Fic (yaoi) Harry Potter [DM/HP] What is it called ?

ตอนที่ 1 : Intro

Fic Harry Potter [DM/HP] What is it called ?

_________________________________________________________

Chapter 0 : When the war ended

เมื่อสงครามจบลง

        หลังจากสงครามจบลงมีพ่อมดแม่มดที่สูญเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก อันที่จริงคงไม่มีใครอยากสูญเสียเพื่อนร่วมรบกันมากมายขนาดนี้หรอกแต่ขึ้นชื่อว่าสงครามยังไงก็ต้องมีการสูญเสียชีวิต แม้พวกเขาจะเอาชนะจอมมารได้ในที่สุดแต่ถ้าเลือกได้ ยังไงพวกเขาก็อยากให้มีการสูญเสียให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เหมือนกัน

        แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กชายผู้รอดชีวิตและวีรบุรุษผู้พิชิตจอมมารเองก็เช่นกัน เขาเป็นคนที่สูญเสียคนสำคัญในสงครามครั้งนี้มากที่สุด ทั้งพ่อแม่ ทั้งพ่อทูนหัว ทั้งด๊อบบี้ ทั้งบุคคลที่เขาเคารพรักอีกหลายๆ คน ทั้งหมดล้วนแต่ถูกดึงเข้าไปพัวพันกับสงครามนี้ทั้งนั้น

        บางทีเด็กหนุ่มก็คิดว่าที่เขาทำมาทั้งหมดนี่มันสมควรจริงๆ แล้วหรือ เขาทำเพราะเขาเชื่อว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้องใช่แน่หรือ เขาเองก็พาผู้คนมาสูญเสียชีวิตไม่ต่างจากโวลเดอมอร์ไม่ใช่หรือ ตัวเขาเองก็กลายเป็นผู้พรากชีวิตคนอื่นไปแล้วอย่างนั้นหรือ...

        “แฮร์รี่ เฮ้ แฮร์รี่” เสียงเรียกของเฮอร์ไมโอนี่เรียกให้เขาหลุดจากพะวงความคิดของตัวเอง แฮร์รี่หันไปมองพลางเลิกคิ้วแสดงคำถามว่ามีอะไร ตอนนี้พวกเขาต่างกำลังเดินดูความเสียหายของฮอกวอตส์อันเป็นผลจากสงครามที่เพิ่งจบลงไม่นาน

        “เธอไม่เป็นไรนะแฮร์รี่  ฉันเห็นเธอเหม่อๆ ยังไงถ้าเธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคจะไปนั่งกับพวกรอนก่อนไหม” น้ำเสียงของเฮอร์ไมโอนี่แสดงความเป็นกังวลขณะมองหน้าเพื่อนชายของเธอ

        “ฉันไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโอนี่ แค่กำลังคิดว่า...ฉันทำถูกแล้วใช่ไหมที่พาผู้คนมาสูญเสียชีวิตในสงครามนี้” น้ำเสียงของเด็กหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าผู้พิชิตจอมมารแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ แฮร์รี่รู้สึกได้ถึงความสั่นสะท้านในน้ำเสียงตัวเอง

        “แฮร์รี่ ฟังนะ เธอไม่ได้พาพวกเขามาตายสักหน่อย พวกเขาตัดสินใจกันแล้วว่าจะต้องจบสงครามนี้ ถึงไม่มีเธอเป็นผู้นำพวกเขาก็ยังจะตัดสินใจแบบนี้อยู่ดี ช่วงเวลาเลวร้ายของโวลเดอมอร์ควรยุติลงเสียที พวกเขาพอแล้วกับความหวาดกลัวเพราะฉะนั้นอย่าโทษตัวเองเลยนะแฮร์รี่ ไม่มีใครบังคับพวกเราให้เข้าร่วมสงครามนี้ เธอเข้าใจใช่ไหม”

        เฮอร์ไมโอนี่อธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอเอื้อมมือมาโอบกอดแฮร์รี่พลางลูบหลังหวังปลอบประโลมให้เขารู้สึกผ่อนคลาย แฮร์รี่ไม่ควรโทษตัวเองมากขนาดนี้เลย แต่เธอเองก็ทำได้แค่นี้ ทำได้แค่อธิบาย ปลอบประโลมและอยู่เคียงข้างเขาอย่างทุกที ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของแฮร์รี่ เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอรับรู้ในจุดนี้แต่เขาจะยอมรับได้มากน้อยขนาดไหน ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาแล้ว

        เด็กหนุ่มซุกหน้าลงกับบ่าของเพื่อนสาว ซ่อนสีหน้าที่ย่ำแย่ลงกับไหล่บอบบางของเฮอร์ไมโอนี่ เขารู้ว่าเขาไม่ควรโทษตัวเองแต่มันก็อดคิดที่จะโทษตัวเองไม่ได้นี่นาว่าทุกๆ คนตายเพราะเขา คนรอบตัวเขาต่างจากไปเพราะต้องการปกป้องเขา!

        “เธอต้องไม่โทษตัวเองนะแฮร์รี่ ปล่อยวางได้แล้ว คนอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป พวกเขาอยากให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขนะ” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยเหมือนรับรู้ความคิดของเขา หญิงสาวระบายยิ้มอ่อนโยนขณะลูบหลังเพื่อนชายอย่างเห็นใจ เธอหันไปส่งสายตาเรียกแฟนหนุ่มที่นั่งกับครอบครัวอยู่ไม่ไกลให้เขาและน้องสาวมาทางนี้

        “ขอบใจนะเฮอร์ไมโอนี่...” แฮร์รี่พูดอู้อี้อยู่บนไหล่ของเพื่อนสาวก่อนจะค่อยๆ ผละตัวออกมาจากร่างของเธอแล้วฉีกยิ้มบางๆ ให้

        “ครั้งนี้ฉันจะไม่ต่อยนายนะแฮร์รี่ ถึงนายจะกอดแฟนฉันแน่นขนาดนั้นก็เถอะ” เสียงแหบๆ ของรอนดังขึ้นจากด้านหลัง แฮร์รี่หัวเราะนิดๆ ก่อนจะหันไปหารอนและสายตาก็เหลือบไปเห็นจินนี่แฟนสาวของเขาที่ยืนยิ้มฝืนๆ อยู่ข้างหลังพี่ชาย

        แฮร์รี่เห็นเฮอร์ไมโอนี่กระซิบอะไรกับรอนก็ไม่รู้แล้วทั้งคู่ก็ปลีกตัวออกไปเหลือไว้แค่จินนี่กับตัวเขาเท่านั้น จินนี่ยิ้มบางๆ ขณะสบตาที่ไม่ค่อยมีประกายสดใสแฟนหนุ่ม เธอรู้ว่าเขาสูญเสียคนที่รักไปมากมาย ครอบครัวเธอเองก็สูญเสียเฟร็ดไปเหมือนกันแต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับความกระทบกระเทือนจิตใจที่แฟนหนุ่มของเธอได้รับ

        “เธอรู้อะไรไหมแฮร์รี่... ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ” จินนี่ว่าขณะสบตากับแฟนหนุ่ม เธอรู้และเตรียมใจมาสักพักแล้วว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นจากนี้มันต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าเธอจะพยายามรั้งเขาไว้ขนาดไหนแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะจากเธอไปอยู่ดี

        “ขอบใจนะจินนี่ เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอ... รักเธอมาก แต่ว่า....” เด็กหนุ่มอึกอัก เขาหลุบตาต่ำมองพื้นอยู่สักพักก่อนจะเงยหน้ามาสบตากับแฟนสาว

        “ฉันเป็นแฟนเธอไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่คู่ควรกับเธอ ขอโทษนะจินนี่....” แฮร์รี่พูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆ

        ตั้งแต่ก่อนเริ่มสงครามที่เขาพยายามบอกเลิกจินนี่เพราะรอนขอร้องเขาว่าอย่าพาน้องสาวเพียงคนเดียวมาเสี่ยงด้วยเลย แฮร์รี่รู้ถึงความเสี่ยงนั้นดีจึงพยายามบอกเลิกเธอแต่จินนี่ก็เหลือเกิน เธอไม่ฟังเขาเลย ตอนนี้สงครามจบลงแล้วทุกอย่างควรจะจบลงด้วยดีใช่ไหม แต่เขารู้สึกว่ามันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นน่ะสิ กับอนาคตที่คาดเดาไม่ได้เขาไม่อยากเอาจินนี่มาเสี่ยงกับเขาดังนั้นเขาจึงบอกเลิกกับเธอแบบจริงจังเพื่อยืนยันความคิดของเขาว่าเขา....ไม่เหมาะสมจะดูแลใครอีก

        สุดท้ายแฮร์รี่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้อยู่ดี

        “แฮร์รี่... แฮร์รี่ เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันดูแลตัวเองได้แล้วฉันก็ดูแลเธอได้ด้วย ฉันอยากอยู่กับเธอจริงๆ นะ” เด็กสาวพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่นอย่างลำบาก ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอรู้อยู่แล้วล่ะ... รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องทิ้งเธอไป

        “จินนี่ ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าเธอเข้มแข็งแต่ฉัน.. ฉันไม่ได้- - นี่ เธออย่าร้องไห้ได้ไหม ช่วยยิ้มให้ฉันแบบทุกทีได้หรือเปล่า” แฮร์รี่ฝืนยิ้มขณะใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของแฟนสาว ไม่ใช่สิ ของอดีตแฟนสาวต่างหาก

        เด็กสาวหลับตาลงพร้อมส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะคลี่รอยยิ้มอ่อนโยนมาให้เขา อย่างน้อยครั้งหนึ่งเธอกับเขาก็เคยคบหากัน เธอพอใจแล้วถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาเลยก็ตาม แต่เธอก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา คำเรียกรั้งของเธอไม่มีผลต่อเขาที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วเลย....

        ชายตรงหน้ากำลังอ่อนแอแต่เขากลับปฏิเสธจะพึ่งพิงคนที่พร้อมจะให้เขายืมไหล่อย่างเธอ แฮร์รี่ พอตเตอร์ช่างเป็นคนที่ทระนงอย่างที่เคยได้ยินใครบางคนกล่าวจริงๆ

        “เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมแฮร์รี่...”

        “แน่นอนสิ เราจะยังเป็นเพื่อนกัน.... เป็นเพื่อนกันตลอดไป”

        แฮร์รี่มองแผ่นหลังสั่นระริกของจินนี่ เธอกลับไปรวมกลุ่มกับครอบครัวแล้วร้องไห้ในอ้อมอกคนเป็นแม่ รอนส่งสายตาเสียใจมาให้เขา เขารู้ว่าเพื่อนไม่โทษเขาที่เขาทำแบบนี้ ไม่มีใครโทษเขาเลยสักคน เด็กหนุ่มหันหลังให้ภาพครอบครัวตรงหน้าก่อนจะเดินมุ่งหน้าเข้าไปในปราสาท เข้าไปในหอพักกริฟฟินดอร์เพื่อพักผ่อนและระบายความเจ็บปวดที่เขาแบกรับมาทั้งหมดลงกับหมอนอย่างเงียบเชียบ

เธอจะไม่เป็นไรแฮร์รี่ พวกเราจะคอยปกป้องเธอเอง

เรื่องราวของเธอมันยังไม่จบ มันแค่กำลังจะเริ่มบทใหม่ต่างหาก

เข้มแข็งไว้นะแฮร์รี่ พวกเราต่างเฝ้ามองเธออยู่

จากส่วนลึกในจิตวิญญาณของเธอ

_________________________________________________________

สวัสดีฮะ มาแล้วนะสำหรับอินโทร เย่ ~

แต่งมาเพราะความนี๊ดล้วนๆ เลย หาอ่านยากมากเลยนา ฟิค DM/HP เนี่ย

เราก็แฟนคลับ Harry Potter ด้วยสิ แต่ด้วยความที่เป็นสาววาย ฟิคก็เลยเป็นสายนี้นี่เอง (ฮ่าๆ)

ขอบไม่ชอบก็คอมเมนท์ได้นะ เราอ่านหมดเลย

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ ♥