ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER8 - 100%
ณ ห้องนอน
ภายในห้องนอนที่เงียบสงัดมีร่างหนาหนึ่งร่างนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงด้วยท่าทางหงุดหงิดสุดๆ มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาก่ายหน้าผาก คิ้วสองข้างขมวดขึ้นราวกับจะติดกันเป็นเส้นตรง สมองของร่างสูงนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เคยทำ สีหน้ายุ่งเหยิงแสดงออกมาทันทีเมื่อเริ่มคิด และมันจะยุ่งมากกว่านี้ถ้าเขาคิดต่อ แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมดันดังขึ้นซะก่อน
- ยังคงมีแต่เธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ยังคงมีแต่เธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป ยิ่งเวลาอ้างว้างที่ไรในใจก็ยิ่งโหยหา ~ ตื๊ด -
"ฮัลโหล"
( มึงอยู่ไหนวะเค )
"กูนอนอยู่บ้าน"
( กู โดม เอิญ รอมึงอยู่นะ )
"กูจะนอน"
( มึงนัดซ้อมเองนะเว้ย )
"ราช มึงก็ซ้อมกันไปก่อนดิวะ"
( มึงมาห้องซ้อมเดี๋ยวนี้เชี่ยเค )
"ไม่"
( มันจะแข่งแล้วนะเว่ย )
"มึงมารับกูที่บ้านดิ กูขี้เกียจขับรถ"
( เออ คุณชายเค-_- )
ตื๊ด
ณ ห้องซ้อมวงซักซี้ด
เสียงดนตรีดังกึกก้องลั่นห้องซ้อม พร้อมกับเสียงแหลมๆของคุ้งที่ลีดกีตาร์ไฟฟ้าอย่างเมามันส์ เป็ดที่เล่นเบสตามจังหวะ และเอ็กซ์ที่รัวกลองดังปั้กปั้ก ตุ้บตุ้บ ใช่แล้วพวกเขาคือวงซักซี้ด คุ้งร้องนำเป็ดมือเบสเอ็กซ์มือกลองสามตัวห่วยที่ทำอะไรก็ห่วย แต่มีหน้าตาที่พอไปได้เลยทำให้ดูไม่ห่วยเท่าไรนัก ภายในห้องมีวงอารีน่าประกอบไปด้วย เอิญ โดม ซึ่งกำลังนั่งรอ 'เค' ฝาแฝดคนน้องของ 'คุ้ง'ที่ราชกำลังไปรับนั่นเอง
ปัง!
"กูมาแล้วววว!"เสียงของราชที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเคที่เดินถือกีตาร์ตัวเก่งตามมา ทำให้คุ้งหยุดเล่นทันที
ฟึ่บ!
"ว้ากกก! เป็ดมึงเล่นไรเนี่ย เย็นนะเว้ยยย"เสียงของคุ้งโวยวายขึ้นเมื่อเป็ดหยิบถ้วยน้ำแข็งไปใส่ในเสื้อสีขาวตัวบางของคุ้ง
"ก็มึงหยุดเล่นทำไมอะ กูกำลังมันส์!"
"นี่แหน่ะ!! มึงงง .. ว้ากกก ไอเหี้ยเอ็กซ์!!"เสียงของคุ้งฟังไม่เป็นภาษาเมื่อเอ็กซ์และเป็ดต่างเข้า
มารุมใส่น้ำแข็งในเสื้อของคุ้ง
เคที่กำลังเสียบสายลำโพงต่อกับกีตาร์ ลุกขึ้นเทสกีตาร์พร้อมกับมองเหตุการณ์นั้นอยู่ห่างๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ซึ่งแน่นอนมันเป็นนิสัยของเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าใครจะทำอะไรมันไม่เกี่ยวกับตัวเขาเลยสักนิด
"คุ้งมึง .. อึก"เป็ดที่มองร่างบองของคุ้งที่กำลังเปียกโชก มันช่างดูเซ็กซี่และยั่วยวนเขายิ่งนัก แต่คุ้งดันไม่รู้ตัวเลยว่าโดนจ้องมองด้วยสายตาที่ไม่น่าปลอดภัย
ปัง!!
กีตาร์ไฟฟ้าถูกเขวี้ยงลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี เมื่อเคเห็นเป็ดมองคุ้งด้วยสายตาแบบนั้น ใบหน้าหล่อชักสีหน้าไม่พอใจพร้อมกับเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทำให้คนในห้องเงียบสงบทันที
"กีตาร์ตัวเก่งของไอเค.."(โดม)
"ที่แม่งตั้งใจเก็บตังซื้อ.."(ราช)
"วันนี้แม่งเขวี้ยงทิ้ง!"(โดม)
"กูจะเอาไปลงกินเนทบุ๊ค"(ราช)
มีเพียงวงอารีน่าและเป็ดกับเอ็กซ์ที่เหวอเท่านั้น แต่คุ้งกลับมีใบหน้ายิ้มแย้มแล้วสาดน้ำใส่หน้าเอ็กซ์กับเป็ดอย่างนึกสนุก
"คุ้งเล่นไรเนี่ย!!"เป็ดกับเอ็กซ์ตะโกนลั่นพร้อมกัน
"คึคึ สมน้ำหน้าแกล้งกูก่อน-.-"
"เคเป็นไรหรอคุ้ง?"เอิญเอ่ยถามอาการของเคซึ่งดูแปลกไปจนน่าเป็นห่วงเพราะเคปกติคือนิ่งและไม่หงุดหงิดอะไรง่ายๆ
"เราไม่รู้อะ ไปก่อนนะ"คุ้งรีบตอบพร้อมกับเก็บกีตาร์ไฟฟ้าสีแดงตัวโปรดใส่ถุงกีตาร์ และหยิบกีตาร์ของน้องชายวิ่งออกจากห้องไปทันที
ไม่ใช่ว่าร่างบางจะรีบไปดูอาการของร่างสูงหรอก แต่เพราะกลัวโดนซักไซร้จนต้องยอมปริปากบอกว่าทะเลาะกับเคมา และคุ้งก็ไม่พร้อมจะบอกทุกคนในเรื่องนี้ระหว่างทางการกลับบ้านคุ้งแวะผ่านร้านขนมร้านโปรดจึงแวะเข้าไปสั่งสาคูข้าวโพดสอง
ถุงไปเผื่อน้องชายของตัวเองด้วย แต่ละครั้งที่ทะเลาะกันคุ้งต้องเป็นฝ่ายง้อเสมอ เขาจึงคิดว่าถ้าเอาสาคูไปง้อ เคต้องหายงอนแน่ๆ
ณ บ้าน
"ม๊าาา~ อั๊วะกลับมาแล้วนะ"ร่างบางเปิดประตูบ้านเข้ามาเอ่ยทักทายแม่ของตัวเองที่ร้องคาราโอเกะตั้งแต่คุ้งและเคตอนเด็ก
จนตอนนี้ก็ยังไม่เลิกร้อง กลายเป็นภาพชินตาของคนทั้งบ้านซะแล้ว
"อืมๆ ... ยาทุ้อยู่ในจายยย"เสียงเพลงที่แม่ร้องทำให้คุ้งหยุดเดินตรงบันได เพราะเพลงนี้มันคือเพลงที่เคเคยร้องให้ฟังระหว่างเขาอาบน้ำอยู่นั่นเอง
ปึง!
เสียงปิดประตูห้องกว้างที่มีหนึ่งร่างนั่งใจจดใจจ่อกับเกมส์ที่เล่นแล้วเล่นอีกของคุ้งและเค การเมินของเคทำให้คุ้งรู้สึกฉุนเล็กๆ นอกจากจะไม่หันมามองแล้วเกมส์ที่เล่นอยู่มันคือเกมส์ที่คุ้งไม่เคยเล่นชนะ แต่เคกลับไม่เคยเล่นแพ้เลยทีเดียว
ปั้ก!
คุ้งโยนถุงขนมสาคูข้าวโพดที่ซื้อมาง้อร่างสูงให้ไปไว้ตรงตักของเค แต่เคกลับเล่นเกมส์ต่อ ไม่สนใจแม้จะมองมันเลยด้วยซ้ำ ทำเอาร่างบางอารมณ์เสียสุดชีวิตลงไปนอนบนเตียงชั้นล่างของตัวเองอย่างไม่พอใจ
- เฮ้ยคุ้ง! รับดิเป็ดโทรมานะเว่ยยย -
เสียงอินโทรที่ถูกตั้งไว้เฉพาะกับเป็ดดังขึ้นทำให้ร่างสูงเริ่มเหลียวมามองร่างบางที่กำลังกดรับโทรศัพท์
"ไรมึง"
( มึงเป็นไรป่าว )
"ปล่าวอะ กูสบายดี"
( เออ แล้วตอนนั้นมึงออกจากห้องไม? )
"กูปวดขี้เว่ย"
( เอากีตาร์ไปด้วยอะนะ? )
"ก็กีตาร์แม่งทำเหมือนปวดขี้อะมึง"
( บ้าละๆ )
"เอองั้นแค่นี้นะ"
( เฮ้ยเดี๋ยวแล้วเรื่องปิ้กกีตาร์อะ )
"เอ้าปิ้กกีตาร์ก็อันเดิมไง มันทำไมวะ?"
( เออ ปล่าว )
"เออ วางนะ"
( เฮ้ยเดี๋ยวดี้ มึงกินไรยัง )
"ยัง กูง้อหมาอยู่"
( หมาบ้านมึงงอนเป็นด้วยดิ? )
*"เออ ตัวอย่างกับควาย งอนเป็นเด็กเลยสัส"
( ฮ่าๆๆ แล้วมึ .. อ้าวเฮ้ยคุ้ง!! )
ตื๊ดด!
"เค!! มึงเอาโทรศัพท์กูมา!!"ร่างบางที่โดนร่างสูงของเคแย่งโทรศัพท์ไปกดตัดสายด้วยความหงุดหงิด เคเดินไปนั่งเล่นเกมส์ต่อ พร้อมกับยัดโทรศัพท์ร่างบางลงในกระเป๋ากางเกง
"มึงคุยเสียงดัง กูรำคาญ"
"แล้วมึงยุ่งไรมึงเป็นแค่แฝดกู!!"
".."
"แค่แฝดกู ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้!!!"เคลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับคุ้ง ซึ่งทั้งสองคนจ้องตากัน
จนแทบจะเป็นคนเดียวกัน
"แค่แฝดหรอ? หึ"เคแค่นหัวเราะในลำคอ ยิ่งเหมือนหยามร่างบางมากขึ้น
"เออ แค่แฝดเท่านั้น แฝดที่กูเกลียด ที่ชอบก๊อปกู ที่กูไม่ต้องการไม่อยากได้และไม่อยากมี ร่างกายกูสกปรกเพราะเสนียดอย่างมึง!!"ในที่สุดอารมณ์ของร่างบางก็ขาดผึงทันที ร่างบางกำหมัดแน่น พยายามระงับอารมณ์ให้นิ่งไว้ แต่เหมือนว่าจะทำไม่ได้ จึงเดินหนีร่างสูงทันที
ฟึ่บ!
"โอ๊ย! ปล่อยนะ!"ร่างสูงที่มือไว้คว้าแขนเล็กของร่างบาง พร้อมกับบีบแน่นจนมันเป็นรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่เคกับไม่ปราณีคุ้งเลยสักนิด
"ปล่อยทำไม? ปากเก่งให้ได้ตลอดสิ"ร่างสูงแค่นยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า พร้อมกับโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างบาง
"มึงจะทำอะไร!?"
NC KAYKOONG - DOWNLOAD
ภายในห้องนอนที่เงียบสงัดมีร่างหนาหนึ่งร่างนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงด้วยท่าทางหงุดหงิดสุดๆ มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาก่ายหน้าผาก คิ้วสองข้างขมวดขึ้นราวกับจะติดกันเป็นเส้นตรง สมองของร่างสูงนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เคยทำ สีหน้ายุ่งเหยิงแสดงออกมาทันทีเมื่อเริ่มคิด และมันจะยุ่งมากกว่านี้ถ้าเขาคิดต่อ แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมดันดังขึ้นซะก่อน
- ยังคงมีแต่เธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ยังคงมีแต่เธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป ยิ่งเวลาอ้างว้างที่ไรในใจก็ยิ่งโหยหา ~ ตื๊ด -
"ฮัลโหล"
( มึงอยู่ไหนวะเค )
"กูนอนอยู่บ้าน"
( กู โดม เอิญ รอมึงอยู่นะ )
"กูจะนอน"
( มึงนัดซ้อมเองนะเว้ย )
"ราช มึงก็ซ้อมกันไปก่อนดิวะ"
( มึงมาห้องซ้อมเดี๋ยวนี้เชี่ยเค )
"ไม่"
( มันจะแข่งแล้วนะเว่ย )
"มึงมารับกูที่บ้านดิ กูขี้เกียจขับรถ"
( เออ คุณชายเค-_- )
ตื๊ด
ณ ห้องซ้อมวงซักซี้ด
เสียงดนตรีดังกึกก้องลั่นห้องซ้อม พร้อมกับเสียงแหลมๆของคุ้งที่ลีดกีตาร์ไฟฟ้าอย่างเมามันส์ เป็ดที่เล่นเบสตามจังหวะ และเอ็กซ์ที่รัวกลองดังปั้กปั้ก ตุ้บตุ้บ ใช่แล้วพวกเขาคือวงซักซี้ด คุ้งร้องนำเป็ดมือเบสเอ็กซ์มือกลองสามตัวห่วยที่ทำอะไรก็ห่วย แต่มีหน้าตาที่พอไปได้เลยทำให้ดูไม่ห่วยเท่าไรนัก ภายในห้องมีวงอารีน่าประกอบไปด้วย เอิญ โดม ซึ่งกำลังนั่งรอ 'เค' ฝาแฝดคนน้องของ 'คุ้ง'ที่ราชกำลังไปรับนั่นเอง
ปัง!
"กูมาแล้วววว!"เสียงของราชที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเคที่เดินถือกีตาร์ตัวเก่งตามมา ทำให้คุ้งหยุดเล่นทันที
ฟึ่บ!
"ว้ากกก! เป็ดมึงเล่นไรเนี่ย เย็นนะเว้ยยย"เสียงของคุ้งโวยวายขึ้นเมื่อเป็ดหยิบถ้วยน้ำแข็งไปใส่ในเสื้อสีขาวตัวบางของคุ้ง
"ก็มึงหยุดเล่นทำไมอะ กูกำลังมันส์!"
"นี่แหน่ะ!! มึงงง .. ว้ากกก ไอเหี้ยเอ็กซ์!!"เสียงของคุ้งฟังไม่เป็นภาษาเมื่อเอ็กซ์และเป็ดต่างเข้า
มารุมใส่น้ำแข็งในเสื้อของคุ้ง
เคที่กำลังเสียบสายลำโพงต่อกับกีตาร์ ลุกขึ้นเทสกีตาร์พร้อมกับมองเหตุการณ์นั้นอยู่ห่างๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ซึ่งแน่นอนมันเป็นนิสัยของเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าใครจะทำอะไรมันไม่เกี่ยวกับตัวเขาเลยสักนิด
"คุ้งมึง .. อึก"เป็ดที่มองร่างบองของคุ้งที่กำลังเปียกโชก มันช่างดูเซ็กซี่และยั่วยวนเขายิ่งนัก แต่คุ้งดันไม่รู้ตัวเลยว่าโดนจ้องมองด้วยสายตาที่ไม่น่าปลอดภัย
ปัง!!
กีตาร์ไฟฟ้าถูกเขวี้ยงลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี เมื่อเคเห็นเป็ดมองคุ้งด้วยสายตาแบบนั้น ใบหน้าหล่อชักสีหน้าไม่พอใจพร้อมกับเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทำให้คนในห้องเงียบสงบทันที
"กีตาร์ตัวเก่งของไอเค.."(โดม)
"ที่แม่งตั้งใจเก็บตังซื้อ.."(ราช)
"วันนี้แม่งเขวี้ยงทิ้ง!"(โดม)
"กูจะเอาไปลงกินเนทบุ๊ค"(ราช)
มีเพียงวงอารีน่าและเป็ดกับเอ็กซ์ที่เหวอเท่านั้น แต่คุ้งกลับมีใบหน้ายิ้มแย้มแล้วสาดน้ำใส่หน้าเอ็กซ์กับเป็ดอย่างนึกสนุก
"คุ้งเล่นไรเนี่ย!!"เป็ดกับเอ็กซ์ตะโกนลั่นพร้อมกัน
"คึคึ สมน้ำหน้าแกล้งกูก่อน-.-"
"เคเป็นไรหรอคุ้ง?"เอิญเอ่ยถามอาการของเคซึ่งดูแปลกไปจนน่าเป็นห่วงเพราะเคปกติคือนิ่งและไม่หงุดหงิดอะไรง่ายๆ
"เราไม่รู้อะ ไปก่อนนะ"คุ้งรีบตอบพร้อมกับเก็บกีตาร์ไฟฟ้าสีแดงตัวโปรดใส่ถุงกีตาร์ และหยิบกีตาร์ของน้องชายวิ่งออกจากห้องไปทันที
ไม่ใช่ว่าร่างบางจะรีบไปดูอาการของร่างสูงหรอก แต่เพราะกลัวโดนซักไซร้จนต้องยอมปริปากบอกว่าทะเลาะกับเคมา และคุ้งก็ไม่พร้อมจะบอกทุกคนในเรื่องนี้ระหว่างทางการกลับบ้านคุ้งแวะผ่านร้านขนมร้านโปรดจึงแวะเข้าไปสั่งสาคูข้าวโพดสอง
ถุงไปเผื่อน้องชายของตัวเองด้วย แต่ละครั้งที่ทะเลาะกันคุ้งต้องเป็นฝ่ายง้อเสมอ เขาจึงคิดว่าถ้าเอาสาคูไปง้อ เคต้องหายงอนแน่ๆ
ณ บ้าน
"ม๊าาา~ อั๊วะกลับมาแล้วนะ"ร่างบางเปิดประตูบ้านเข้ามาเอ่ยทักทายแม่ของตัวเองที่ร้องคาราโอเกะตั้งแต่คุ้งและเคตอนเด็ก
จนตอนนี้ก็ยังไม่เลิกร้อง กลายเป็นภาพชินตาของคนทั้งบ้านซะแล้ว
"อืมๆ ... ยาทุ้อยู่ในจายยย"เสียงเพลงที่แม่ร้องทำให้คุ้งหยุดเดินตรงบันได เพราะเพลงนี้มันคือเพลงที่เคเคยร้องให้ฟังระหว่างเขาอาบน้ำอยู่นั่นเอง
ปึง!
เสียงปิดประตูห้องกว้างที่มีหนึ่งร่างนั่งใจจดใจจ่อกับเกมส์ที่เล่นแล้วเล่นอีกของคุ้งและเค การเมินของเคทำให้คุ้งรู้สึกฉุนเล็กๆ นอกจากจะไม่หันมามองแล้วเกมส์ที่เล่นอยู่มันคือเกมส์ที่คุ้งไม่เคยเล่นชนะ แต่เคกลับไม่เคยเล่นแพ้เลยทีเดียว
ปั้ก!
คุ้งโยนถุงขนมสาคูข้าวโพดที่ซื้อมาง้อร่างสูงให้ไปไว้ตรงตักของเค แต่เคกลับเล่นเกมส์ต่อ ไม่สนใจแม้จะมองมันเลยด้วยซ้ำ ทำเอาร่างบางอารมณ์เสียสุดชีวิตลงไปนอนบนเตียงชั้นล่างของตัวเองอย่างไม่พอใจ
- เฮ้ยคุ้ง! รับดิเป็ดโทรมานะเว่ยยย -
เสียงอินโทรที่ถูกตั้งไว้เฉพาะกับเป็ดดังขึ้นทำให้ร่างสูงเริ่มเหลียวมามองร่างบางที่กำลังกดรับโทรศัพท์
"ไรมึง"
( มึงเป็นไรป่าว )
"ปล่าวอะ กูสบายดี"
( เออ แล้วตอนนั้นมึงออกจากห้องไม? )
"กูปวดขี้เว่ย"
( เอากีตาร์ไปด้วยอะนะ? )
"ก็กีตาร์แม่งทำเหมือนปวดขี้อะมึง"
( บ้าละๆ )
"เอองั้นแค่นี้นะ"
( เฮ้ยเดี๋ยวแล้วเรื่องปิ้กกีตาร์อะ )
"เอ้าปิ้กกีตาร์ก็อันเดิมไง มันทำไมวะ?"
( เออ ปล่าว )
"เออ วางนะ"
( เฮ้ยเดี๋ยวดี้ มึงกินไรยัง )
"ยัง กูง้อหมาอยู่"
( หมาบ้านมึงงอนเป็นด้วยดิ? )
*"เออ ตัวอย่างกับควาย งอนเป็นเด็กเลยสัส"
( ฮ่าๆๆ แล้วมึ .. อ้าวเฮ้ยคุ้ง!! )
ตื๊ดด!
"เค!! มึงเอาโทรศัพท์กูมา!!"ร่างบางที่โดนร่างสูงของเคแย่งโทรศัพท์ไปกดตัดสายด้วยความหงุดหงิด เคเดินไปนั่งเล่นเกมส์ต่อ พร้อมกับยัดโทรศัพท์ร่างบางลงในกระเป๋ากางเกง
"มึงคุยเสียงดัง กูรำคาญ"
"แล้วมึงยุ่งไรมึงเป็นแค่แฝดกู!!"
".."
"แค่แฝดกู ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้!!!"เคลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับคุ้ง ซึ่งทั้งสองคนจ้องตากัน
จนแทบจะเป็นคนเดียวกัน
"แค่แฝดหรอ? หึ"เคแค่นหัวเราะในลำคอ ยิ่งเหมือนหยามร่างบางมากขึ้น
"เออ แค่แฝดเท่านั้น แฝดที่กูเกลียด ที่ชอบก๊อปกู ที่กูไม่ต้องการไม่อยากได้และไม่อยากมี ร่างกายกูสกปรกเพราะเสนียดอย่างมึง!!"ในที่สุดอารมณ์ของร่างบางก็ขาดผึงทันที ร่างบางกำหมัดแน่น พยายามระงับอารมณ์ให้นิ่งไว้ แต่เหมือนว่าจะทำไม่ได้ จึงเดินหนีร่างสูงทันที
ฟึ่บ!
"โอ๊ย! ปล่อยนะ!"ร่างสูงที่มือไว้คว้าแขนเล็กของร่างบาง พร้อมกับบีบแน่นจนมันเป็นรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่เคกับไม่ปราณีคุ้งเลยสักนิด
"ปล่อยทำไม? ปากเก่งให้ได้ตลอดสิ"ร่างสูงแค่นยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า พร้อมกับโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างบาง
"มึงจะทำอะไร!?"
NC KAYKOONG - DOWNLOAD
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น