ลำดับตอนที่ #75
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #75 : ความสุข The end. (รีไรท์)
หลังจากที่ฉันกินโจ๊กของกาอาระแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นมาทำงานบ้าน ถึงจะลำบากก็เถอะ
กริ๊งงงงงงงง
ใครมานะ?
ฉันเดินไปที่ประตูแล้วค่อยๆแง้มดู ปรากฎว่าคนที่มาก็คือ พระเจ้ามิคาเอล
"ไง"
พรึบ!
หมับ!
"เห้ย! เดี๋ยวดิ! นี้เธอไม่คิดจะเชิญฉันเข้าไปข้างไหนเลยรึไง!!??ไ
ฉันกำลังจะปิดประตูหนีแต่ไอ้พระเจ้ามันใช้มือดันไว้
"ฉันไม่รับนายเป็นแขกว้อย!"
"ไม่ได้! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
"งั้นก็คุยกันตรงนี้แหละ"
"ก็ได้ๆ"
พระเจ้าหยุดดันประตูแล้วยืนนิ่งพร้อมมองมาที่ฉัน
"สร้อยที่เธอได้มา ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง"
สร้อย? สร้อยที่ฉันได้มาตอนกลับไปที่โคโนฮะ
"อย่าบอกนะว่านายคือยายคนนั้น!"
"ใช่! แต่เธอห้ามทิ้งสร้อยนั้นเด็ดขาด เพราะว่าฉันสร้างมาเพื่อปกป้องคนที่ใส่มัน ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะให้ใครใส่ ไปล่ะ"
หลังจากนั้นพระเจ้าก็หายไป ฉันกลับเข้าห้องแล้วหาสร้อยที่ฉันได้มา มันถูกห่อไว้ในกล่องเป็นอย่างดี เอาเป็นว่าฉันจัะรอดูก่อนก็แล้วกันว่าจะให้ใครใส่มัน
พอมานั่งนึกถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับฉัน เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกัน
สามเดือนผ่านไป
วันนี้เทมาริพาชิกามารุมาเยี่ยมที่ซึนะ เลยมาขอพักที่บ้านฉัน ฉันเองก็ไม่มีปัญหาจะได้มีเพื่อนคุยเวลากาอาระต้องไปประชุมที่อื่น ชิกามารุบอกฉันว่านารูโตะได้ขึ้นเป็นโฮคาเงะแล้ว ฉันเองก็ยินดีด้วยที่เค้าทำความฝันให้เป็นจริงได้
"อุ๊บ...แหวะ!"
แต่ช่วงนี้ฉันอ้วกบ่อยมาก
"เป็นอะไรรึเปล่า?"
เทมาริเดินเข้ามาดูอาการฉันด้วยความเป็นห่วง
"ไม่รู้สิ ช่วงนี้ฉันอ้วกบ่อยมาก"
"ข้าวเธอกับกาอาระมีอะไรกันรึยัง"
"อะ อือ"
"กี่ครั้ง"
เจ๊แกถามอะไรเนี่ย
"กะ ก็หลายครั้งอยู่"
"ชัดเลย! มานี้"
จู่ๆเทมาริก็ลากฉันไปที่โรงพยาบาล ขนาดชิกามารุยังงงเลยว่าพามาทำไหม
"เทมาริเธอพาฉันมาที่โรงพยาบาลทำไหมเนี่ย?"
"เถอะน่า"
เทมาริพาฉันเข้าไปในโรงพยาบาลระหว่างนั้นก็ไปจ๊ะเอ๋กับเจ๊ซึนาเดะเข้าพอดี
"อ้าว เจ๊มาที่นี้ได้ไงเนี่ย?"
"อ่อ มาตรวจระบบการรักษาของที่นี้นะ แล้วเธอล่ะ"
ฉันยังไม่ทันได้ตอบคำถามของเจ๊ซึนาเดะ เทมาริก็เข้าไปกระซิบอะไรกับเจ๊ก็ไม่รู้ พอพวกเค้าคุยกันเสร็จ เจ๊ซึนาเดะก็หันมาจับมือฉัน และทำสายตาที่เหมือนกำลังสนใจฉันสุดๆ
"ข้าวฉันขอตรวจร่างกายเธอหน่อยนะ"
"เอ๋?"
เจ๊ซึนาเดะลากฉันเข้ามาในห้องตรวจอะไรสักอย่าง ซึ่งฉันไม่ทันได้ดูป้ายหน้าห้อง
หลังจากนั้นเจ๊แก่ก็เข้าสู่กระบวนการตรวจร่างกายให้ฉัน แต่ว่าไอ้การตรวจที่เจ๊ตรวจให้ฉัน
เนี่ยมันเหมือนตรวจให้คนกำลังมีลูก ระ หรือว่า...ฉันกำลังจะมีลูก...
พอเจ๊ซึนาเดะตรวจเสร็จ เจ๊ก็ให้ฉันไปนั่งกับเทมาริแล้วก็ชิกามารุอีกห้อง
"เทมาริ ฉันกำลังจะมีลูกใช่ไหม?"
"มาถึงขั้นนี้แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ?"
ไม่นานเจ๊แก่ก็เข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้ม
"ยินดีด้วยนะข้าวเธอท้องได้สามเดือน แถมท้องลูกแฝดด้วย"
"จริงเหรอค่ะ ท่านซึนาเดะ"
"จริงสิ"
"ชิกามารุนายรีบเอาเรื่องนี้ไปบอกกาอาระเร็วเข้า"
ชิกามารุรีบออกไปตามที่เทมาริบอก ฉันยังคงอึ้งกับสิ่งที่เจ๊บอกมันรู้สึกดีใจแล้วก็ตกใจในเวลาเดียวกัน
ฉันท้องแล้ว แถมเป็นลูกแฝดด้วย ดีใจจัง
"ข้าวๆ"
เทมาริเรียกชื่อฉันหลังจากที่เห็นฉันเงียบไปนาน
"อ๊ะ โทษที่ๆ"
"จริงสิ แล้วลูกในท้องเป็นเพศชายหรือเพศหญิงค่ะ"
เทมาริถามเจ๊ซึนาเดะด้วยความตื่นเต้น
"ยังไม่รู้หรอก อีกหนึ่งเดือนเธอต้องมาตรวจครรภ์อีกที ถึงจะรู้ว่าเป็นเพศชายหรือเพศหญิง ตอนนี้เธอต้องกลับไปพักผ่อน ห้ามทำงานหนัก"
หลังจากที่เจ๊แกสั่งเสร็จแล้ว เทมาริก็พาฉันกลับมาที่บ้าน ฉันมาถึงที่บ้านยังไม่ครบ 5 นาที กาอาระก็เปิดประตูพรวดเข้ามา แล้ววิ่งเข้ามากอดฉันทันที ฉันที่กำลังจะกอดตอบกาอาระก็คุกเข่าลงไปแล้วเอาหูแนบกับท้องของฉัน แล้วเค้าก็ลุกขึ้นมาจ้องหน้าฉัน เล่นเอาฉันตกใจเลยทีเดียว
"แล้วได้ลูกผู้ชายหรือลูกผู้หญิง"
"อะ เอ่อ ยังไม่รู้หรอก เจ๊ซึนาเดะบอกว่าต้องรออีกหนึ่งเดือนถึงจะรู้"
"ข้าว ต่อไปนี้ฉันขอสั่งให้เธอหยุดทำงานทุกอย่าง เข้าใจไหม?"
"ค่ะ"
ปกติแล้วถ้าใครมาสั่งอะไรฉัน ฉันจะไม่ยอมหรอกนะ แต่ว่าถ้ากาอาระทำหน้าจริงจังแล้วสั่งฉันห้ามทำอะไร ฉันต้องทำตาม ไม่งั้นเค้าจะงอนฉัน
กาอาระจะให้เทมาริดูแลฉัน แต่ฉันปฏิเสธเพราะว่าเทมาริก็ต้องใช้เวลาส่วนตัวอยู่กับครอบครัวเหมือนกัน จะให้มาดูแลฉันตลอดมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก กาอาระเลยสั่งให้คันคุโร่มาดูแลฉันแทน
ระหว่างที่ฉันท้อง ฉันก็ต้องดูแลตัวเอง เรื่องพวกของกินก็ต้องเลือกกินแต่ของพวกที่มีประโยชน์ จะกินแบบไม่เลือกเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว
พอมาถึงเดือนที่สี่ ฉันไปที่โรงพยาบาลกับกาอาระเพื่อตรวจครรภ์ ผลปรากฏออกมาว่า ฉันได้ลูกแฝดผู้หญิงกับผู้ชาย ร่างกายของทั้งคู่แข็งแรงดี
กาอาระเวลากลับมาจากที่ทำงานทีไร ก็ชอบมาคุยกับลูกในท้องทุกที เวลาลูกดิ้นก็ดีใจใหญ่ ส่วนฉันเวลาเดินไปซื้อของในตลาดก็มักจะได้ของฟรีหรือของแถมกลับมาเสมอ ก็คนท้องนี้เนอะ
เวลาผ่านไป ท้องของฉันก็เริ่มป่องขึ้นเรื่อยๆ เดินไปไหนมาไหนก็ต้องระมัดระหวังมากขึ้น ล้มขึ้นมาเถอะซวยแน่ๆฉัน
ฉันท้องได้ 8 เดือนแล้ว เหลืออีกแค่เดือนเดียวก็จะคลอด ยอมรับเลยว่าฉันกลัวเหมือนกัน
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งลูบท้องและก็คุยกับลูกตัวเองอยู่ในห้อง
"ข้าว"
กาอาระเรียกชื่อฉันแล้วเดินเข้ามากอดจากด้านหลัง
"ว่าไง?"
"เรายังไม่ได้ตั้งชื่อลูกกันเลยนะ"
"นั้นสิ"
เหอะๆลืมเรื่องตั้งชื่อลูกไปสะสนิทเลยเรา
"กาอาระ นายช่วยเดินไปหยิบกล่องยาวๆสีน้ำเงินบนตู้ให้ฉันหน่อยสิ มันมีสองอัน"
กาอาระเดินไปหยิบของให้ฉัน แล้วก็มานั่งกอดฉันต่อ
"มันคืออะไรเหรอ?"
กาอาระถามฉันด้วยความสงสัย ฉันไม่ตอบแต่เปิดกล้องให้เค้าดูแทน
"สร้อย?"
"อืม เป็นสร้อยที่มิคาเอลให้ฉันมา เค้าบอกว่าคนที่ใส่มันจะปลอดภัยจากอันตราย ถ้าลูกเกิดมาฉันจะให้ลูกใส่นะ"
"อ่อ แล้วจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีล่ะ?"
"อืมม์...ลูกผู้ชายชื่อ'ไทโย' ส่วนลูกผู้หญิงชื่อ'อายากะ' "
"ชื่อเพราะดีนะ"
หลังจากวันนั้นพวกเราก็ใช้ชีวิตตามปกติ ชีวิตที่มีความสุข ชีวิตที่กำจะมีเด็กตัวๆน้อยทั้งสองกำลังเกิดมา
..
..
..
..
..
..
เดือนที่ 9
เคร้ง!
ปวดท้อง
"ข้าว! เป็นอะไรรึเปล่า!!??"
คันคุโร่ที่ได้ยินเสียงของตกรีบเข้ามาดู แล้วเจอฉันทรุดลงไปกับพื้น
"ฉันปวดท้อง"
"ระ หรือว่า..."
คันคุโร่รีบติดต่อหน่วยแพทย์ให้มารับฉันทันที ส่วนเค้ารีบเขียนจดหมายส่งให้กาอาระที่กำลังประชุมกับเหล่าห้าคาเงะ
ส่วนฉันต้องรออีก 2 ชม.ถึงจะคลอดได้ ต้องมาทนปวดแบบนี้ทรมาณจัง แต่ฉันต้องอดทนเพื่อลูก
[ Gaara Say ]
ตอนนี้ผมกำลังประชุมกับเหล่าคาเงะอยู่ ถึงจะไม่ค่อยมีสมาธิจดจ่ออยู่กับมันก็เถอะ
"กาอาระฟังที่พูดอยู่รึเปล่า?"
"อ๊ะ ขอโทษๆเมื่อกี้คุยกันเรื่องอะไรนะ"
"นายเป็นห่วงข้าวเหรอ"
"อืม นี้ก็เดือนที่ 9 แล้วด้วย"
หลังจากนั้นพวกผมก็กลับมาประชุมกันต่อ
"ท่านกาอาระครับ! มีข่าวจากคุณคันคุโร่ครับ"
ในระหว่างที่พวกผมประชุมกันอยู่โอโตะก็โผล่พรวดเข้ามาพร้อมตะโกนเสียงดัง
"ข่าวอะไร?"
"ท่านข้าว คลอดแล้วครับ!!"
ผมไม่รอช้าวิ่งออกจากห้องประชุมทันที ไม่สนใจฟังคำห้ามของใครทั้งนั้น
[ Kaw Say ]
ช่วงการทำคลอดของฉันได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของคนที่กำลังจะเป็นแม่คน ถึงการทำคลอดจะทรมาณ แต่พอฉันได้เห็นหน้าลูก ความรู้สึกเจ็บก็หายไปทั้งหมด ความรู้สึกดีใจเข้ามาแทน น้ำตาของฉันค่อยไหลอาบแก้มเมื่อเห็นหน้าลูกทั้งสองคน
ดีใจจัง ในที่สุดเราก็ได้เจอหน้ากันสักที'ไทโย' 'อายากะ'
หลังจากนั้นพยาบาลก็อุ้มทั้งสองคนไปที่ตู้อบ
ไม่นานกาอาระก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง เหงื่อท่วมตัว เสื้อผ้าเปื้อนดินทรายไปหมด ดูจากสภาพแล้วเค้าคงวิ่งมา
"เป็นอะไรรึเปล่า"
กาอาระเดินเข้ามาหาฉันพร้อมถามด้วยความเป็นห่วง
"กาอาระใจเย็นๆ ฉันสบายดี นายไปดูลูกเถอะนะ"
กาอาระไม่ตอบฉันแต่วิ่งไปดูเลย ฮะๆเป็นที่พ่อที่ไฟแรงจริงๆ
หลังจากนั้นกาอาระก็ต้องกลับไปประชุมกับเหล่าคาเงะต่อ ส่วนตัวฉันต้องพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ ฉันได้ส่งข่าวไปให้กับพวกซากุระว่าฉันคลอดแล้ว พอมาอีกวันก็ยกกลุ่มกันมาเยี่ยมฉันโดยไม่สนเลยว่าตัวเองก็ท้องอยู่เหมือนกัน ใช่ ทุกคนท้อง แล้วก็ใกล้คลอดเหมือนฉัน
"นี่ๆแล้วลูกเธอล่ะ"
ซากุระถามฉันด้วยความตื่นเต้นสุดๆ
"เดี๋ยวพยาบาลเค้าอุ้มมาให้ อ๊ะ นั้นไง มาแล้วๆ"
พอลูกฉันมาปุ๊ปเจ้าพวกนี้ก็รุมไปแย่งพยาบาลเค้าอุ้ม ถ้าลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาพวกหลอนตาย
"น่ารักจังเลย~"
"ข้าว เธอตั้งชื่อลูกว่าอะไรเหรอ"
"อ่อ ลูกผู้ชายชื่อ ไทโย ส่วนผู้หญิงชื่อ อายากะ"
"อ่อ ดูสิๆไทโยมีสีตาเหมื่อนข้าวเลย ส่วนอายากะตาสีเหมือนกาอาระ ส่วนเรื่องสีผมเนี่ยแดงเหมือนพ่อจริง"
ใช่เเล้วสีผมของทั้งคู่เป็นสีแดงเหมือนกาอาระ ไทโยมีตาสีดำเหมือนฉัน ส่วนอายากะมีตาสีเขียนวเหมือนกาอาระ
แล้วเจ้าพวกนั้นก็เล่นกับลูกฉันจนถึงเย็น ฉันก็เลยไล่เจ้าพวกนี้กลับแต่เจ้าพวกนี้ไม่ยอม บอกว่าจะอยู่กับไทโยแล้วก็อายากะ
ให้มันน้อยๆหน่อย นี้มันลูกฉันนะยะ
สุดท้ายแล้วพวกเจ๊แกก็โดนลากกลับบ้านโดยมีสามีเป็นคนมารับถึงที่ แหม่ๆรู้งี้น่าจะเอากล้องถ่ายไว้สักหน่อย
แล้วไม่นานฉันก็ออกจากโรงพยาบาลได้ ฉันต้องทำงานพร้อมเลี้ยงไทโยกับอายากะไปด้วย ส่วนกาอาระกลับมาที่ไร ชอบมาเล่นกับลูกทุกที เหอะๆคุณพ่อเห่อลูก ฉันเอาสร้อยที่พระเจ้าให้ไว้ใส่ให้กับทั้งสองคน เท่านี้ทั้งสองคนก็จะปลอดภัยจากอันตารยทุกอย่าง
..
..
..
..
..
..
..
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วไทโยกับอายากะโตขึ้น ตอนนี้ก็ 10 ขวบแล้ว ส่วนฉันตอนนี้ก็ยังคงทำงานเป็นนินจาอยู่
"แม่ฮะๆ ชื่อของผมมีความหมายว่าอะไรเหรอฮะ?"
"ของหนูด้วยค่ะแม่"
ไทโยกับอายากะวิ่งเข้ามากอดฉันทั้งคู่ แล้วทำตาประกาย
"มานี้สิ"
ฉันพาทั้งสองคนไปนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
"ชื่อของพวกลูกมีความหมายเหมือนสร้อยที่คอของลูกไงจ๊ะ"
ทั้งสองคนก้มลงดูสร้อยของตัวเองแล้วหันมายิ้มให้ฉัน
"ชื่อของผมหมายความว่า พระอาทิตย์"
"ของอายากะคือดอกไม้"
ฉันเอามือไปลูบหัวทั้งสองคนด้วยความเอ็นดู
"ใช่แล้วจ๊ะ ไทโย ลูกเป็นพี่ชายลูกต้องค่อยเป็นผู้นำและเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับน้อง เปรียบเสมือนแสงของพระอาทิตย์ที่ค่อยนำทางเสมอ ส่วนอายากะ ลูกเป็นผู้หญิงต่อให้เป็นนินจาลูกก็ต้องสง่างามเหมือนดอกไม้ เข้าใจไหมจ๊ะ?"
"ค่ะ!/ครับ!"
ทั้งสองคนยิ้มรับแล้วเข้ามากอดฉันอีกรอบ
"กลับมาแล้ว"
"คุณพ่อกลับมาแล้ว!"
ทั้งคนวิ่งเข้าไปกอดกาอาระพร้อมกัน กาอาระมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ฉันเดินเข้าไปกอดกาอาระแล้วยิ้มให้เค้า
นี้สิตอนจบที่ฉันต้องการ ตอนจบที่มีครอบครัว ตอนจบที่มีแต่ความสุข
The end.
ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบแล้ว ตอนแรกกะว่าจะให้จบแบบพระเจ้าให้ข้าวกลับไปที่โลกเดิม ไปๆมาๆไม่เอาแหละ เอาตอนจบแบบมีความสุขดีกว่า
ในเมื่อเรื่องนี้จบแล้ว ตอนต่อไปที่จะอัพจะเกี่ยวกับรูปแฟนอาร์ตที่ส่งกันมาค่ะ เพราะฉะนั้นรีบๆส่งมานะคะ เพราะพึ่งมีคนที่ส่งมาให้แค่คนเดียวเอง เหอะๆ ไรท์รออยู่นะคะ
ขอขอบคุณที่ติดตามนิยายของไรท์มาตั้งแต่ต้น แล้วก็ขอขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจไรท์นะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ แล้วก็ช่วยกันเเชร์ แล้วก็ช่วยกันโหวตนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
สุดท้ายนี้ขอลงรูปแฟนอาร์ตที่ส่งมาให้นะคะ
เป็นรูปภาพของคุณ 9574
ชอบรูปนี้มาก~ ข้าวในรูปดูน่ารักมากๆเลย ขอบคุณที่วาดให้นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น