ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

    ลำดับตอนที่ #60 : ประกาศสงคราม (รีไรท์)

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 60


                   "งั้นฉันจะเล่าความจริงเกี่ยวกับยัยนี่ให้ฟังก็ได้"


                   "...."

                    .....

                   "เธอไม่ขัดฉันหน่อยเหรอ ความลับของเธอจะถูกเปิดเผยแล้วนะ"

          เซ็ตสึขาวหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย มันก็จริงอยู่ที่ฉันต้องขัดเค้าเพื่อไม่ให้ความลับเปิดเผยอกไป แต่ว่าความลับนะมันไม่มีในโลกหรอก ฉันจะขอลองพนันดูว่าถ้าความลับถูกเปิดเผยมันจะส่งผลต่อชีวิตฉันยังไงต่อไป?

                   "ในเมื่อเธอมันขัดฉันก็จะเล่าให้คนพวกนี้ฟัง ยัยนี้ไม่ใช่คนบนโลกนี้"

                   "ว่าไงนะ!!??"

                   "ยัยนี้ไม่ใช่คนบนโลกนี้ ยัยนี่ถูกพระเจ้าส่งให้มาอยู่ที่นี่ แถมยังได้พรจากพระเจ้ามาอีกด้วย"

                   "พร พรอะไร?"

           ซึจิคาเงะถามเจ้าเซ็ตสึขาวออกไปด้วยความสงสัย

                  "ก็พรที่มอบความแข็งแกร่งให้ยัยนี่ยังไงล่ะ ฉันจะบอกให้ว่ายัยนี่ได้รับพรอะไรมาบ้าง อย่างแรกเลยยัยนี่สามารถใช้เนตรวงแหวน เนตรสีขาว เนตรสังสาระได้โดยไม่มีขีดจำกัด และยังมีจักระทั้งหมดด้วยกัน 8 อย่าง ดิน น้ำ ลม ไฟ น้ำแข็ง สายฟ้า ความมืดและแสงสว่าง แถมยังมีพลังรักษาตัวเองได้อีกด้วยถึงขั้นที่สามารถฟื้นคืนชีพให้ใครก็ได้ เป็นไงล่ะ ที่ฉันบอกมาทั้งหมดมันคือความจริง ยัยเนี่ยไม่ใช่มนุษย์แล้วล่ะ แต่เป็น 'ปีศาจ' ต่างหากละ"

          ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน มันก็จริงนั้นแหละที่ฉันมีพลังมากกว่าคนทั่วไป ฉันมันก็แค่ปีศาจที่ถูกส่งมาให้อยู่ที่นี่ก็เท่านั้นเอง

                   "ทั้งหมดที่เจ้านี่พูดมามันคือความจริงเหรอข้าว?"

           กาอาระหันมาถามฉันด้วยสีหน้าตกใจปนความสับสน ฉันหันไปทางกาอาระและยิ้มให้

                   "ใช่ มันคือความจริง ถ้าฉันเป็นปีศาจละก็..."

          ฉันเดินเข้าไปหาเจ้าเซ็ตสึขาวพร้อมกับเปลี่ยนพลังเป็น'Specialis ( สเปซิอาลิส )' และเรียกอาวุธที่เป็นเคียวคล้ายๆของยมทูตออกมา

    ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ เคียวยมทูต

                     "ถ้าฉันเป็นปีศาจละก็...ฉันจะขอจัดการปีศาจอย่างพวกแกเอง!!!"

            ฉันใช้เคียวฟาดลงไปที่ตัวเซ็ตสึขาว ทำให้ตัวของมันขาดเป็นสองท่อน หลังจากนั้นมันก็หายไป

             เหล่านินจาที่เป็นผู้ติดตามได้ออกมาอยู่ข้างหน้าเพื่อปกป้องเหล่าคาเงะ

                    "ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำร้ายพวกนายหรอก"

                    "ข้าว"

             กาอาระเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบาแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังได้ยินอยู่ดี 

                    "กาอาระ ฉันขอโทษนะที่หลอกนายมาตลอด ขอโทษจริง"

            ฉันหันไปทางกาอาระพร้อมกล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มที่หม่นหมอง

            ไม่นานก็ได้มีนินจาซามูไรเข้ามาในห้องด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

                     "อุจิวะ ซาซึเกะ กำลังไปประตูทางหอคอย ตอนนี้พวกเราต้านไม่ไหวแล้วครับ!"

                     "ว่าไงนะ!? ซี! ดารุย! ไปกันเถอะ!!"

            เมื่อได้ยินดังนั้น ไรคาเงะก็เดินทะลุกำแพงไปด้วยพละกำลังมหาศาล เพื่อที่จะไปจัดการกับซาซึเกะ 

             แต่ด้วยความที่ไรคาเงะมีความเร็วอยู่แล้วทำให้ไปถึงที่ที่ซาซึเกะอยู่ก่อน ฉันจึงต้องรีบไปให้ถึงให้เร็วที่สุด 

             แต่ระหว่างนั้นก็ได้มีแสงสว่างจ้าพุ่งออกมา ทำให้ฉันต้องหลับตาถึงยังงั้นฉันก็หยุดวิ่งไม่ได้อยู่ดี 

            ทันทีที่แสงหายไปฉันก็เห็นไรคาเงะกำลังพุ่งไปชกซาซึเกะทางด้านหน้าและลูกน้องกำลังเงื้อดาบขึ้นอยู่ทางด้านหลัง

            แต่ฉันรีบวิ่งเข้าไปอยู่ตรงกลางแล้วใช้เคียวเข้าไปรับหมัดแทน ส่วนด้ามจับรับดาบของลูกน้องไรคาเงะ แต่ด้วยแรงที่มีมันทำให้ฉันถึงกับทรุดลงไปกับพื้น แต่ฉันก็ยังพอยืนขึ้นมาได้อยู่

                      "ยัยหนู! นี่เจ้ากำลังช่วยศัตรูอยู่นะ!! เจ้ากำลังทรยศพวกเรา รู้ตัวรึเปล่า!!"

            ทั้งไรคาเงะทั้งซาซึเกะต่างตกใจที่เห็นฉันเข้ามาช่วย แน่นอนว่าฉันต้องโดนตาไรคาเงะว่า

                      "ซาซึเกะไม่ใช่ศัตรู! และซาซึเกะก็ไม่ได้เป็นพวกเดียวกับแสงอุษาด้วย!!! ที่ซาซึเกะทำไปทั้งหมดเพราะยังไม่รู้ความจริงต่างหากล่ะ!!"

           ฉันเถียงหัวชนฝา ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องปกป้องซาซึเกะ เพราะเค้าก็เป็นเพื่อนที่สำคัญคนนึงของฉัน

                      "ความจริงอะไรกัน?"

           ซาซึเกะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

                      "ซาซึเกะขอร้องล่ะอย่าไปเชื่อสิ่งที่เจ้าเซ็ตสึขาวหรือโทบิพูดเลย นายนะยังไม่รู้ความจริงทั้งหมดซักหน่อย!!"

          สีหน้าของซาซึเกะบอกได้ชัดเจนว่ากำลังสับสนอยู่ 

          แต่ระหว่างนั้นในชั่วพริบตาเจ้าไรคาเงะก็ต่อยซาซึเกะจนตัวลอยและยังไปต่อยซ้ำจากข้างบนทำให้ร่างของซาซึเกะให้ตกลงมากระแทกพื้นเต็มๆ พื้นที่ซาซึเกะตกลงมาแตกเป็นเสี่ยงๆ 

          ฉันยืนมองด้วยความตกใจและมองร่างของซาซึเกะที่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมาด้วยความทุลักทุเล
    ระหว่างนั้นจู่ๆกาอาระ คันคุโร เทมาริก็โผล่ออกมา เหมือนกาอาระพยายามกล่อมซาซึเกะแต่มันไม่ได้ผล  ทำให้พวกกาอาระต้องจำใจใช้วิชานินจาต่อสู้กับซาซึเกะ

                      "กาอาระอย่านะ!!"

          ฉันวิ่งเข้าไปตรงกลางระหว่างกาอาระกับซาซึเกะ

                      "ข้าว หลบไป"

                      "ฉันไม่หลบ"

         แต่ซาซึเกะได้ใช่พลังขั้นที่สามออกมา นั้นก็คือ 'ซูซาโน่ ( เทพวายุ )'
         ซาซึเกะใช่ซูซาโน่ต่อยเสา ทำให้เพดานด้านบนพังลงมา แต่ตอนนั้นฉันเอาแต่วิ่งตามซาซึเกะจนไม่รู้ตัวว่ามีหินก้อนใหญ่กำลังลงมาทับตัวฉัน และฉันไม่สามารถป้องกันตัวเองไว้ได้ทัน
    .
    .
    .
    .
    .
    .
          ทำไมถึงไม่รู้สึกเจ็บล่ะ? ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ปกป้องฉันจากหินคือ...ทราย

                       "เธอเป็นอะไรรึเปล่า?"

           กาอาระใช้ทรายยกหินออกไป แล้ววิ่งเข้ามาถามฉันด้วยความเป็นห่วง

                       "ซาซึเกะล่ะ?"

                       "หมอนั้นตรงไปยังห้องประชุม"

                       "งั้นเหรอ..."

          ฉันไม่พูดอะไรมาก รีบตรงไปยังห้องประชุมทันที พอไปถึงฉันก็เจอโทบิที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่บนคานกำแพง

                        "ไง แม่สาวเทพพระเจ้า"

            เจ้าเซ็ตสึขาวมันคงบอกข้อมูลเกี่ยวกับฉันไปหมดแล้วแน่ๆ

            ซาซึเกะก็คงอยู่อีกมิติที่เจ้าโทบิสร้างขึ้นมา

                        "เอาซาซึเกะคืนมานะ!!"

                        "ฉันจะคืนให้ก็ได้ แต่เธอต้องเอาตัวนารูโตะมาแลก"

           หน็อย! ไอ้หน้ากากลายก้นหอย

                        "ฉันต้องการสัตว์หางทั้งเก้าหางมาครอบครอง เพื่อแผนเนตรจันทรา จะได้ควมคุบวิชานี้และทำให้โลกรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เพราะฉะนั้นส่งแปดกับเก้าหางมาให้สะดีๆ"

                        "แปดหางหมายความว่าง พวกแกไม่ได้?"

                        "การจับกุมล้มเหลว เค้าหนีไปได้"

             เหอะๆ ว่าแล้วเชียวว่าคนอย่างบีคงไม่โดนจับง่ายๆหรอก

                        "แต่ว่านะ...ถ้าฉันได้พลังของสาวน้อยเทพพระเจ้ามาคงทำให้แข็งแกร่งกว่านี้แน่นอน"

            ห๊ะ!? ทำไมฉันถึงได้เข้าไปเกี่ยวด้วยล่ะ

                         "ฉันไม่ยอมให้นายเอาพลังของฉันไปใช้ในทางที่ไม่ดีแน่นอนและฉันจะไม่ยอมให้ตัวนารูโตะเด็ดขาด!!"

                         "ฉันด้วย"

                         "ฉันก็เหมือนกัน"

             ภายในเวลาไม่กี่วินาที เหล่าคาเงะก็สนับสนุนฉันเต็มที่

                          "ได้ ข้าขอประสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4 นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป"

             พอเจ้าโทบิประกาศเสร็จก็หายตัวไปทันที

                          "แล้วจะเอาไดีล่ะ?"

             สึจิคาเงะพูดเปิดประเด็นคนแรก

                          "นอกจากผนึกกำลังเราต้องต้านกับสัตว์หางทั้ง 7 ตัวนั้น"

             เหล่าคาเงะกำลังประชุมเรื่องสงครามนินจาครั้งที่ 4  

                          "แล้วโคโนฮะจะเอายังไง?"

                          "ดันโซก็เป็นแค่ปลาเน่าตัวเดียว เหตุการณ์ระหว่างประชุมทำให้หมอนนี้หมดความน่าเชื่ิอถือ"

             จริงสิ พอฉันเข้ามาในห้องก็ไม่เจอดันโซ คงจะหนีไปแล้ว

                           "เราจะแจ้งเรื่องที่เรากำลังหารือกันให้นินจาโคโนฮะคนนึงทราบ"

             กาอาระเสนอความคิดเห็นขึ้นเมื่อเห็นว่าดันโซไม่คู้ควรกับตำแหน่งแล้ว

                           "ใครกัน?"

             ไรคาเงะหันไปถามกาอาระด้วยความสงสัย

                            "เนตรวงแหวน ฮาตาเกะ คาคาชิ"


                            "ฉันขอให้ทุกคนช่วยเขียนจดหมายให้ครูคาคาชิหน่อยละกัน ฉันจะเป็นคนเอาจดหมายนั้นไปส่งให้ถึงที่เอง"

             ฉันเสนอความคิดเห็นของตัวเองออกไป
     
                             "ฉันว่าให้นกบินไปมันจะเร็วกว่านะ"

              แต่โดนไรคาเงะขัด

                              "อย่าลืมสิว่าฉันโดนขนานนามว่าเป็น 'ปีศาจ' "

                              "ทำตามที่เธอบอกเถอะ"

              กาอาระเห็นด้วยกับความคิดเห็นของฉัน ขอบคุณมากนะพ่อเทพบุตร

              หลังจากนั้นเหล่าคาเงะก็ช่วยกันเขียนจดหมาย พอเขียนเสร็จก็ส่งให้ฉันทันที ฉันรีบเปิดประตูมิติ ไปหาครูคาคาชิ

              เอาล่ะ การต่อสู้ครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!

                                "นารูโตะ ฉันรักนายนะ"

               อา-เระ?

    TBC.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×