[Fic exo] KILLING INDEFINITELY {Lumin ft.Chen} end

ลำดับตอนที่ #1 : KILLING INDEFINITELY : INTRO [ ควรเปิดอ่าน ]

 

 

    บทนำ

    08:45 am  


    สถานที่เกิดเหตุ  


    "สรุปว่าผู้ตายชื่อโอ เซฮุน เป็นนักเรียนเกรดสิบเอ็ดห้องบี ถูกฆาตกรรมโดยใช้ของมีคมปาดเข้าที่ลำคอและเสียเลือดอย่างหนักจนขาดใจตายในที่สุด ซึ่งตอนนี้ทางเรายังหาอาวุธในการฆ่าไม่พบ"



    เสียงของตำรวจที่เพิ่งมาถึงในที่เกิดเหตุพูดกับผอ.และพ่อแม่ของผู้เสียชีวิตซึ่งมีนักเรียนคนนึงได้แจ้งความไปว่าพบศพของเซฮุนนอนจมกองเลือดที่สระว่ายน้ำในโรงเรียนชื่อดังแห่งนี้
   


    นักเรียนส่วนใหญ่ในไฮท์สกูลแห่งนี้ต่างมารวมตัวกันที่สระว่ายน้ำในร่มขนาดใหญ่ในโรงเรียน ทั้งที่เวลานี้ควรจะเป็นเวลาที่ทุกคนเข้าคาบโฮมรูมในชั้นเรียนแต่ทว่าจำนวนเด็กที่มากมายเกินไปจนอาจาร์ยหลายคนไม่สามารถห้ามได้จึงปล่อยเลยตามเลยและสาเหตุของการมุงครั้งนี้ก็เป็นเหตุการ์ณช็อคอย่างนึงของคนในโรงเรียนจนไม่กล้าที่จะแยกตัวไปอยู่คนเดียวเพราะหวาดกลัวกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่โรงเรียนมีเรื่องแบบนี้ยิ่งผู้ตายนั้นเป็นถึงอดีตหนุ่มป๊อบประจำโรงเรียนอีกด้วยต่างคนต่างก็ขวัญเสียกันไปตามๆกัน



    มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มาเช้าผิดปกติเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะมานอนงีบที่โรงเรียนซักพักทว่าเขากลับต้องมาตกเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงเพราะว่ามีคนพบเขาอยู่ในที่ที่ใกล้สถานที่เกิดเหตุแถมคนที่มาพบเขาอยู่ที่นี่อีกคนยังเป็นนักสืบหาตัวจับยากซะด้วย ถ้าเมื่อไหร่ที่หมอนั่นพร้อมจะใส่ความเขาทุกคนก็พร้อมที่จะเชื่อได้ทุกเมื่อแหละ



    "นายตอบคำถามฉันไม่ได้ว่าทำไมถึงมาอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อซึ่งเป็นเวลาไล่เลี่ยกับเวลาเสียชีวิตของ...ผู้ตาย"ลู่หานนักสืบวัยรุ่นชื่อดังที่หาตัวจับยากเพราะเขาไม่ค่อยรับงานเท่าไหร่ยืนถามผู้ชายตัวเล็กพอๆกับเขาด้วยสายตาคาดคั้นปนจับผิด



    "...."มินซอกเด็กหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่งที่ปีหน้าจะได้เข้ามหาลัยและใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วๆไปทว่าตอนนี้เขากลับตกเป็นผู้ต้องสงสัยเพียงเพราะไอ้เด็กงี่เง่าที่มากล่าวหาเขามั่วๆ



    เขารู้ว่าถ้านักสืบอายุน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างลู่หานพูดออกมาแล้วว่ามินซอกเป็นผู้ต้องสงสัย คนทั้งโรงเรียนก็จะเข้าใจโดยอัตโนมัติทันทีว่าเขาคือฆาตกร ไอ้เรื่องตีความไปเองเด็กในโรงเรียนนี้มันถนัดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง



    "ตอบฉันมาสิ"ลู่หานยังคงคาดคั้นกับผู้ชายตรงหน้า เขาไม่เข้าใจว่าถ้าไม่ใช่อย่างที่เขาสันนิษฐานไว้ทำไมถึงไม่ยอมอธิบายเหตุผลมาหรือผู้ต้องสงสัยคนนี้เพียงแค่ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไงดี



    "ฉันอายุเยอะกว่านาย"เขาไม่ได้ตอบคำถามแต่พูดมาในสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ มินซอกไม่ชอบที่ให้เด็กที่ไหนมาลามปามเขายิ่งเฉพาะกับคนตรงหน้าที่กล่าวหาเขามั่วๆด้วย



    "แค่หนึ่งปี"ลู่หานพูดเสียงเรียบ



    "ถ้าฉันไม่ตอบจากผู้สงสัยนายก็จะให้ฉันเป็นฆาตกรสินะ"มินซอกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆเขารู้สึกกดดันกับสายตาของเด็กนักเรียนคนอื่นที่จับจ้องมายังเขาในตอนนี้



    "ฉันไม่ได้ยัดเยียดนายเองต่างหากล่ะที่ไม่ปฎิเสธ"ทำไมลู่หานรู้สึกว่าผู้ต้องหาคนนี้งี่เง่า ถ้าไม่ได้ทำก็หาเหตุผลมาหลักฐานอะไรก็ได้เท่านั้นเป็นพอแล้วแต่นี่นอกจากจะไม่ตอบคำถามเขายังพูดจาราวกับว่าเขาลามปามซะงั้น



    "ปฏิเสธยังไง"มินซอกไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี ถ้าบอกว่าแค่มางีบหลับใครจะเชื่อกันพยานหลักฐานก็ไม่มี แถมไอ้การงีบหลับตอนหกโมงเช้ากว่าๆที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใกล้สระน้ำนี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ฟังขึ้นเท่าไหร่ซะด้วยสิ



    "อธิบายไงว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ในเวลาที่ผู้ตายเสียชีวิตได้"ลู่หานว่าเขาเริ่มโมโหขึ้นมานิดหน่อยแล้วล่ะ



    "ฉันแค่มานอนที่นี่แต่พอตื่นขึ้นมาก็เห็นศพของเซฮุน หลังจากนั้นก็มีใครไม่รู้มาเจอฉันแล้วก็แจ้งตำรวจว่ามีคนตายซึ่งฉันไม่ได้ฆ่าเขา เลยไม่รู้จะหนีทำไมก็เลยได้แต่ยืนเฉยๆให้นายกล่าวหาฉันยังไงล่ะ"



    "กล่าวหา? ฉันใช้เหตุผลต่างหากล่ะ"ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดขั้นแม็กซ์



    "นายจะใช้เหตุผลในการกล่าวหาใครไม่ได้ นายควรที่จะใช้หลักฐานมากกว่า"



    "ก็เหตุผลของฉันคือหลักฐานยังไงล่ะ!"มินซอกสะดุ้งนิดหน่อยที่จู่ๆลู่หานก็เสียงดังแต่ซักพักเขาก็ทำตัวเป็นปกติ



    "ไม่รู้ล่ะ ฉันอธิบายไปแล้ว..." มินซอกพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงพลางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ริมฝีปากบางเล็กเม้มเข้ากันอย่างข่มอารมณ์



    "ไปหาหลักฐานมายืนยันว่าสิ่งที่คุณอธิบายไปเมื่อกี้คือความจริง"ตำรวจที่มองเหตุการ์ณ เดินเข้ามาพูดกับมินซอกที่ก่นด่าลู่หานในใจ



    "ผมขอตัว..."มินซอกไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของตำรวจเท่าไหร่ เขาเดินหนีออกไปท่ามกลางนักเรียนมากมายที่มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ



    "คุณตำรวจครับ"ลู่หานที่มองตามหลังมินซอกออกไปหันกลับมาหาตำรวจที่กำลังวุ่นอยู่กับการเก็บหลักฐานในที่เกิดเหตุ



    "มีอะไรเหรอลู่หาน"แต่แม้จะยุ่งแค่ไหนผู้หมวดคนนั้นก็พร้อมจะฟังคำปรึกษาของลู่หานได้เพราะยังไงซะเขาก็ต้องพึ่งนักสืบที่ฉลาดเกิดวัยสิบเจ็ดปีอย่างเด็กคนนี้ในการไขคดีอยู่แล้ว



    "คดีนี้ผมขอดูแลเอง"สิ้นเสียงของลู่หานทุกคนที่ยืนอยู่ในสระว่ายน้ำแห่งนี้ต่างก็ฮือฮาขึ้นมากันใหญ่ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ปกตินักที่ลู่หานจะรับงานสืบง่ายๆแบบนี้เขาเป็นแค่เด็กวัยรุ่นธรรมดาที่ฉลาดกว่าเด็กวัยเดียวกันเขามักจะไขคดียากๆได้หลายครั้งแต่เพราะด้วยคามอินดี้ของนักสืบอายุน้อยคนนี้ทำให้เขาไม่ค่อยจะรับงานเท่าไหร่ นึกจะรับก็รับไม่ว่าจะเป็นคดีเล็กหรือใหญ่ถ้าเขาอยากจะทำก็ทำถ้าไม่อยากนั่นก็คือไม่ใช่เรื่องของเขา ทุกคนในที่นี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆลู่หานถึงตกลงทำคดีนี้เองเป็นเพราะผู้ตายคือเพื่อนคนสนิทของเขาหรือว่าเป็นเพราะผู้ต้องสงสัยคนนั้นกันนะ...







 

โปรดติดตามตอนต่อไป



 

อินโทรสั้นๆเรียกน้ำย่อยแต่งเพราะสนองนี๊ดตัวเองเป็นคนชอบอ่านแนวนี้คือลึกลับสืบสวนแต่ทว่ามันไม่ค่อยมีในแฟนฟิคให้อ่านก็เลยแต่งเองซะเลย คิดพล็อต
นานมากกกกเพราะอยากให้มันลึกลับซับซ้อนเลยคิดปมตัวละครและตอนจบที่คิดว่าไม่ธรรมดาไว้ ฟิคเรื่องนี่ออกแนวจิตนิดนึงฉากฟินๆมีนะแต่น้อย(มั้ง)


สกรีมลงในทวิตได้ที่แท็ก #ฟิคqling  #ฟิคฆ่า
ทวิตเตอร์ของเรา : @Alexiamin_


 

cinna mon