Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #68 : ตาม (รีไรท์)

   ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนที่จะกระพริบเพื่อปรับโฟกัสให้เข้ากับแสง ฉันค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วมองรอบๆตัวเอง

   เมฆ? นี้ฉันอยู่บนสวรรค์เหรอ ไอ้พระเจ้ามันเรียกฉันขึ้นมาจริงๆสินะ แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน

    ฉันหันสายหันขวาเพื่อหาตัวพระเจ้าแต่ก็ไม่เจอ จนกระทั่งมีเสียงพูดออกมา

   'ฟื้นแล้วเหรอ'

   มาแต่เสียงแบบนี้แสดงว่าไม่อยากเจอหน้าฉันงั้นเหรอ

   "มีอะไรจะคุยกับฉัน"

   'อืม งั้นเหรอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปเจอเธอเดี๋ยวนี้แหละ"

   หลังจากนั้นพระเจ้าก็โผล่มาอยู่ข้างหน้าฉันพร้อมรอยยิ้มกวนส้น

   "มีเรื่องอะไร ว่ามา"

   'แหม่ๆ อย่าใจร้อนไปสิ ฉันแค่มีข้อเสนอมาให้เธอก็เท่านั้น'

   "ข้อเสนออีกแล้ว ฉันไม่มีเวลาให้นายมาเสนอข้อแลกเปลี่ยนงี่เง่าแบบวันนั้นหรอกนะ!"

   'งี่เง่าเหรอ ข้อเสนอของฉันไม่ได้งี่เง่าขนาดนั้นหรอก ฉันจะให้พลังกับเธอและมันเป็นพลังที่หยุดสงครามนี้ได้ และคนที่ตายในสนามรบครั้งนี้ ฉันจะเป็นคนฟื้นคืนชีพให้'

   พลังงั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนี้ต้องหยุดสงครามนี้ได้แน่

   'แต่...'

   "แต่อะไร"

   'เธอต้องแลกบางอย่างบางสิ่ง เธอถึงจะได้พลังไป'

   "แล้วฉันต้องแลกอะไร"

   'ก็...'

   พระเจ้าเดินเข้ามาใกล้ฉัน แล้วก้มลงกระซิบที่หู

  "ไม่ ไม่มีทาง"

  "หือ ไม่มีทางงั้นเหรอ งั้นดูนี้"

  หลังจากนั้นก็มีหน้าจอโผล่ขึ้นมา แล้วมันฉายภาพที่ทุกคนกำลังต่อสู้กับมาดาระอย่างสุดชีวิต และฉายภาพคนที่กำลังตายในเวลาเดียวกัน ซากุระและเนจิกำลังปกป้องฉันอยู่ ทั้งสองคนอยากไปช่วยทุกคน แต่เธอก็ไม่สามารถทิ้งฉันไปได้ แล้วภาพพวกนั้นก็หายไป

  'ว่าไง เธอยอมรับข้อเสนอไหม?"

   ถ้าฉันได้พลังมาฉันก็สามารถหยุดสงครามนี้ได้ แล้วเหล่านินจาที่ตายในสงครามก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่ฉันต้องแลกกับสิ่งสำคัญไป 

  "ตกลง"

  พระเจ้ายืนยิ้มแฉ่งที่ฉันตอบตกลง แล้วพระเจ้าก็ค่อยๆให้พลังฉัน มันเป็นพลังสีทองและฉันรู้สึกได้ว่ามันเป็นพลังที่แข็งแกร่งกว่าพลังอื่นๆ

  "นายเป็นพระเจ้าหรือปีศาจกันแน่"

  'แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ'

  "นายมันคือไอ้พระเจ้าเฮงซวย!"

  หลังจากนั้นสติของฉันก็ดับลงไปอีกครั้ง 

  พอตื่นขึ้นมาก็เห็นซากุระกับเนจิมองฉันด้วยความตกใจ 

   "เธอฟื้นแล้ว!"

  ซากุระเข้ามากอดฉันด้วยความดีใจ ส่วนเนจิยังมองฉันด้วยความอึ้ง แต่ซากุระกอดแรงไปจนฉันเริ่มหายใจไม่ออก

   "ซากุระ ปล่อยฉันก่อน ฉันหายใจไม่ออก"

    ซากุระยอมปล่อยฉันจากอ้อมกอด แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

   "แผลของเธอหายไปแล้ว"

   เนจิชี้ที่แผลของฉันซึ่งตอนนี้มันหายไปแล้ว 

   "เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ฉันต้องเรียกพลังออกมาใช้ก่อน"

   แต่ฉันจะเรียกมันออกมายังไงดี 

   แว๊บ!

   จู่ๆสร้อยคอของฉันก็เปล่งแสงออกมา มันเปล่งแสงขึ้นเรื่อยๆจนสร้อยนั้นแตกออกเป็นชิ้นๆ แต่กลับมีพลังห่อหุ้มร่างกายของฉัน

   นี้เหรอพลังที่พระเจ้าให้ฉัน เป็นพลังที่แข็งแกร่งจริงๆ

   "ซากุระ นารูโตะอยู่ที่ไหน"

   "น่าจะอยู่ข้างหน้านั้น"

   "โอเค เนจินายรออยู่ที่นี้ เดี๋ยวฉันกลับมา"

   "อืม"

   ฉันวิ่งไปหานารูโตะตามที่ซากุระบอก เป็นเพราะพลังนี้รึเปล่าไม่รู้ที่ทำให้ฉันวิ่งได้เร็วขึ้น 

   "นารูโตะ!!"

   "ข้าว! เธอ!!"

   "อย่าพึงถาม ยื่นมือมาให้ฉัน"

   "อะ อื้ม"

   ฉันจับมือนารูโตะ แล้วจัดการให้พลังไปจำนวนนึง

   "พลังพวกนี้มัน"

   "ถือว่าฉันคืนพลังที่เคยยืมละกัน ฝากทางนี้ด้วยนะ"

   "โอ้!"

   หลังจากที่ให้พลังกับนารูโตะแล้วฉันก็วิ่งกลับมาหาเนจิ

   "ฮินาตะอยู่ที่ไหน?"

   "น่าจะสู้อยู่กับพวกคิบะ"

   ปุ๋ง!

   ปุ๋ง!

   ฉันเรียกร่างแยกกับสกายออกมา แล้วสั่งให้ทั้งสองไปปกป้องฮินาตะ หลังจากนั้นฉันกับเนจิมุ่งหน้าไปที่ป่าแห่งหนึ่ง ซึ่งฉันนัดกับคนบางคนไว้ที่นั่น

   "ข้าว ฉันสงสัยมานานแล้วว่าอีกคนที่อยู่ในหน่วยของเราเป็นใครแล้วเค้าอยู่ที่ไหน?"

   "เรากำลังไปหาเค้าอยู่นี้ไง"

   ฉันกับเนจิวิ่งเข้ามาในป่าจนมาถึงถ้ำแห่งนึง หลังจากนั้นก็มีผู้ชายอออกมาจากถ้ำ

   "ฉันมาแล้วอิทาจิ"

   "มาช้าจังเลยนะ"

   "ขอโทษๆพอดีฉันอยู่ในเหตุการณ์เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายนิดหน่อยนะ อะเอาไป"

   ฉันยื่นกระบังหน้าผากให้อิทาจิเอาไปใส่

   "อย่าบอกนะว่าอีกคนที่อยูในหน่วยเราคือ อุจิวะ อิทาจิ"

   "ก็ใช่นะสิ"

   "ปะ...เป็นไปได้ยังไง"

   "ฉันอธิบายตอนนี้ไม่ได้หรอกนะเนจิ เราต้องไปที่โคโนะฮะเดี๋ยวนี้"

   หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มออกเดินทางไปที่โคโนฮะ ตอนนี้ร่างแยกของได้ทำหน้าที่ปกป้องฮินาตะดีที่สุดแล้ว ก็เหลือแค่สกายที่จะปกป้องฮินาตะนับจากนี้ ถึงฉันจะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยทางนั้นสู้ แต่ขอให้พวกนายรอฉันอีกหน่อย เพราะตอนนี้ฉันกำลังไปตามกำลังเสริมมาให้

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    และในที่สุดพวกเราก็มาถึงโคโนฮะ ที่นี้ยังปลอดภัยดี

    "พวกเรามาที่โคโนฮะทำไม?"

    อิทาจิถามฉันด้วยความสงสัย 

    "มาตามกำลังเสริมนะ"

    ฉันเดินนำหน้าพวกเขาไปที่เขตตระกูลอุจิวะ พวกเค้าก็เดินตามฉันมาทั้งๆที่ยังงงๆกันอยู่ 

     "เธอมาที่นี้ทำไม?"

     "ก็บอกว่ามาตามกำลังเสริม"

     อิทาจิยังคงถามคำถามเดิมๆกับฉัน ฉันเลยตอบกลับไปเค้าแบบห้วนๆ

     ฉันเดินเข้ามาในตระกูลอุจิวะจนมาถึงศาลเจ้านาคาโนะ พอมาถึงฉันก็เห็นที่พื้นศาจเจ้ามีบรรไดให้ลงไปที่ชั้นล่าง แสดงว่าพวกนั้นมาถึงแล้ว

     "เอาล่ะ ฟังฉันให้ดีเราจะแอบดูพวกนั้นทำพิธีจนเสร็จ หลังจากนั้นฉันกับเนจิจะโผล่ออกไป ส่วนอิทาจิ นายอย่าพึ่งออกมาจนกว่าฉันจะให้สัญญาณ เข้าใจนะ"

     "เข้าใจ แต่คนพวกนั้นเป็นใคร"

     "เดี๋ยวนายก็รู้เองแหละเนจิ เอาเป็นว่าทำตามแผนก่อน"

     หลังจากนั้นพวกเราก็ลงไปที่ชั้นล่างแล้วแอบดูพวกนั้น

     "นะ นั่นมันซาซึเกะกับโอโรจิมารุ"

     เนจิพูดออกมาด้วยความตกใจ แต่ยังดีที่เจ้าพวกนั้นไม่รู้ว่าพวกเราแอบดูอยู่ แต่คนที่ช็อคที่สุดก็คงเป็นอิทาจิ

     "เงียบก่อน แล้วดูสะ"

     หลังจากนั้นพวกเราก็แอบดูโอโรจิมารุทำพิธี โอโรจิมารุใส่หน้ากากยมทูตที่เอามาจากตระกูลอุซึมากิ แล้วเรียกยมทูตแห่งชิกิฟูจินออกมา ยมทูตนั้นใช้มีดผ่าท้อง ทำให้ผนึกสลายไปและมันทำให้โอโจิมารุกลับมาใช้แขนได้อีกครั้ง จูโกะมอบพลังเซียนแห่งอักขระสาปให้กับซาซึเกะ การทำแบบนั้นทำให้เซ็ตสึที่โอบิโตะใช้ให้มาเฝ้าดูซาซึเกะ มันจะตอบรับกับจักระและออกมาด้วยกันหกคน โอโรจิมารุใช้สี่คนเป็นเครื่องสังเวย ส่วนอีกสองคน คนนึ่งจูโกะใช้ดูดพลังเข้าไป ส่วนอีกคนโอโรจิมารุย้ายร่างเข้าไปอยู่ และพิธีก็ได้สิ้นสุดลง 

    พวกเขาได้ออกมากันแล้วเหล่าผู้รู้ทุกหย่างหรือเหล่าโฮคาเงะทั้งสี่ได้มายืนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน

     "เนจิ เตรียมตัว"

     "อืม"

     "ไป"

     ฉันและเนจิออกไปแสดงตัว จนพวกนั้นตกใจที่เห็นพวกเรามาอยู่ที่นี้

     "นี้ เธอจะมาขวางฉันงั้นเหรอ"

     "เปล่า ฉันก็แค่มาฟังความจริงเหมือนนายนั้นแหละซาซึเกะ"

     หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก ฉันและพวกซาซึเกะหันไปมองเหล่าโฮคาเงะทั้งสี่ที่ยืนมองพวกเราด้วยความงง

     "เจ้าโอโรจิมารุอีกแล้วเรอะ"

     โฮคาเงะรุ่นที่ 2 เซนจู โทบิรามะ พูดออกมาเมื่อเจอโอโรจิมารุ

     "หมายความว่าไงเนี่ย?"

     โฮคาเงะรุ่นที่ 1 เซนจู ฮาชิรามะ เอ่ยขึ้นอย่างงงๆ

     "เจ้านั้นคงคลายผนึกของชิกิฟุจิน ที่ขังพวกเราไว้ แล้วจากนั้นก็ใช้คาถาสัมเวสีคืนชีพ"

     ปู่อธิบายให้โฮคาเงะทั้งสองฟัง

      "คลายผนึกงั้นเหรอ? คุณโอโรจิมารุทำได้ยังไงครับ"

      โฮคาเงะรุ่นที่ 4 นามิคาเสะ มินาโตะ พ่อของนารูโตะ ถามเจ้าโอโรจิมารุด้วยความอึ้ง

      "เธอดูถูกฉันเกินไปนะ มินาโตะ"

      "เดิมที่มันเป็นวิชาผนึกของตระกูลอุซึมากิ หลังจากที่เสียคาถาไปผมก็ได้ศึกษาถึงซากปรักพังแลัเอกสารของตระกูลที่หายไป รุ่นที่หนึ่งดูเหมือนพวกเราจะถูกคืนชีพขึ้นมานะครับ"

       คุณมินาโตะอธิบายให้ฟังแบบละเอียดหยิบแต่ว่า...

       "เธอเป็นใครเนี่ย?"

       น่าเสียดายที่รุ่นหนึ่งกับรุ่นสองไม่รู้จักคุณมินาโตะ

       "โฮคาเงะรุ่นที่ 4 ครับ"

       "โอ้ว!! โฮคาเงะรุ่นที่สี่งั้นเหรอ แสดงว่าหมู่บ้านปลอดภัยดีสินะ"

       "ผมก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าหมู่บ้านจะปลอดภัยดีรึเปล่า ผมตายก่อนรุ่นที่สามและถูกผนึกน่ะครับ"

       หลังจากนั้นก็คุยกันรุ่นหนึ่งตกใจที่เจ๊ซึนาเดะได้เป็นโฮคาเงะ แต่ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาสักเท่าไร

       "คือว่า...ช่วยเข้าเรื่องเลยจะได้ไหม?"

       ฉันพูดออกไปในขณะที่พวกเค้าคุยกันอยู่

       "เธอคือ...?"

       รุ่นหนึ่งหันมามองฉันด้วยความสงสัย

       "ข้าวเหรอ"

       แต่ยังมีคนที่จำฉันได้อยู่

       "ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ ปู่"

       "นี้ เธอโตขนาดนี้แล้วเหรอ"

       "ค่ะ เอาไว้ค่อยคุยกันนะคะปู่ ตอนนี้ช่วยเข้าเรื่องที่จะคุยด้วยโอโรจิมารุ"

     TBC.