คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ••Short Fiction•• Valentine's Day { Kyuhyun x Sungmin }
Title : Valentine’s Day
Author : `leemin.|choca’137* { Plang }
Pairing : Kyuhyun x Sungmin
Rate : PG-13
Note : ชอทฟิคชั่น เรื่องนี้มันแต่งห่วย ทำใจรับสภาพ การแต่งอันสุดห่วยแตกของไรเตอร์ไว้ให้ดี ถ้าคิดจะอ่าน!
ด้วยความปรารถนาดีจาก ไรเตอร์เพลง ผู้สนับสนุนคยูมิน อย่างเป็นทางการ =w=
ความรัก คืออะไร ..
สำหรับผมแล้ว ความรัก คือ เสียงเพลง
เพราะเสียงเพลง เปรียบเสมือนชีวิตของผม
เพราะเสียงเพลง ทำให้เราได้พบกัน
และทำให้เราได้รักกัน
แล้วสำหรับคุณละครับ
คำว่า ความรัก สำหรับคุณคืออะไร...
14 กุมภาพันธ์ 2010
คอนโดศิลปินบอยแบนด์ชื่อดัง Super Junior
เสียงผู้ชายทั้ง 13 คนคุยกันที่ห้องนั่งเล่นอย่างสนุกสนาน วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ พวกเขาจึงได้หยุดพักผ่อนอยู่กับคอนโด อ่า..มีความสุขจริงๆ ซาบซึ้ง TT
ต่างคน ต่างนั่งเป็นคู่ๆ สวีทกันอย่างไม่สนใจคู่อื่น บรรยายในห้องตอนนี้ ยิ่งกว่ามดขึ้นเสียอีก
“คังอิน ดูนี่สิ ผ้ากันเปื้อน ฉันอุตส่าห์ทำเอง น่ารักไหม” อีทึก หัวหน้าของวงพูดขึ้น พลางชูผ้ากันเปื้อนสีขาวประดับด้วยลูกไม้สวยงามให้กับผู้ชายที่มีลำดับอายุเป็นอันดับ 5 ของวงดู
“น่ารักสิ อะไรที่อีทึกทำก็น่ารักหมดแหละ แถมคนทำยังน่ารักอีกต่างหาก ...แถมหวานด้วย” ประโยคสุดท้าย คังอินกระซิบใส่หูอีทึก ก่อนจะเป่าลมใส่หูเบาๆ
“คิกคิก บ้า!! พูดมันออกมาอีกทำไม” อีทึกฟาดเข้าที่ไหล่หนาอย่างแรง ก่อนจะลุกหนีไปด้วยความอาย พูดเรื่องอะไรน่ะ บ้าจริง!
“ก็เมื่อคืนพี่ออกจะน่ารัก ยั่ว แถมหวานซะขนาดนั้น ไม่ให้ผมพูดออกมาอีกได้ยังไงล่ะครับ พี่ครับ เฮ้!!” ก่อนคังอินจะรีบวิ่งตามไป เมื่อเห็นอีทึกทำหน้างอนๆทั้งๆที่หน้าแดงไปถึงใบหู เดินเข้าห้องนอนตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
ปัง!! แกร๊ก
เสียงประตูปิดพร้อมเสียงล็อกกลอนดังขึ้น หลังจากที่คังอินวิ่งตามอีทึกเข้าไปในห้องนอน หึหึ คงจะรู้นะว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น =.,=
นับเป็นโชคดีจริงๆ ที่จองทั้งชั้น ได้นอนห้องละสองคน แล้วเราก็นอนด้วยกัน ไม่มีใครเข้าห้องเราแน่นอน หึหึ เสร็จผมล่ะทีนี้ นางฟ้า... =.,=
“นี่ ฮีชอล นายใส่อะไรลงไปในส่วนผสมน่ะ! ทำไมรสชาติมันแปลกๆ” ภาษาเกาหลีแปร่งๆดังมาจากผู้ชายที่อยู่ในห้องครัวข้างๆห้องนั่งเล่น ที่กำลังยืนทำหน้าจะอ้วกหลังจากเขาเพิ่งชิมอาหารไป ทำไมมันรสชาติเหมือน...
“ทำไมล่ะ ฮันคยอง ก ก็ใส่โซจู*ลงไปไงละ ผิดตรงไหน” ผู้ชายหน้าสวย คิม ฮีชอล พูดขึ้น พลางทำหน้างงๆ ทำอะไรผิดอีกละเนี่ย = =a
*โซจู = เหล้า
“ห๊ะ! โซจู นายจะบ้าหรอ นี่เรากำลังทำเกี๊ยวซ่าอยู่นะ!!” ฮันคยองทำหน้าเหวอ ก่อนจะตะโกนเสียงดัง
“ล แล้วนายจะตะคอกใส่ฉันทำไมละ ก็ฉันไม่รู้นิ =3=” ฮีชอลว่า พลางเอานิ้วทั้งสองข้างมาจิ้มกัน ก่อนจะทำหน้าแบ๊วใส่ฮันคยอง *-*
“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นใส่ฉันเลยนะ นายทำผิดมากี่อันแล้ว โชคดีที่ทำแค่ทีละนิด ตอนแรกก็เยลลี่ ต่อมาก็ชอกโกแลต ต่อมาก็โกโก้ ทีนี้ยังจะเหล้าอีกหรอ นายนี่มัน...” ฮันคยองสบัดนิ้วไปชี้หน้าฮีชอลหลายต่อหลายครั้ง ด่าไม่ออกโว้ย~ เลิกทำหน้าน่ารักอย่างนี้สักที ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย~
“อุ๊บ” ฮีชอลเบิกตาโพลงก่อนจะค่อยๆหลับตาลง เมื่ออยู่ๆฮันคยองก็พุ่งเข้ามาจูบเขา มือหนากอดเขาไว้ พร้อมกับมือของเขาที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาโอบคอร่างหนาเช่นกัน....
“รยออุค รยออุคหนาวไหม เยซองกลัวรยออุคหนาวจังเลย” เยซองพูดขึ้น ก่อนจะหยิบผ้าห่มข้างๆไปห่มให้กับตนและคนตัวเล็กข้างๆ พร้อมมือหนาที่เอื้อมไปกอดเอวบาง
“แค่นี้รยออุคก็ไม่หนาวแล้วใช่ไหม ^^” ก่อนจะหันไปถามรยออุคที่หน้าแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ชินสักที -///////-
“อ่า.. รยออุคไม่หนาวแล้วละเยซอง ขอบคุณนะ”
จุ๊บ!
ริมฝีปากบางจุ๊บเข้าที่แก้มบวมๆของเยซอง ก่อนจะผละออกมา และซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งของเยซอง ในขณะที่เยซองแข็งเป็นหิน โอววว พระเจ้าจอร์จ เยซองฝันไปใช่ไหม ครั้งแรกเลยนะเนี่ย ที่รยออุคหอมแก้มผม ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เยซองตายตาหลับแล้วคร้าบบบบบบบ ~
แฟนใครละเนี่ย หุหุ . แฟนผมเองคร้าบบบบบ > <! น่ารัก น่าก(อ)ด[ตรงนี้] จริงๆเลย...
“ฮยอกแจ ง่วงไหม หืม?” เสียงชายคนหนึ่งถามขึ้น บริเวณโซฟา ขณะที่มือหนาโอบไหล่บางให้มาพิงเขา ก่อนจะลูบศีรษะเบาๆ
“ซีวอนอ่าาา~ ฉันว่า ฉันง่วงแล้วละ ฉันขอนอนก่อนนะ” ฮยอกแจพูดขึ้น ก่อนจะค่อยๆตั้งท่าจะหลับตาลง
จุ๊บ!
ริมฝีปากแตะริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผละออก ฮยอกแจตาโตพลางแก้มสีขาวอมชมพูค่อยๆแดงขึ้น ริมฝีปากหนา คลี่ยิ้มให้ ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูฮยอกแจเบาๆ...
ส่วนกระซิบอะไรนั้น ก็คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนดีกว่านะ ^^
สองร่างนั่งพิงกันอยู่ข้างหน้าโซฟาที่ฮยอกแจและซีวอนนั่งอยู่ มือหนาโอบโหล่ร่างบางเอาไว้
“พี่ทงแฮครับ”
“หืม?? อะไรหรอ คิบอม”
“พี่ทงแฮคิดเหมือนผมไหมครับ” คิบอมถามขึ้น
“อืม” ทงแฮตอบพลางพยักหน้า ก่อนจะหลับตาลง ในขณะที่ปากบางยังขยับตอบคำถามอยู่
“คิบอม พี่สัญญานะ พี่จะไม่มีวันทิ้งคิบอมหรอก” คำหวานหูดังออกมาจากปากทงแฮ ในขณะที่ร่างบางยิ้มเล็กน้อย
“ผมก็สัญญาครับ ผมจะไม่ทิ้งพี่ทงแฮเหมือนกันครับ คิบอมรักทงแฮนะครับ”
“พี่ก็รักคิบอม”
ทุกๆคู่ล้วนอยู่ในสายตาของร่างบางที่นั่งมองอย่างหงุดหงิดใจ โอยย. หวานเกินไปแล้ว!!
“อ้าว ซองมิน นายมาทำหน้าบูดอะไรอยู่แถวนี้ล่ะ?”
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ชินดง” ซองมินตอบพลางส่ายหน้า ก่อนจะยิ้มบางๆ
“แล้วคยูฮยอนล่ะ เขาหายไปเป็นอาทิตย์แล้วนะ?” ชินดงถามขึ้นอีกครั้ง
“นั่นน่ะสิ” ซองมินชะเง้อหาคยูฮยอน นายอยู่ไหนนะ...จะรู้ไหมนะ เขาเป็นห่วง
ซองมินแอบชอบคยูฮยอนตั้งแต่ครั้งแรกที่คยูฮยอนเข้ามาในซูเปอร์จูเนียร์เลยก็ว่าได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนที่ตัวเองชอบจะรู้ตัวรึเปล่า วันๆก็ได้แต่ทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่ดีเท่านั้น เพราะเหมือนเขาก็คงจะคิดกับเราแค่พี่ชายจริงๆ รู้ไหมนะ ทุกครั้งที่เขาเข้ามาอ้อน ตัวซองมินเองแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆเลย วันๆก็ได้แต่ทำตัวเหมือนเป็นพี่ชายห่วงน้อง ทั้งๆที่เขาอยากจะเป็นตำแหน่งอื่นมากกว่า ดูเห็นแก่ตัวจังเลยนะเรา ได้เป็นแค่พี่ชาย ก็ดีขนาดไหนแล้วไม่ใช่หรอ เรายังหวังไกลไปถึงตำแหน่งอื่นอีกหรอ.....
หมับ!!
“พี่ซองมิน..” เสียงทุ้มพูดขึ้น หลังจากจู่ๆตนเองก็กอดซองมินจากข้างหลังจนทำเอาซองมินตกใจเกือบกรี๊ดออกมา ทำไมเสียงนั้นมันสั่นๆน่าเป็นห่วงอย่างนี้นะ
“ค คยูฮยอน นายปล่อยพี่ก่อนได้ไหม” มือของซองมินจับมือของคยูฮยอน ก่อนจะบีบเบาๆ
“พี่ซองมิน ไปกับผมหน่อยได้ไหม” คยูฮยอนพูดแค่นั้น ก่อนผมจะลุกตามเขาไปช้าๆ เข้าไปที่ห้องนอน ที่เขากับผมนอนด้วยกัน...
“พี่ครับ ขอผมกอดหน่อยได้ไหม” คยูฮยอนพูดขึ้นทั้งๆที่หันหน้าไปอีกทาง ผมตอบรับเบาๆ แต่คยูฮยอนก็ยังได้ยิน เขากอดผม ก่อนจะซุกหน้าเข้ามาแถวๆซอกคอผม ตอนนี้หน้าผมก็เลยแดงเถือกเลยน้อย -/////-
ผมรู้สึกได้ว่าตัวของคยูฮยอนสั่นๆเล็กน้อย หลังจากนั้น ผมก็รู้สึกถึงความชื้นบริเวณแถวๆซอกคอ
..นี่คยูฮยอนร้องไห้หรอ..
“ค คยูฮยอน..นายร้องไห้??” ผมตัดสินใจถามออกไป หลังจากนั้น คยูฮยอนที่สั่นๆเหมือนพยายามจะกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ก็ปล่อยมาอย่างไม่เกรงใจใคร ผมไม่เคยเห็นเขาร้องไห้อย่างนี้มาก่อนเลย..
“พี่ซองมิน..” คยูฮยอนกอดผมแน่นขึ้น ถึงผมจะรู้สึกหายใจไม่ออก แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร มือของผมค่อยๆเลื่อนขึ้นไปลูบหลังคยูฮยอนเบาๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น??
“ค คยูฮยอน นายหยุดร้องก่อนสิ เล่าให้ฉันฟังได้ไหม” เสียงของผมเองก็สั่นๆเหมือนกัน เวลาเห็นเขาร้องไห้อย่างนี้ ผมรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูกเลย
คยูฮยอนยังคงร้องไห้ต่อไป และยังกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่พูดสักคำ...นายพูดสักคำได้ไหม ฉันเป็นห่วงนายจริงๆนะ คยูฮยอน..
“ใจเย็นๆนะ คยูฮยอน อย่าร้องสิ เป็นผู้ชายต้องเข้มแข็ง อย่าร้องไห้สิ ไม่แมนเลยนะ” ผมว่าผมคงต้องบอกตัวเองก่อนมากกว่า เพราะตอนนี้น้ำตาของผมก็ไหลลงมาเหมือนกัน
“นายจะไม่บอกพี่ชายคนนี้ให้รู้หน่อยหรอ” ผมกลั้นใจพูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆ น้ำตาของผมไหลลงมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ
คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ...
“พี่ร้องไห้??” คยูฮยอนพูดด้วยเสียงทุ้มที่สั่นๆแต่ก็แฝงไปด้วยความตกตะลึง
“อ๋อ เปล่าหรอก” ซองมินหันหน้าหนีไปอีกทาง แต่ทว่า มือหนาก็จับหน้าของเขาให้หันมาเผชิญหน้ากับตน
“เปล่าได้ยังไง พี่ร้องไห้” ดวงตาคยูฮยอนที่มองมาที่ซองมินแฝงไปด้วยความรู้สึกต่างๆผ่านม่านตาใสที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“พี่ร้องไห้ทำไม??” เสียงทุ้มพูดขึ้น ถึงแม้มันจะสั่น แต่ก็นุ่มเสียจนชวนใจละลาย
“ฉ ฉัน..” ซองมินพูดเสียงอึกอัก จะให้ฉันบอกว่าอะไรล่ะ
“ใครทำอะไรพี่รึเปล่าครับ บอกผมได้ไหม”
“...”
“บอกผมสิครับพี่!! พี่อย่าเงียบสิ!”
“แล้วนายล่ะ บอกพี่ได้ไหม ว่าร้องไห้เพราะอะไร” ซองมินพูดเสียงอ่อน คยูฮยอนหันหน้าไปอีกทาง เหมือนกันกับซองมินที่หันไปอีกทางเช่นกัน แต่มือหนายังคงจับใบหน้าเรียวนั้นอยู่
“นายไม่ยอมบอกพี่...ก็เหมือนที่พี่บอกนายไม่ได้”
“เธอ ..เธอบอกเลิกกับผม” คยูฮยอนพูดขึ้นมาหลังจากทั้งคู่เงียบไปสักพัก ซองมินหันไปมองหน้าคยูฮยอนด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ดีใจที่เธอเลิกกับคยูฮยอน แต่เสียใจที่คยูฮยอนร้องไห้เพราะเสียเธอไป เธอ..สำคัญกับเขามากขนาดนี้ นายยังคิดจะอยากได้เขามาเป็นของตัวเองอีกหรอ ซองมิน นายมัน...
“ท ทำไม”
“ผม ผม..ผม” คยูฮยอนส่ายหน้าด้วยความสับสน
“ทั้งๆที่ผมรักเธอ ดูแลเธอขนาดนั้น แต่ .. แต่เธอกลับไปอยู่กับผู้ชายอื่น.. และเธอท้อง..กับเขา” คำตอบของคยูฮยอนทำซองมินตาเบิกโพลง
“ท ท้อง!!”
“เธอท้อง...ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าเธอสำคัญกับผมขนาดไหน พี่ครับ..ผมเจ็บ” คยูฮยอนก้มหน้าลงเล็กน้อย น้ำตาหยดใสไหลรินออกมาอีกครั้ง ยังไงเธอก็สำคัญกับนายมากกว่าฉันอยู่ดี.. ฉันคงมีหน้าที่แค่เป็นพี่ชายที่จะดูแลนายเท่านั้นแหละ ใช่ไหม คยูฮยอน..
“คยูฮยอน..ฮึก” ซองมินเรียกชื่อคยูฮยอนเบาๆ ก่อนจะสะอื้นเล็กน้อย คยูฮยอนหันกลับมา
“พี่อย่าร้องไห้สิครับ เรื่องนี้ผมคือคนที่ถูกเธอทิ้ง ไม่ใช่พี่นี่นะ พี่ไม่เห็นต้องร้องไห้ ต้องมาเจ็บแทนผมเลย” คยูฮยอนพูดด้วยเสียงทุ้มนุ่ม ก่อนจะเอานิ้วปาดน้ำตาให้กับซองมิน อย่าทำดีกับฉันแบบนี้เลย...
“นายอยากรู้ใช่ไหม ฉันร้องไห้เพราะใคร” ซองมินก้มหน้าลง ก่อนจะพูดขึ้นช้าๆ
“เพราะคนที่ฉันรักที่สุดไง รักจนไม่อยากเป็นแค่เพื่อน หรือพี่ชาย เพราะ..เพราะนายไง” พูดแค่นั้น ก่อนซองมินจะวิ่งออกไป ทิ้งให้คยูฮยอนยืนค้างอยู่อย่างนั้น ก่อนจะหันกลับไปมองประตู
พี่ซองมิน รัก ผม!! ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม!!
ตึก ตึก ตึก ตึก!!
ผมวิ่งไปลงจากชั้นที่พักของผมลงไปเรื่อยๆ โดยไม่สนว่ามันจะสูงจากชั้นหนึ่งมากแค่ไหน รู้แค่ว่า ผมต้องวิ่งออกไปให้ไกลที่สุด เขารู้แล้ว!!
แต่เมื่อมาถึงชั้นหนึ่ง ผมก็ต้องหยุดชะงักอยู่อย่างนั้น สถานที่ชั้นหนึ่งไร้ผู้คน ไม่มีแม้แต่คนเดียว แต่กลับมีลูกโป่งสีชมพูเขียวมากมาย พร้อมกับอุปกรณ์อื่นๆจัดอยู่อย่างสวยงามเหมือนกับว่าวันนี้จะมีงานเลี้ยงอะไรกัน.. ผมมองมันด้วยความประหลาดใจ
*เปิดเพลงฟังค่ะ ^^ ..อ่านความหมายพร้อมๆไปกับการฟังเพลงนะคะ
아닌데 나는 아닌데 정말 이건 말이 안되는데
อานินเด นานึน อานินเด ชองมัล อีกอน มารี อันทเวนึนเด
ไม่ใช่ ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่คำนี้จริงๆนะ
밥을 먹어도 잠이 들 때도 미쳤는지 그대만 보여요
บาบึน มอกอโด ชามี ทึล แตโด มีชยอนึนจี คือแดมัน โบยอโย
แม้จะกินข้าว แม้ตอนเวลาหลับ บ้าไปแล้วจริงๆ ก็มองแต่เธอเท่านั้น
언제나 나를 종일 나만을 못살게해 미웠는데
ออนเจนา นารึล โจงิล นามานึล มดซัลเคแฮ มีวอดนึนเด
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทุกๆวันฉันก็อยู่ไม่ได้เมื่อไม่มีเธอ เกลียดจริงๆ
어떻게 내가 어떻게 그댈 사랑하게 됐는지 이상하죠
ออตอคเค แนคา ออตอคเค คือแดล ซารังฮาเก ทเวดนึนจี อีซังฮาจโย
ทำอย่างไง ฉันจะทำอย่างไง มันมากกว่าการได้รักเธอนะ
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชินกุทึล นารึล โนลรยอโด แน คาซือมึน โมดู คือแดมัน ทืลรยอโย
ถึงเพื่อนๆจะล้อฉัน หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히
คือแด มีโซรึล ทามาซอ แมอิล ซารางีรัน โยรีฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้การทำอาหารนั้นเป็นความรักในทุกๆวัน เสมอ
I love you Love you Love you
Love you Love you Love you yeah
왜 그댄 나를 잠시도 나를 가만두지 않는 건지
แว คือแดน นารึล ชัมชีโด นารึล กามันทุจิ อันนึน กอนจี
ทำไม แม้เวลาสั้นๆ เธอก็ทำให้ฉันสงบไม่ได้
기가 막히고 어이 없어도 내 가슴은 그대만 불러요
คิคา มากีโค อออี ออพซอโด แน คาซือมึล คือแดมัน บุรอโย
แม้เวลาไม่หยุดและ ทำอะไรไม่ถูก เธอเท่านั้นที่หัวใจฉันเรียกหา
그댈 위해서 요릴 하는 난 휘파람에 신이 나죠
คือแดล วีแฮซอ โยริล ฮานึน นัน ฮวีพาราเม ชีนี นาจโย
ฉันผิวปากไปด้วยตอนกำลังทำอาหารเพื่อเธอ
환하게 웃을 그대 모습에 손을 베도 내 맘은 행복하죠
ฮวานฮาเก อุซึล คือแด โมซือเบ โซนึล เบโด แน มามึล แฮงบกฮาจโย
รอยยิ้มที่สว่างไสว ท่าทางของเธอ มือของเธอ ทำให้หัวใจของฉันมีความสุข
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
친구들 나를 놀려도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
ชินกุทึล นารึล โนลรยอโด แน คาซือมึน โมดู คือแดมัน ทืลรยอโย
ถึงเพื่อนๆจะล้อฉัน หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대 미소를 담아서 매일 사랑이란 요리하죠 영원히
คือแด มีโซรึล ทามาซอ แมอิล ซารางีรัน โยรีฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้การทำอาหารนั้นเป็นความรักในทุกๆวัน เสมอ
언젠가 밤이 지나가고 또 밤이 지나가고 또 밤이 지나 나 기억이 희미해져도
ออนเจนคา บามี จินาคาโก โต บามี จินาคาโก โต บามี จินา นา คิออกี ฮีมีแฮชยอโด
เมื่อผ่านคืนนี้ไป แล้วก็ผ่านไปอีกคืน แล้วก็อีกคืน และก็ผ่านความทรงจำของฉันที่ขี้ขลาดของฉัน
언제나 내 맘은 미소짓는 내 눈은 떠나지 않겠다고 그댈 영원히
ออนเจนา แนมามึน มีโซชิดนึน แน นุนึล ตอนาจี อันเกดดาโก คือแดล ยองวอนฮี
ไม่ว่าเมื่อไหร่ รอยยิ้มของหัวใจในดวงตาของฉันก็ไม่จากเธอไปไหน ตลอดไป
내 마음은 그대를 듣죠 머리부터 발끝까지
แนมาอือมึน คือแดรึล ทึดจโย มอรีบุทอ บัลกึทกาจี
หัวใจของฉันฟังแต่เธอ ตั้งแต่หัว จนถึงปลายเท้า
세상이 모두 웃어도 내 가슴은 모두 그대만 들려요
เซซางี โมดู อุซอโด แนคาซือมึน โมดู คือแกมัน ทึลรยอโย
แม้โลกของเสียงหัวเราะทั้งหมด หัวใจของฉันทั้งหมดก็อยากจะฟังแต่เธอเท่านั้น
하나둘셋 그대가 웃죠 숨이 멎을 것만 같죠
ฮานาทุลเซด คือแดคา อุดจโย ซูมี มอชึล กอดมัน คัดจโย
หนึ่ง สอง สาม ตอนที่เธอหัวเราะ ลมหายใจฉันก็เหมือนจะหยุด
그대의 기를 담아서 매일 사랑한다 키스하죠 영원히
คือแดเอ คิรึล ทามาซอ แมอิล ซารังฮันดา คิซือฮาจโย ยองวอนฮี
อาจเป็นช่วงเวลานั้นของเธอ ทำให้ฉันรักเธอและจูบเธอทุกๆวัน ตลอดไป
Love you Love you Love you
Love you Love you Love you Oh my baby my love
[그대를..듣죠 (Listen...to you)_Ost.Pasta - Super Junior (Kyuhyun)]
หลังจาก เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยร้องจบ ผมที่หันกลับไปมองที่ต้นเสียงตั้งแต่เสียงนั้นเริ่มร้องก็อดที่จะมองอย่างสงสัยไม่ได้
คยูฮยอนในชุดสูทสีขาว หน้าตาสดใส ดูไร้ความกังวลใดๆ ไม่เสียใจเหมือนเมื่อครู่เลยสักนิด
“พี่ซองมินครับ” คยูฮยอนเรียกชื่อซองมิน ก่อนหน้าของเขาจะเปลี่ยนสีเป็นสีชมพูจางๆ
“??”
“ผม ผม..ผม ผมรักพี่ .เป็นแฟนกันนะครับ” คยูฮยอนพูดก่อนจะก้มหน้าลง พลางเกาหัวแก้เขิน
“ค คยูฮยอน” ซองมินถึงกับชะงักค้าง
“น นายพูดจริงหรอ”
“ครับ!!” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโตของซองมินด้วยความดีใจ คยูฮยอนจึงเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะปาดน้ำตาออกให้
“พี่อย่าร้องไห้สิครับ ^^” จบคำ ริมฝีปากหนาเข้าประกบจูบกับริมฝีปากของซองมินอย่างรวดเร็ว รสชาติจูบอันหอมหวาน..ทำให้วันวาเลนไทน์ปีนี้ เป็นวันที่มีความสุขที่สุดของ โจ คยูฮยอน และ ลี ซองมิน
ขอบคุณที่ผมได้มาเป็นนักร้อง
ไม่อย่างนั้น..ผมคงไม่ได้เจอกับเขา ..ผมคงไม่ได้รักเขา
ผมคงไม่รู้แม้กระทั่งความรักที่แท้จริงของผม
ขอบคุณครับ..
ขอบคุณที่ฟ้าส่งให้เรามาพบกัน
ขอบคุณจริงจริงครับ..
ขอบคุณนะ โจ คยูฮยอน อี ซองมิน.. สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ คยูมิน ^^
ขอให้พี่ทั้งสอง รวมถึง ซยูพอจูนีออ ทุกคนมีความสุขนะคะ .อยู่ครบสิบสามตลอดไป
----------------------------------------------------------------------------------
From. WRITER
จบแล้ว.. ^^
วันนี้ไม่มีอะไรจะพูดให้ยืดเยื้อ มีเพียงแค่...
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ แฟนฟิคชั่นของเพลง ทุกคนนะคะ..
ขอให้มีความสุขถ้วนหน้า.. ขอให้เจอความรักที่แท้จริงที่คุณหวังไว้
สุดท้ายนี้. เม้นท์ เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ให้เพลงหน่อยนะคะ :’)))
ถึงแม้มันจะไม่ดีเลิศ ออกไปทางแย่ๆซะมากกว่า ..แต่ขอแค่เพียงหนึ่งคอมเม้นท์ของคุณ
..ได้ไหมคะ ^^
ความคิดเห็น