คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Fic Harry Potter [DM/HP] What is
it called ?
_________________________________________________________
Chapter 0 : When the war ended
เมื่อสงครามจบลง
หลังจากสงครามจบลงมีพ่อมดแม่มดที่สูญเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก อันที่จริงคงไม่มีใครอยากสูญเสียเพื่อนร่วมรบกันมากมายขนาดนี้หรอกแต่ขึ้นชื่อว่าสงครามยังไงก็ต้องมีการสูญเสียชีวิต
แม้พวกเขาจะเอาชนะจอมมารได้ในที่สุดแต่ถ้าเลือกได้ ยังไงพวกเขาก็อยากให้มีการสูญเสียให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เหมือนกัน
แฮร์รี่
พอตเตอร์ เด็กชายผู้รอดชีวิตและวีรบุรุษผู้พิชิตจอมมารเองก็เช่นกัน
เขาเป็นคนที่สูญเสียคนสำคัญในสงครามครั้งนี้มากที่สุด ทั้งพ่อแม่ ทั้งพ่อทูนหัว ทั้งด๊อบบี้
ทั้งบุคคลที่เขาเคารพรักอีกหลายๆ คน ทั้งหมดล้วนแต่ถูกดึงเข้าไปพัวพันกับสงครามนี้ทั้งนั้น
บางทีเด็กหนุ่มก็คิดว่าที่เขาทำมาทั้งหมดนี่มันสมควรจริงๆ
แล้วหรือ เขาทำเพราะเขาเชื่อว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้องใช่แน่หรือ
เขาเองก็พาผู้คนมาสูญเสียชีวิตไม่ต่างจากโวลเดอมอร์ไม่ใช่หรือ ตัวเขาเองก็กลายเป็นผู้พรากชีวิตคนอื่นไปแล้วอย่างนั้นหรือ...
“แฮร์รี่
เฮ้ แฮร์รี่” เสียงเรียกของเฮอร์ไมโอนี่เรียกให้เขาหลุดจากพะวงความคิดของตัวเอง
แฮร์รี่หันไปมองพลางเลิกคิ้วแสดงคำถามว่ามีอะไร
ตอนนี้พวกเขาต่างกำลังเดินดูความเสียหายของฮอกวอตส์อันเป็นผลจากสงครามที่เพิ่งจบลงไม่นาน
“เธอไม่เป็นไรนะแฮร์รี่ ฉันเห็นเธอเหม่อๆ ยังไงถ้าเธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคจะไปนั่งกับพวกรอนก่อนไหม”
น้ำเสียงของเฮอร์ไมโอนี่แสดงความเป็นกังวลขณะมองหน้าเพื่อนชายของเธอ
“ฉันไม่เป็นไรหรอกเฮอร์ไมโอนี่
แค่กำลังคิดว่า...ฉันทำถูกแล้วใช่ไหมที่พาผู้คนมาสูญเสียชีวิตในสงครามนี้”
น้ำเสียงของเด็กหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าผู้พิชิตจอมมารแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ
แฮร์รี่รู้สึกได้ถึงความสั่นสะท้านในน้ำเสียงตัวเอง
“แฮร์รี่
ฟังนะ เธอไม่ได้พาพวกเขามาตายสักหน่อย พวกเขาตัดสินใจกันแล้วว่าจะต้องจบสงครามนี้
ถึงไม่มีเธอเป็นผู้นำพวกเขาก็ยังจะตัดสินใจแบบนี้อยู่ดี
ช่วงเวลาเลวร้ายของโวลเดอมอร์ควรยุติลงเสียที
พวกเขาพอแล้วกับความหวาดกลัวเพราะฉะนั้นอย่าโทษตัวเองเลยนะแฮร์รี่
ไม่มีใครบังคับพวกเราให้เข้าร่วมสงครามนี้ เธอเข้าใจใช่ไหม”
เฮอร์ไมโอนี่อธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เธอเอื้อมมือมาโอบกอดแฮร์รี่พลางลูบหลังหวังปลอบประโลมให้เขารู้สึกผ่อนคลาย
แฮร์รี่ไม่ควรโทษตัวเองมากขนาดนี้เลย แต่เธอเองก็ทำได้แค่นี้ ทำได้แค่อธิบาย
ปลอบประโลมและอยู่เคียงข้างเขาอย่างทุกที
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของแฮร์รี่
เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอรับรู้ในจุดนี้แต่เขาจะยอมรับได้มากน้อยขนาดไหน
ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาแล้ว
เด็กหนุ่มซุกหน้าลงกับบ่าของเพื่อนสาว
ซ่อนสีหน้าที่ย่ำแย่ลงกับไหล่บอบบางของเฮอร์ไมโอนี่ เขารู้ว่าเขาไม่ควรโทษตัวเองแต่มันก็อดคิดที่จะโทษตัวเองไม่ได้นี่นาว่าทุกๆ
คนตายเพราะเขา คนรอบตัวเขาต่างจากไปเพราะต้องการปกป้องเขา!
“เธอต้องไม่โทษตัวเองนะแฮร์รี่
ปล่อยวางได้แล้ว คนอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป
พวกเขาอยากให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขนะ” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยเหมือนรับรู้ความคิดของเขา
หญิงสาวระบายยิ้มอ่อนโยนขณะลูบหลังเพื่อนชายอย่างเห็นใจ
เธอหันไปส่งสายตาเรียกแฟนหนุ่มที่นั่งกับครอบครัวอยู่ไม่ไกลให้เขาและน้องสาวมาทางนี้
“ขอบใจนะเฮอร์ไมโอนี่...”
แฮร์รี่พูดอู้อี้อยู่บนไหล่ของเพื่อนสาวก่อนจะค่อยๆ ผละตัวออกมาจากร่างของเธอแล้วฉีกยิ้มบางๆ
ให้
“ครั้งนี้ฉันจะไม่ต่อยนายนะแฮร์รี่
ถึงนายจะกอดแฟนฉันแน่นขนาดนั้นก็เถอะ” เสียงแหบๆ ของรอนดังขึ้นจากด้านหลัง
แฮร์รี่หัวเราะนิดๆ ก่อนจะหันไปหารอนและสายตาก็เหลือบไปเห็นจินนี่แฟนสาวของเขาที่ยืนยิ้มฝืนๆ
อยู่ข้างหลังพี่ชาย
แฮร์รี่เห็นเฮอร์ไมโอนี่กระซิบอะไรกับรอนก็ไม่รู้แล้วทั้งคู่ก็ปลีกตัวออกไปเหลือไว้แค่จินนี่กับตัวเขาเท่านั้น
จินนี่ยิ้มบางๆ ขณะสบตาที่ไม่ค่อยมีประกายสดใสแฟนหนุ่ม
เธอรู้ว่าเขาสูญเสียคนที่รักไปมากมาย
ครอบครัวเธอเองก็สูญเสียเฟร็ดไปเหมือนกันแต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับความกระทบกระเทือนจิตใจที่แฟนหนุ่มของเธอได้รับ
“เธอรู้อะไรไหมแฮร์รี่...
ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ” จินนี่ว่าขณะสบตากับแฟนหนุ่ม
เธอรู้และเตรียมใจมาสักพักแล้วว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นจากนี้มันต้องเกิดขึ้น
ไม่ว่าเธอจะพยายามรั้งเขาไว้ขนาดไหนแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะจากเธอไปอยู่ดี
“ขอบใจนะจินนี่
เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอ... รักเธอมาก แต่ว่า....” เด็กหนุ่มอึกอัก
เขาหลุบตาต่ำมองพื้นอยู่สักพักก่อนจะเงยหน้ามาสบตากับแฟนสาว
“ฉันเป็นแฟนเธอไม่ได้อีกแล้ว
ฉันไม่คู่ควรกับเธอ ขอโทษนะจินนี่....” แฮร์รี่พูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆ
ตั้งแต่ก่อนเริ่มสงครามที่เขาพยายามบอกเลิกจินนี่เพราะรอนขอร้องเขาว่าอย่าพาน้องสาวเพียงคนเดียวมาเสี่ยงด้วยเลย
แฮร์รี่รู้ถึงความเสี่ยงนั้นดีจึงพยายามบอกเลิกเธอแต่จินนี่ก็เหลือเกิน
เธอไม่ฟังเขาเลย ตอนนี้สงครามจบลงแล้วทุกอย่างควรจะจบลงด้วยดีใช่ไหม
แต่เขารู้สึกว่ามันอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นน่ะสิ
กับอนาคตที่คาดเดาไม่ได้เขาไม่อยากเอาจินนี่มาเสี่ยงกับเขาดังนั้นเขาจึงบอกเลิกกับเธอแบบจริงจังเพื่อยืนยันความคิดของเขาว่าเขา....ไม่เหมาะสมจะดูแลใครอีก
สุดท้ายแฮร์รี่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้อยู่ดี
“แฮร์รี่...
แฮร์รี่ เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันดูแลตัวเองได้แล้วฉันก็ดูแลเธอได้ด้วย
ฉันอยากอยู่กับเธอจริงๆ นะ” เด็กสาวพยายามควบคุมไม่ให้เสียงสั่นอย่างลำบาก
ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เธอรู้อยู่แล้วล่ะ...
รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องทิ้งเธอไป
“จินนี่
ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าเธอเข้มแข็งแต่ฉัน.. ฉันไม่ได้- - นี่ เธออย่าร้องไห้ได้ไหม ช่วยยิ้มให้ฉันแบบทุกทีได้หรือเปล่า”
แฮร์รี่ฝืนยิ้มขณะใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของแฟนสาว ไม่ใช่สิ
ของอดีตแฟนสาวต่างหาก
เด็กสาวหลับตาลงพร้อมส่ายหน้าน้อยๆ
ก่อนจะคลี่รอยยิ้มอ่อนโยนมาให้เขา อย่างน้อยครั้งหนึ่งเธอกับเขาก็เคยคบหากัน
เธอพอใจแล้วถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนาเลยก็ตาม
แต่เธอก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเขา คำเรียกรั้งของเธอไม่มีผลต่อเขาที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วเลย....
ชายตรงหน้ากำลังอ่อนแอแต่เขากลับปฏิเสธจะพึ่งพิงคนที่พร้อมจะให้เขายืมไหล่อย่างเธอ
แฮร์รี่ พอตเตอร์ช่างเป็นคนที่ทระนงอย่างที่เคยได้ยินใครบางคนกล่าวจริงๆ
“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมแฮร์รี่...”
“แน่นอนสิ
เราจะยังเป็นเพื่อนกัน.... เป็นเพื่อนกันตลอดไป”
แฮร์รี่มองแผ่นหลังสั่นระริกของจินนี่
เธอกลับไปรวมกลุ่มกับครอบครัวแล้วร้องไห้ในอ้อมอกคนเป็นแม่
รอนส่งสายตาเสียใจมาให้เขา เขารู้ว่าเพื่อนไม่โทษเขาที่เขาทำแบบนี้
ไม่มีใครโทษเขาเลยสักคน เด็กหนุ่มหันหลังให้ภาพครอบครัวตรงหน้าก่อนจะเดินมุ่งหน้าเข้าไปในปราสาท
เข้าไปในหอพักกริฟฟินดอร์เพื่อพักผ่อนและระบายความเจ็บปวดที่เขาแบกรับมาทั้งหมดลงกับหมอนอย่างเงียบเชียบ
เธอจะไม่เป็นไรแฮร์รี่ พวกเราจะคอยปกป้องเธอเอง
เรื่องราวของเธอมันยังไม่จบ มันแค่กำลังจะเริ่มบทใหม่ต่างหาก
เข้มแข็งไว้นะแฮร์รี่ พวกเราต่างเฝ้ามองเธออยู่
จากส่วนลึกในจิตวิญญาณของเธอ
_________________________________________________________
สวัสดีฮะ มาแล้วนะสำหรับอินโทร เย่ ~
แต่งมาเพราะความนี๊ดล้วนๆ เลย หาอ่านยากมากเลยนา ฟิค DM/HP เนี่ย
เราก็แฟนคลับ Harry Potter ด้วยสิ แต่ด้วยความที่เป็นสาววาย ฟิคก็เลยเป็นสายนี้นี่เอง (ฮ่าๆ)
ขอบไม่ชอบก็คอมเมนท์ได้นะ เราอ่านหมดเลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ ♥
ความคิดเห็น