ลำดับตอนที่ #61
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : ประชุม (รีไรท์)
"นารูโตะ ฉันรักนายนะ"
อา-เระ?
"ซาซึเกะคุงอะไรนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันอีกต่อไปแล้ว! ฉันไม่รู้ว่ารักคนพรรค์นั้นไปได้ยังไงด้วยซ้ำ ฉันถึงมาสารภาพรักกับเธอไง"
"แต่ทำไม?...ยังไง? ถ้าจะพูดล่ะก็เล่นฉันไม่ขำเลยนะ...ซากุระจัง"
"มันไม่มีอะไรหรอกฉันก็แค่ตาสว่างแล้วเท่านั้นเอง ดังนั้นารูโตะฉันไม่ต้องการคำสัญญานั้นอีกต่อไปแล้ว เธอเลิกตามซาซึเกะเถอะนะ"
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่ซากุระจัง?"
"ฉันบอกอยู่นี่ไง ฉันไม่ต้องการอีกแล้ว! เพราะฉันรักเธอหมดหัวใจ"
"เลิกเหลวไหลซะทีซากุระจัง ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องตลกแบบนี้ฉันขำไม่ลง"
"อะไรกัน ฉันแค่เปลี่ยนใจจากซาซึเกะคุงมารักเธอแค่นั้นเอง"
"ฉันนะเกลียดคนที่หลอกตัวเองที่สุด!"
เอาเหอะ ฉันต้องรีบเอาจดหมายนี่ให้ครูคาคาชิ ถ้าส่งช้ามันจะไม่ดี
"เลิกเล่นละครน้ำเน่าได้แล้ว"
ฉันโผล่ออกไปพร้อมกับพูดสิ่งที่ตัวเองคิด ก็มันน้ำเน่าจริงๆนิ
"ข้าว! เธอมาที่นี่ได้ยังไง? แล้วที่ประชุมล่ะ?"
"นารูโตะ ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาตอบคำถามหรอกนะ"
ฉันพูดกับนารูโตะเสร็จ ก็เดินไปหาครูคาคาชิพร้อมยื่นจดหมายให้
"นี่ เป็นจดหมายที่เหล่าคาเงะให้เอามาให้ครูค่ะ แล้วก็ถ้าอ่านเสร็จแล้วฉันอยากให้ครูพาทุกคนมาหาฉัน ฉันมีเรื่องจะบอกกับทุกคนค่ะ"
"อืม"
ครูคาคาชิรับจดหมายไปเปิดอ่านทันที ส่วนฉันเข้าไปรอในบ้านพักที่เจ้าพวกนารูโตะพักอยู่ แน่นอนว่าฉันต้องเล่าความจริงทั้งหมดให้ทุกคนฟัง ไหนๆแล้วความลับมันก็ต้องแตกอยู่ดี บอกไปเลยดีกว่าจะได้หมดเรื่อง
หลังจากนั้นไม่นานครูคาคาชิก็พาพวกนารูโตะมาหาฉัน คนที่มาก็มี นารูโตะ ซากุระ ชิกามารุ ฮินาตะ เนจิ ลี ซาอิ อิโนะ คิบะ ชิโนะ โจจิ ครูยามาโมโตะและครูคาคาชิ เรียกว่าครบเซ็ตเลยล่ะ
"เธอมีเรื่องอะไรจะพูดกับพวกเรากันแน่"
ซากุระถามฉันด้วยสีหน้าบิ้งตึง สงสัยยังหงุดหงิดจากเรื่องเมื่อกี้อยู่มั้ง
"ก็เรื่องที่ฉันเคลยเล่าให้เจ๊ซึนาเดะฟังนั้นแหละ"
"จะบ้าเหรอ! ท่านซึนาเดะเค้าสั่งให้เธอปิดไว้เป็นความลับนะ!"
ซากุระต่อว่าฉัน ที่กำลังขัดคำสั่งของเจ๊
"แต่ว่านะ...ความลับของฉันแตกแล้วล่ะ"
"ตะ...แตกแล้ว แล้วเธอทำความลับแตกตอนไหนย๊าาาาา!!!"
ซากุระตะโกนใส่ฉันเพราะตกใจที่ความลับของฉันแตก
"เอาน่าๆ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังแต่ว่าตอนนี้ฉันต้องอธิบายให้เจ้าพวกนี้ฟังก่อน เห็นไหม ว่าเจ้าพวกนี้งงเป็นไก่ตาแตกแล้วเนี่ย"
"ก็ได้ย่ะ"
ในที่สุดซากุระก็เลิกโว้ยวายแล้วยอมให้ฉันเล่าความจริงให้เจ้าพวกนี้ฟัง
"คือว่านะ ฉันไม่ใช่คนบนโลกนี่"
"ห๊ะ!!?? หมายความว่าไง!!??"
"พวกนายอย่าตะโกนจะได้ไหมย่ะ!!"
ให้ตายสิชีวิตนี้ฉันต้องหูหนวกแน่ๆ
"เอาล่ะฟังฉันนะ ฉันไม่ใช่คนบนโลกนี้ ฉันถูกพระเจ้าส่งมาให้ช่วยเหลือพวกนาย แล้วพระเจ้าก็ทำให้ฉันมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าพวกนาย ฉันสามารถใช้เนตรวงแหวน เนตรสีขาวและเนตรสังสาระ และฉันยังมีจักระทั้งหมด 8 อย่าง ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า น้ำแข็ง แสงสว่างและความมืด รวมถึงยังมีพลังรักษาและพลังในการฟื้นฟูตัวเองจากการบาดเจ็บได้และฉันยังมีคาถาที่สามารถฟื้นคืนชีพให้กับคนที่ตายไปแล้วได้อีกด้วย"
หลังจากที่ฉันเล่าเสร็จ ทุกคนต่างยืนอึ้งอ้าปากค้าง
"มิหน้าล่ะตอนสอบจูนินรอบสองเธอถึงได้ใช้เนตรวงแหวนกับเนตรสีขาวได้"
เนจิที่ได้สติคนแรก ก็เอ่ยปากพูดทันที
"ใช่แล้วล่ะ"
"แล้วเธอไปทำอีท่าไหนความลับถึงแตกได้ล่ะ"
เสียงอันแสนน่ากลัวได้พูดขึ้น จะเป็นใครไปได้ล่ะก็ยัยคนที่ทำหน้าบึ้งตึงนั้นแหละ
"น่าๆซากุระ เจ้าเซ็ตสึขาวมันมาแอบฟังตอนที่พวกเราคุยกับเจ๊ซึนาเดะนะ"
"หน็อย! เจ้าเซ็ตสึขาวถ้าเจอล่ะก็แม่จะเชือดทิ้งให้ดู"
ซากุระน่ากลัวเกินไปแล้ว
"จริงสิ ซากุระฉันว่าเธอบอกความจริงกับนารูโตะไปเถอะ ไม่งั้นเธอจะเสียใจนะ พวกเราไปกันเถอะปล่อยให้สองคนนี้คุยกันเอง"
โจจิ ฮินาตะ ชิโนะ เนจิ อิโนะ เท็นเท็น เห็นบอกว่าจะกลับไปช่วยคนในหมู่บ้าน ส่วน ลี ซาอิ คิบะ จะอยู่ที่นี้ต่อ
ทุกคนก็ออกจากห้องกันไปหมดแล้ว ยกว้นครูคาคาชิ
"ครูคาคาชิค่ะ"
"อืม เดี๋ยวออกไป"
ฉันเห็นครูยื่นจดหมายให้นารูโตะแล้วก็พูดอะไรกันไม่รู้ ไม่นานครูเค้าก็ออกจากห้อง
"ครูให้จดหมายนารูโตะทำไมค่ะ?"
"ในจดหมายมีเขียนไว้ว่า ให้อุสึมากิ นารูโตะ อ่านด้วยนะ ฉันเลยบอกเค้าว่าถ้าคุยกันเสร็จแล้วให้เปิดอ่านทันที"
"อ่อค่ะ"
ต่อไปก็คือการหาวิธีไม่ให้เนจิต้องตาย อืมม์.......อ๊ะ คิดออกแล้ว
ฉันวิ่งไปหาเนจิทิ้งให้ครูคาคาชิยืนงงอยู่คนเดียว
"เนจิ"
"มีอะไร?"
"ฉันอยากให้นายมาเป็นคู่หูฉันหน่อยนะ"
"คู่หู? ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?"
"ก็...ก็ฮินาตะสั่งไว้นะ!!"
"ท่านฮินาตะสั่งไว้เหรอ งั้นก็ตกลง"
พอบอกว่าเป็นฮินาตะนายนี่ใสซื่อขึ้นมาเชียวนะ
"แจ๋ว! งั้นฉันไปก่อนนะ"
ฉันบอกลาเนจิ แล้วกลับไปหาพวกครูคาคาชิ
ตอนนี้ดันโซคงโดนซาซึเกะจัดการไปแล้วและหมอนั้นต้องรู้สึกผิดที่ฆ่าอิทาจิ แต่ถ้ารู้ว่าอิทาจิยังไม่ตายคงตกใจน่าดู
"ไง คุยกันแล้วเหรอ"
"อือ"
นี่ คือคำตอบที่ฉันได้สินะ
"ขอโทษนะทุกคน"
ขอโทษ หรือว่า...
ปุ๋ง!
ว่าแล้วเชียวซากุระพยามจะวางยาสลบพวกเราด้วยระเบิดควัน แต่ยังดีที่ฉันอุดจมูกไว้ทัน พอควันจางลงฉันก็ไม่เห็นซากุระแล้ว กะแล้วไม่ว่ายังไงซากุระก็คงอยากจะจัดการซาซึเกะด้วยตัวเองอยู่ดี
"ไม่เบานี่ซากุระ"
"ครูคาคาชิไม่ได้สลบไปเหรอค่ะ?"
"ฉันกลั้นหายใจไว้นะ"
นอกจากฉันที่รอดจากการวางยาสลบแล้ว ก็ยังมี ซาอิ ครูคาคาชิ แล้วก็ครูยามาโมโตะ
"แล้วซากุระรู้ตำแหน่งของซาซึเกะได้ยังไงค่ะ?"
"คิบะเป็นคนบอกนะครับ"
ซาอิหันมาตอบฉันพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า สยองชะมัด
"ยามาโมโตะนายคอยดูแลนารูโตะกับคนที่เหลือ ฉัน ข้าวและซาอิ จะเป็นคนไปตามซากุระเอง แล้วก็ถ้านารูโตะฟื้นขึ้นมาแล้วอย่าปล่อยให้เค้าตามมาล่ะ"
"ครับ"
"ไปกันเถอะ"
"ค่ะ/ครับ"
ฉัน ซาอิ และครูคาคาชิ ออกเดินทางตามซากุระไป ระหว่าทางฉันก็เปลี่ยนพลังเป็น
'Specialis ( สเปซิอาลิส )' แน่นอนว่าทั้งสองคนที่เห็นฉันใช้พลังก็มีคำถามมากหมายที่อยากจะถาม แต่พวกเค้าคงรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะมาถามตอนนี้ถึงได้เงียบแล้วเดินทางต่อ
พวกเราเดินทางมาจนถึง ตอนนั้นพวกเราเห็นซากุระกับซาซึเกะแล้วก็คารินที่นอนอยู่บนพื้น แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือซาซึเกะกำลังจะฆ่าซากุระ ฉันรีบเข้าไปปัดมือซาซึเกะออก แล้วอุ้มซากุระมาทางครูคาคาชิ
"ชิ โผล่มาอีกแล้ว"
หน็อย ไอ้หัวเป็ดฉันล่ะอยากจะชกหน้านายจริงๆ
หลังจากนั้นการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นระหว่างครูคาคาชิกับซาซึเกะ
"ซากุระ เธอไปรักษาคารินก่อน"
"อะ อื้อ"
"เฮ้ ซากุระ"
ฉันหันไปหาซากุระ ปรากฎว่าซากุระหายไปแล้ว หรือว่าจะอยู่ข้างล่างใต้สะพาน ฉันวิ่งไปที่ขอบสะพาน และเป็นไปตามที่ฉันคิดซากุระอยู่้ข้างล่างนั้น แต่กลับมีอีกคนที่เพิ่มเข้ามานั้นก็ คือ 'นารูโตะ'
พรึบ!
ฉันลงไปอยู่ด้านล่างกับพวกซากุระแล้วมองการต่อสู้ระหว่างนารูโตะกับซาซึเกะ
ทั้งสองใช้กระสุนวงจักรกับพันปักษาสู้กัน ด้วยพลังมหาศาลทำให้ทั้งสองคนกระเด็นออกจากกัน แล้วมาดาระกับเซ็ตสึขาวก็โผล่ออกมา แต่นารูโตะได้พูดกับซาซึเกะไว้ว่าจะตายไปพร้อมกันทั้งคู่ และนั้นคือเส้นทางที่นารูโตะเป็นคนเลือก แล้วมาดาระกับเซ็ตสึขาวก็พาตัวซาซึเกะไป
แต่จู่ๆเจ้านารูโตะก็ล้มตัวลงไปกับพื้น ทั้งฉัน ซากุระแล้วก็ครูคาคาชิต่างตกใจกันยกใหญ่
"ว้าย! นารูโตะ!"
"แผลตรงแก้ม ซากุระรีบถอนพิษเร็ว"
คงโดนตอนที่ซาซึเกะใช้มีดอาบยาพิษของซากุระมั้ง
ฉันขึ้นไปบนสะพานเพื่อไปรับตัวคารินลงมา ฉันให้คารินขี่หลังฉันแทน ส่วนนารูโตะขี่หลังครูคาคาชิ
หลังจากนั้นพวกเราก็กลับไปยังที่พัก และซากุระโดนคิบะบ่นใส่
แล้วพวกเราก็เริ่มเดินทางกลับโคโนฮะ พวกเราต้องพาคารินไปด้วย แต่ว่าระหว่างนั้น
"ซาอิ เล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น"
จู่ๆคนหน่วยรากก็โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้
"ใครนะ?"
"คนจากหน่วยรากนะ"
"ไม่ผิดแน่รุ่นพี่...ดูเหมือนผนึกที่ท่านดันโซผนึกไว้ในตัวพวกเราได้หายไปแล้ว..."
"...ท่านตายแล้วอย่างงั้นรึ?"
ก็เพราะฝีมือเจ้าซาซึเกะนั้นแหละ
"ครับ เพราะงั้นผมคิดว่าหน่วยรากคงต้องประชุมกันเรื่องโฮคาเงะคนใหม่"
"ไม่จำเป็นแล้วล่ะ"
"หมายความว่าไงข้าว?"
ทุกคนหันมามองฉันพร้อมทำหน้าสงสัย
"ก็เพราะว่าอีกไม่นานเจ๊ซึนาเดะก็จะฟื้นแล้วนะ"
"จะ...จริงเหรอ!!!!!!!!!!!!"
ทุกคนตะโกนใส่ฉัน จนฉันต้องรีบเอามือมาอุดหูทันที
"จริง...แต่อย่าตะโกนใสฉันจะได้ไหม!!!"
หลังจากนั้นพวกเราก็กลับมาถึงหมู่บ้าน พวกนารูโตะขอตัวไปหาพวกเนจิ ส่วนซากุระกับครูคาคาชิไปหาเจ๊ซึนาเดะ ส่วนฉันพาคารินไปหาคุณฮิบิคิ พอส่งตัวให้ ฉันกะว่าจะกลับไปผักผ่อนที่ห้อง แต่ซากุระเรียกฉันไว้พร้อมบอกว่า'ท่านซึนาเดะเรียกพบ' ฉันว่าเรียกไปบ่นแน่ๆ
ก๊อกๆ
"เข้ามา"
แอ๊ด~
"จะ...เจ๊หายดีแล้วเหรอ"
"เธอคงรู้นะว่าไปทำอะไรไว้"
โดนบ่นแน่ๆ
"อะ...เอ่อ...คือ..."
"ฉันบอกเธอแล้วนะ ว่าอย่าให้ใครรู้เรื่องของเธอ คำสั่งของฉันมันคงไม่เข้าหัวเลยสินะ ปฏิเสธไปก็ได้นิ การที่เธอเปิดเผยความสามารถออกไป มันทำให้ตัวเธอตกอยู่ในอันตรายก็ได้นะเจ้าเด็กบ้า!!! เอาเป็นว่าฉันจะไม่บ่นอะไรเธอมากก็แล้วกัน"
แล้วที่พูดไปเมื่อกี้ไม่เรียกว่าบ่นใช่มั้ย?
"เรียกหนูมาแค่นี้ใช่ไหม?"
"ยังไม่หมด เธอต้องเข้าร่วมประชุมเตรียมรับมือสงครามที่จะเกิดขึ้น ตามฉันมา"
อะไรกัน คิดว่ากลับมาแล้วจะได้พัก แต่ไม่ได้พักสะงั้น
ฉันและเจ๊เดินไปที่ห้องประชุมใหญ่ พอเข้าห้องไปก็เจอนินจาประมาณ 20 คนนั่งรออยู่ ชิกามารุเองก็มาประชุมเหมือนกัน
"ข้าว เธอมานั่งข้างๆฉัน"
เจ๊ซึนาเดะเรียกฉันให้ไปนั่งข้างๆ
"เอาล่ะ เริ่มการประชุมได้"
เจ๊ซึนาเดะพูดเปิดประชุมทันทีที่นั่งลง
"ต้องรวบรวมอาวุธและเสบียงโดยด่วน หลังจากนั้นแบ่งนินจาออกเป็นหน่วยต่อสู้และหน่วยสนับสนุนตามรายชื่อนินจาทั้งหมดที่เรามี"
ยายแก่ที่ฉันจำชื่อไม่ได้ อธิบายทุกอย่างให้เหล่านินจาฟัง
"ส่วนข้อมูลและรูปแบบการต่อสู้ของศัตรู ข้าวจะเป็นคนอธิบายทั้งหมด เพราะข้าวอยู่ในเหตุการณ์ที่โทบิไปโผล่กลางประชุมและยังรู้ข้อมูลของศัตรู"
ไหงเจ๊โยนมาให้ฉันเฉยเลยเนี่ย!!!
"เชิญอธิบาย"
"คะ...ค่ะ"
ฉันรีบยืนขึ้นแล้วอธิบายทันที
"เออ...สงครามนินจาครั้งที่ 4 โทบิต้องการพลังเก้าหางของ อุสึมากิ นารูโตะ และฉันคิดว่าเราควรซ่อนนารูโตะไว้"
"เดี๋ยวก่อน! ทำไมต้องต้องซ่อนนารูโตะไว้ด้วยล่ะ นารูโตะนะเป็นกำลังสำคัญเชียวนะ"
ในระหว่างที่ฉันอธิบาย ก็โดนเจ๊ซึนาเดะขัดสะก่อน
"นั้นก็เพราะว่านารูโตะยังไม่สามารถควบคุมพลังเก้าหางได้ แล้วจะให้นารูโตะไปสู้ทั้งแบบนั้นก็เสี่ยงเกินไป และฉันคิดว่าการซ่อนเค้าจากโทบิเป็นวิธีที่ดีที่สุด"
"ผมเห็นด้วยกับความคิดของข้าว แต่ว่าเราจะซ่อนนารูโตะด้วยวิธีไหนล่ะ?"
ชิกามารุเห็นด้วยกับวิธีของฉันแต่ก็ยังสงสัยอยู่
"เรื่องนั้นฉันคิดไว้แล้วล่ะ แต่จะแจ้งให้ทราบในภายหลัง"
"งั้นเหรอ แล้วรูปแบบการต่อสู้ของศัตรูล่ะ?"
ชิกามารุตั้งคำถามฉันต่อ
"เรื่องนั้นฉันคิดว่าโทบิคงมีกำลังพลไม่พอ อาจทำให้เค้ารวมมือกับคาบูโตะที่มีวิชาสัมภเวสีคืนชีพ เพราะฉะนั้นวิธีหยุดสัมภเวสีคืนชีพก็คือการปิดผนึก เรื่องทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ"
ฉันอธิบายทุกอย่างให้ทุกคนฟังจนหมด
"งั้นขอปิดการประชุมไว้เพียงเท่านี้"
เหล่านินจาต่างทยอยออกจากห้องประชุมไป แล้วในที่สุดฉันก็ได้พักแล้ว
"ข้าว"
"มีอะไรเจ๊?"
"เธอต้องไปประชุมกับเหล่าคาเงะพร้อมฉัน"
"เตรียมตัวให้พร้อม เราจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้"
"...ค่ะ..."
ฉันคงได้พักก็ต่อเมื่อหลังสงครามจบสินะ
เอาเหอะกลับไปเตรียมตัวให้พร้อมดีกว่า
ฉันกลับไปที่ห้องพักเพื่ออาบน้ำและเตรียมอุปกรณ์
แล้วออกมารอเจ๊ที่ประตูหมู่บ้าน พอเจ๊มาก็ออกเดินทางทันที
ไม่นานพวกเราก็เดินทางมาถึง. และก็เจอเหล่าคาเงะที่นั่งอยู่ในห้องประชุมเรียบร้อย แต่ไม่นานก็เข้าสู่การประชุม
"คนของข้าคิดวิธีของร่างสถิตขึ้นมาได้ ช่วยรับฟังด้วย"
"เอาสิ ข้าเองก็อยากรู้ว่าเป็นวิธีแบบไหน แต่ถ้ามันไม่ตรงกับความคิดข้า ข้าก็ไม่เห็นด้วย"
ไรคาเงะพูดตอบเจ๊ซึนาเดะ
"ข้าว เชิญอธิบาย"
"ค่ะ เราจะซ่อนร่างสถิตแปดห้างกับเก้าหางค่ะ ฉันคิดว่าถ้าให้พวกเค้าออกมาร่วมต่อสู้ด้วย มันเสี่ยงเกินไปเพราะนารูโตะยังควบคุบพลังเก้าหางไม่ได้ และฉันคิดว่าควรซ่อนเค้าไว้ที่เกาะนินจาคุโมะที่ชื่อ โมโตอิ และอีกอย่างคิลเลอร์บีสามารถสื่อสารและเปิดใจกับร่างสถิตของตนได้แถมยังนำพลังของแปดหางออกมาใช้ได้อีกด้วย ฉันคิดว่าเค้าควรสอนวิธีควบคุ้มสัตว์หางให้กับนารูโตะ พวกท่านเห็นด้วยกับความคิดนี้ไหมค่ะ?"
"ข้าเห็นด้วยกับความคิดเจ้า"
ไรคาเงะพูดออกมาหลังจากที่ได้ฟังความคิดเห็นของฉัน เหล่าคาเงะคนอื่นก็เริ่มเห็นด้วยกับความคิดของฉัน
หลังจากนั้นก็เลิกประชุม ฉันแยกตัวกับเจ๊ซึนาเดะเพราะอยากออกไปสูดอากาศข้างนอก เพราะตอนประชุมบรรยากาศดูเครียดมากทำให้อึดอัด
"อ๊า~ สดชื่นสุดๆไปเลย!"
"ข้าว"
ใครเรียกอีกล่ะ จะเรียกฉันไปทั้งชาติเลยรึไง ฉันหันไปตามเสียงที่เรียกฉัน คนที่เรียกฉันก็คือ...
"กะ...กาอาระ"
"ไง"
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น