ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ตอนที่ 1]หมาอ้วนของชานยอล (30 เปอร์เซ็นต์)
- ะวิศวะรรม -
่วเ้าที่แสนวุ่นวายในะวิศวะ เนื่อาวันนี้เป็นวันรับน้อพี่ว๊าสุโหอย่าานยอลึ้อมาทำหน้าที่ แ่เิปัหาเนื่อา....
- 10 นาทีที่แล้ว -
"านยอลมึเป็นไรว่ะหน้าหิเียว" ไอำถามึ้นเพราะานยอลนั่โทรศัพท์้ำมาั่วโมว่าแล้วว
"ไม่เสือ!"ผมอบลับ้วยน้ำเสียที่รำา
"ะเรื่ออะไรอีล่ะ แบฮยอนไม่รับโทรศัพท์ล่ะสิ"เฮุนบอ้วยน้ำเสียที่สะใ
"็เออิ!แม่โทรไป็ไม่รับ!หยุหิโว้ยยย!!"ผมอบพร้อมับปาโทรศัพท์ทิ้
"อ์ลแล้วมึเอ้ยย ิบหายแล้วรับเพื่อนๆ" เพื่อนทุนะรู้ีถ้าเมื่อไหร่ที่านยอลหุหิหรือโมโห ไม่ว่าอะไร็วาไม่ไ้
"มึ็ใเย็นิว่ะานยอล"เฮุนบอ้วยน้ำเสียอย่าใเย็น
Rrrrrrrr
ในะที่ทุนำลัวุ่นวายโทรศัพท์ออิน็ัึ้น
"ยอโบเโย อ่าวแบฮยอนหรอ"เมื่อไ้ยินื่ออ..แบฮยอน..านยอลึเินไปแย่โทรศัพท์อนอินมา
"แบฮยอนมึอยู่ไหนเนี่ยย!!โทรไปทำไมไม่รับว่ะ มึอยาายหรอห้ะ!"านยอลรอเสียใส่้วยวามโมโห
(เอ่อะ..านย..อล ใเย็นๆน่ะ)แบฮยอนไ้เมื่อไ้ยินเสียอานยอลึใและอบ้วยน้ำเสียสั่น
"ไม่เย็นแม่แล้ว!มึอยู่ไหนเนี่ยย"
(ือ..เราอยู่้าหลัานยอลไ)
านยอลึหันหลัไปูพบว่ามี้อนลมหน้าเหมือนหมายืนยิ้มแป้นแล้นอยู่
"มึไม่้อมายิ้มเลย!ไปไหนมาห้ะ ูโทรหาไม่รู้ัรับสายแม่เอ้ยยย!!"านยอละอใส่แบฮยอนอย่าเสียั นนรอบ้าหันมามอ
"ือ..เราไม่ไ้เปิเสียโทรศัพท์อ่ะ านยอลใเย็นๆน่ะ เราอโทษ.."หมาอ้วน้มหน้านาิอ แล้วพูออมาเสียอ่อย
"......"ไม่มีเสียอบรับาอีน
"านยอลโรธเราหรอ...เราอโทษน่ะะะ ีันน่ะานยอลอ่าา"หมาอ้วนพูไม่พอพร้อมับมาเาะแนแล้วมอาปริบๆ มันน่ารันานยอลอยาับมาฟัให้แ้มแ แ่้อเ็บอาารไว้
"......."
"านยอล...ะไม่อบเราริๆหรอ..โอเไม่เป็นไร เราอโทษน่ะ เราทำให้านยอลรำ....า ฮึ....เราไปนะ" เ้าหมาบอ้วยน้ำเสียัพ้อ หัวใานยอลระุทันทีที่ไ้ยินเสียสะอื้น แ่พอานยอลำลัะพู เ้าหมา็วิ่ออไปทั้สะอื้นอยู่อย่านั้น
"แบฮยอนนน!!!"านยอละโนเรียื่อนที่วิ่ออไป แ่้าไปเพราะอีฝ่ายวิ่หายไปแล้ว
ึทำให้านยอลนั่เป็นหมาหอยเพราะพอวิ่ามไป แบฮยอนลับวิ่หนี และสิ่ที่ทำให้านยอลใหายือแผลที่หัวเ่าอแบฮยอน านผิรู้สึผิอย่ามา ป่พอะเ้าใล้แบฮยอน็บอทั้น้ำาว่า "านยอลเราอโทษ..ฮือออออ..ฮึ.."
ผมรู้สึแย่มาเพราะเป็นเหุทำให้แบฮยอนร้อไห้ ยิ่แผลที่หัวเ่าอี แบฮยอนเ็บมา...
เย็นวันนั้นารรับน้อบลทุนลับบ้านเหลือแ่านยอลที่ยัรอแบฮยอนอยู่...านยอลับแบฮยอนพัที่ห้อเียวันึทำให้ทุวันทัู้่ะลับบ้าน้วยันน านยอลลัว..ลัวว่าแบฮยอนะเป็นอะไรไป านยอลเหลือบไปเห็น้อนลมๆนั่ร้อไห้อยู่รบรรไึเินไปและพบว่าหมาน้อยอเามานั่อยู่รนี้เอ
"แบฮยอนอ่า" านยอลเรียพร้อมสะิไมันที่ย้อยออมาาหมาน้อยอเา
"ฮืออ..า..นยอ..ล ฮืออ เราอโทษ เราลัวมาเลย อย่าะอใส่เราอีน่ะฮืออ" เ้าหมาระโอเาทันทีที่เยหน้า วามื้นไหลผ่านเสื้ออานยอลทำให้เารู้ว่าแบฮยอนเ็บมา เาอยาให้แบฮยอนีหรือทำอะไรเา็ไ้ให้เาเ็บ...
"โอ๋ๆนะหมาน้อยอานยอลนเ่"เสียนุ่นแสนละมุนอานยอลทำให้แบฮยอนสะอึและหยุร้อ ทัู้่อันัพัานยอลึพาแบฮยอนลับอนโ
(30 เปอร์เ็น์)
สวัสีอีรั้น่ะ่ะทุน :) เราื่อเป็น่ะ่ะ เรื่อนี้เป็นเรื่อแรยัไ็ิมไ้เลย้าาา เป็นไบ้า่ะ55สั้นมาเลย่า555ลึไปหน่อยย อโทษน่ะ่ะ สัาว่าเี๋ยวพรุ่นี้ไรท์มาลให้รบเลย้าา ฟิเป็นยัไบ้าฝาอมเม้นท์หน่อยน้าาา อบุที่เ้ามาอ่านน่ะ่ะ รัรีเอร์ทุน่าา ><
-อให้สนุับารอ่าน่า- #พี่านหมาแบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น