Why Me??? จะบ้าตายทำไมต้องเป็นนาย!

อร๊ายยยยยย!! ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้ด้วย! T_T พ่อแม่ฉันก็ตายไปหมด ญาติพี่น้องก็ไม่สนใจใยดีอะไรฉันเลย ฉันต้องมาอาศัยอยู่กับเพื่อนสนิทของฉันเองหล่ะ แต่มันกวนได้ใจฉันเลย  มันมีสพรรนาม ว่า เรน >///< ชื่อน่ารักใช่ป่าวล่ะ แต่มันดันร้ายกาจไม่เบา... ^W^ ส่วนฉันชื่อฮาท์ต ค่ะส่วนสูง เอ๊...จะว่าไปเตี่ยมากกว่า ความเตี่ย 157 น้ำหนัก 48 >///< หุ่นดีป่ะละ (ก็งั้นๆหล่ะ - คนเขียน)

วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนมัน มันชวนไปงานปาร์ตี้เป็นเพื่อนมัน ทุกครั้งไม่เห็นมันจะชวนฉันเลย ฉันคิดอยู่ในใจ -_-??  ฉันก็ตกลงว่าจะไปกับมัน แต่ระหว่างแต่ตัวนั้น อยู่ๆไอ้เรนดันมาชนพร้อมน้ำหวานมาเยือน ชุดฉ้านนนนน !

“ไอ้เร่น!!!! แกทำไรของเเกเนี่ย เปียกไปหมดแล้วเห็นไหม?” 

“ฉันขอโทษว่ะ แกก็เปลี่ยนชุดสะสิ่เดี่ยวไม่ทันงาน”

ดูๆ ดูมันพูดไม่ใส่ใจคำที่ฉันด่ามันเลย ยังจะไปห่วงงานอีก เฮ้อ...ไอ้เพื่อนคนนี้หาแต่เรื่อง....

“แต่ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนแล้วเว้ยยย!!” เพราะฉันมีชุดเดียว -*-!

“อ้าวหรอ ^^ เดะฉันเอามาให้แกนะ รอ แปบ”

อย่าบอกนะว่ายิ้มเจ้าเล่แบบนี้ ฉันโดนเล่นงานอีกแล้วหรอเนี่ย  ไปวางแผนไรอีกและคราวนี้

“อ่ะ ฮาท์ต เนี่ยชุดแก รีบๆเปลี่ยนนะ”

“หะ เห้ย!! นี้แกแน่ใจหรอว่าเนี่ยมันเป็นชุด!” ก็ดูสิ่ ชุดมันสั่นก็สั่นแถมยังเป็นเกาะอกอีก

“แกจะให้ ฉันใส่ชุดนี้เนี่ยนะ? 0.0???” ฉันตะลึ่งในความสั้นของมัน

“อืม ใช่ ^^ รีบแต่งนะเดะไม่ทันงาน เร็วๆละ แกอย่าช้านะเว้ยย!”

ดูมันพูดเข้าสิ่...มันน่าถีบส่งสักดอกสองดอก - .-+++

และสุดท้ายฉันก็ได้ใส่ชุดที่มันเอาไว้ให้

“ไอ้ฮาท์ตเสร็จรึยังว่ะ!!! งานจะเริ่มแล้วนะ” เรนมันตะโกนจากข้างล้างไปยันห้องนอนของฉัน  เสียงมันจะแหลมไปถึงไหน

“เสร็จแล้วๆ แกจะเร่งไปถึงไหนว่ะ ชุดแกมิใช่จะใส่ง่ายนิ!” ฉันบ่นพร้อมลงมาจากบรรได

“......ไอ้ฮาท์ต!!!!!!!!!!!”