นิทานรักสุดขอบฟ้า

ลำดับตอนที่ #3 : ...บรรจบ...

บรรจบ.....

คลื่นสูงเสียดฟ้า กำลังเคลื่อนตัวเข้าใกล้ชายฝั่งอีกไม่กี่กิโลเมตร

ใช่ ผมทำให้เกิดคลื่นเองแหละ

ผมเลือกทำตรงทะเลภาคใต้ของประเทศทางตะวันออกเฉียงใต้แห่งหนึ่ง

เพราะที่นั่น เป็นที่ที่ผมมีเสน่ห์ที่สุด

คลื่นมหึมาก่อตังสูงขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้แหละ ผมยิ้มอย่างมั่นใจ ผมจะขึ้นไปถึงท้องฟ้า และบอกรักเธอ

ความคิดของรุ้งดีจริงๆ สมแล้วที่ได้รับสติปัญญาจากดวงตะวัน

ดีใจกับผมด้วยนะครับ ที่จะได้ครองรักกับฟ้าเสียที

............

ฉันเห็นเสาหินปูนนับสิบทีถ้ำแห่งหนึ่ง

บางต้นเป็นเสาหินสมบูรณ์ บางต้นมีรอยแหว่งไม่ต่อกันตรงกลาง

แล้วฉันก็เกิดความคิดอันบรรเจิดขึ้นมา

ฝนที่โหมกระหน่ำในตอนนี้เป็นฝีมือของฉันเอง

รุ้งต้องหมายความว่า ให้ฉันพยายามอย่างมากมายในการบอกรักเขาแน่ๆ

เหมือนอย่างหินงอกหินย้อยที่กว่าจะมาเป็นเสาหิน ต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก

ใช่ ฉันต้องพยายามเช่นกัน!

!

สายฝนหนักหน่วงเปลี่ยนเป็นพายุ เม็ดหนักของน้ำกระทบท้องทะเลเบื้องล่าง ที่กำลังก่อคลื่นสูงอย่างรุนแรง

.............................................................................

พายุมาพร้อมกับลมฝนอันบ้าคลั่ง สาดซัดต้นไม้ใบหญ้ากระจุยกระจาย สิ่งมีชีวิต สัตว์ป่า หมู่แมลงต่างหนีให้ตนเองมีชีวิตรอด

คลื่นยักษ์ทมิฬกวาดเอาหมู่มัจฉา ดอกไม้ทะเล พัดขึ้นไปยังฝั่ง เหล่าชีวิตน้อยใหญ่วิ่งหลีกทะเลอันบ้าคลั่ง สิ่งก่อสร้างต่างๆ โขดหิน กองดิน ต่างถูกทำลายไปพร้อมกับสายน้ำ

เสียงร่ำไห้โอดครวญระงมทั่วทั้งแผ่นดิน

...............................................................

.............................................