คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : เปิดฉากสงคราม (รีไรท์)
ฉันรีบวิ่งไปหาเจ๊ทันที มีเรื่องอะไรอีกเจ๊ถึงได้เรียกฉันไปพบ
แอ๊ด
"มาแล้วเหรอ"
"เจ๊มีอะไรจะพูดกับหนูเหรอ"
"นี้ จดหมายของเธอ"
เจ๊ซึนาเดะเอาซองจดหมายซองหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะ
"จดหมายของหนู ใครส่งมาเหรอค่ะ"
"สมาชิกหนึ่งในแสงอุษาที่ชื่อว่า โคนัน"
ฉันรีบหยิบซองจดหมายบนโต๊ะมาเปิดอ่านทันที
'ข้าวถ้าเธอได้อ่านจดหมายนี้ แสดงว่าฉันตายไปแล้ว เรื่องฉันจะบอกก็คือ ฉันเจอโทบิ และโทบิคิดจะมาเอาเนตรสังสาระของนางาโตะมาเป็นของตนเอง และเค้าจะใช้เนตรสัสาระสู้กับพวกเธอในสงคราม ฉันพยายามต่อสู้เพื่อไม่ให้เค้าเอาไป แต่สุดท้ายฉันก็สู้ไม่ไหว ฉันเลยใช้แรงเฮือกสุดท้าย เขียนจดหมายส่งมาให้เธอได้รู้ ฉันขอให้เธอช่วยหยุดโทบิ และฉันขอให้เธอกับนารูโตะช่วยสร้างสะพานสันติภาพต่อจากพวกเรา
จากโคนัน'
"เนื้อหาในจดหมายเป็นยังไงบ้าง"
"เจ๊ยังไม่ได้เปิดอ่านเหรอ?"
"ฉันคิดว่าให้เธอเปิดอ่านดีที่สุดแล้วล่ะ"
"โคนันโดนโทบิสังหารค่ะ แล้วเค้าได้แจ้งข่าวมาว่าโทบิได้โขมยเนตรสังสาระของนางาโตะมา และเค้าจะใช้มันในสงคราม"
ฉันอธิบายให้เจ๊ฟังทั้งหมด
"งั้นเหรอ"
"ค่ะ"
"ฉันต้องไปประชุมกับคาเงะ ถ้าประชุมเสร็จแล้วจะมีการเรียกนินจาจากแคว้นต่างๆมารวมกัน"
"ค่ะ"
"เจ๊หนูมีอะไรจะขอ"
"อะไร?"
"ช่วยจัดหน่วยให้หนู เนจิ อิทาจิ อยู่ด้วยกันได้ไหมค่ะ"
"หมายความว่าไง แล้วอิทาจิเกี่ยวอะไรด้วย?"
"เกี่ยวสิค่ะ เค้าเป็นพี่ชายของซาซึเกะ และอีกอย่างหนูมีแผนที่เจ๋งๆอยู่ เพราะฉะนั้นได้โปรดเถอะค่ะ"
"เอางั้นเหรอ ก็ได้ ฉันจะทำตามที่เธอบอก แต่ฉันจะตั้งหน่วยซ้อนให้เธอ"
"หน่วยซ้อน?"
"ก็คือหน่วยทำเรื่องอย่างอื่นไปด้วยยังไงล่ะ เธอนะชอบทำอะไรไม่บอกฉันเสมอฉันเลยตั้งหน่วยซ้อนให้เธอ ชื่อหน่วยก็ตือ หน่วยปฏิบัติภารกิจพิเศษ"
"งั้นเหรอค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"
ฉันออกจากห้องรีบวิ่งไปที่โรงพยาบาลทันที
โรงพยาบาล
ครืด
ฉันเปิดห้องเข้าไปก็เจอตาแก่ลามกกำลังคุยกับอิทาจิอยู่
"ไง"
ฉันทักทายทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม
"อาการเป็นไงบ้าง?"
"ก็ดีขึ้นแล้ว แต่ยัยซึนาเดะไม่ยอมให้ออกจากโรงพยาบาลสักที"
"แล้วอิทาจิล่ะ"
"เหตุผลเดียวกับท่านจิไรยะนั้นแหละ"
ฉันเข้าไปนั่งข้างอิทาจิแล้วขอให้อิทาจิไปช่วยสู้ ซึ่งอิทาจิตอบตกลงแต่โดยดี ฉันวางแผนไว้แล้วว่าจะให้เนื้อเรื่องมันเป็นยังไงต่อ แต่ฉันพึ่งนึกได้มาอย่างนึง ในเมื่ออิทาจไม่ได้ตาย แล้วซาซึเกะจะไปเอาเนตรวงแหวนจากไหนล่ะ
ครืด
"ข้าว!"
มีคนเปิดประเข้ามาในห้องพร้อมเรียกชื่อฉันเสียงดัง
"ซากุระเบาๆหน่อย ที่นี้โรงพยาบาลนะ"
"ขอโทษๆ แต่ตอนนี้เขาเรียกรวมตัวไปที่คามินาริโนะคุนิ"
"อื้ม จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ อิทาจิอย่าลืมทำตามแผนนะ"
ฉันและเหล่านินจาโคโนฮะต่างรีบไปที่จุดรวมตัวคามินาริโนะคุนิทันที แล้วพอพวกเราไปถึงพวกเราได้รับกระบังหน้าผากกองทัพพันธมิตรนินจาและฉันได้เก็บไว้ให้อิทาจิอันหนึ่ง หลังจากนั้นก็เริ่มแบ่งทัพกัน เจ๊ซึนาเดะได้ทำตามที่ฉันขอไว้ ฉันและเนจิได้อยู่ทัพเดียวกัน นั้นก็คือทัพที่ 2 หน่วยจู่โจมระยะประชิด แม่ทัพกองที่ 2 คือ คุณคิสึจิ แต่...
"มีแม่ทัพเด็กแบบนี้พวกเราจะชนะได้จริงเรอะ?"
"ไม่รู้อะไรก็หุปปากไปสะ ไม่มีใครเค้าว่าหรอกท่ากาอาระไม่ใช่เด็กอมมือแบบในหมู่บ้านของนายหรอก"
"เมื่อกี๊ว่าไงนะ!! อันที่จริงพวกนายอาจะคิดทรยศพวกเราก็ได้!!"
"กล้าพูดจริง!! พวกเราก็ไม่เชื่อใจพวกนายเหมือนกันนั้นแหละเฟ้ย!!!"
นินจาทั้งสองคนเริ่มต่อยกัน ทุกคนแตกแยกกันไปหมดแล้วแบบนั้นจะสู้กันได้ยังไง ทุกคนต่างช่วยกันห้ามแต่ก็ไม่มีใครฟัง จนกาอาระต้องเป็นคนลงมือเอง
"เป็นเวลาสามครั้งแล้ว ที่พวกเหล่านินจาต่างคนต่างหมู่บ้าน ฆ่าฟัน เข่นฆ่ากัน ครั้งแล้วครั้งเหล่า ความปราถนาที่จะได้พลังอันแข่งแกร่งมาเพื่อชัยชนะของตนและด้วยสิ่งนี้เอง ผมจึงถือกำเนิดขึ้นมาในฐานะพลังสถิตย์ร่างเพื่อเป็นภาชนะรับรองความปราถนานั้น ผมเกลียดชังโลกใบนี้และทุกคนที่อยู่บนใบนี้ จนถึงขั้นที่อยกจะทำลายโลกใบนี้ให้สิ้นซากไปสะด้วยมือของผมเอง เหมือนกับที่แสงอุษากำลังคิดจะทำอยู่ในตอนนี้ แต่มีคนๆหนึ่ง มีนินคนหนึ่งจากโคโนฮะ ได้หยุดผมเอาไว้ ถึงแม้ผมจะเป็นศัตรูของเค้า แค่เค้ายังร้องไห้เพื่อผม ถึงแม้ผมพยายามจะฆ่าเค้าแต่เค้าก็ยังเรียกผมว่า'เพื่อน' เค้าได้ช่วยชีวิตผมไว้!! ช่วยศัตรูที่เค้าคิดว่าเป็นเพื่อนของเค้า!! เพื่อนที่ได้รับความเจ็บปวดเช่นเดียวกัน ความเจ็บปวดที่ไม่ยาใดๆบนโลกมารักษาได้ เพราะฉะนั้นทุกคนในที่นี้ก็ไม่ใช่ศัตรูกัน แต่เป็นเพื่อนที่ได้รับความเจ็บปวดจากแสงอุษาเหมือนๆกัน ในที่นี้จะไม่มีทั้งอิวะ ไม่มีทั้งซึนะ โคโนฮะ คิริงาคุเระ หรือคุโมะงาคุเระ จะมีก็แต่พวกเรา'เหล่านินจา'!!! แต่หากพวกท่านคนใดไม่พอใจในซึนะ หลังจบสงครมนี้ขอให้มารับชีวิตของผมได้เลย!!! ศัตรูของเรากำลังพยายามเอาตัวเพื่อนของผมไป ถ้าพวกเค้าทำสำเร็จก็จะไม่มีโลกใบนี้อีกต่อไป!!! ผมอยากปกป้องเพื่อนและโลกใบนี้!!! แต่ผมก็ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำทุกอย่างที่ว่านี้ ดังนั้น...ขอให้ผมได้ยืมพลังของทุกคนด้วย!!!"
"แน่นอนอยู่แล้วท่านกาอาระ!"
"ได้เลยยยยยย!!!"
สีหน้าที่เคยมีแต่ความแค้นให้ต่อกัน ต่อไปนี้มันไม่มีอีกแล้ว เป็นเพราะสิ่งที่นายพูดออกมาเลยนะกาอาระ
"ใครที่พร้อบจะรวมรบกับผมขอให้เคลื่อนพลได้!!!"
หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มเคลื่อนพลไปจุดที่เตรียมกันไว้ แล้วทัพที่สองของพวกเราก็มาถึงเรียบร้อยแล้ว
"ท่านิซึจิครับ ศัตรูมีประมาณ 2000 คนครับ แยกไป 25,30 ทางใต้ดินครับ"
"คงเป็นแผนมันสิท่า เข้ามาเลยไอ้พวกลูกเจี๊ยบ ทุกคนไปหาที่ซ่อนเราสะ เราจะเริ่มโจมตีศัตรูกันแล้ว"
ถ้าเป็นไอ้พวกลูกเจี๊ยบก็ดีสิฉันจะได้ไม่เปลื้องจักระ ฉัน เนจิ และฮินาตะ รีบไปหาที่ซ่อนทันที แต่จู่ๆพวกคิบะก็โผล่มา
"พวกเขาบอกว่าให้มาเป็นกำลังเสริมให้พวกนาย ได้ยินว่าศัตรูอยู่ใกล้ๆนี่เหรอ"
"ใช่แล้ว"
คุณคิสึจิกับลูกสาวของเค้ากำลังใช้วิชานินจาอะไรสักอย่าง ที่ทำให้ศัตรูโผล่ออกมาจากใต้ดิน
ตูม!!
เจ้าเซ็ตสึขาวหลายพันคนพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน
"โจมตี!"
พวกเราทั้งหมดอออไปโจมตีใส่เซ็ตสึขาว
"เฮ้ ยัยหนูเทพพระเจ้านี้~"
มีเจ้าเซ็ตสึขาวคนหนึ่งพูดทักฉันทันที ฉันรีบวิ่่งเข้าหาเจ้านั้นแล้วใช้คุไนแท่งที่หัวใจทันที
"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะ"
โดนเรียบแบบนั้นมันเริ่มทำให้ชักหงุดหงิดแล้วนะ! พวกเราต่อสู้กับเจ้าเซ็ตสึขาวไปเรื่อยๆ ฉันพยายามไม่ใช้จักระในการต่อสู้ เพราะต้องการเก็บไว้ใช้ตอนทำตามแผน แต่ว่าจัดการเจ้านี้ไปหลายคนแล้ว แต่ไม่มีท่าทีจะลดลงเลยสักคน! ฉช่วยไม่ไดล่ะนะ
"ทุกคนถอยออกไปก่อน!!"
ฉันสั่งให้ทุกคนถอยออกไป เพราะฉันมีวานินจาที่สามารถจัดการศัตรูได้เป็นแถวถึงจะกินจักระไปมากก็เถอะ
"กระสุนอัอคี!!"
ตูม!!!!!
แจ๋ว เจ้าเซ็ตสึขาวลดลงไปเยอะ
"ตอนนี้แหละโจมตีได้!!!"
แล้วทุกคนก็เริ่มโจมตีเจ้าเซ็ตสึขาวที่เหลือ แต่ว่าเจ็าเซ็ตสึขาวอีกพันคนได้ผ่านพวกเราไปหาหน่วยของดารุยแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไม่ดีแน่ๆ
"ทุกคน!! ฟังทางนี้!! กองทัพของเราต้องไปช่วยหน่วยดารุยเดี๋ยวนี้!! เคลื่อนพลได้!!"
พวกเราทำตามคำสังของคุณคิสึจิ นั้นก็คือไปช่วยหน่วยดารุย พวกเราเคลื่อนพลไปช่วยพวกเค้าได้ทันเวลา แต่ก็เจอศัตรูที่ไม่คาดคิดมาก่อนเหมือนกัน เจอแต่คนรุ่นก่อนๆทั้งนั้น สงสัยเก็บจักระไว้ใช้ในแผนไม่ได้แล้วสิ
'สเปซิอาลิส'
ฉันเปลี่ยนไปใช่พลังสเปซิิอาลิสแทน แล้วเรียกเคียวยมทูตออกมาใช้ฟันเจ้าเซ็ตสึขาวรวดเดียว
ตูม!!!!
"โฮกกกกกกก!!!!!!!"
นั้นมันเสียงอะไร?!
ฉันหันไปมองทางต้นเสียงที่เหมือนกับเสียงของสัตว์ แต่สิ่งที่ฉันเห็นมันไม่ควรโผล่มาตอนนี้ด้วยซ้ำ!!!
"โฮกกกกกกกกกกก!!!!!!!"
'เทวรูปมารนอกรีต'
ชิบ-หาย
TBC.
ความคิดเห็น