คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ••My Slave, Your Slave { chapter 5 }•• Just Kiss Me (45%)
MY SLAVE, YOUR SLAVE
CHAPTER 5 ` Just Kiss Me
“พวกมึง จะทำอะไรน่ะ!” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลังของชายกลุ่มนั้น ทุกๆสายตาบริเวณต่างหันไปจับจ้องอยู่ที่ผู้ชายคนนั้น ไม่เว้นแม้แต่ซองมิน...
“มึงอย่าเสือก!!” ชายคนเดิมคนที่เคยจับซองมินมาตะโกนขึ้น ก่อนจะผงะเล็กน้อย เมื่อมองที่ผู้ชายคนนั้นดีๆแล้ว
คยูฮยอน....
“หึหึ ไอ้พวกเวรเอ๊ย! ไม่กี่วันก่อน มึงยังไม่จำอีกหรอ!!” คยูฮยอนกระตุกยิ้มอย่างน่ากลัว น่ากลัวยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ทำเอาชายกลุ่มนั้น ยืนตัวสั่นเลยทีเดียว
“แล้วยังไงละ หึ ก็ในเมื่อกูจะเอาคนนี้ กูก็จะเอา และที่สำคัญ มันเห็นหน้ากูแล้ว ยังไง ถ้ากูไม่ฆ่ามันให้ตาย กูก็ไม่มีทางเลิกตามมันหรอก” บุรุษผู้นั้นพูดขึ้นอย่างไม่กลัว
“งั้นก็เดี๋ยวได้รู้กัน” คยูฮยอนพูด มือหนาล้วงกระเป๋า ก่อนจะหยิบปืนสีเงินสวยออกมา
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง !!!
เสียงปืนดังไปทั่วบริเวณ พร้อมกับลูกน้องทั้งหมดของบุรุษผู้นั้นล้มตามคากองเลือดอย่างน่ากลัว เลือดของลูกน้องทั้งหมดไหลมารวมกัน ก่อนจะไหลมาทางคยูฮยอนที่ยืนยิ้มเย็นอยู่
ทีนี้ก็เหลือแต่บุรุษคนนั้นแล้ว...
“ขาสั่นทำไมล่ะ” เสียงทุ้มพูด ก่อนจะเก็บปืนใส่กระเป๋ากางเกง
“ม มึงเป็นใคร มึงไม่รู้ใช่ไหมว่ากู.....” พูดอย่างท้าทาย อวดตน หากแต่ร่างสูงก็สามารถต่อให้ได้ในทันที
“คิม ยองมิน โจรในคดีฆ่าข่มขืนที่โรคจิตที่สุด และตำรวจกำลังตามรวบตัว ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า เพราะทุกคนที่เห็นหน้ามึง มึงจะฆ่าข่มขืนทิ้งจนหมด สภาพศพส่วนใหญ่หลังจากมึงข่มขืนและตัดชิ้นส่วนศพเป็นชิ้นๆ บางส่วนจะอยู่ที่ตู้เย็นบ้านมึง และมึงก็กินชิ้นส่วนพวกนั้น หึ ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ”
“มึงรู้.. ได้ไงวะ??” คำหลังพูดกับตัวเองเบาๆ
“กูรู้ยิ่งกว่ารู้ เลือกเล่นผิดคนไปหน่อยนะมึง”
“มึงเป็นใคร”
“กูหรอ หึ โจ คยูฮยอน มาเฟียแก็งค์ใต้ดิน” หลังจากคยูฮยอนพูดจบ ยองมินก็ทรุดลงไปกับพื้น ต่อให้ไม่เคยเห็นหน้า ใครๆก็รู้จักชื่อ โจ คยูฮยอน มาเฟียที่น่ากลัว และมีอิทธิพลมากที่สุด
“ถึงกับเข่าอ่อนเลยหรอวะ หึหึ น่าสมเพช” แต่เมื่อมาถึงวินาทีนี้ เขาจะไม่ยอมถอยเด็ดขาด!!
“มึงนั่นแหละ อีคยูฮยอน ที่น่าสมเพช คิดว่ากูกลัวมึงรึไงล่ะ”
“เล่นด้วยผิดคนนะมึง เดี๋ยวก็รู้ ลองดูสิ” มุมปากเผยรอยยิ้มเย็น ทำเอาทุกคนรอบข้างรู้สึกถึงไออำมหิตที่พุ่งออกมาอย่างแรงจากคยูฮยอนคนนี้ มีดถูกกระชากออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนร่างสูงจะวิ่งเข้าไปด้วยอารมณ์โมโหเต็มที่ เคยไม่เคยเห็นคยูฮยอนโมโหขนาดนี้มากก่อน นี่แหละครั้งแรก ที่เขาโมโหมากขนาดนี้ เขาอยากจะฆ่ายองมินให้ตายซะเดี๋ยวนี้เลย
ทำใคร ทำได้ แต่ห้ามยุ่งกับคนของกู!!
ฉึก!!
มีดคมปักเข้าไปที่ขาของยองมินอย่างแรก ก่อนจะกระชากออกและแทงขึ้นสูงเรื่อยๆ ตั้งแต่ ต้นขา อวัยวะเพศ - - ท้อง หน้าอก คอ และ ใบหน้า
ฉึก !!
มีดที่โชกไปด้วยเลือก แทงเข้าไปที่หน้ายองมินอย่างแรง ก่อนจะลากขึ้นเป็นทางยาว ในขณะที่ยองมินหายใจอย่างรวยริน
ฉึก ฉัวะ ฉึก ฉัวะ ฉึก ฉัวะ..!!
เสียงมีดแทงเข้าพร้อมกับกระชากออกยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดลง พร้อมกับซองมินที่ค่อยๆลืมตามา
ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อสภาพศพของยองมิน เละไม่มีชิ้นดี บางส่วนถูกสับออกมา บ้างก็ถูกสับจนเละยิ่งกว่าหมูสับ และบางส่วนที่ไม่ได้หลุดขาดออกมา ก็เป็นรูพรูนทั่วร่างกาย เรียกได้ว่า ยังไงก็เละชัดๆ รูพรูนก็ถี่จนเรียกได้ว่า ทำแบบนี้ ตัดผิวหนังข้างหน้าออกมาเป็นแผ่นๆเลยยังง่ายกว่า
หมับ!!
มือหนาปิดเข้าที่ดวงตากลมโต พลางถอดเสื้อตัวเองมาคลุมให้ซองมิน กลัวร่างเล็กจะเห็นอะไรน่าขยะแขยง(ในสายตาซองมิน สำหรับคยูฮยอนนี่มันธรรมดามาก) แต่ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ คยูฮยอนเอ๋ยย...
“ค คยูฮยอ..” พูดยังไม่ทันจบ ก็รู้สึกถึงตัวเองที่ลอยขึ้นเหนือพื้น พร้อมกับเสียงรองเท้าที่เดินออกมาจากจุดเกิดเหตุ ทิ้งผู้ที่แอบดูเหตุการณ์อยู่มองตามไปอย่างงงๆ
“ค คิบอม..” ทงแฮกระตุกเสื้อคิบอม ก่อนที่คิบอมจะหันไป มิน่าล่ะ ถึงได้จับเสื้อเขาไว้ตลอด หึ กลัวนี่เอง แค่นี้นี่นะ กลัว - -
“...” หน้าของทงแฮซีดยิ่งกว่าผี ขาวจั๊วะ น่าเจี๊ยะ เอ๊ย ไม่ใช่! ริมฝีปากบางสั่นเล็กน้อย ดวงตากลมเอ่อไปด้วยน้ำตา มือเล็กสั่นเล็กน้อย ภาพเมื่อกี้ ภาพที่คยูฮยอนกำลังฆ่ายองมินอย่างโหดร้าย เขาเห็นเต็มตา มันน่ากลัวมาก!! สายตาของคยูฮยอนน่ากลัวมาก เต็มไปด้วยความหงุดหงิด โมโห..เขากลัว!!
“คิบอม ฉัน..” ทงแฮอ้าปากซีดๆของเขาเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิบอมกับลุกขึ้น และเดินลากทงแฮเดินออกมาจากที่ตรงนั้น พลางต่อสายโทรศัพท์เข้าหาใครคนหนึ่ง
“มาที่ xxxx เก็บศพไอ้ยองมินที” ก่อนจะวางสายไป
“....”
“ค คิบอม..”
พึ่บ!!
ความกลัว ทำให้ทงแฮรู้สึกจะอาเจียน เวียนหัว ก่อนจะเป็นลมล้มลงไปทันทีที่เขาลุกขึ้น โชคดีที่คิบอมรับร่างของเขาไว้ได้เสียก่อน ก่อนมือหนาจะอุ้มทงแฮและเดินไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุดในขณะนั้น
สิ่งเดียวที่เขาได้ยินตอนนั้น...ทำไมทั้งๆที่เพิ่งพูดจบ มันช่างเลือนรางเหลือเกิน เสียงใครกันนะ...
--------------------------------------------------------------------------------- 45%
From. Writer
ฮ่าฮ่า. ยังแต่งตอนนี้ไม่จบ แต่อยากเอาลงแล้ว ^^ !
มันเน่าขึ้นเรื่อยเรื่อยเลยอะ TT แซดมากกกกกกกกก ~
แบบว่า . แต่งเอง ก็แบบ เอ่อ .. ฟิคกูทุกเรื่องทำไมต้องมีแนวโรคจิตอย่างงี้มาด้วยวะ
อย่างคราวที่แล้วแบบว่า.. ฟิคหวานแหวว
โดนเพื่อนด่า หวานแหวว ตรงไหนวะ มีคนตายทุกตอน
ตอนแรก แม่ตาย ตอนสองใครสักคนตาย แล้วสภาพการตายแบบว่า
เละเทะ =w=
หรือฉันเป็นคนซาดิสม์ แอนด์. มาโซคิสม์ เนี่ย โอววว ไม่นะ \T[]T’/
ตกลงบอมเป็นห่วงหมวย รึเปล่าเนี่ย
แล้วมักเน่ ใจร้ายมากกก TT .ฆ่าคนได้โหดเหี้ยมมาก แต่สะใจดีอะ หุหุ >< ! (ฉันต้องเป็นคนซาดิสม์แน่แน่เลย)
สงสารมินกับหมวยเห็นอะไรน่าขยะแขยงอีกแล้ว
แต่มักเน่ กับบอม แบบว่า เฉยเฉยมาก = =;; เป็นไรเตอร์ ก็เป็นลมตายไปแล้วค่ะ ๕๕
อ่า.. วันนี้วันดี ! วันเกิดมักเน่คะ ^^ ! (นี่แหละสาเหตุที่อัพ)
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ แล้วนะ คยูฮยอนโอปปา
ฉันขอให้พี่มีความสุขมากมากนะคะ พักผ่อนเยอะเยอะด้วยละ
อย่ามัวแต่ทำงาน กับเล่นเกมส์เพลินนะคะ
เป็นห่วงนะ ..
ขอให้พี่อยากได้อะไรก็ได้อย่างที่พี่ต้องการ
มีความสุขมากมาก
ฉันจะรักพี่ จะรัก โจ คยูฮยอน แห่ง ซยูพอจูนีออ ตลอดไปค่ะ รักด้วยหัวใจ !!
แล้วเจอกันนะคะ โอปปา ^w^ !
ขอให้แฟนฟิคมีความสุขทุกคนนะคะ . อย่าลืม เม้นท์ ให้ไรเตอร์คนนี้ด้วยล่ะ ขอบคุณค่ะ
เดี๋ยวจะมาอัพต่อแน่นอนค่ะ !!
ความคิดเห็น