Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #60 : ประกาศสงคราม (รีไรท์)

               "งั้นฉันจะเล่าความจริงเกี่ยวกับยัยนี่ให้ฟังก็ได้"

               "...."

                .....

               "เธอไม่ขัดฉันหน่อยเหรอ ความลับของเธอจะถูกเปิดเผยแล้วนะ"

      เซ็ตสึขาวหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย มันก็จริงอยู่ที่ฉันต้องขัดเค้าเพื่อไม่ให้ความลับเปิดเผยออกไป แต่ว่าความลับนะมันไม่มีในโลกหรอก ฉันจะขอลองพนันดูว่าถ้าความลับถูกเปิดเผยมันจะส่งผลต่อชีวิตฉันยังไงต่อไป?

               "ในเมื่อเธอมันขัดฉันก็จะเล่าให้คนพวกนี้ฟัง ยัยนี้ไม่ใช่คนบนโลกนี้"

               "ว่าไงนะ!!??"

               "ยัยนี้ไม่ใช่คนบนโลกนี้ ยัยนี่ถูกพระเจ้าส่งให้มาอยู่ที่นี่ แถมยังได้พรจากพระเจ้ามาอีกด้วย"

               "พร พรอะไร?"

       ซึจิคาเงะถามเจ้าเซ็ตสึขาวออกไปด้วยความสงสัย

              "ก็พรที่มอบความแข็งแกร่งให้ยัยนี่ยังไงล่ะ ฉันจะบอกให้ว่ายัยนี่ได้รับพรอะไรมาบ้าง อย่างแรกเลยยัยนี่สามารถใช้เนตรวงแหวน เนตรสีขาว เนตรสังสาระได้โดยไม่มีขีดจำกัด และยังมีจักระทั้งหมดด้วยกัน 8 อย่าง ดิน น้ำ ลม ไฟ น้ำแข็ง สายฟ้า ความมืดและแสงสว่าง แถมยังมีพลังรักษาตัวเองได้อีกด้วยถึงขั้นที่สามารถฟื้นคืนชีพให้ใครก็ได้ เป็นไงล่ะ ที่ฉันบอกมาทั้งหมดมันคือความจริง ยัยเนี่ยไม่ใช่มนุษย์แล้วล่ะ แต่เป็น 'ปีศาจ' ต่างหากละ"

      ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน มันก็จริงนั้นแหละที่ฉันมีพลังมากกว่าคนทั่วไป ฉันมันก็แค่ปีศาจที่ถูกส่งมาให้อยู่ที่นี่ก็เท่านั้นเอง

               "ทั้งหมดที่เจ้านี่พูดมามันคือความจริงเหรอข้าว?"

       กาอาระหันมาถามฉันด้วยสีหน้าตกใจปนความสับสน ฉันหันไปทางกาอาระและยิ้มให้

               "ใช่ มันคือความจริง ถ้าฉันเป็นปีศาจละก็..."

      ฉันเดินเข้าไปหาเจ้าเซ็ตสึขาวพร้อมกับเปลี่ยนพลังเป็น'Specialis ( สเปซิอาลิส )' และเรียกอาวุธที่เป็นเคียวคล้ายๆของยมทูตออกมา

                 "ถ้าฉันเป็นปีศาจละก็...ฉันจะขอจัดการปีศาจอย่างพวกแกเอง!!!"

        ฉันใช้เคียวฟาดลงไปที่ตัวเซ็ตสึขาว ทำให้ตัวของมันขาดเป็นสองท่อน หลังจากนั้นมันก็หายไป

         เหล่านินจาที่เป็นผู้ติดตามได้ออกมาอยู่ข้างหน้าเพื่อปกป้องเหล่าคาเงะ

                "ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำร้ายพวกนายหรอก"

                "ข้าว"

         กาอาระเรียกชื่อฉันอย่างแผ่วเบาแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังได้ยินอยู่ดี 

                "กาอาระ ฉันขอโทษนะที่หลอกนายมาตลอด ขอโทษจริง"

        ฉันหันไปทางกาอาระพร้อมกล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มที่หม่นหมอง

        ไม่นานก็ได้มีนินจาซามูไรเข้ามาในห้องด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

                 "อุจิวะ ซาซึเกะ กำลังไปประตูทางหอคอย ตอนนี้พวกเราต้านไม่ไหวแล้วครับ!"

                 "ว่าไงนะ!? ซี! ดารุย! ไปกันเถอะ!!"

        เมื่อได้ยินดังนั้น ไรคาเงะก็เดินทะลุกำแพงไปด้วยพละกำลังมหาศาล เพื่อที่จะไปจัดการกับซาซึเกะ 

         แต่ด้วยความที่ไรคาเงะมีความเร็วอยู่แล้วทำให้ไปถึงที่ที่ซาซึเกะอยู่ก่อน ฉันจึงต้องรีบไปให้ถึงให้เร็วที่สุด 

         แต่ระหว่างนั้นก็ได้มีแสงสว่างจ้าพุ่งออกมา ทำให้ฉันต้องหลับตาถึงยังงั้นฉันก็หยุดวิ่งไม่ได้อยู่ดี 

        ทันทีที่แสงหายไปฉันก็เห็นไรคาเงะกำลังพุ่งไปชกซาซึเกะทางด้านหน้าและลูกน้องกำลังเงื้อดาบขึ้นอยู่ทางด้านหลัง

        แต่ฉันรีบวิ่งเข้าไปอยู่ตรงกลางแล้วใช้เคียวเข้าไปรับหมัดแทน ส่วนด้ามจับรับดาบของลูกน้องไรคาเงะ แต่ด้วยแรงที่มีมันทำให้ฉันถึงกับทรุดลงไปกับพื้น แต่ฉันก็ยังพอยืนขึ้นมาได้อยู่

                  "ยัยหนู! นี่เจ้ากำลังช่วยศัตรูอยู่นะ!! เจ้ากำลังทรยศพวกเรา รู้ตัวรึเปล่า!!"

        ทั้งไรคาเงะทั้งซาซึเกะต่างตกใจที่เห็นฉันเข้ามาช่วย แน่นอนว่าฉันต้องโดนตาไรคาเงะว่า

                  "ซาซึเกะไม่ใช่ศัตรู! และซาซึเกะก็ไม่ได้เป็นพวกเดียวกับแสงอุษาด้วย!!! ที่ซาซึเกะทำไปทั้งหมดเพราะยังไม่รู้ความจริงต่างหากล่ะ!!"

       ฉันเถียงหัวชนฝา ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องปกป้องซาซึเกะ เพราะเค้าก็เป็นเพื่อนที่สำคัญคนนึงของฉัน

                  "ความจริงอะไรกัน?"

       ซาซึเกะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

                  "ซาซึเกะขอร้องล่ะอย่าไปเชื่อสิ่งที่เจ้าเซ็ตสึขาวหรือโทบิพูดเลย นายนะยังไม่รู้ความจริงทั้งหมดซักหน่อย!!"

      สีหน้าของซาซึเกะบอกได้ชัดเจนว่ากำลังสับสนอยู่ 

      แต่ระหว่างนั้นในชั่วพริบตาเจ้าไรคาเงะก็ต่อยซาซึเกะจนตัวลอยและยังไปต่อยซ้ำจากข้างบนทำให้ร่างของซาซึเกะให้ตกลงมากระแทกพื้นเต็มๆ พื้นที่ซาซึเกะตกลงมาแตกเป็นเสี่ยงๆ 

      ฉันยืนมองด้วยความตกใจและมองร่างของซาซึเกะที่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมาด้วยความทุลักทุเล

ระหว่างนั้นจู่ๆกาอาระ คันคุโร เทมาริก็โผล่ออกมา เหมือนกาอาระพยายามกล่อมซาซึเกะแต่มันไม่ได้ผล  ทำให้พวกกาอาระต้องจำใจใช้วิชานินจาต่อสู้กับซาซึเกะ

                  "กาอาระอย่านะ!!"

      ฉันวิ่งเข้าไปตรงกลางระหว่างกาอาระกับซาซึเกะ

                  "ข้าว หลบไป"

                  "ฉันไม่หลบ"

     แต่ซาซึเกะได้ใช่พลังขั้นที่สามออกมา นั้นก็คือ 'ซูซาโน่ ( เทพวายุ )'

     ซาซึเกะใช่ซูซาโน่ต่อยเสา ทำให้เพดานด้านบนพังลงมา แต่ตอนนั้นฉันเอาแต่วิ่งตามซาซึเกะจนไม่รู้ตัวว่ามีหินก้อนใหญ่กำลังลงมาทับตัวฉัน และฉันไม่สามารถป้องกันตัวเองไว้ได้ทัน

.

.

.

.

.

.

      ทำไมถึงไม่รู้สึกเจ็บล่ะ? ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ปกป้องฉันจากหินคือ...ทราย

                   "เธอเป็นอะไรรึเปล่า?"

       กาอาระใช้ทรายยกหินออกไป แล้ววิ่งเข้ามาถามฉันด้วยความเป็นห่วง

                   "ซาซึเกะล่ะ?"

                   "หมอนั้นตรงไปยังห้องประชุม"

                   "งั้นเหรอ..."

      ฉันไม่พูดอะไรมาก รีบตรงไปยังห้องประชุมทันที พอไปถึงฉันก็เจอโทบิที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่บนคานกำแพง

                    "ไง แม่สาวเทพพระเจ้า"

        เจ้าเซ็ตสึขาวมันคงบอกข้อมูลเกี่ยวกับฉันไปหมดแล้วแน่ๆ

        ซาซึเกะก็คงอยู่อีกมิติที่เจ้าโทบิสร้างขึ้นมา

                    "เอาซาซึเกะคืนมานะ!!"

                    "ฉันจะคืนให้ก็ได้ แต่เธอต้องเอาตัวนารูโตะมาแลก"

       หน็อย! ไอ้หน้ากากลายก้นหอย

                    "ฉันต้องการสัตว์หางทั้งเก้าหางมาครอบครอง เพื่อแผนเนตรจันทรา จะได้ควมคุบวิชานี้และทำให้โลกรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เพราะฉะนั้นส่งแปดกับเก้าหางมาให้สะดีๆ"

                    "แปดหางหมายความว่าง พวกแกไม่ได้?"

                    "การจับกุมล้มเหลว เค้าหนีไปได้"

         เหอะๆ ว่าแล้วเชียวว่าคนอย่างบีคงไม่โดนจับง่ายๆหรอก

                    "แต่ว่านะ...ถ้าฉันได้พลังของสาวน้อยเทพพระเจ้ามาคงทำให้แข็งแกร่งกว่านี้แน่นอน"

        ห๊ะ!? ทำไมฉันถึงได้เข้าไปเกี่ยวด้วยล่ะ

                     "ฉันไม่ยอมให้นายเอาพลังของฉันไปใช้ในทางที่ไม่ดีแน่นอนและฉันจะไม่ยอมให้ตัวนารูโตะเด็ดขาด!!"

                     "ฉันด้วย"

                     "ฉันก็เหมือนกัน"

         ภายในเวลาไม่กี่วินาที เหล่าคาเงะก็สนับสนุนฉันเต็มที่

                      "ได้ ข้าขอประสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4 นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป"

         พอเจ้าโทบิประกาศเสร็จก็หายตัวไปทันที

                      "แล้วจะเอาไดีล่ะ?"

         สึจิคาเงะพูดเปิดประเด็นคนแรก

                      "นอกจากผนึกกำลังเราต้องต้านกับสัตว์หางทั้ง 7 ตัวนั้น"

         เหล่าคาเงะกำลังประชุมเรื่องสงครามนินจาครั้งที่ 4  

                      "แล้วโคโนฮะจะเอายังไง?"

                      "ดันโซก็เป็นแค่ปลาเน่าตัวเดียว เหตุการณ์ระหว่างประชุมทำให้หมอนนี้หมดความน่าเชื่ิอถือ"

         จริงสิ พอฉันเข้ามาในห้องก็ไม่เจอดันโซ คงจะหนีไปแล้ว

                       "เราจะแจ้งเรื่องที่เรากำลังหารือกันให้นินจาโคโนฮะคนนึงทราบ"

         กาอาระเสนอความคิดเห็นขึ้นเมื่อเห็นว่าดันโซไม่คู้ควรกับตำแหน่งแล้ว

                       "ใครกัน?"

         ไรคาเงะหันไปถามกาอาระด้วยความสงสัย

                        "เนตรวงแหวน ฮาตาเกะ คาคาชิ"

                        "ฉันขอให้ทุกคนช่วยเขียนจดหมายให้ครูคาคาชิหน่อยละกัน ฉันจะเป็นคนเอาจดหมายนั้นไปส่งให้ถึงที่เอง"

         ฉันเสนอความคิดเห็นของตัวเองออกไป

 

                         "ฉันว่าให้นกบินไปมันจะเร็วกว่านะ"

          แต่โดนไรคาเงะขัด

                          "อย่าลืมสิว่าฉันโดนขนานนามว่าเป็น 'ปีศาจ' "

                          "ทำตามที่เธอบอกเถอะ"

          กาอาระเห็นด้วยกับความคิดเห็นของฉัน ขอบคุณมากนะพ่อเทพบุตร

          หลังจากนั้นเหล่าคาเงะก็ช่วยกันเขียนจดหมาย พอเขียนเสร็จก็ส่งให้ฉันทันที ฉันรีบเปิดประตูมิติ ไปหาครูคาคาชิ

          เอาล่ะ การต่อสู้ครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!

                            "นารูโตะ ฉันรักนายนะ"

           อา-เระ?

TBC.