คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 THE IDOL SCHOOL
และแล้ววันนี้ก้อมาถึง ชั้นนั่งฮัมเพลงอยู่ในรถคันหรูที่เตี่ยให้คนที่บ้านขับมาส่งชั้น และเฝ้ามองบ้านใหม่ที่จะเป็นลี้ภัยให้คุณหนูเทราคนนี้อยู่สักหกปี(เอาซะลืมบ้านเกิดอ่ะ) รถแล่นมาจอดที่หน้าประตูบานใหญ่เพื่อตรวจสอบป้ายทะเบียนก่อนเข้า โฮ...โคตรใหญ่อ่ะนี่โรงเรียนรึวัง ไอ้ตี่นั่นเรียนที่นี่หรือเนี่ยใช่ย่อยนะ (ไอ้ตี่หน้ามึน) ชั้นมองไปรอบๆขณะที่รถวิ่งผ่านรูปปั้นกลางน้ำพุเป็นรูปของเทพบุตรน้อยๆยืนยิ้มต้อนรับผู้ที่เข้ามาเยือน ณ ที่แห่งนี้ เมื่อรถแล่นต่อไปชั้นก้อพบกับสวนสาธารณะที่มีแต่ต้นไม้เขียวขจีโอนเอนราวกับคอยโบกมือต้อนรับอยู่อย่างยินดี ถัดไปมีสนามหญ้าขนาดใหญ่ตรงกลางมีโดมสูงตั้งตระหง่านอยู่คงเอาไว้ใช้จัดกีฬาภายในหรือระดับชาติยังได้(ไปนึกเอาเองว่าใหญ่ขนาดไหน) ชั้นชมทิวทัศน์ไปพลางรถก้อหยุดลงหน้าตึกสีเทาที่ทำจากหินอ่อนทั้งหมดป้ายใหญ่หน้าตึกเขียนไว้ชัดเจนว่า ตึกอำนวยการ แหงแหละถ้ามันเป็นตึกเรียนแม่จะแช่งให้ไอ้คนคิดลื่นหัวแตกเลย!!! (คิดได้เนอะ)
“คุณหนูครับ ถึงแล้วครับ” เออ กูรู้ถ้าไม่ถึงมึงจะจอดทำเพื่อเดี๊ยะทำเสียบรรยากาศคนอุตส่าห์ชื่นชมต้นไม่ไปหญ้าอยู่ดีๆ พามาจอดหน้าตึกหินนี่ทำไมว่ะ
“อืม” รีดเดอร์คิดว่าชั้นจะตอบแบบนั้นเหรอ โหดไปป่ะชั้นยังมีสติอยู่(รีดเดอร์แอบเถื่อน)
ชั้นลงจากรถและก้าวออกไปก้าวแรกเพื่อเข้าตึก เชี่ยยยยยยย!!!ลื่น (รึว่ากูเป็นคนสร้างตึกฟ่ะ)ชั้นค่อยๆก้าวอย่างระมัดระวังไปยังประตูที่เขียนไว้ว้า ห้องผู้อำนวยการ พอเห็นปุ๊บชั้นก้อเปิดเข้าไปปั๊บ พลั๊วะ เอ๊ยลืมเคาะประตู (หน้าผอ.เหวอมากคงงงอยู่ดีๆอีนี่มาได้ไง)
“โทษที เดี๋ยวเปิดใหม่ ปัง!!” ชั้นปิดประตูก่อนที่จะ เคาะประตู (ต้องเคาะกี่ครั้งนร้าจำไม่ได้เอาเหอะเคาะๆเดียวก้อได้ยินเองแหละ) ปังๆๆๆๆๆๆๆ
“เข้ามาเถอะสงสารประตู” เสียงตาแก่คนเมื่อกี๊ตะโกนกลับมาทำให้ชั้นเปิดประตูเข้าไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
“เออ ขอบใจเอ๊ยขอบคุณ ว่าแต่ที่นี่เค้าไว้สมัครนักศึกษาใหม่ป่าวเนี่ย” ชั้นถามพลางมองไปรอบๆก้อพบแต่รูปของศิลปินต่างๆใหญ่เท่าฝาบ้าน(ถ้าไอ้คนทำไม่บ้าไอ้คนเอามาไว้ก้อโรคจิตแหละ ใหญ่ไปไหนว่ะ)
“ เอ่อ คือ....เธอเป็นใครแล้ว จะไม่บอกชื่อก่อนเหรอ” เออว่ะ ชั้นควรบอกชื่อเค้าก่อนไหนๆคนตรงหน้าก้อแก่กว่านี่(ชั้นก้อมีมารยาทนะเฟ้ยยย#เหรอออออออ ที่มึงทำเนี่ยนะ)
“ชั้น ชื่อคังเทรา จะมาเรียนที่นี่ในวันนี้” ชั้นพูดจบ หน้าตานี่ดูลุกลี้ขึ้นมาเชียว(เตี่ยชั้นไม่ได้มาด้วยซะหน่อย ทำอย่างกับเห็นผี)
“คุณหนู มาแล้วเหรอครับ ผม คิมแทโซ เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนครับ” เออรู้แล้วเหอะ ถ้าแกเป็นพาลโรงคงได้นั่งอยู่ในนี้มั้ง
“หวัดดีค่ะ ผอ.”ชั้นไหว้อย่างนอบน้อม(นิดหน่อย)แบบพอเป็นพิธี
“แล้วชั้นต้องไปติดต่อที่ไหนคะ” กระแดะอีกชั้น
“เดี๋ยวผมพาไปดีว่าครับ” ผอ. ทำท่าเหมือนจะเดินไปส่ง เห้ย ชั้นเป็นนักเรียนนะมากไปว่ะ
“ไม่ต้องหรอก(ค่ะ) แค่บอกว่าอยู่ไหนชั้นมานี่ในฐานะนักศึกษาและไม่อยากให้ใครรู้ด้วยว่าชั้นเป็นใคร เพราะฉะนั้นช่วยบอกมาว่าชั้นต้องไปติดต่อที่ไหนแล้วผอ.ก้อนั่งต่อไป ถ้าอยากมีอายุยืน(คำสุดท้ายชั้นพูดอย่างเน้นคำที่สุด สงสัยจะติดคนที่บ้านมานะเออ)
“คะ..ครับ คุณหนู” ผอ.หน้าถอดสีเลยไหมล่ะ(ชั้นรู้สึกผิดเล็กน้อย)
“อ้อ แล้วเลิกเรียกคนหนูได้แหละชั้นคือนักศึกษาคังเทราจะมาใช้ชีวิตอยู่นี่หกปี ฉะนั้นจงเรียกชั้นให้ชินซะและชั้นจะเรียกคุณว่าผอ.จำไว้ ” (หึหึหึ คำแรกแกก้อสั่งเค้าซะแล้ว เทราเอ้ย)
“ ครับ งั้นเดินตรงไปชั้นสามแผนกบุคคลห้องที่2 บอกเค้าว่ามาสมัครเรียนครับ เดี๋ยวผมจะแจ้งทางนั้นไว้ให้จะได้สะดวกเพราะคุณหนู เอ้ย เธอเข้ากลางเทอมจะได้ไม่มีปัญหา”
“เหอะลองมีปัญหาสิ แม่จะยัดด้วยรองเท้า ” ชั้นเองก้อควรจะทำตัวให้น่ารักเหมือนตอนอยู่กับเตี่ยป่าวว่ะ
“thank you director” ชั้นว่าก่อนจะหิ้วกระเป๋าออกไป โอ๊ะ ลืมหวัดดีผอ.(ช่างเหอะเนอะไว้เจอค่อยหวัดดีแล้วกัน)
ชั้นเดินขึ้นบันไดมาถึงชั้นสามแทบหอบเป็นหมาหอบแดดเหตุผลเพราะลิฟท์เสีย(เวรตึกใหญ่โตซะป่าว)
“เชี่ยยย ตึกใหญ่ซะป่าวอารมณ์เสียเฟ้ย (กูจะกินคนได้แหละ รู้งี้ให้ผอ.ทำเรื่องให้ดีกว่าไม่น่ามาทำเท่ห์เลยชั้น)
ระหว่างทางที่มองหาไอ้แผนกบุคคลเฮงซวยอยู่ ขาก้อไปสะดุดขาโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางทางเดินทำให้ชั้นเซไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง
“โอ๊ะ เดินมองทางบ้างไม่เป็นรึไง คนยิ่งรีบๆอยู่เสียเวลาว่ะ” ชั้นเงยหน้าขึ้นไปมองพลางนึกในใจ หึหึหึ ซวยแล้วมึง คังเทรายิ่งอารมณ์เสียอยู่
“แล้วไง ถ้าเธอมองทางแล้วจะชนชั้นไหม แล้วไมเธอไม่หลบหล่ะ” ชั้นว่าพลางมอง ใบหน้าของหญิงสาวที่จัดว่าน่ารักเชียวตากลมโตรับกับจมูกโด่งเป็นสันแก้มชมพูระเรื่อและผิวขาวเหมือนหิมะกำลังแยกเขี้ยวใส่ตาเขียวปัด
“อ้าวพูดงี้ก้อสวยดิ อยากตายรึไง” เชี่ยยยยเอ๊ยคนยิ่งโมโหอยู่ ซัดซักตั้งไหมจะได้หาย
“เออ อยากตายแต่เธอตายก่อนแน่ และยังไม่ใช่ตอนนี้คนยิ่งรีบๆอยู่ มีไรทำก้อไปทำไปรับรองชั้นยังอยู่โรงเรียนนี้อีกนาน เดี๋ยวค่อยซัดกันแล้วกัน จำชื่อชั้นไว้ คังเทรา” ชั้นว่าแล้วรีบจ้ำอ้าวไม่ใช่เพราะกลัวแต่ชั้นไม่อยากมีปัญหาแล้วนี่ก้อนานพอที่ชั้นควรหาที่ซุกหัวนอนให้หายเหนื่อยแล้วด้วยถ้าจะซัดกันเมื่อไรก้อได้ แต่ตอนนี้ชั้นทั้งหิวทั้งเหนื่อยรีบๆทำให้เสร็จแล้วหาที่นอนเหอะ
“ หึ ชั้นจะจำไว้ คังเทรา ถือว่าเธอเป็นนักเลงใช้ได้ที่บอกชื่อตัวเองก่อน ชั้นชื่อลีเยฮวอนจำไว้ด้วยหล่ะ” ชั้นได้ยินยัยนั่นตะโกนกลับมาก่อนที่ชั้นจะวิ่งลับมุมตึกมา ยัยนี่น่าสนใจแฮะ มารยาทการต่อสู้เมื่ออีกฝ่ายบอกชื่อก่อนอีกฝ่ายก้อควรบอกเช่นกันหมายความว่ายัยนั่นก้อคงเอาเรื่องเหมือนกันแต่ตอนนี้ชั้นต้องไปตามหา แผนกส่วนบุคคลต่อทำเรื่องให้มันจบๆซะ
ชั้นเดินว่าจนถึงหน้าห้องหนึ่งมีประตูไม้บานเท่ายักษ์และป้ายตัวเท่าควายเขียนไว้ว่าแผนกส่วนบุคคล
“ถึงซักที่แม่งตึกจะใหญ่ไปไหนชั้นเดียวมีต้องเกือบยี่สิบห้อง” ชั้นว่าพลางเปิดประตูเข้าไป อ่อ คราวนี่ชั้นไม่ลืมเคาะประตูแหละ ก๊อก!!! (ทายสิชั้นเคาะกี่ที )
“ เธอเป็นใครนักศึกษาเข้าใหม่เหรอ ชื่อไรหล่ะ” ชั้นเปิดประตูเข้าไปก้อพบกับผู้หญิงวัยเกือบแหละเกือบเกษียณอ่ะ นั่งอยู่หน้าจอคอมพ์(ใครกล้าใช้ยายทำงานเนี่ย)
“มาสมัครเรียนค่ะ ต้องทำไรบ้าง” ชั้นรู้สึกว่าควรสงวนปูชนียบุคคลไว้หน่อย เดี๋ยวสึกหรอหมด
“เฮ้อออ มันเป็นยังไงนะนักศึกษาสมัยนี้ คิดว่าจะเข้าโรงเรียนนี้ออกโรงเรียนนู้นง่ายๆรึไง พ่อแม่ก้ออนุญาตเนอะให้ลูกออกกลางเทอมเข้ากลางเทอมเป็นลูกเป็นหลานชั้นไม่ได้จะจับตีก้นลายเลย ว่าแต่เธอชื่ออะไรหล่ะ” ขอถอนคำพูดเดี๋ยวก้อสวยหรอกยายชั้นยังอารมณ์ค้างอยู่นะ
“คังเทรา แล้วเข้ากลางเทอมผิดมากมั้ย” ปฏิกิริยาของยายดูเปลี่ยนไปทันทีก้ออย่างที่คาดอ่ะนะ
“คุณหนู ดิฉันขอโทษค่ะยกโทษที่ดิฉันพูดไปเมื่อครู่ด้วยนะค่ะ” ถ้าแกกราบชั้นได้คงทำแล้วแหละ เฮ้อ
“ช่างเหอะ ชั้นต้องทำไรบ้างแล้วผอ.ไม่ได้บอกรึว่าให้เรียกฉันว่านักศึกษา”
“ขอโทษค่ะ คือเดี๋ยวดิฉันจะจัดการเรื่องเข้าเรียนของคุณ.... นักศึกษาให้แต่มีอยู่อย่างที่นักศึกษาต้องตัดสินใจก่อนว่าจะเอาอย่างไร”
“ไรเหรอ(คะ)” ฉันมองใบกระดาษในมือของยายที่ยื่นมาให้
“คือ ว่าในโรงเรียนนี้คุณ...นักศึกษาคงทราบแล้วว่าเราสอนแต่ผู้ที่เป็นไอดอลเท่านั้นและทุกคนต้องมีวงและมีสังกัดค่ายเป็นของตัวเองไม่ทราบว่า นักศึกษาอยากจะร่วมวงไหนตำแหน่งไหนกับค่ายเพลงใดคะ” ชั้นฟังยายแกพูดไปก้อลองอ่านรายชื่อวงและสังกัดไปพลางๆส่วนใหญ่ต้องการแร็ปหรือร้องเสริมเท่านั้นซึ่งหมายถึงให้ชั้นไปเสริมอยู่กับวงที่เดบิวส์ไปแล้วมันจะไปสนุกอะไรถ้าต้องไปอยู่กับชื่อเสียงและความพยายามที่คนอื่นเค้าทำมาก่อนแล้วสู้ไปอยู่กับวงที่ยังไม่เดบิวส์และไม่มีใครรู้จักดีกว่าที่สำคัญฉันต้องการตำแหน่งdance machine ซะด้วย ชื่อวงไรเนี่ย my baby มีสมาชิกสามคนเหรอ เออ แบ่งตำแหน่งชัดเจนขาด dance machineพอดีเลย ค่าย ts entertainmentเหรอไม่ค่อยคุ้นแฮะนึกว่าจะไปอยู่Cube กับฮยอนอาออนนี่ซะอีก เอาว่ะช่างมันเหอะ ประเด็นหลักคือการลี้ภัยชั่วคราวจะอยู่ค่ายไหนก้อเหมือนกันแหล่ะ
“งั้นเอาวงนี้แหละ” ชั้นว่าพลางชี้ไปที่รายชิ่อวง my baby
“ คุณหนูมั่นใจนะคะ ว่าจะอยู่วงนี้” ยายทำท่าจะคัดค้านแต่ก้ออึก อักไม่ยอมพูด
“เออ วงนี้แหละเสร็จแล้วก้อหาที่พักให้ด้วยหิวแล้ว ที่สำคัญหิวแล้วฆ่าคนได้ด้วย” พอยายได้ยินแบบนี้ก้อสะดุ้งโหยงรีบทำเรื่องให้ชั้นโดยเร็วและเรียกคนมายกกระเป๋าพาชั้นไปที่ห้องนอนทันที
ความคิดเห็น