[Fic Suckseed] MyTwin! มึงเป็นของกูคนเดียว! ( Kaykoong )

ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER4 - 100%

ฟึ่บ!


"ขอเสียงหน่อยยย!!"จู่ๆร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงก็เด้งตัวขึ้นมาพลางทำมือสัญลักษณ์ของชาวร๊อค พร้อมกับตะโกนแหกปากทำให้ร่างสูงที่กำลังติดกระดุมชุดนักเรียนถึงกับสะดุ้ง

"เหี้ย!"


ฟึ่บ!

"เอ้า มึงละเมอหรอกหรอ-_-"เคพูดพลางมองร่างของคุ้งที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ซึ่งเมื่อกี๊ได้ละเมอเพ้อฝันเกี่ยวกับเรื่อง
ดนตรี แถมยังเด้งตัวขึ้นมานั่งได้รวดเร็ว ทำให้เคซึ่งยังตกใจอยู่เล็กน้อยถึงกับผงะ ในท่าทีติงต๊องของแฝดคนพี่ของตัวเอง


เอ ..


คุ้งเป็นแค่แฝดคนพี่งั้นหรอ? (:


เคที่คิดแบบนั้นถึงกับยกยิ้มที่มุมปากอย่างนึกสนุก พร้อมกับเดินขึ้นบันไดไปที่เตียงของตัวเอง แล้วนั่งข้างๆคุ้งที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องราวกับเด็กน้อยคนหนึ่ง

"อือ .. กูต้องเก่งกว่ามึงเชี่ยเค  .. "เสียงหวานดังขึ้นเบาๆแต่คนที่อยู่ใกล้ๆอย่างเคมีหรอจะฟังไม่รู้เรื่อง แหงสิ เขารู้มาตลอดนี่นาว่าร่างบางที่อยู่ตรงหน้าเหม็นขี้หน้าเขาแค่ไหน ):

เคนั่งมองร่างของคุ้งที่นอนแน่นิ่งอยู่สักพัก ก่อนจะเอื้อมมือไปเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าขาวเนียนของร่างบาง ทำให้ใบหน้าที่หวานอยู่แล้วหวานมากขึ้นไปอีก เคชั่งใจเล็กน้อยก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้ พร้อมก้บมองไปที่ซอกคอขาวสะอาดของอีกคน ก่อนจะขบเม้มให้เป็นรอยแดง แสดงความเป็นเจ้าของอย่างเต็มตัว
ให้ตายสิ ทั้งๆที่มึงหน้าเหมือนกู ทำไมถึงน่าหลงใหลแบบนี้นะ ..

ร่างสูงคิด พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบแก้มขาวใสของร่างบาง ซึ่งมันก็ย้วยแถมยังนิ่มมากอีกต่างหาก ทำให้ร่างสูงถึงกับพยายามยับยั้งห้ามใจตัวเอง ไม่ให้ทำมากไปกว่านี้ แต่ว่า .. มันก็ยากน่ะนะ(:

ฟอด!

"ไอเค!!"

น่าเสียดายไปนิด ที่ร่างบางดันตื่นก่อนที่เขาจะได้ทำมากกว่านี้น่ะนะ น่าเสียดายจริงๆ แต่เอาเป็นว่ายังไงก็ยังได้ชิม พอหอมปากหอมคอน่ะนะมันสุดยอดไปเลยล่ะคุณว่ามั้ย? (:

"หืม?"

"กูปวดฉี่ว่ะ!!"คุ้งลุกขึ้นมองหน้าเคอย่างสุดจะทน ไม่ใช่ว่าเขารู้หรอกนะว่าโดนทำอะไร แต่เขากำลังอยากเข้าห้องน้ำมากๆต่างหากล่ะ-_-;;

"เอ่อะ .. ก็ไปเข้าดิ"ร่างสูงที่นั่งอยู่บนเตียงทำหน้าเหวอเล็กน้อย เขาอยากจะถามเหลือเกินว่า 'ที่มึงตื่นคือมึงปวดฉี่ใช่มั้ย?' แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อร่างบางยกมือขึ้นเกาแก้มนิ่มๆด้วยท่าทางน่ารัก

"คือว่า .. กูไม่อยากไปโรงเรียน"

"แล้วเกี่ยวอะไรกับไปฉี่"

"ก็แบบว่ามันให้ความรู้สึกว่าจะไปโรงเรียนอะ-0-"

"มึง .. บ้าป้ะ- -;;"

"คือกู .. มึง .. ไปส่งกูหน่อยดิ- -"

"ห๊ะ?"

"คือ .. แฟนคลับมึง .. มัน .. เยอะ"ประโยคนั้นทำเอาร่างสูงยิ้มบางๆกับท่าทีที่ร่างบางตรงหน้าแสดงออกมาว่ามันน่ารักแค่ไหน

"กลัว?"

"เปล่า กูแค่หวั่นๆ"

"งั้นกูไม่ไปส่งละ อีกครึ่งชั่วโมงเข้าแถว"เคพูด พลางจับเหล็กตรงบันไดพร้อมกับค่อยๆก้าวขาลงมา ที่พวกเขาเลทแบบนี้เพราะบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนยังไงล่ะ

"เออ! กูกลัว!"คุ้งรีบลงจากเตียงแล้วลงไปดึงชายเสื้อนักเรียนของร่างสูง ซึ่งกำลังจะจับลูกบิดประตูเพื่อที่จะออกไปเรียน

"อืม .. สิบนาทีอาบน้ำให้เสร็จ"

"กูไม่ไหวละ ปวดฉี่จะราดแล้วเว้ยย!!"ร่างบางรีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัว ซึ่งไม่ได้มองว่าผืนนั้นไม่ได้เป็นของตัวเอง เพราะตอนนี้เจ้าตัวปวดมากจนทนไม่ไหวแล้วล่ะ!!

"เฮ้ยคุ้ง! ผืนนั้นมัน .."ร่างสูงซึ่งกำลังจะเอ่ยปากบอกว่าผืนนั้นน่ะของเขาไม่ใช่ของเจ้าตัวเล็กอย่างคุ้ง แต่ก็เอาเถอะ มันไม่แปลกหรอกนะ ถ้าแฝดจะใช้ของร่วมกันน่ะ (:


ซ่า!!
เสียงเปิดน้ำภายในห้องน้ำดังขึ้น ร่างสูงเดินไปหยิบกีตาร์ตัวเก่งของตัวเองขึ้นมาดีด พร้อมกับร้องเพลงด้วยเสียงทุ้มๆที่ดูน่าฟังและไพเราะ ร่างบางที่กำลังอาบน้ำถึงกับชะงักกึก เพราะเสียงของอีกคนเหมือนแรงดึงดูดให้ร่างบางนิ่งค้าง


นี่คือทำนองแห่งความหลังระหว่างเรา
ได้ยินเมื่อไรยิ่งนึกถึงวันเก่า
เนิ่นนานแค่ไหน
แต่เพลงนี้ของเรายังทุ้มอยู่ในใจ

เพลงแห่งความรักที่เธอร้องเป็นอย่างไร
วันที่เงียบเหงา
เธอจะคิดถึงเพลงของใคร
ตั้งแต่จากกัน
วันนี้เธอเป็นไงฉันอยากจะรู้

เมื่อนาฬิกามันไม่เคยขี้เกียจ..เดิน
และวันเวลาทำให้ทุกๆสิ่งเปลี่ยนไป
แต่ความทรงจำดีๆทุกอย่างยังคง...เก็บไว้

ยังคงมีแต่เธอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ยังมีแต่เธอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ

วันที่ความฝันมันไม่เห็นเป็นอย่างใจ
กระเจิดกระเจิง ผิดๆเพี้ยนๆกันไปใหญ่
เพียงแต่อย่างน้อย
ฉันก็ยังชื่นใจที่เคยมีเธอ

ก็นาฬิกามันไม่เคยขี้เกียจ..เดิน
และวันเวลาทำให้ทุกๆสิ่งเปลี่ยนไป
แต่ความทรงจำดีๆทุกอย่างยังคง...เก็บไว้

ยังคงมีแต่เธอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ยังมีแต่เธอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ

ยังคงมีแต่เธอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
มีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ

ต่อให้เราไม่พบไม่เจอเป็นปี
เพลงนี้ยังทุ้มในใจ

แต่สติก็ต้องกลับมาอีกครั้งเมื่อเผลอทำก้อนสบู่ในมือเรียวของตัวเองตก กายขาวอมชมพูนิดๆของร่างบางทำให้ดูสดใสและดูน่ารักจนใครห้ามใจไม่ไหวต้องเข้ามาทำความรู้จัก แตกต่างจากเคซึ่งเป็นฝาแฝดแต่กลับดูแข็งแรง และมีร่างกายที่เซ็กซี่จนสาวๆทั้งหลายห้ามใจไม่อยู่

มือบางจับเข้าที่ก๊อกเครื่องทำน้ำอุ่นพร้อมกับบิดลงให้น้ำหยุดไหล พร้อมกับก้าวขาเรียวลงจากอ่างอาบน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตามร่างกายที่บอบบางแถมยังน่าหลงใหลโดยไม่ทันสังเกตรอยแดงที่คอที่ร่างสูงได้ทำเอาไว้

ตึ้ก!

ร่างบางเปิดประตูห้องน้ำออก ทำให้ร่างสูงที่นั่งปรับสายกีตาร์อยู่ถึงกับมองตาค้าง ตอนนี้ร่างบางในสายตาเขาช่างยั่วยวนเหลือเกิน หยดน้ำเกราะตามเรือนผมสีดำนุ่ม แถมยังมีไอน้ำเกาะตามเรือนร่างที่แสนสวย เมื่อร่างบางรู้ว่าร่างสูงมองอยู่ จึงยกมือเรียวเล็กขึ้นปิดร่างกายของตัวเองอย่างเก้ๆกังๆ

"มองทำไม!"

"เอ่อะ .. มองที่ไหนวะ! เปล่า!! รีบแต่งตัวได้แล้ว"ร่างสูงที่เพิ่งได้สติเมื่อกี๊ ถึงกับทำหน้าเหวอแสดงอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด ส่วนร่างบางที่น่าแอ้มตรงหน้าเขาได้แต่ทำหน้าตาบึ้งตึง พร้อมกับหยิบเสื้อนักเรียนของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะสวมเสื้อนักเรียน มือบางเลื่อนลงตามรูกระดุมที่มี

"หันหลังไป จะใส่กางเกง-___-"

"ไม่"

"บอกให้หันไง!"

"จะให้กูหันหรือจะให้กูใส่ให้?"

"มึงจะหันหรือมึงจะให้กูไม่คุยกับมึง?"

"..."

"เอาไง?"

"..."ร่างสูงไม่ตอบแต่กลับยอมหันหลังเข้าหาเตียงให้ร่างบางได้ใส่กางเกง แต่จะว่าไปมันก็น่าเสียดายน่ะนะ เอาเถอะอย่างน้อยคนคนนี้อาจจะเหม็นขี้หน้าเขาน้อยลงก็ได้น่ะนะ

"เสร็จแล้ว"ร่างบางเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายนักเรียนแฟ่บๆของตัวเองและของร่างสูง พร้อมกับเดินไปสะกิดที่ไหล่กว้างของร่างสูงเบาๆ

"อืม ไปกัน"ร่างสูงดึงกระเป๋าของตัวเองและของร่างบางมาสะพายไว้ที่ไหล่กว้างของตนเองส่วนอีกมือที่ว่างก็คว้าข้อมือเล็กไปจับไว้  รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนปากหยักได้รูปของร่างสูงอย่างเห็นได้ชัด


ณ โรงเรียน

ประตูโรงเรียนเปิดอ้ากว้างสำหรับนักเรียนที่มาโรงเรียนทุกวัน แต่รู้สึกว่าวันนี้จะคึกกว่าเดิมไปนิด หลายคนคงสงสัยน่ะนะ ปกติ'เค'คนอย่างเขาไม่มีทางเดินมาโรงเรียนแน่นอน และอีกอย่างเคที่ทุกคนรู้จักไม่มีทางถือกระเป๋าให้ใครเป็นแน่ แต่ว่าวันนี้ผู้โชคดีกลับเป็น 'คุ้ง'พี่ชายฝาแฝดของเคที่มีใบหน้าหวานน่ารัก แต่บางทีก็ดูเย่อหยิ่งเมื่อทำหน้าเฉยชา ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างพากันมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่ยากจะเดาได้

"ไอคุ้ง!!!"เป็ดเพื่อนวัยเด็กของคุ้งตกใจทันทีเมื่อเห็นคุ้งเพื่อนสนิทของตัวเองมากับเคน้องชายฝาแฝดที่คิดไม่ซื่อกับพี่ชายของตัวเอง

"หา!?!"คุ้งที่สะดุ้งสุดตัวขานรับเสียงหลง พร้อมกับมองหน้าเป็ดที่ยืนอยู่ตรงหน้าของคุ้งและเค

"ทะ .. "

"มึงจำได้ใช่มั้ยเป็ด ที่กูบอก'วันนั้น'น่ะ"เป็ดที่ยังถามคำถามไม่จบ เคที่ยืนเงียบสวนถามขึ้นมาทันที ทำให้เป็ดชะงักกึก แตกต่างจากคุ้งที่ยืนงงเป็นไก่ตาแตก

"แต่ยังไงมันไม่มีสัญลักษณ์บอกนี่"

แคว่ก!

เสียงแคว่กเมื่อกี๊คือเสียงที่เคดึงคอปกเสื้อของคุ้งให้ลงมาจนสังเกตเห็นรอยแดงที่ถูกขบเม้มไว้อย่างดีทำเอาคนรอบข้างและเป็ดถึงกับช๊อกตาค้างไปในทันที คุ้งที่เพิ่งได้สติถึงกับตะลึงแล้วดึงปกเสื้อให้เป็นเหมือนเดิมทันที

ผลั่ก!

"นับตั้งแต่วันนี้ กูกับมึงไม่รู้จักกันเค!!!"



สั้นไปนิดนึงน่ะนะตอนนี้