Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #67 : มากันสักที (รีไรท์)

    หะ หายใจไม่ออก 

    "ว่าไง นายจะช่วยเธอคนนี้ยังไงดีล่ะ จริงสิ ครูของเธอก็กำลังแย่เหมือนกันนะ 

    นายจะทำยังไง 'ไอ้ขยะ' "

    "..."

    "นะ นารูโตะ ปะ ไปช่วยครูคาคาชิเถอะ มะ ไม่ต้องห่วงฉัน"

    นารูโตะยืนก้มหน้า เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ 

   หายตายเถอะ! เอ็งรีบไปช่วยครูเค้าแล้วรีบกลับมาช่วยฉันสิเว้ย!!

   "พวกแกมันก๊วนโอ๊ยซะจน หาคำไหนมาแทนไม่ได้ งั้นเดี๋ยวฉันจะบอกอะไรบาง

อย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน"

   นารูโตะใช้คาถาแยกร่างไปช่วยครูคาคชิ แล้วตัวเองก็เข้ามาต่อยเจ้ามาดาระไม่ยั้ง

เพราะนารูโตะเข้ามาต่อยเจ้ามาดาระ เลยทำให้ฉันหลุดออกมาจากไม้นั้นได้

    "ฉันไม่ใช้ขยะ! แล้วก็จะไม่กลายเป็นขยะเช่นกัน และฉันจะไม่ยอมให้ใครมาฆ่าเพื่อนพ้องของฉันเด็ดขาด"

    "แคกๆ โอ๊ย~ นึกว่าจะตายสะแล้ว"

    นารูโตะกระโดดออกห่างจากเจ้ามาดาระแล้วมายืนอยู่ข้างๆฉัน

  

   "เป็นไงบ้างข้าว?"

   "อ่า ที่รู้ๆฉันยังไม่ตาย"

  

   "แล้วจะทำยังไงต่อ?"

   "ไม่รู้เฟ้ย!! เมื่อกี้นายเข้าไปต่อยมาดาระ ก็น่าจะรู้อะไรมามั้งสิ"

   "แค่เข้าไปต่อย ใครมันจะไปรู้ฟ้ะ!!"

   "มันต้องรู้สิเฟ้ย!!"

   ฉันกับนารูโตะยืนเถียงกันไปมาโดยไม่สนใจใคร

   "อ้าวๆ มาแตกคอกันเองแบบนี้ ยังงี้ก็เข้าทางฉันนะสิ"

   "ไม่ได้แตกคอกันเฟ้ย!! เค้าเรียกว่าแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างหาก!!"

   ฉันกับนารูโตะหันไปพูดกับเจ้ามาดาระพร้อมกัน 

   "หึๆ"

   เจ้ามาดาระหัวเราะในลำคอ เหมือนกำลังเยาะเย้ยพวกเรา 

   หลังจากนั้นเจ้ามาดาระกับโอบิโตะก็วิ่งไปอยูที่เดียวกัน แล้วไอ้สิบหางก็โผล่ขึ้นมา

   ว้ายตายแล้ว~

   "เอาไงต่อดีนารูโตะ"

   "ไม่ต้องห่วงฉันมีแผน"

  เจ้านารูโตะพูดออกมาด้วยสีหน้ามั่นใจ เออ ฉันรู้ว่านายมีแผนแต่นายช่วยบอกฉันด้วยไม่ได้รึไงฟ้ะ!

 

  "เอาเลยคุรามะ!!"

  นารูโตะใช้จักระคุรามะกินพวกเราเข้าไป หลังจากนั้นก็พุ่งไปหาสิบห่าง 

แล้วดูเหมือนว่านารูโตะจะสู้กับสิบหางด้วยบอลสัตว์หาง

  เห้ยๆ แบบนี้มันเสี่ยงเกินไปแล้วเฟ้ย อยู่ในสถานาการณ์แบบนี้ทำให้ฉันลืมเนื้อเรื่องไปหมดแล้ว!!

  ฟึบ!

  รู้ตัวอีกที ฉัน นารูโตะกับครูคาคาชิก็มาอยู่บนหลังเจ้าสิบหางแล้ว 

  เข้าใจแล้ว แผนที่เจ้านารูโตะวางไว้ก็คือ ใช้บอลสัตว์หางเป็นตัวล่อ แต่ในเวลาเดียวกัน

ก็ปาพวกเราให้มาอยู่บนตัวสิบหาง

  เป็นแผนที่เยี่ยมแต่เสี่ยงตายเป็นบ้า

  ฉันและนารูโตะเข้าไปซัดมาดาระ ส่วนครูคาคาชิเข้าไปจัดการกับโอบิโตะ 

และในขณะเดียวกันลุงหมึกก็ใช้บอลสัตว์หางโจมตีที่ตาของสิบหาง 

  แต่มันใช้ไม่ได้ผลและพวกเราโดนเจ้าพวกนั้นซัดกลับมา ตอนนี้พลังสเปซิอาลิสก็หายไปแล้ว

จักระของฉันก็แทบไม่เหลือให้ใช้แล้วด้วย ถ้าฉันมีพลังมากกว่านี้ก็คงจบสงครามนี้ได้

  นารูโตะใช้คาถาแยกร่างเข้าไปสู้ แต่ก็ไม่ได้ผล

  "ถึงจะใช้คาถาต้องห้ามระดับสูงมากแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์"

   มาดาระพูดออกมาพร้อมมองพวกเราด้วยสายตาสมเพช

  "ไม่ไร้ประโยชน์หรอกน่า!!"

  นารูโตะคิดจะใช้คาถาแยกร่างอีกครั้งแต่โดนครูคาคาชิห้ามไว้ 

   "หยุดเถอะนารูโตะ! ร่างแยกเงาไม่มีประโยชน์ มีแต่จะแยกจักระของเธอ อาจะใช้เบี่ยงเบน

ความสนใจได้ แต่ก็จัดการไม่ได้อยู่ดี! และถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ พวกเราก็จะแพ้สงครามนี้"

    "ที่เค้าจะบอกเธอก็คือต่อให้เธอจะแยกร่างสักแค่ไหนก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน สุดท้ายทั้งเธอและฉัน

ก็เป็นแค่นินจาไร้ค่าอยู่ดี สักวันนึงเธอเอง ไม่สิ ทุกคนก็จะกลายเป็นแบบฉัน"

    "ฉันไม่เป็นแบบแกหรอกน่า!! ต่อให้พูดอีกสักกี่ครั้ง!? ฉันอยากเป็นโฮคาเงะ!!"

    "ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ไม่มีคาถาไหนเหนือกว่าอ่านจัทรานิรันดร์อีกแล้ว 

ฉันจะให้นายเป็นโฮคาเงะด้วยคาถานี้ เพราะงั้นหายไปพร้อมกับโลกนี้สะเถอะ"

     สิบหางใช้บอลสัตว์หางแล้วยิงมาที่พวกเรา แต่ว่า...มันกลับยิงพลาด

     What the??

     "ไก คาคาชิ ขอโทษที่ให้รอ!"

      "มากันสักที"

      พอฉันเห็นทุกคนมาถึง เข่าก็อ่อน ทรุดลงไปกับพื้นทันที 

      เฮ้อ~ รอดตายแล้วตู

       "นารูโตะคุงเป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ?"

       "เฮ้ นารูโตะ อย่าทำเป็นอึดต่อหน้าฮินาตะเซ่!"

       "นารูโตะฉันมาแล้ว"

       "ข้าวเป็นไงบ้าง?"

       อิโนะ เข้ามาประคองฉันที่แล้วถามด้วยความเป็นห่วง

       "อ่า ฉันสบายดี แต่ว่าพวกเธอมาช้าเกินไปแล้ว"

       ฉันพยายามยืนขึ้น แต่ก็ยืนไม่ไหว หลังจากที่ซากุระรักษาครูคาคาชิเสร็จก็รีบเข้ามา

รักษาฉันต่อทันที 

       "หน่วย 1 มาแล้ว"

       "หน่วย 2 มาแล้ว"

       "หน่วย 3 มาแล้ว"

       "หน่วย 4 มาแล้ว"

       "หน่วย 5 ก็เช่นกัน"

       "หน่วยแพทย์ก็มาถึงแล้วเหมือนกัน"

       "หน่วยตรวจจับก็มาถึงแล้ว!"

       ในที่สุดก็มากันครบสักที 

        "ดูซะ ดูให้เต็มตาว่าที่มีอยู่ตรงนี้ เท่านี้ก็ไม่ใช้กลุ่มคนสามสี่คนอีกแล้ว คาถาที่น่ากลัว

และยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์นินจา!!! คือคาถาพันธมิตร!!!!  มันคือคาถาที่จะจัดการ

อ่านจันทรานิรันด์ จำเอาไว้ซะ!"

       นารูโตะนายพูดได้เท่มาก แต่ฉันคงต้องไปแล้ว 

       "นารูโตะ ฝากทางนี้ด้วยนะ ฉันจะไปจัดการธุระของฉัน"

       "โอ้ส! ไว้ใจฉันได้เลย!!"

       "เนจิ ไปกันเถอะ"

       "ฉันต้องไปด้วยเหรอ"

       "อยู่แล้ว นายอยู่หน่วยเดียวกับฉันนะ"

       "อ่า จริงด้วย งั้นไปกันเถอะ"

        ฟึบ! 

        พรึบ!

        ฉึก!

       ฉันที่กำลังกระโดดออกไปจากกลุ่มนินจา แต่โดนคาถาไม้ของมาดาระแท่งเข้าที่ท้อง 

ตัวของฉันค่อยๆล้มลง แต่เนจิวิ่งมารับตัวของฉันไว้ทัน 

       อ่า...เจ็บจัง

       "ข้าว!"

      ทุกคนวิ่งเข้ามาดูอาการของฉันด้วยความตกใจ

       "อย่าหลับนะ! ข้าว! ข้าว!"

      เนจิพยายามเรียกชื่อฉันเพื่อดึงสติของฉันเอาไว้ 

      "ซากุระรีบรักษาเร็วเข้า!"

      ซากุระรีบเข้ามารักษาฉันด้วยความร้อนรน ฉันมองไปรอบๆด้วยสายตาพร่ามัว 

ถึงจะเห็นไม่ค่อยชัด แต่ฉันรับรู้ได้ว่าตอนนี้ทุกคนกำลังร้องไห้ 

ร้องไห้เพื่อฉันงั้นเหรอ แต่นี้มันไม่ใช่เวลามานั่งร้องไห้กันหรอกนะ

      "เหอะ ร้องไห้กันทำไม ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก"

      "อย่าพึงพูดสิยัยบ้า! ถ้าเธอยิงพูดเลือดมันยิงออกเยอะนะ ฮึก ฮือๆ"

      "ฉันไม่ตายหรอกน่า  ถ้าฉันหลับไปจริงๆแสดงว่าฉันโดนมิคาเอลเรียกให้ไปพบ 

พอหมอนั้นคุยเสร็จเดี๋ยวหมอนั้นก็ให้ฉันกลับมาเอง เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้เลย...นะ..."

      "ยัยบ้า! อย่าหลับนะ"

      หลังจากนั้นสติของดับวูบลงไป 

   

      นี้ ฉันต้องตายจริงๆเหรอ ไม่ได้นะ ฉันยังตายไม่ได้ ฉันต้องจบสงครายี้ก่อนถึงจะตายได้

     ฉันควรจะทำยังไดี

     

     TBC.