คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 แค่เริ่มก้วุ่นวาย
ตอนที่ 1
"ซ่า!"น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา มันลงมาที่หัวฉันแบบเต็มๆ ฉันค่อยๆเงยขึ้นไปมองตันต้นเหตุอิพวกนี้มันไม่อยู่สะแล้ว เพดานคงไม่รั่วหรอกนะแหม!ลงกระบาลฉันพอเหมาะพอเจาะ เป็นไงละชีวิตฉันเรื่องแค่นี้มันจิ๊บๆ โดนมาเยอะแหละ
ฉันเดินไปล็อกเกอร์เพื่อหยิบชุดมาเปลี่ยน
"โมโมที่รัก ไปเล่นน้ำที่ไหนมาละนะ"คนที่ทักหน้าตาดี หนุ่มในฝันของสาวๆทั่วโรงเรียนและที่สำคัญเขาคือต้นเหตุที่ให้ฉันโดนยังงี้ แหละเขาไม่ใช่ใครหรอก แฟนฉันเองแหละ
"อากาศมันร้อนเลยอยากโดดน้ำสักตู้ม!"ฉันประชด
"จิงหรอแต่น้ำมันเหมือนมีกลิ่นด้วยนะ"ไม่ต้องทำสายตากรุ่มกริ่มยังงั้นหรอก
"มองอะไร จูเนียร์!"ฉันหันไปถาม ไม่สิ ต้องเงยขึ้นไปถามอีตานี้สูงเป็นบ้า
"ป่าวสะหน่อย เธออะแหละมองฉัน"
"แนะ!ก็นายมองฉันอยู่"
"ก็เธอมันเซ๊ะซี่ง่ะ"อีตานี่! (///)
"ไอ้จูเนียร์"
"ล้อเล่นๆแต่ก็มีความจิงนิดนึ่ง"พูดไปยิ้มไป อย่ายิ้มได้ไหมขอร้อง ยิ้มนายมันพิฆาตใจฉ้าน >O<
"หลบๆฉันจะเปลี่ยนชุด"ฉันผลักจูเนียร์นั้นให้พ้นทาง
"แรงควายเป็นบ้า"
"ฉันได้ยินนะ!!"
"คร้าบๆกินข้าวยัง"
"ยัง"
"รีบๆไปเปลี่ยน จะได้ไปกินข้าว หิวแล้ว~"นายนั้นพูดจบก็ยืนพิงข้างฝารอหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ชิ!"ฉันเดินกระแทกเท่าเข้าไปเปลี่ยนตามคำสั่ง
"เสร็จแล้ว"
"ไป...แต่!!!!"นายนั้นอยู่ๆก็เสียงดัง
"หืม"ฉันหันไปมองหน้านายนั้น
"ใครใช้ให้เธอใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้ห่ะ"
"ก็มัน..."
"คิดว่าฉันเป็นแฟนเธอไม่กล้าทำไรเธอใช่มะ"อย่าไปคิดมากคะ อิตานี้เป็นประธานนักเรียนแสนหล่อ
"ก็มันมียังงี้อะไปเถอะหิวไม่ใช่หรอ"
"ไปห้องฉันเลย"
"ห๊า!!!"
"ฉันมีเสื้อผ้าเธอน้า"ไปเอามาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ
"ไม่อ๊าว!ฉันหิวแล๊ว!"นายนั้นลากฉันไปห้อง 'ประธานนักเรียน' ทันที
"ไปเปลี่ยน"นายนั้นโยนชุดนักเรียนมาให้ฉัน ย้ำว่าโยน
"อย่ามากทำหน้าน่ารักเลยน้า ไปเปลี่ยนไวไวเลย"ฉันทำตอนไหนกัน คิคิ หน้าฉันมันน่ารักอยู่แล้วตะหาก
"แนะไม่ไปอีกเดี่ยวฉันจับเธอจูบสะเลยนิ"
" ไอ้หื่น!"แล้วฉันก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
"เธอว่าไงนะยัยโมโม"
"ฉันชื่อโมกุไม่ใช้โมโม"
"ฉันจะเรียกโมโมจะทำไม"
"นายมัน"
"เอาหน้าเธอเข้าไปในห้องแล้วเปลี่ยนชุดสะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนให้"นายนั้นชี้นิ้วเรียวๆขาวๆของเขามาที่ฉัน
"ยะ " ปัง!!!
"นิ!เส็ดรึยังห่ะ"
"เส็ดแล้วคะคุณชายขา"ชิ!กระโปรงตัวเมื่อกี้สั้นอะไรกันแค่เลยเข่าขึ้นมา 1 ฝามือเอง
"โอเช!!"ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะยะ ทำหน้าดีอกดีใจ
"ไปๆหิวแล้ว"
"อื้ม"
+โรงอาหาร+
แซ่ดๆๆๆเสียงพูดคุยดังลั่นบ้างก็กินข้าวไปพูดไป บ้างก็กรี๊สอิตาจูเนียร์อยู่ หวงนะยะ
"จะกินอะไรโมโม"
"อยากกินราดหน้าอะ"
"งืมเด่วฉันไปซื้อให้ นั่งรออยู่ตงนี้นะอย่าไปกัดใครละเป็นเด็กดีนะ"
"รู้แล้วน้า"
"ห้ามมองผุ้ชายอื่นด้วย"
"คร้าๆๆๆ"
"อื้มเด่วมาแปป"แล้วนายนั้นก็เดินหน้าหล่อไปซื้ออาหารมาให้ฉันแฟนฉันที่แสนดี แต่เวลาไม่ดีสิอย่าไปคิดเลยนายนี้อารมณืร้อนจะตาย
"นี่!นังโม"ใครมันกล้าเรียกฉันอย่างงี้
"อะรัยยัย แยมสตอเบอรี่"
"มากินข้าวกะจูเนียร์หรอห่ะ"
"ใช่!!!"
"ชิ!วันนี้ยกให้วันนึ่งแล้วกันเมื่อวานจูเนียร์เค้ามากินกะฉันแล้ว"
"หรอ"
"ยะ"
"ตามสบายๆ"
"ใจกว้างสะจิงๆนะ"เพื่อนของนังแยมสตอ พูดพาพวกมาสะเยอะจะเล่นกันตงนี้เลยเรอะยะ
"อืมๆใช่ฉันใจกว้างงงงงงงงงงงงงงง"
"แก๊!!!"รำคาณจิงๆเลย ชีวิตฉันเหมือนจะดีสะทุกอย่างแต่ไอ้เรื่องของนายจูเนียร์เนี่ยทำให้ชีวิตฉันแย่ลงไป 99% ได้
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโรงอาหาร มีเรื่องเดี๋ยวนายนั้นจะลำบากสะป่าวๆแล้วที่สำคัญฉันเจ็บตัว
ความคิดเห็น