คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ...ทะเล...
ทะเล....
ผมหลงรักเธอมานานแล้ว...นานก่อนที่พวกคุณจะเกิดเสียอีก...
ทำไมผมถึงชอบเธอเหรอครับ อืม..ขอพูดสั้นๆเลยล่ะกัน
เธอสวย....
ตอนกลางวันเธอใสชุดสีฟ้า เหมือนกับชุดของผมราวกับนัดกันอย่างนั้นแหละ ต่างกันแค่ชุดของผมสีเข้มกว่า...
ตอนกลางคืนเธอใส่ชุดราตรีสีดำ ดูลึกลับน่าค้นหาชะมัด แถมดูหรูหราอีกต่างหาก เพราะชุดของเธอทอจากผ้าสีดำชั้นดีมีเพชรระยิบระยับประดับเต็มไปหมดเชียว...
ผมชอบเธอนะ แต่...เฮ้อ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก
ถึงอย่างนั้นผมก็อยากกบอกรักเธอ
เอาล่ะผมจะสารภาพรักกับเธอวันนี้แหละ!
!...........................................................................
เปล่าประโยชน์!!
!!มันก็ต้องแหงอยู่แล้ว เธอจะเหลียวตามามองผมได้ไงล่ะ
ผมนี่มันโง่ชะมัด....
....เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....
....และแล้วฝนก็โปรยปรายลงมา
อย่างกับในหนังฮอลลีวูดเวลาตัวละครเศร้าอย่างงั้นแหละ
บ้าสุดๆ!!!
!!!รู้สึกตัวเองปัญญาทึบสิ้นดี
ทำไมต่ำต้อยอย่างผมดันไปชอบสูงส่งอย่างเธอได้...
ผมคิดจะตัดใจแล้วล่ะ
แล้วไม่นานสายฝนก็หยุด
ดวงตะวันออกมายิ้มแฉ่งให้ผม
(ผมแอบว่าในใจ นี่ตูกำลังเศร้าอยู่นะ)
ผมเบนหน้าหนีดวงตะวัน
อีกฟากหนึ่ง รุ้งปรากฏกายขึ้น ความรู้สึกเศร้าสลดทั้งหมดของผมห่างวับไป
แถบสีทั้งเจ็ดของรุ้งทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของผมกลับมาสดชื่นอีกครั้ง
คิดๆแล้ว ผมไปปรึกษารุ้งดีกว่า
ผมรีบเคลื่อนตัวไป สีทั้งเจ็ดของรุ้งค่อยๆจางลง ผมต้องรีบแล้ว
รุ้ง ผมจะสมหวังกับฟ้าได้อย่างไร...
ความคิดเห็น