกลัว ถ้าเราTreatกันอีกรอบนะ ที่รัก♥”
อิตาบ้านี่ เอาซะคุ้มเลยนะ งื้อ~~~ หมดแรงแล้วนะ ทำไมฉันต้องยอมสามีด้วยเนี่ย T///T
“พ่อครับ!! แม่ครับ!!! พวกเรากลับมาแล้วฮะ~~~”
“!!!!!!-----------” ขอบคุณลูกๆที่มาช่วยแม่ได้ทันเวลาพอดีT//T
….END….
Talk….
กิกิ อันยองค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
มีใครคิดถึงไรท์บ้างป่ะ... ไม่ได้มาอัพฟิคเป็นชาติเลย 555+
เป็นไงบ้าง ช็อตฟิครับวันฮัลโลวีน น่ากลัวป่ะล่ะ?
น่ากลัวจนมดขึ้นเลอออ-0-
เอาล่ะ ไม่มีอะไรจะทอร์คหรอก ขืนมั่วแต่โม้นาน รีดเดอร์ได้มาฆ่าไรท์กันพอดี
ฟงฟิค อิไรท์มันไม่เคยอัพเล๊ยยยยยย
ไรท์สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอ่างจากรีดเดอร์ #รู้สึกร้อนๆหนาวพิกลแฮะ=_=
เจอกันเรื่องหน้านะ:) #ตัดฉับรีบชิ่ง
สุดท้ายนี้
เม้นกันเถอะนะคนดี ใครไม่เม้นนะ จะไป... #มโนกันเองก็แล้วกัน หมดมุขล่ะ=w=
...Happy Halloween Day...
CRY .q
ความคิดเห็น