Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #74 : อยาก (รีไรท์)

     เนื้อหาในตอนนี้มี NC นิดนึง( จริงเหรอ ) ไม่รู้ว่าจะโดนรีพอต์รึเปล่า 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

   ฉันซาบาคุโนะ ข้าว ได้แต่งงานกับกาอาระมา 2 ปีแล้ว ฉันย้ายมาอยู่ที่ซึนะในฐานะภรรยาของคาเสะคาเงะและในฐานะผู้แลกเปลี่ยนข้อมูลทั้งสองฝั่ง ส่วนสาวๆในเรื่องก็แต่งงานกันหมดแล้ว

    วันนี้ฉันต้องไปประชุมกับทุกๆคนที่โคโนฮะ ไม่ใช่เรื่องงานแต่เป็นเรื่องส่วนตัว ติดปัญหาตรงที่ฉันต้องขออนุญาตกาอาระก่อน

   "กา-อา-ระ"

   ฉันเข้าไปกระโดดกอดคอกาอาระแล้วทำสายตาอ้อนวอนสุดๆ

   "จะมาอ้อนเรื่องอะไรอีกล่ะ?"

   แต่เค้ามักจะรู้ทันฉันเสมอ 

   "วันนี้ฉันขอกลับไปที่โคโนฮะก่อนได้มั้ย?"

    "กลับไปทำอะไร?"

    "กลับไปประชุมกับพวกซากุระนะ"

    "ประชุมอะไร?"

    "เอ่อ...เรื่องของผู้หญิงนะ"

    กาอาระมองหน้าฉันเหมือนกำลังจับผิดฉันอยู่ 

    สาธุ!! ขอให้ฉันได้ไปด้วยเถอะ!!

    "เอาสิ ประชุมเสร็จแล้วต้องรีบกลับมานะ"

    "รับทราบค่ะ ไปก่อนนะคะ"

    ฉันกลับไปเอาของที่เตรียมไว้แล้วออกเดินทางทันที

     

     [ Gaara Say ]

     ภรรยาของผมมาขออนุญาตกลับไปที่โคโนฮะ เห็นบอกว่าจะไปประชุมกับเพื่อนๆของเธอ ผมไม่รู้หรอกนะว่าเค้าประชุมเรื่องอะไร แต่นี้ก็แต่งงานมา 2 ปีแล้ว เวลาผมเดินไปไหนมาไหนก็เห็นเด็กๆตลอด มันทำให้ผมคิดว่า 'อยากมีลูกจัง' แต่ก็ไม่กล้าถามข้าว กลัวโดนต่อยกลับมาแทน

     "ท่านกาอาระ ตรงนี้ท่านเขียนผิดนะครับ"

     "อ้าวเหรอ เอามาสิเดี๋ยวเขียนใหม่"

     นี่ผมคิดเรื่องอื่นจนเขียนเอกสารผิดเลยเหรอเนี่ย ไม่ได้ๆห้ามคิดอย่างอื่นในเวลาทำงานสิ ถึงจะเป็นเรื่องครอบครัวก็เถอะ

     "เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"

     ผู้ติดตามของผม โอโตะ ทาคุมิ ถามผมด้วยความเป็นห่วง

     "ช่วงนี้แค่เครียดนิดหน่อยนะ"

     "งั้นเหรอครับ พักสักหน่อยก็ดีนะครับท่านกาอาระ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ"

     หลังจากที่โอโตะออกไป ผมก็นอนฟุบลงไปกับโต๊ะทันที 

     ทำยังไงดี ผมอยากมีลูก

     

     [ Kaw Say ]

     ตอนนี้ฉันเดินทางมาถึงโคโนฮะเรียบร้อย และกำลังจะไปพบกับทุกคนที่ร้านเค้กแห่งหนึ่ง

     กริ๊ง

     "ข้าว ทางนี้ๆ"

      พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็เจอทุกๆคนนั่งอยู่ที่โต๊ะริมกระจก

      "ประชุมอะไรของพวกเธอไม่ทราบ"

      ฉันเข้าไปนั่งที่โต๊ะพร้อมถามเปิดประเด็น

      "ประชุมเรื่องลูกนะ"

      อิโนะตอบคำถามพลางตักเค้กเข้าปาก

      "ลูก? พวกเธอยังไม่มีลูกกันไม่ใช่เหรอ"

 

      "ก็ใช่นะสิ! พวกเรานะอยากมีลูกเข้าใจมั้ย!"

      อิโนะตะโกนเสียงดังจนคนในร้านหันมามองกันทั้งหมด

      "อยากมี เธอก็มีไปสิ"

      "โอ๊ย! การมีลูกมันไม่ง่ายนะยะ ว่าแต่เธอนะแต่งงานก่อยพงกฉัน แต่ทำไหมถึงยังไม่มีลูกซะทีล่ะ"

      "กาอาระเค้ายุ่งอยู่กับการทำงานคาเสะคาเงะ จะมีเวลาไปคิดเรื่องลูกได้ไงล่ะ ฉันเองก็อยากมีเหมือนกัน"

      "นั้นสินะ"

      หลังจากนั้นทุกๆคนก็จ๋อยกันไปหมดเมื่อเจอทางตัน

      "เอาน่า~ อย่าซึมไปเลย ทำไหมพวกเธอไม่ลองคุยกับสามีตัวเองล่ะ"

      "คิดว่าการพูดแบบนั้นออกไปมันง่ายนักเหรอ"

      ซากุระตอบฉันพร้อมทำหน้าบูด

      "เอาเถอะ มันก็ขึ้นอยู่กับพวกเธอว่าจะใช้วิธีอะไรคุยกับเจ้าพวกนั้น ฉันต้องไปซื้อของอีก งั้นไปก่อนนะ"

      ฉันออกจากร้านเค้ก แล้วมาเดินดูของในตลาดแทน หวังว่าจะเจอของที่น่าสนใจได้บ้างนะ

      ฉันเดินดูของในตลาดไปเรื่อยๆจนไปเจอกับร้านที่ทำสร้อยขายอยู่ร้านหนึ่ง พอฉันเข้าไปดูใกล้ บอกเลยว่าร้านนี้เเค้าทำสร้อยได้สวยมากจริงๆ

       "มีอะไรให้ยายช่วยไหมจ๊ะหนู?"

       "อ่อค่ะ สร้อยพวกนี้สวยจังเลยนะคะ"

       "ถ้าอยากได้ ยายให้หนูสองเส้นเลยจ๊ะ เลือกได้เลย"

       "จะดีเหรอค่ะ?"

       "ดีสิ เลือกเลยจ๊ะ"

       ฉันหันไปมองสร้อยต่างที่วางเรียงกันอย่างสวยงาม แต่มีอยู่สองเส้นที่สะดุดตาฉันมากนั้นก็คือสร้อยจี้รูปดอกไม้กับรูปพระอาทิตย์

      เวลามองมันฉันรู้สึกได้ว่ามันเป็นสร้อยที่พิเศษกว่าสร้อยเส้นอื่นๆ เหมือนมันบอกว่าใครใส่สร้อยเส้นนี้ก็จะปลอดภัย

       "หนูเอาสองเส้นนี้ค่ะ"

       "งั้นเอาไปได้เลยจ๊ะ"

       ฉันเดินออกจากร้าน แล้วมองสร้อยคอนั้นอีกที มันให็ความรู้สึกปลอดภัยจริงๆนั้นแหละ แต่ว่ายายคนนั้นก็แปลกเนอะ สร้อยสวยขนาดนี้ยังให้ฉันฟรี

       หลังจากนั้นก็เดินซื้อของต่ออีกหน่อย ส่วนใหญ่จะเป็นของกินสะมากกว่า พอซื้อเสร็จฉันก็เดินทางกลับซึนะทันที กว่าจะถึงก็ดึกแล้วเหมือนกัน

       แอ๊ด~

      "กาอาระฉันกลับมาแล้ว"

      พอเปิดห้องเข้าไปก็เจอกาอาระใส่ชุดนอนนั่งอยู่ที่เตียงแล้วส่งสายตาโกรธเคืองให้ฉัน งอนฉันรึเปล่าเนี่ย

      "ทำไหมถึงกลับดึก"

       กาอาระถามเสียงเรียบพร้อมจ้องฉัน

      "กาอาระ อย่าลืมสิว่าโคโนฮะกับซึนะมันอยู่ไกลกัน มันก็ต้องใช้เวลาเดินทางเหมือนกันนะ อย่างอนฉันเลยนะ"

      "ไปอาบน้ำแล้วมานั่งที่เตียง"

      ฉันรีบวางของที่ซื้อมาแล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำทันที พออาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัวแล้วไปนั่งที่เตียง  แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ในห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ไม่มีเสียงอะไรทั้งสิ้นยกเว้นเสียงลมหายใจของคนสองคน

      "ข้าว"

      "ห๊ะๆ ว่าไง"

      "เราแต่งงานมากี่ปีแล้ว"

      "อะ...เอ่อ 2 ปี"

      "ใช่ 2 ปี แล้วเธออยากมีลูกไหม?"

      นี่เค้ามาไม้ไหนเนี่ย

      "อะ อืม อยากสิ"

      "งั้นเรามาปั้มลูกกัน"

      "ห๊ะ อุ้บ!"

       ปากของร่างเล็กถูกปิดโดยร่างสูงอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงสอดลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสลิ้นเล็กๆที่ตอนนี้คดหนีไม่กล้าเผชิญหน้า มือหนาลูบไล้ท้องน้อยก่อนที่ร่างสูงค่อยๆดันร่างเล็กนอนลงบนเตียง 

       ร่างสูงบดจูบอย่างเร้าร้อน ชอนไล่ควานเอาความหวานทั่วโพรงปากของร่างเล็กอย่างเคลิบเคลิ้ม จากจูบเร้าร้อนค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนโยน เพื่อให้ร่างเล็กผ่อนคลายลง 

       เสียงฝีปากที่สัมผัสกันดังไปทั่วห้อง ร่างสูงที่ใหญ่กว่าเบียดเข้าหาร่างเล็ก ก่อนที่จะค่อยๆขยับเอวตามจังหวะ 

       "อือ~"

      เมื่อร่างเล็กใกล้หมดออกซิเจนจึงทักท้วงแล้วดันอกอีกฝ่าย ถึงร่างสูงจะเสียดายแต่ก็ยอมถอนจูบออกมาแต่โดยดี

      ใบหน้าร้อนผ่าวไปถึงใบหู ทำให้ร่างสูงอดยิ้มไม่ได้ที่จะเห็นภรรยาของตัวเองที่เคยห้าวหาญตอนนี้กลับเป็นคนไร้เดียงสาไปสะแล้ว

      "ฉันรักเธอนะ"

      ถึงร่างเล็กจะไม่ตอบเค้า แต่สีหน้าที่แสดงถึึงความเขินอายก็ทำให้ร่างสูงพอใจเป็นอย่างมาก ร่างสูงทำแต้มสีกุลาบไว้ที่คอ เพื่อบ่งบอกว่าเธอคนนี้มีเจ้าของแล้ว 

      รุ่งเช้า

     หลังจาเมื่อวานที่ทั้งคู่ได้บรรเลงเพลงรักกัน ทำให้ร่างเล็กไม่สามารถลุกออกจากเตียงได้

     "ข้าว เธอไหวไหม?"

     "ไม่ไหว"

     "งั้นฉันจะให้พี่เทมาริมาอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน"

     "อย่าเลยกาอาระ ฉันอยู่เองได้"

     "งั้นเหรอ ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันไปทำงานก่อนล่ะ"

      จุ๊บ

      กาอาระก้มหน้าลงมาหอมที่แก้มฉันก่อนออกไปทำงาน หลังจากที่เค้าออกไปฉันก็ค่อยดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง

      เมื่อวานนี้มันอะไรกัน เมื่อวานนี้ฉันโดนกาอาระ....กรี๊ดดดดดด ไม่อยากจะเชื่อเลยโว้ย!!

      เอาเถอะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นไปแล้วก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี

       ฉันลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำอย่างทุลักทุเล แล้วไปที่ห้องครัวเพื่อทำกับข้าวกิน แต่ฉันเห็นชามโจ๊กร้อนๆวางอยู่บนโต๊ะ ฉันเดินเข้าไปดูก็เจอโน๊ตแปะอยู่

      ' รักนะ ❤️ '

      โห้ โม้เมนท์แบบนี้ก็มีแฮะ 

      ฉันนั่งกินโจ๊กนั้นจนหมดชาม กาอาระทำอาหารอร่อยดีแฮะ เผลอๆอร่อยกว่าที่ฉันทำอีก พึงเข้าใจว่าการมีสามีมันดีแบบนี้นี่เอง

    

    TBC.

    #กาอาระนายมันร้ายลึก ข้าวยังไม่ทันตอบตกลงแกก็เอาเลยนะ ทำไหมนายถึงทำแบบนี้

      กาอาระ : ช่วยไม่ได้ฉันเป็นสามีของข้าวและฉันกับข้าวก็อยากมีลูกเหมือนกัน

   #แต่ข้าวยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ

      กาอาระ : ถึงไม่ตอบตกลง เห็นอาการของข้าวก็รู้แล้ว

   #เชอะ!

      ส่วนเรื่องแฟนอาร์ตไรท์จะอัพให้ดูหลังแต่งเรื่องนี้จบนะคะ ส่งมากันเยอะๆนะคะ