คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ••My Slave, Your Slave { chapter 3 }•• I Don't Understand
MY SLAVE, YOUR SLAVE
CHAPTER 3 ` I Don’t Understand
ร่างเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้า ก่อนจะพยุงตัวเองขึ้น แต่ทว่าก็ไม่เป็นไปอย่างที่ใจคิด เมื่อความรู้สึกเจ็บบริเวณสะโพกแล่นเข้าสู่ร่างกาย พลันสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก็ฉายซ้ำเข้ามาในหัว
“หึหึ . เตรียมตัวให้ดีๆนะ”
“ม ไม่ . อ๊า กกกก. อ.. เอามันออกไป !!!!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นทันที ที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในช่องทางหวาน
“หึหึ ร้องดังๆอีกสิ อี ซองมิน”
“จ เจ็บ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก .”
พลันน้ำหยดใสไหลรินจากดวงตากลม ร่างเล็กค่อยๆยันตัวลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ทว่า..
แกร็ก !
ร่างเล็กค่อยๆหันหน้าไปมองที่มาของเสียงนั้นช้าๆ ก่อนจะเห็นต้นเหตุซึ่งมัดอยู่ที่ข้อมือ และข้อเท้าของตน…
‘โซ่’
ซองมินถอนหายใจอย่างหมดหวัง ก่อนจะล้มตัวลงไปกับพื้น ปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆ ใช่แล้ว . สิ่งนี้มันมีอยู่ตั้งนานแล้ว ฉันลืมไปได้ยังไง…
ผลัก!
“โว้ยย ดิ้นอยู่ได้ . น่ารำคาญจริง !” คยูฮยอนสบถอย่างอารมณ์เสีย ในขณะที่ซองมินได้แต่ทรุดลงไปกุมท้องอย่างเจ็บปวด
คยูฮยอนเดินไปที่โต๊ะทำงานก่อนจะหยิบสิ่งๆหนึ่งออกมา ทำให้ซองมินถึงกับเบิกตาค้าง
“น นี่ . .. นี่นาย”
“หึหึ ทีนี้นายก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว” คยูฮยอนพูดก่อนจะล็อกโซ่ไว้ที่ข้อมือและข้อเท้าของเขา และไปมัดอีกด้านไว้กับขาเก้าอื้ และขาโต๊ะที่ห้องทำงานของตน
“โต๊ะพวกนี้ ถ้านายคิดว่าจะดึงออกไปได้ก็ให้รู้ไป หึหึ”
“ทีนี้ ก็ถึงเวลาของพวกเราแล้ว”
“ม ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
สายตากลมโตเลื่อนลงมามองที่บริเวณร่างกายอันเปลือยเปล่าของตน รอยช้ำต่างๆที่เกิดขึ้นทุกส่วนบริเวณร่างกายของตน รวมถึงรอยคราบน้ำสีขาวขุ่น และเลือดช่วยย้ำได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ความฝัน
“หึหึ ตื่นแล้วหรอ อี ซองมิน” เสียงทุ้มดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเจ้าของเสียง คยูฮยอนยืนมองซองมินที่นอนอยู่กับพื้น ก่อนจะเหยียดยิ้มเล็กน้อย
“ฉันยังไม่ตื่นมั้งเนี่ย ห๊ะ !! ก็เห็นฉันลืมตาอยู่นี่ โง่หรือไง มีการศึกษาหรือเปล่าห๊ะ! เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้!!” ตอบกลับก่อนจะแสยะยิ้มเย็น
“หึ ยังกล้าจะลองดีอีกนะ ก่อนหน้านี้ที่โดนไป ยังไม่เข็ดใช่ไหม หรือว่าต้องให้โดนอีกรอบก่อน ห๊ะ!!” คยูฮยอนพูด ก่อนจะตรงเข้าไปบีบแก้มซองมินอย่างแรง
“โอ้ย เจ็บนะ ! ปล่อย!”
“ฉันจะปล่อยก็ได้ แต่ต่อไปนี้ นายต้องจำเอาไว้ซะ ว่าต่อจากนี้ไป นายไม่มีสิทธิที่จะเถียงฉันแม้แต่นิดเดียว ไม่งั้น นายจะได้โดนแบบนี้อีกแน่ และมันจะไม่จบแค่นี้ด้วย!! นายคือ ทาสของฉัน ! แต่งตัวซะ! แล้วออกไปหาฉันตรงที่จอดรถ” คยูฮยอนพูด ก่อนจะปลดล๊อคโซ่ และเขวี้ยงถุงจากห้างสุดหรูอย่าง ‘ชินเซเก’ ให้กับซองมินก่อนจะเดินออกไป
ซองมินตลึงเล็กน้อยที่คนอย่างคยูฮยอนจะลงทุนขนาดซื้อเสื้อสุดแพงจากห้างหรูขนาดนี้ให้กับตน สะบัดหน้าแรงๆ ก่อนจะเปลี่ยนชุด
•| โรงเรียน คีชอก |•
หนุ่มร่างเล็กหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน เขาชะเง้อราวกับว่ากำลังรอคอยใครบางคน หน้าตาที่น่ารักของเขาช่วยดึงดูดความสนใจ ให้คนที่เดินผ่านเข้าไปในโรงเรียนอดหันไปมองไม่ได้
“วิ๊ดด วิ้ววว น้องสาว มารอใครอยู่หรอ ให้พี่รอเป็นเพื่อนไหม?” เสียงใครบางคนดังขึ้น ทำให้เขาต้องหันไปมองอย่าเสียไม่ได้ ไม่อยากจะยุ่งหรอก ไม่ได้อยากจะหันไปมองสักนิด ถ้าไม่ติดอยู่คำเดียว...
“ไม่ต้อง ไปให้ไกลๆเลยนะ แล้วก็ ฉันไม่ใช่ผู้หญิง ฉันเป็นผู้ชาย เข้าใจไหม ผู้ชาย!!” ให้ตายสิ ทำไมต้องมีแต่คนคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงด้วยเนี่ย - -* เขาออกจะหน้าตาแมน
“ฮ่าๆๆๆๆ ดูน้องเขาพูดสิ ฮาหว่ะ อย่ามาหลอกพี่เลย น้องสาว” อ๊ากกกกกกกกก ทงแฮคนนี้อยากจะกรี๊ดดังๆจริงๆเลย ก็บอกแล้วว่าฉันเป็นผู้ชายยยยยย !! มีตรงไหนห๊ะ! ที่ดูเป็นผู้หญิง! ฮึ่ย! - -*
หมับ!
จู่ๆ คนๆหนึ่งในกลุ่มนั้นก็จับเข้าที่แขนของทงแฮ
“ไปกับพี่เหอะ น้องสาว” ผู้ชายคนนั้นยิ้มพลางมองทงแฮอย่างโลมเลีย
“ไปไหน ไม่ไป! ปล่อยสิ” ทงแฮพูด พลางพยายามสะบัดแขนออก ฮึ่ย . เหนียวปานตีนตุ๊กแกจริงๆ - -*
“ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้” และทันใดนั้น ก็มีเสียงทุ้มเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง และเมื่อหันกลับไป ก็พบกับชายคนหนึ่ง หน้าตาดูเย็นชาน่ากลัว ทำเอาทงแฮรู้สึกไม่ดีเสียยิ่งกว่าเดิม ด้านหลังของชายคนนั้น มีคนชุดดำหน้าตาดูไม่เป็นมิตร ยืนอยู่ประมาณ 4-5 คน
“ไม่ปล่อย จะทำไม มึงเสือกอะไรด้วย ห๊ะ!!” แต่ทว่า ผู้ชายคนนั้น ก็ดูไม่มีทีท่าจะเกรงกลัวอะไรเลย ผิดกลับทงแฮที่รู้สึกถึงลางไม่ดี ที่อาจจะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้
“ปล่อย”
“อย่ายุ่ง !! อยากลองดีรึไง”
“แล้วแต่”
“เลือกเองนะ อย่ามาเสียใจละกัน พวกเรา จัดการ !!” สิ้นคำ คนในกลุ่มของชายคนนั้นประมาณสิบกว่าคนก็วิ่งเข้าไปหาชายนิรนามเมื่อครู่ ดูยังไงก็ไม่แฟร์ชัด ๆ - - 10 รุม 1 เนี่ยนะ
ชายคนนั้นยืนเฉยๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน พวกผู้ชายกลุ่มนี้ ที่วิ่งตะลุมบอน เข้าไปหา... ชายคนแรกวิ่งเข้าไป ก่อนจะหยิบคัตเตอร์ ที่ถือมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก่อนที่ใบมีดคมกริบนั้น จะพุ่งตรงมาที่ชายคนนั้น
ผลัก !!
ทงแฮหลับตาลง ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น จะได้ยินก็แค่เสียงต่อสู้ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
ผลัก!
ฉัวะ!!
ปึก !
อั๊ก!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก”
เมื่อเสียงต่อสู้เงียบลง ทงแฮก็ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วก็ต้องตกใจเล็กน้อย เมื่อชายนิรนามคนนั้น ยังยืนนิ่งเฉย ดูไร้ซึ่งบาดแผลใดๆ เหมือนเรื่องเมื่อครู่ไม่ได้เกิดขึ้น
“เฮ้ย! พวกเรา กลับ!!” หัวหน้าชายกลุ่มนั้น ตะโกนขึ้น ตามร่างกายมีบาดแผลต่างๆมากมาย สร้างความตะลึงให้กับทงแฮอย่างมาก ผู้ชายคนนั้นอ่ะนะ ที่ทำให้คนอื่นๆ เจ็บขนาดนั้น
“ฝากไว้ก่อนนะมึง!” หัวหน้าชายกลุ่มนั้น หันไปพูดกับชายนิรนามคนนั้นอีกครั้ง ก่อนจะรีบวิ่งหายไป ทีเมื่อกี้ล่ะ กล้าเชียว ดูตอนนี้สิ หนีหัวซุกหัวซุนเชียว
ทงแฮหันหน้ากลับมาเผชิญกับชายนิรนามคนนั้นอีกครั้ง ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ที่ดูน่ารักและทำให้โลกสดใสในสายตาหลายๆคนไปให้ เพียงแต่ชายคนนั้นก็ยังคงยืนมองอย่างเย็นชา และน่ากลัว ทำให้หนุ่มหน้าหวาน ถึงกับหน้าหดเหลือสองนิ้ว
“อ เอ่อ ... ขอบใจนะที่ช่วยฉัน ว่าแต่ว่า ... ฉันชื่อ อี ทงแฮ นายล่ะ ชื่ออะไรหรอ”
“ผมชื่อ คิม คิบอม”
ปัง !
“นายมาช้ามาก แค่เปลี่ยนเสื้อแค่นี้ ทำไมนานนัก...” คยูฮยอนตะคอกใส่ซองมินหนึ่งที ก่อนจะมองร่างเล็กนิ่ง ชุดลายทางสีขาวชมพูตัวใหญ่ กับกางเกงทรงกระบอกสีขาว และรองเท้าคอนเวิร์สสีขาว เชือกรองเท้าสีชมพู ดูน่ารักและเข้ากันมากในสายตาของเขา เมื่อทั้งหมดถูกนำมาอยู่บนตัวร่างเล็กคนนี้
“อ เอ่อ ..” ซองมินพูดออกมาเบาๆ ทำให้คยูฮยอนได้สติขึ้นมา นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ย
“อ เอิ่ม .. ฉ ฉันจะพาไปส่งที่โรงเรียน” คยูฮยอนพูดก่อนจะรีบขับรถออกไป ระหว่างทางนั้น ไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้แต่น้อย มีเพียงแค่คนสองคนที่กำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง...
‘ทำไม นายถึงจำไม่ได้’
‘ตกลงแล้วนายทำแบบนี้ เพราะอะไรกันแน่....ฉันไม่เข้าใจ’
---------------------------------------------------------------
อ่า .. มาอัพช้ามากมายค่ะ ขอโทษจริง ๆ, นะคะ
สั้นไปหน่อย SORRY, SORRY ค่ะ ..
อ่า .. ได้บัตรคอนเสิร์ต มาเชยชมแล้วค่ะ ใครไปกันมั่งเอ่ย
เมื่อวานคือ เหนื่อยมากๆ เอลฟ์เยอะจริงๆ แบบว่า ไปถึงตอนตี ๕ อะไรงี้ คนเยอะน่าตกใจค่ะ
แล้วแบบ เห็นแล้วอยากจะกรี๊ด .. เอลฟ์บุกแรงมากค่ะ ตอนที่เปิดเข้าไปให้เอาบัตรคิว
เพลงได้มาที่ ๑๐๘๘ ห่างเยอะโฮกฮาก ค่ะ .. ท้อนิดหน่อย
ประมาณคิวที่ ๘๐๐ กว่าๆ คือ บัตร ๕๐๐๐ หมดค่ะ .. ๔๕๐๐ ก็หมดตรงเพลงพอดี
โชคดีอะไรอย่างนี้ เกือบอด แบบว่า.. ไม่ได้โซนที่หวัง เสียใจนิดหน่อย
แต่พอแบบ .. ได้เป็นส่วนหนึ่งของคอนก็ดีใจแล้วแหละ >< !
เพลงไป ๔๕๐๐ นะ โซน SH .. เตรียมตัวกันสุดฤทธิ์ ค่ะ ^^ !
เม้นท์ + โหวต + แอด fav. ไว้ด้วยนะคะ :’) ..
ความคิดเห็น