ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER6 - 100%
พรึ่บ!!
"ปล่อยกู!!!"ร่างบางที่โดนร่างสูงอุ้มพาดบ่าร้องขึ้นพร้อมกับใช้กำปั้นเล็กๆทุบเข้าที่หลังของร่างสูงอย่างสุดแรง แต่กำปั้นแค่นั้นจะระคายผิวเขาเท่าไรกันเชียว
"หุบปาก"ร่างสูงสั่งด้วยเสียงที่ราบเรียบแต่กลับน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงจะน่ากลัวยังไง คิดหรอว่าร่างบางจะหยุดน่ะ
"ไม่! มึงปล่อยกู!!"ร่างสูงไม่ฟังคำพูดของร่างบางเพราะคำที่ร่างบางด่าเขาเมื่อกี๊ทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิมเสียอีก
'ปล่อยกู! เสนียด!!'
คำคำนี้คือคำที่เขายอมไม่ได้จริงๆ คำด่าคำไหนเขาทนได้แต่ไม่ใช่คำนี้แน่นอน
ผลั่ก!
ร่างสูงปล่อยร่างบางลงพร้อมกับผลักร่างบางจนติดกำแพงทำให้ร่างบางเบ้หน้าด้วยความเจ็บจากแรงกระแทก สถานที่นี้เป็นซอกหลืบไม่มีคนเดินผ่าน ทำเอาร่างบางเริ่มสงสัยว่าร่างสูงจะทำอะไร
ปึ้ก!
ทันทีที่จะอ้าปากถามมือทั้งสองข้างของร่างสูงก็ยันเข้ากับกำแพงเพื่อไม่ให้ร่างบางหนีไปไหน แต่สถานการณ์แบบนี้เป็นใครคงจะคาดเดาออกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
เลี่ยงการถูกแบน
อยากอ่านต่่อ - คลิกโหลด
ณ โรงเรียน
"ทำไมไอคุ้งมันยังไม่กลับมาอีกวะนี่เลิกเรียนแล้วนะเว่ย!"เป็ดถึงกับโวยวายกับเอ็กซ์แล้วหันไปหาวงอารีน่าซึ่งสมาชิก
ประกอบไปด้วยเต็ม โดม ราชแล้วก็เค
"กูจะไปรู้หรอวะ ไอเคแม่งก็ยังไม่กลับ!!"ราชโวยวายด้วยเสียงเซ็งๆ ทำเอาเอ็กซ์และเป็ดถึงกับฟุบหน้ากับโต๊ะอาหารพร้อมกัน
"เอาน่าเป็ด เดี๋ยวเคกับคุ้งก็กลับมา"เอิญ หญิงสาวที่เป็ดแอบชอบในวัยเด็กพูดขึ้นมาอย่างให้กำลังใจ
"นั่นไง!!"เอ็กซ์ที่ได้ยินเสียงของโดมซึ่งชี้ไปที่เคที่ประคองคุ้งเดินมาทางที่พวกเขาอยู่
"ทำไมไม่นั่งอะคุ้ง"เอ็กซ์ที่เห็นคุ้งยืนหัวโด่ก้มหน้าอยู่ถามขึ้น ทำให้ทุกคนต่างสงสัยแต่ต่างกับเคซึ่งยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก
"นั่นสิ ทำไมไม่นั่งวะ"เคพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย พร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้แนบเนียน ทำเอาคุ้งที่เงยหน้ามองเคอย่างเหลืออดแล้วกระแทกตัวนั่งอย่างแรง พร้อมกับเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด
"มึงเป็นไรวะคุ้ง?"เป็ดถามพลางมองหน้าร่างบางที่มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
"ไม่ๆ กูไม่เป็นไร..ไปก่อนนะ"ร่างบางพยายามพาตัวเองให้ไปจากที่นั่งแต่กลับทรุดลงกลับมานั่ง
ที่เดิมอีกครั้งทำให้ทุกคนที่นั่งในบริเวณนั้นถึงกับมองร่างบางเป็นตาเดียว
"เดี๋ยวกูพาคุ้งกลับบ้านเอง"ร่างสูงที่นั่งตรงข้ามลุกขึ้นมาจับมือร่างบางพร้อมกับฉุดให้ลุกขึ้น แล้วลากให้ร่างบางเดินตาม
"ไอสัส! ปล่อยกู!! อย่ามายุ่ง!!!"ร่างบางพยายามใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อขัดขืนร่างสูงแต่ก็ดันไม่เป็นผล เมื่อร่างสูงมีแรงเยอะกว่าทำให้ยิ่งขัดขืนก็เหมือนแรงของร่างสูงที่ใช้ลากจะเยอะกว่าเดิม
"มึงรู้มั้ยถ้าขัดขืนอีกจะโดนอะไร"ร่างสูงหยุดเดิน เพราะเริ่มรำคาญร่างบางที่เอาแต่ดื้อดึงไม่ยอมทำตามเขาสักที
"อะไร!!"
"แบบตอนเที่ยงวันนี้ไง"เมื่อพูดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเที่ยงทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งแล้วยอมเดิน
ตามร่างสูงแต่โดยดี
ณ บ้าน
"กลับมาแล้ว"เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังของเคเอ่ยขึ้นกับผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังร้องเพลงคาราโอเกะอยู่หันมาพยักหน้าแล้วกลับไปมุ่งมั่นกับการร้องเพลงต่อ เคจึงลากคุ้งที่ทำหน้าบึ้งขึ้นไปบนห้องนอนทันที
ปัง!
เสียงปิดประตูโดยใช้เท้าเตะของเคทำให้คุ้งสะดุ้งน้อยๆ เคปล่อยมือที่จับข้อมือบางออก พร้อมกับลงไปนอนเตียงของร่างบาง ปล่อยให้ร่างบางยืนค้างอยู่
"ทำไมไม่นั่ง"
"..."
"เจ็บสินะ"
ฟึ่บ!!
"โอ๊ย!"ร่างบางถึงกับร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดทันทีเมื่อร่างสูงดึงข้อมือเรียวบางอย่างแรง ทำให้ตัวของร่างบางล้มไปทับตัวของเรา พร้อมกับมือหนาที่เลื่อนมาโอบเอวบาง
"นอนแบบนี้จะได้ไม่เจ็บไง"ร่างบางที่ตอนแรกดิ้นสุดชีวิต ก็ชะงักกึกกับคำพูดของร่างสูงซึ่งดูเหมือนไม่มีความหมาย แต่ถ้าลองฟังน้ำเสียงนั้นจะรู้ว่าคำพูดนี้มีค่าแค่ไหน เผลอๆเขายังไม่เคยพูดแบนนี้กับใครด้วยซ้ำ ):
"วันนี้มึง .. กู .. เจ็บ"คำพูดที่ไม่เป็นประโยคของร่างบาง แต่ก็พอจับใจความได้อยู่บ้าง ทำให้ร่างสูงเหลือบตาลงมามองใบหน้าเสี้ยวหนึ่งของร่างบาง
"เดี๋ยวกูแก้มือ คราวนี้เบาๆ เอาป้ะ?"ร่างสูงตอบพร้อมกับยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก แถมยังทำท่าจะพลิกตัวอีกคนให้ลงไปอยู่ด้านล่าง
"จะทำไรก็ทำ มึงทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วนี่"เสียงเบาหวิวของร่างบางทำให้ร่างสูงรู้ว่าเวลานี้เขาไม่ควรเล่นอีกแล้ว ถึงแม้ใบหน้าหวานใสตอนนี้จะเฉยเมยสักแค่ไหน แต่ดวงตากลมโตนั้นก็เผยให้เห็นถึงความรู้สึกบอบช้ำ
"ให้กูดูแลมึงได้มั้ย?"
"..."
"ให้กูได้เป็นคนแรกที่มึงนึกถึง"
"..."
"ให้กูได้เป็นคนที่มึงไว้วางใจ"
"..."
"ให้กูได้ทำไรดีๆให้มึงบ้าง"
"..."
"พี่ครับ ผมขอดูแลพี่ได้มั้ย?"
"..."
"ขอให้พี่เมินผมไปแบบนี้ แล้วผมจะทำให้พี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง พี่ชายของผม"
รู้สึกกระแสก๊อปมันยังไม่จบไม่สิ้นนะคะ ทำไมหรอ? เรื่องของเราที่ตอนแรกพูด กูขอโทษแล้วคุ้งไม่รับ ต้องผมขอโทษ
คุ้งก็โวยวายใส่ ไม่ว่าคุ้งหรือเค จะทำให้เหมือนทำไม
ตอนนี้แต่งนานแล้วแต่ยังไม่ได้เอาลงเลยล่าช้าไปหน่อย ขอโทษค่ะ
อีกอย่างฟิคเคคุ้งตอนนี้ก็เริ่มเกลื่อนแนวเรื่องก็พอกัน บางฉากยังซ้ำอีก เห็นแล้วก็ไม่อยากจะแต่งต่อหรอกค่ะ มันจำเจน่าเบื่อ
อ้อ อีกอย่างนึง ที่ไม่ค่อยได้อัพเพราะวุ่้นๆกับการร้องเพลงโคฟดีดกีตาร์ ขอโทษด้วยเน้
"ปล่อยกู!!!"ร่างบางที่โดนร่างสูงอุ้มพาดบ่าร้องขึ้นพร้อมกับใช้กำปั้นเล็กๆทุบเข้าที่หลังของร่างสูงอย่างสุดแรง แต่กำปั้นแค่นั้นจะระคายผิวเขาเท่าไรกันเชียว
"หุบปาก"ร่างสูงสั่งด้วยเสียงที่ราบเรียบแต่กลับน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงจะน่ากลัวยังไง คิดหรอว่าร่างบางจะหยุดน่ะ
"ไม่! มึงปล่อยกู!!"ร่างสูงไม่ฟังคำพูดของร่างบางเพราะคำที่ร่างบางด่าเขาเมื่อกี๊ทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิมเสียอีก
'ปล่อยกู! เสนียด!!'
คำคำนี้คือคำที่เขายอมไม่ได้จริงๆ คำด่าคำไหนเขาทนได้แต่ไม่ใช่คำนี้แน่นอน
ผลั่ก!
ร่างสูงปล่อยร่างบางลงพร้อมกับผลักร่างบางจนติดกำแพงทำให้ร่างบางเบ้หน้าด้วยความเจ็บจากแรงกระแทก สถานที่นี้เป็นซอกหลืบไม่มีคนเดินผ่าน ทำเอาร่างบางเริ่มสงสัยว่าร่างสูงจะทำอะไร
ปึ้ก!
ทันทีที่จะอ้าปากถามมือทั้งสองข้างของร่างสูงก็ยันเข้ากับกำแพงเพื่อไม่ให้ร่างบางหนีไปไหน แต่สถานการณ์แบบนี้เป็นใครคงจะคาดเดาออกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
เลี่ยงการถูกแบน
อยากอ่านต่่อ - คลิกโหลด
ณ โรงเรียน
"ทำไมไอคุ้งมันยังไม่กลับมาอีกวะนี่เลิกเรียนแล้วนะเว่ย!"เป็ดถึงกับโวยวายกับเอ็กซ์แล้วหันไปหาวงอารีน่าซึ่งสมาชิก
ประกอบไปด้วยเต็ม โดม ราชแล้วก็เค
"กูจะไปรู้หรอวะ ไอเคแม่งก็ยังไม่กลับ!!"ราชโวยวายด้วยเสียงเซ็งๆ ทำเอาเอ็กซ์และเป็ดถึงกับฟุบหน้ากับโต๊ะอาหารพร้อมกัน
"เอาน่าเป็ด เดี๋ยวเคกับคุ้งก็กลับมา"เอิญ หญิงสาวที่เป็ดแอบชอบในวัยเด็กพูดขึ้นมาอย่างให้กำลังใจ
"นั่นไง!!"เอ็กซ์ที่ได้ยินเสียงของโดมซึ่งชี้ไปที่เคที่ประคองคุ้งเดินมาทางที่พวกเขาอยู่
"ทำไมไม่นั่งอะคุ้ง"เอ็กซ์ที่เห็นคุ้งยืนหัวโด่ก้มหน้าอยู่ถามขึ้น ทำให้ทุกคนต่างสงสัยแต่ต่างกับเคซึ่งยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก
"นั่นสิ ทำไมไม่นั่งวะ"เคพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย พร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้แนบเนียน ทำเอาคุ้งที่เงยหน้ามองเคอย่างเหลืออดแล้วกระแทกตัวนั่งอย่างแรง พร้อมกับเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด
"มึงเป็นไรวะคุ้ง?"เป็ดถามพลางมองหน้าร่างบางที่มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
"ไม่ๆ กูไม่เป็นไร..ไปก่อนนะ"ร่างบางพยายามพาตัวเองให้ไปจากที่นั่งแต่กลับทรุดลงกลับมานั่ง
ที่เดิมอีกครั้งทำให้ทุกคนที่นั่งในบริเวณนั้นถึงกับมองร่างบางเป็นตาเดียว
"เดี๋ยวกูพาคุ้งกลับบ้านเอง"ร่างสูงที่นั่งตรงข้ามลุกขึ้นมาจับมือร่างบางพร้อมกับฉุดให้ลุกขึ้น แล้วลากให้ร่างบางเดินตาม
"ไอสัส! ปล่อยกู!! อย่ามายุ่ง!!!"ร่างบางพยายามใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อขัดขืนร่างสูงแต่ก็ดันไม่เป็นผล เมื่อร่างสูงมีแรงเยอะกว่าทำให้ยิ่งขัดขืนก็เหมือนแรงของร่างสูงที่ใช้ลากจะเยอะกว่าเดิม
"มึงรู้มั้ยถ้าขัดขืนอีกจะโดนอะไร"ร่างสูงหยุดเดิน เพราะเริ่มรำคาญร่างบางที่เอาแต่ดื้อดึงไม่ยอมทำตามเขาสักที
"อะไร!!"
"แบบตอนเที่ยงวันนี้ไง"เมื่อพูดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเที่ยงทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งแล้วยอมเดิน
ตามร่างสูงแต่โดยดี
ณ บ้าน
"กลับมาแล้ว"เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังของเคเอ่ยขึ้นกับผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังร้องเพลงคาราโอเกะอยู่หันมาพยักหน้าแล้วกลับไปมุ่งมั่นกับการร้องเพลงต่อ เคจึงลากคุ้งที่ทำหน้าบึ้งขึ้นไปบนห้องนอนทันที
ปัง!
เสียงปิดประตูโดยใช้เท้าเตะของเคทำให้คุ้งสะดุ้งน้อยๆ เคปล่อยมือที่จับข้อมือบางออก พร้อมกับลงไปนอนเตียงของร่างบาง ปล่อยให้ร่างบางยืนค้างอยู่
"ทำไมไม่นั่ง"
"..."
"เจ็บสินะ"
ฟึ่บ!!
"โอ๊ย!"ร่างบางถึงกับร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดทันทีเมื่อร่างสูงดึงข้อมือเรียวบางอย่างแรง ทำให้ตัวของร่างบางล้มไปทับตัวของเรา พร้อมกับมือหนาที่เลื่อนมาโอบเอวบาง
"นอนแบบนี้จะได้ไม่เจ็บไง"ร่างบางที่ตอนแรกดิ้นสุดชีวิต ก็ชะงักกึกกับคำพูดของร่างสูงซึ่งดูเหมือนไม่มีความหมาย แต่ถ้าลองฟังน้ำเสียงนั้นจะรู้ว่าคำพูดนี้มีค่าแค่ไหน เผลอๆเขายังไม่เคยพูดแบนนี้กับใครด้วยซ้ำ ):
"วันนี้มึง .. กู .. เจ็บ"คำพูดที่ไม่เป็นประโยคของร่างบาง แต่ก็พอจับใจความได้อยู่บ้าง ทำให้ร่างสูงเหลือบตาลงมามองใบหน้าเสี้ยวหนึ่งของร่างบาง
"เดี๋ยวกูแก้มือ คราวนี้เบาๆ เอาป้ะ?"ร่างสูงตอบพร้อมกับยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก แถมยังทำท่าจะพลิกตัวอีกคนให้ลงไปอยู่ด้านล่าง
"จะทำไรก็ทำ มึงทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วนี่"เสียงเบาหวิวของร่างบางทำให้ร่างสูงรู้ว่าเวลานี้เขาไม่ควรเล่นอีกแล้ว ถึงแม้ใบหน้าหวานใสตอนนี้จะเฉยเมยสักแค่ไหน แต่ดวงตากลมโตนั้นก็เผยให้เห็นถึงความรู้สึกบอบช้ำ
"ให้กูดูแลมึงได้มั้ย?"
"..."
"ให้กูได้เป็นคนแรกที่มึงนึกถึง"
"..."
"ให้กูได้เป็นคนที่มึงไว้วางใจ"
"..."
"ให้กูได้ทำไรดีๆให้มึงบ้าง"
"..."
"พี่ครับ ผมขอดูแลพี่ได้มั้ย?"
"..."
"ขอให้พี่เมินผมไปแบบนี้ แล้วผมจะทำให้พี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง พี่ชายของผม"
รู้สึกกระแสก๊อปมันยังไม่จบไม่สิ้นนะคะ ทำไมหรอ? เรื่องของเราที่ตอนแรกพูด กูขอโทษแล้วคุ้งไม่รับ ต้องผมขอโทษ
คุ้งก็โวยวายใส่ ไม่ว่าคุ้งหรือเค จะทำให้เหมือนทำไม
ตอนนี้แต่งนานแล้วแต่ยังไม่ได้เอาลงเลยล่าช้าไปหน่อย ขอโทษค่ะ
อีกอย่างฟิคเคคุ้งตอนนี้ก็เริ่มเกลื่อนแนวเรื่องก็พอกัน บางฉากยังซ้ำอีก เห็นแล้วก็ไม่อยากจะแต่งต่อหรอกค่ะ มันจำเจน่าเบื่อ
อ้อ อีกอย่างนึง ที่ไม่ค่อยได้อัพเพราะวุ่้นๆกับการร้องเพลงโคฟดีดกีตาร์ ขอโทษด้วยเน้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น