ลำดับตอนที่ #69
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอก (รีไรท์)
"ได้สิ เชิญเลยซาซึเกะคุง"
"ผมอุจิวะ ซาซึเกะ มีเรื่องอยากจะถามหน่อย"
"ซาซึเกะ!"
"อุจิวะ พวกศัตรูสินะ"
รุ่นสองคิดกับอุจิวะเป็นศัตรูมาตลอด พอเห็นแบบนี้มันทำให้ฉันโมโหแฮะ
"ไม่ต้องพูดเกี่ยวกับผมหรอก ทำไหมคุณถึงส่งอิทาจิไปทำแบบนั้น?"
"เธอรู้แล้วสินะ"
"ผมฆ่าอิทาจิเพื่อล้างแค้นให้กับตระกูลอุจิวะ"
พี่เอ็งยังไม่ตาย แล้วตอนนี้กำลังแอบฟังอยู่ด้วย
"หลังจากนั้นก็ได้รู้ความจริงจากโทบิและดันโซและผมได้ตัดสินใจที่จะล้างแค้นหมู่บ้านโคโนฮะ ถึงแบบนั้นผมอยากได้ยินจากคุณ ทุกอย่างเกี่ยวกับอิทาจิ"
"งั้นเหรอ"
ฉันและเนจิฟังพวกเค้าคุยกันอย่างเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศกดดันสุดๆ
"หลังจากที่บังคับให้เค้าฆ่าพรรคพวกของตัวเอง เราได้ใส่ความเขาว่าเป็นผู้ทรยศและให้เขาคอยดูแสงอุษาคนเดียว ตั้งแต่ตอนเด็กๆ อิทาจิก็ได้รู้ถึงวิชาและผนึกของบรรพบุรุษในตอนที่คนอื่นไม่ใส่ใจอะไร เขาเป็นคนมีไหวพริบสามารถรู้ถึงหลายสิ่งเกี่ยวกับนินจาและต้นกำเนิดของหมู่บ้าน คงเป็นเพราะแบบนั้นเขาจึงไม่ยึดติดกับตระกูลของตนและคิดเพียงแต่อนาคตของนินจาและหมู่บ้าน เขาเป็นห่วงเรื่องนั้นมาก ในตอนเจ็ดขวบการคิดของเขาเหมือนกับโฮคาเงะ พวกเราฝากฝังทุกอย่างไว้กับเขาและเขาก็แบกรับไว้คิดว่าเป็นภารกิจของตน เขาฆ่าพรรคพวกของตัวเองเพื่อไม่ให้เกิดการกบฏ และเบี่ยงเบนสงครามที่จะเกิดด้วยตัวเอง ถึงกับไปเข้าแสงอุษาในฐานะสปายของหมู่บ้าน โดยมีเงื่อนไขที่ให้ฉันคอยปกป้องเธอ"
อิทาจิ นายแบกรับภารกิจที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ไว้ได้ยังไง
"สรุปว่า ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงสินะ"
"มันเป็นโชคชะตาต้องสาปของอุจิวะ คิดจะก่อรัฐประหารจริงๆสินะ ฉันคิดอยู่แล้วว่าไม่ช้าก็เร็ว ต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ยังมีพวกก่อกบฏที่ค่อยทำตามเจตจำนงของมาดาระอย่างลับๆ"
รุ่นที่สองพูดออกมาจนทำให้ฉันโมโห ฉันเลยเดินไปอยู่ข้างหน้าซาซึเกะ แล้วจ้องตากับรุ่นสอง
"ใช่ เป็นเพราะท่านไม่ใช่รึไงที่ต้อนให้อุจิะจนมุมนะ"
"อะไรนะ? เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงได้มาพูดแบบนี้"
ลองดูว่าระหว่างฉันกับรุ่นสองใครปากจัดกว่ากัน
"เป็นใครแล้วยังไง ท่านไม่มีสิทธิ์มาตัดสินว่าตระกูลอุจิวะเป็นคนเลว"
"หึ จำไว้ให้ดีๆว่าตระกูลอุจิวะ เป็นตระกูลที่ถูกปีศาจสิ่ง"
หน็อย ตาแก่คนนี้หัวดื้อจริงๆ
ฉันกับตาแก่รุ่นสองเถียงกันไปมาจนเนจิมารั้งตัวฉันไม่ให้พูดไปมากกว่านี้
"โฮคาเงะรุ่นที่หนึ่งผมขอถามอะไรหน่อย อะไรคือหมู่บ้าน? อะไรคือนินจากันแน่?"
หลังจากนั้นรุ่นหนึ่งก็คุยกับซาซึเกะเรื่องที่เจอมาดาระและสู้กัน รวมถึงคำถามที่ซาซึเกะถาม ระหว่างนั้นฉันก็ส่งสัญญาณให้อิทาจิเตรียมพร้อม แล้วในที่สุดรุ่นหนึ่งก็ได้เล่าเรื่องเค้าจบลง เหลือแค่การตัดสินใจของนาย ซาซึเกะ
"เธอจะทำลายโคโนฮะหรือ..."
"ฉันตัดสินใจที่จะไปสนามรบ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้สิ่งที่พี่ชายของฉันฝากเอาไว้ต้องสูญเปล่า"
เป็นการตัดสินใจที่ดีมาก แต่...
"ซาซึเกะ ถ้าอิทาจิยังมีชีวิตอยู่นายอยากจะคุยอะไรกับเค้า"
ฉันถามซาซึเกะเสียงเรียบ ซาซึเกะเงียบไปสักพัก แล้วเค้าก็หันมามองหน้าฉันพร้อมพูดว่า...
"ฉันอยากขอโทษ และมีอีกหลายๆเรื่องที่อยากจะคุยกับพี่"
"งั้นเหรอ...นายได้ยินไมอิทาจิ"
"อืม ได้ยินชัดเลยล่ะ"
พออิทาจิออกมา ซาซึเกะก็ยืนมองด้วยความตกใจ หลังจากนั้นซาซึเกะก็เข้าไปกอดอิทาจิพร้อมทั้งน้ำตา
"พี่ฮะ...พี่ยังไม่ตาย"
"ร่างแยกของฉันช่วยเค้าไว้ได้ทัน แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช้เวลามาซึ้ง ตอนนี้ทางสนามรบกำลังแย่เราต้องไปเดี๋ยวนี้!"
หลังจากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางไปที่สนามรบทันที แล้วดูเหมือนว่าทุกคนกำลังแย่อยู่พอดี
พรึบ!
"ขอโทษที่มาช้านะนารูโตะ พอดีการไปตามกำลังเสริมเนี่ยมันอยากกว่าที่คิด"
ฉันหันไปพูดกับนารูโตะที่ตอนนี้บาดเจ็บอยู่พอสมควร
"อ่า ไม่เป็นไร"
หลังจากนั้นโฮคาเงะทั้งสี่คนก็มาถึง นี้ฉันมาเร็วกว่าพวกเค้าสินะ แต่พวกเค้าก็ได้เค้าไปช่วยผนึกสิบหาง
"นายต้องการพลังไม?"
"ไม่ล่ะ เธอเก็บพลังไว้เถอะ ฉันจะต่อสู้ด้วยพลังของฉันเอง"
พูดซะเท่เชียวนะ
ไม่นานเนจิ ซาซึเกะและอิทาจิก็ตามมาถึง ทุกคนก็ตกใจอยู่หรอกที่เห็นซาซึเกะแต่ที่หน้าตกใจกว่านั้นก็คือ
"ฉันจะเป็นโฮคาเงะ"
เล่นเอาฉันกับทุกคนเงิบไปตามๆกัน แต่ก็นะทีม 7 ฟื้นคืนชีพสักที
"พร้อมสู้รึยัง?"
ฉันถามทั้งสามคน
"พร้อมแล้ว!!"
"งั้นลุยกันเลย!"
"คาถาอัญเชิญ!!"
ปุ๋ง!
ปุ๋ง!
ปุ๋ง!
ปุ๋ง!
ฉันและพวกนารูโตะได้เรียกสัตว์อัญเชิญออกมา ของนารูโตะคือกามาะคิจิ ของซาซึเกะคือมันดะ ของซากุระคือคัตซึยุ ส่วนของฉันคือสกาย
"ว่าไงยัยหนู"
"จัดการเจ้าร่างย่อยพวกนี้ให้หมด"
"ได้เลย"
นารูโตะและซาซึเกะเข้าไปจัดการกับสิบหาง ส่วนฉันและคนที่เหลือจัดการเจ้าร่างย่อย ฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าพวกเค้าจะจัดการได้รึเปล่า เพราะเดิมที่แล้วฉันเองก็ไม่รู้จุดอ่อนของสิบหาง
แรกๆดูเหมือนพวกนั้นจะจัดการได้อยู่ แต่หลังๆมันเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว ตอนนี้โอบิโตะได้กลายเป็นร่างสถิตของสิบหาง ส่วนเจ้ามาดาระก็พยายามชุบชีวิตตัวเอง ฉันจะทำยังไดี คิดสิข้าว คิดให้ออก
"สกาย!"
"ว่าไง!"
"พาฉันไปหาพวกนารูโตะเดี๋ยวนี้!"
ฉันกระโดดขึ้นไปขี่หลังสกายแล้วไปหานารูโตะทันที
"นารูโตะ!"
"ข้าว"
"ฉันลองคิดแผนดูแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าจะใช้ได้ผลรึเปล่า"
"แผนเหรอ"
"ใช่"
ในระหว่างที่ฉันคุยกับนารูโตะอยู่ รุ่นหนึ่งกับรุ่นสองก็โดนโอบิโตะฉีกออกเป็นสองส่วน ปู่กับรุ่นสี่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปช่วยทันที
"เอาล่ะ ฉันต้องขอยืมพลังพวกนายหน่อยแล้ว ก่อนอื่นนารูโตะนายต้องใช้กระสุนวงจักรรวมกับกระสุนอัคคีของฉัน ส่วนซาซึเกะนายต้องใช้เทวีสุริยายล่อมันเอาไว้ แล้วฉันกับนารูโตะจะเข้าไปโจมตีทันที เข้าใจนะ!"
"อื้ม!"
"งั้นเริ่มแผนได้!"
ซาซึเกะใช้เทวีสุริยายล่อโอบิโตะไว้ ส่วนฉันกับนารูโตะเองก็รีบรวมกระสุนวงจักรกับกระสุนอัคคีเข้าด้วยกัน พอฉันเห็นโอกาสที่จะโจมตีีโอบิโตะได้ก็รีบส่งสัญญาญให้นารูโตะทันที
"เอาเลย!!!"
ฉันกับนารูโตะวิ่งเข้าไปหาโอบิโตะแล้วโจมตีใส่ทันที
"มันได้ผลรึเปล่า?"
ฉันมองร่างของโอบิโตะที่นอนล้มลงไปกับพื้น แต่ว่ามันกลับค่อยๆลุกขึ้นมาอีกครั้ง
"ฉันว่าไม่นะ"
พวกเราเตรียมตั้งรับการโจมตีจากโอบิโตะ แต่โอบิโตะกลับโจมตีตัวเอง รุ่นสี่รีบวิ่งมาหาพวกเราพร้อมมองโอบิโตะลูกศิษย์ของตัวเอง
"ฟังนะ เดี๋ยวฉันจะสร้างช่องว่างให้พวกเธอโจมตีผสานกันโดยไม่ให้มันตั้งตัวได้เลยล่ะ!"
"ค่ะ!/ครับ!"
รุ่นสีเข้าไปสู้กับโอบิโตะ แต่โอบิโตะได้กลายเป็นเซียนหกวิถีไปเสียก่อน รุ่นสี่เลยโดนโอบิโตะโจมตีจนแขนขาดแต่ยังดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ฉันคิดผิด กลับมีบอลสัตว์หางติดรุ่นสี่มาด้วย
แต่ฉันจัดการเตะมันกลับไปหาโอบิโตะได้ทันเวลา
เตะมันเหมือนลูกบอลไปได้ แต่ยังดีที่เตะกลับไปทัน
แต่น่าเสียดายที่โอบิโตะกันไว้ได้ ฉันเข้าไปโจมตีโอบิโตะด้วยพันธ์ปักษาทันที โอบิโตะหลบฉันได้แต่ว่า....
"ย้ากกกก!!"
เค้าติดกับฉันต่างหากล่ะ ฉันเข้าไปโจมตีเค้าก่อนเพื่อให้เค้ามีสมาธิกับฉันคนเดียว โดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าซาซึเกะกับนารูโตะวิ่งมาโจมตีเค้าต่อจากฉัน ส่วนฉันก็เปลี่ยนมาโจมตีด้านหลังแทน และแผนของฉันก็สำเร็จสะด้วย แต่ว่ามันทำอะไรโอบิโตะไม่ได้เลย
พอเห็นแบบนั้นฉันรีบถอยกลับมาอยุู่กับพวกนารูโตะทันที
"ฉันในตอนนี้มีพลังของบรรพบุรุษแห่งนินจาทั้งหมด อย่าตัดสินด้วยมาตรฐานธรรมดาๆดีกว่า"
แย่แล้วไง
"นี้ เห็นที่พวกเราต้องลุยกันเองแล้ว พวกนายตามฉันทันรึเปล่า"
"อย่าดูถูกอุจิวะ"
"แล้วเธอล่ะข้าว"
"ทันอยู่แล้ว"
ฉันเปลี่ยนไปใช้พลังสเปซิอาลิสแต่มันแตกต่างจากคราวก่อนปกติแล้วพลังนี้ต้องใช้ความืด แต่ฉันใช้พลังที่พระเจ้าให้มานั้นก็คือพลังสีทอง
ฉัน นารูโตะ ซาซึเกะ เข้าไปโจมตีโอบิโตะ จนตัวของเจ้านั้นลอยขึ้นไปอยู่บนฟ้า แต่ก็ทำอะไรหมอนั้นไม่ได้ ถึงจะเป็นแบบนั้นนารูโตะก็ใช้วิชาเซียนเข้าไปจัดการกับโอบิโตะได้สำเร็จ หลังจากนั้นนารูโตะกับซาซึเกะก็เข้าไปต่อยโอบิโตะจากด้านข้าง ส่วนฉันต่อยจากด้านหน้า แต่ก็ไม่สามารถจัดการโอบิโตะได้ในที่เดียว ทำให้รุ่นสี่กับนารูโตะต้องรวมพลังกันต่อสูกับเจ้าโอบิโตะ
"เอาไงต่อดีนารูโตะ"
"ฉันขอตั้งสมาธิก่อน"
นารูโตะจัดการตั้งสมาธิทันที แล้วปรากฎว่านินจาทุกคนได้รับพลังของนารูโตะไป หมอนี้ตั้งใจแบ่งพลังให้งั้นสินะ แต่ในตอนนั้นต้นไม้เทพก็ออกมา ถ้าดอกไม้บานละก็วิชาอ่านจันทรานิรันดร์ก็จะสมบูรณ์
ฉันและพวกนารูโตะช่วยกันต่อสู้กับโอบิโตะไปเรืื่อยๆ แต่ฉันคิดแผนขึ้นมาได้อย่างนึง แต่ไม่แน่ใจว่าจะทำได้รึเปล่า
แต่ก็อย่างที่เขาว่ากัน...ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอก...
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น