คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
หิสาวที่าม มัะมีหนามที่แหลมม
บทที่ 2
่าเป็นเรื่อน่าเหนื่อยหนายใยิ่
ทำไมารเป็นแม่เล้าถึไ้ยุ่ยาแบบนี้ นาอยาะลาออ อยาะลาออาอาีพนี้เหลือเิน
นา้อไปยื่นใบลาออับใรัน!!
‘มี่ฮวา’ เ้าอหอฮวาเหยี่ยนนปัุบัน
ึ่ำลันั่บ่นับนเอหน้าระบานให่
มือเรียวแะ้อไปทั่วหน้าอนเออย่าเหม่อลอย
“นายหิ”
เสียสาวใ้นสนิทอนาึสิ ทำให้หลุออาภวั์อนเอ
นาเอียหน้าไปมอสาวใ้ผมาวอน ิ้วเรียวเลิึ้นอย่าุน
“ไป๋ฮวาเรีย้าหรือ?”
นาถามอย่าสสัย
“บุปผาอเราเอปัหา
ท่านายลุ่มหนึ่ไม่ยอมสนใพวนา พวนาลอบถามำถามไปมาเท่าใ พวเา็ไม่สนใ
ึิว่าพวเาอาะเป็นสายสืบที่มาสืบเรื่อหออเราเ้า่ะ”
นาเท้าาฟัปัหาที่เิึ้น เมื่อฟับนาเพียส่เสียในลำอำนึ
่อนะหันไปแปรผมอนเอหน้าระอีรั้
“นายหิะให้ไป๋ฮวาัารเรื่อนี้อย่าไรี?”
ไป๋ฮวานำหวีหยออามือนาอย่าแผ่วเบาแล้วัารแปรผมให้่อ
นา้อมอนเอในระบานใสแ่าาระทอเหลือทั่วไป
มันใสนสะท้อนภาพในนัยน์าอนาออมา นัยน์าสีำอนาว่าเปล่า
ิ้วเรียวยาวมวเพียน้อยเมื่อิถึเรื่อที่ำลัเิับหอฮวาเหยี่ยน
มือเรียวหยิบามาเม้มที่ริมฝีปาอิ่มอนาเบา ๆ ่อนะหยิบแท่ถ่านมาีหาาอนาให้ยึ้น
ริมฝีปาสีแ วามเี่ยว เสริมให้นาูสูส่ และยั่วยวน แ่น่าเสียายใบหน้าามอนาลับไม่มีใรไ้เห็น
นอาสาวใ้นสนิท นาวาแท่ถ่านล ่อนะยมือให้ไป๋ฮวาหยุมือ
นาลุึ้นยืน
าแนทั้สอ้าออ เพื่อให้ไป๋ฮวาัารสวมเสื้อผ้าให้
แ่่อนะใส่เสื้อผ้านา้อทำารรัหน้าอ่อน อึอัะมั ทำไมร่าายอนาถึไม่รัีถึเพียนี้
ถ้าเล็ว่านี้หน่อยารปลอมัวอนา็ะ่ายว่ามา นาเลือเสื้อผ่าน ๆ
เพราะอย่าไร ภาพำิาอนาือสีแเพลิ ผ้าลุมหน้าผืนหนาถูยมาลุมศรีษะ
ถึแม้ผ้าที่นาสั่ัเย็บะูหนาปิบัใบหน้าอนานมิิ แ่นายัมอเห็น
ถึะไม่ัเนนั แ่็ีว่ามอไม่เห็นอะไรเลย ปอเล็บถูสวมใส่ลบนนิ้วอนา
ระิ่้อเท้าสีทอถูสวมลบน้อเท้าทั้สอ้า เป็นอันบารแ่ัวอนา
“ไปันเถิ”
ไป๋ฮวาเินมาประอไม่ให้นาเินบันไายไปเสีย่อน
เป็นัวนานั้นแสนะลำบา ใบหน้า็้อลุมยิ่ว่าเ้าสาวเสียอีให้ายเถอะ
นา้าวลบันไอย่าระมัระวั เ็ ๆ อนาหยุานอัวเอ
แล้วหันมาเารพนาอย่านอบน้อม พิธีแบบนี้่วยหยุทีเถิ เสียเวลาารทำานพวเ้าไม่เห็นรึ
ให้ายเถอะ ทำไมพวเ็ ๆ ถึไม่เื่อฟัำอนาบานะ
“ท่านแม่”
นาโลศรีษะเบา ๆ เป็นารอบรับ
“ทุท่านามสบาย”
นาบอให้ทุนลับไปทำานอนอีรั้
“เหอะ” นาไ้ยิน
นาไ้ยินเสียนำลัเหอะใส่นา!
นาหันไปมอนเสียอย่ารวเร็ว ่อนะเินไปามเสียเหอะนั้น
อุ๊ย...
ายามที่นั่รลานั้น
หน้าารามวามอบอนามา ๆ ให้ายเถอะ ๆ ทำเยี่ยไรี
ไป๋ฮวาระิบบอว่าพวเาือนที่บอ ายามนนี้ะมาสืบเรื่ออะไรอนา
นายอมเลย มาถามนาสิ นาะบอให้หมเลย ให้ายเถิ
เป็นรั้แรที่นานึอบุผ้าลุมหน้าที่ำลั่วยนาไม่ให้นาายหน้า เพราะนาาว่าใบหน้าอนาในอนนี้้อำลัแแ่ับสีเสื้ออนาเป็นแน่!!
แ่เี๋ยว่อน...
ทำไมเ็ ๆ
อนาถึทำหน้าืเือนนานั้น พวเารัแเ็ ๆ อนาอย่านั้น นายอมไม่ไ้
นา้อลโทษ แ่ถ้าท่านส่หัวใอท่านมาอนนี้ นาะยอมลโทษให้นะ ฮิฮิ...
ไป๋ฮวาสะินายหิอนเอ
นารับรู้ไ้ถึอารม์ที่เปลี่ยนไปอนายหิ นายหิเป็นอะไรไป
หรือว่านเหล่านี้เ่าเินวามสามารถอนายหิันนะ
ไม่ไ้แล้วนา้อทำอะไรสัอย่า
“นายท่านลุ่มนี้ ไม่สนุหรือเ้าะ?”
นาเอ่ยถาม่อนะถือวิสาสะนั่ลบนเบาะหนุ่มร้ามายที่นา้อา
นา้อมอเาอย่าเ็มา
ผิวอเา่าาวละเอียยิ่ ลำอาวที่โผล่พ้นเนื้อผ้ามามันทำให้นาใสั่น
ให้ายเถิ เา่ายั่วยวนยิ่ ไหนะริมฝีปาบาสีแที่่ำน้ำนั้นอี นาอยาเป็นอสุราใบที่เาถือยิ่นั! แถมวามนั้นเหมือนมันำลับาไปทั้ในา
นาะอทนไม่ไหวแล้วนะ... มูอเา่าโ่ำลัพอียิ่นั
เรียวิ้วที่ำลัเลิมอนานั้น็น่าหลใหลเ่นัน!!
นาำลัะละลายแล้ว...
“้าแ่ไม่ินเท่านั้น”
เสียอเา่าไพเราะเหลือเิน นาเาะโ๊ะหลับาฟัเสียเา เพราะเสียริ
“ท่านะไม่อบให้มีหิสาวมารุ่มร่ามสินะเ้า่ะ”
นายมือไล่เ็ ๆ ประำโ๊ะอพวเาให้ออไป เมื่อเ็ ๆ เินาันไปแล้ว
ไป๋ฮวา็ัารรินสุราให้นา มือ้ายนาเลิผ้าลุม
เผยให้เห็นริมฝีปาสีแอิ่มอนา ส่วนมือวายอสุราึ้นิบ
รสาิหวานหอมอสุราไหลผ่านลำออนาไป
นาวาอสุราล ปล่อยผ้าลุมให้ปิามเิม ่อนะวาสายามอนรหน้าอีรอบ
ผู้ายอีสามนนี้ะเป็นลูน้ออเา ูท่าะยัฝึเ็บสีหน้าไม่่อยไ้สินะ
หน้าถึไ้แนานี้ แ่ทำไมเาถึไม่แสสีหน้าอะไรเลย หรือ้าไม่ึูใเาหรือ
นาเสียใเหลือเิน ในาปวเหลือเิน
“พวนายท่านอยาะสอบถามอะไร้าน้อยหรือไม่เ้าะ?”
นายิำถามที่รุ
นพวเาหันมามอหน้านารวเร็ว แ่ลับไม่มีใรอบำถามนาสัน
่าเป็นนปาไม่รับใเสียริ
“้าะอทราบนามอท่านไ้หรือไม่?”
อุ๊ย...
นาโนถามื่อ นาโนถามื่อ
นาโนนามถามื่อ นาะเป็นลม นาเอื้อมมือไปยุ้มุอไป๋ฮวาแน่น
นไป๋ฮวามอนา้วยสายาเป็นห่ว
“้าื่อ มี่ฮวา แล้วนามอท่าน”
เาเลิิ้วึ้น แสว่าสืบื่ออนามา่อนแล้วสินะ แล้วเหุใมาถามนาอีเหล่า
“้าแ่หยา นามเฟยเทียน”
นายยิ้ม ื่อนี้่าุ้นหูยิ่นั
นาเาะโ๊ะอีรั้อย่าอารม์ี ่อนะอัวาไป่อนที่ะเผยัวนอนเอไปมาว่านี้
ในายิ่ไม่เ้มแ็่อายามเสีย้วย ไ้แ่หวัว่านาะไ้พบับเาในเร็ววัน
“ไป๋ฮวา ไปสืบเรื่ออพวเามาให้้า
ยิ่เร็วยิ่ี”
“พวเาน่าลัวมาหรือเ้าะ?”
“ใ่ น่าลัวมา
ใอ้าทน่อเาไม่ไหวริ ๆ “
“...”
นายหิอไป๋ฮวา
ไป๋ฮวาหวัว่าท่านะไม่สิแเผยวามลับอเราไป่อนน่ะเ้า่ะ...
ความคิดเห็น