ของฉันหาย

ของฉันหาย

 

เมื่อเช้า.....กุญแจฉันหาย

ฉันหันไปมองคนที่ฉันรู้สึกว่าจะบ่น คำเดิม ๆ น่าเบื่ออะไรสักคำ ออกมา

แปลก...สิ่งที่ฉันเห็นกลับเป็น

ความกระตือรือร้นที่จะช่วยฉันหา

เค้าไม่พูดอะไร เดินวนหาไปมา...

ท่ามกลางของบนโต๊ะทำงานที่ฉันชอบตั้งของระเกะระกะเต็มไปหมด

ให้เธอคอยบ่นฉัน...จนฉันเบื่ออยู่เสมอ...

เราเดินวนเวียน หาซ้ำไปมา ใช้เวลาเป็นชั่วโมง

ก่อนที่ความพยายามของฉันจะสิ้นสุดลง

เค้าก็ไม่พูดอะไรสักคำ...

ฉันเดินลงมาด้วยความรู้สึกที่หงุดหงิดตัวเอง

ฉันมีกุญแจสำรอง....แต่ไม่ได้อยู่กับฉัน

เค้าถาม...ฉันพูดปด..........ฉันบอกความจริงไม่ได้ว่ากุญแจสำรองอยู่ที่ไหน

ฉันบอกว่า..ลืมไว้บ้านแม่..เค้ายิ้ม..

และก็บอกฉันว่า.......”โทรไปบอกให้แม่ดูสิ”

ฉันไม่กล้าโทร.. “ไม่เป็นไรฉันโทรเอง” ฉันบอกเค้าด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว

ความรู้สึกผิดได้จู่โจมเกาะกุมหัวใจฉัน.....

“ฉันผิด”..มีหลายๆ อย่างที่ฉันทำ และทำในสิ่งที่เค้าไม่เคยคาดคิด

ทำในสิ่งที่เค้าจะต้องเสียใจมากมาย

ความรู้สึก ผิด เกิดขึ้นในใจฉัน...

ระหว่างทาง เค้าลูบมือฉันเบา ๆ

“อย่าคิดมากสิ....ไม่ต้องกังวลไปหรอก เดี๊ยวกลับบ้านไปเอาเป็นเพื่อน”

ฉันมองหน้า...เค้า..เค้ายิ้ม...พยายามทำให้ฉันคลายความรู้สึกเครียดลง

แต่ความจริงในใจ...ในใจที่ฉันรู้อยู่เพียงคนเดียว.. ว่าเครียด

เครียดที่  ฉันทำในสิ่งที่ไม่ดีต่อเค้า...คนที่เอื้ออาทรต่อฉันเสมอ...

 

ฉันเข้ามาทำงานสาย...

ฉันโทรไปยังที่ที่ฉันรู้ว่ากุญแจสำรองอยู่ที่ไหน

สิ่งหนึ่ง.........ที่ฉันได้รับรู้.....คือฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้

ฉันฝากข้อความ...ใจความสำคัญบอกเพื่อนเธอไว้

แต่สิ่งที่ฉันได้รับ........คือความเงียบเฉย

ความเฉยเมย.....................................ที่ฉันได้รับจากเธอ

ตอบแทนความรู้สึกดี ดี ที่ฉันมีอยู่ในใจให้เธอเสมอ

 

หลายเดือนที่ผ่านมา

สำหรับฉัน...เธอเป็นคนที่ฉันให้ความหมายและสำคัญมากที่สุด

ส่วนเค้า...กลายเป็นแค่เพียงคนที่ฉันเคยรู้สึก

ในช่วงที่ฉันมีเธอ......เค้ากลายเป็นส่วนเกินที่ฉันไม่เคยนึกถึง

ในช่วงที่ฉันไม่มีเธอ....เค้าก็กลายเป็นส่วนเกินที่ฉันไม่อยากมี

ต่างกันตรงที่.....ในเวลาที่ฉันรู้สึกอย่างนี้....

เชื่อไหม.........สิ่งที่ฉันได้รับจากเค้าเสมอ

ก็คือความใส่ใจ ...ความใส่ใจที่ฉันละเลยไม่เห็นค่า

เค้ากลายเป็นแค่ความรำคาญที่คอยขวางหูขวางตา

เป็นเพียงแค่คนที่ฉันเคยอยากผูกพัน

คนที่ฉันเคยรัก........และแค่คนปัจจุบันที่ฉันไม่เคยสนใจ

 

สำหรับเธอ...แม้นจะสักกี่ครั้งที่ฉันต้องเสียใจ

ฉันกลับรู้สึก รู้สึกว่า เธอมีความหมาย

แม้นตั้งแต่วันที่.....ฉันไม่ได้คุยกับเธอ

ฉันยังอยากเป็นคนที่รักและหวังดีกับเธอ

เป็นเหมือนสายลมของความรักที่โอบกอดตัวเธออยู่เสมอ

 

วันนี้..ตอนนี้....หัวใจฉัน.......

พบว่าสิ่งที่หายคือกุญแจ

แต่สิ่งที่ฉันหาเจอกับกลายเป็น

ความรู้สึก

ความรู้สึก

ความรู้สึก........ที่เคยหาย

และฉันไม่เคยคิดว่าจะเจอมันอีก
************************