Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #56 : การฝึกของฉัน (รีไรท์)

       หลังจากที่พวกเราไขรหัสได้แล้ว ก็รีบเอาไปให้เจ๊ซึนาเดะกับท่านฟุคาซุกุทันที

                 "ตัวจริงนั้นไม่มีอยู่"

                 "ว่าไงปู่เซียน พอจะรู้อะไรมั่งมั้ย?"

                 "ไม่รู้แฮะ มันยังคลุมเคลือเกินไป"

                 "มันอาจจะหมายถึงว่า 'ตัวจริงของเพนไม่มีอยู่' ก็ได้นะ"

     ฉันเสนอความคิดเห็นออกไปให้ทุกคนได้ฟัง

                 "อาจจะใช้ก็ได้นะ"

    ท่านฟุคาซุกุเห็นด้วยกับความคิดของฉัน

                "งั้นเจ้าร่างนั้นล่ะ เจ้าร่างที่ตาเซียนลามกเอามาด้วยนะ"

    เอามาตอนไหนว่ะ?

                "การผ่าพิสูนจ์ก็ต้องใช้เวลาร่วมอาทิตย์"

                "นี้ นารูโตะจัง ในเมื่อไขรหัสได้แล้ว ก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเเล้วล่ะ"

                "หมายความว่าไง?!"

                "ตามฉันมาสิ ไปฝึกวิชาเซียนที่เขาเมียวโบคุ"

                "แล้วจะเอาชนะเพนได้จริเหรอ?"

                "ไม่รู้หรอก แต่ถ้ายังอยู่แบบนี้ไม่มีทาง ได้มั้ยล่ะซึนาเดะ?"

                "แนน่อนค่ะ  ให้นารูโตะโดนดีซะบ้างก็ดี"

   

                "การฝึกวิชาเซียนน่ะเฮี้ยบกว่าที่คิดนะ จะเอามั้ยล่ะ?"

                "ตาเซียนลามกยังทำได้ใช่มั้ยล่ะ งั้นผมก็ไม่ยอมน้อยหน้าหรอก ต้องลองกันซักตั้ง"

                "ยัยหนูเธอจะไปด้วยมั้ย?"

       จู่ๆท่านฟุคาซุกุหันมาถามฉัน

                 "เอ่อ...ไม่ดีกว่าค่ะ หนูยังมีธุระต้องทำอีกเยอะ"

                 "งั้นเหรอ"

                 "หนูขอตัวก่อนนะคะ"

      ฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องทันที ฉันมีธุระที่ต้องเคลียร์กับไอ้พระเจ้า พอฉันวิ่งออกมาจนถึงที่ที่ไม่มีคน ก็จัดการทำพิธีเรียกพระเจ้าลงมาทันที

                "ฉันในฐานะผู้ที่เคยได้รับพรจากพระเจ้า ขอเรียกพระเจ้าลงมาพบกับฉัน"

      เปรี้ยง!

      ฟ้าผ่าลงมา แล้วก็ได้ปรากฎชายรูปงามที่ใครๆก็ต้องหลงใหล ยกเว้นฉัน! 

                "เรียกฉันมีอะไรรึเปล่า"

                "มี! มีเยอะด้วย! แต่เอาไว้ก่อน ตามฉันมาเรามีธุระอย่างอื่นต้องไปจัดการก่อน"

                "ก็ได้ๆ"

      ฉันและพระเจ้าเดินมาจนถึง..โรงพยาบาล.. ธุระที่ว่าคือฉันต้องการให้พระเจ้าย้ายอิทาจิกับตาแก่ลามกไปยังที่ที่ปลอดภัย ลืมบอกอิทาจิกับตาแก่ลามกพักอยู่ห้องเดียวกัน 

                "หวัดดี"

      พอฉันเปิดห้องเข้าไปก็เจอตาแก่ลากกำลังอ่านนิตยสาร อิทาจิปอกแอปเปิ้ลกิน

                "หวัดดี"

     ฉันทักทั้งสองคนเพื่อให้หันเหความสนใจมาที่ฉัน

                "ไง"

     อิทาจิก็ทักกลับ ส่วนตาแก่ลามกโบกมือให้

               "ที่ฉันมาในวันนี้เพราะต้องการให้พวกนายย้ายไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุด"

               "ทำไมต้องย้ายด้วย?"

     อิทาจิถามฉันด้วยความสงสัย

               "เพราะภายในวันข้างหน้านี้จะเกิดสงครามขึ้นแล้วพวกนายยังบาดเจ็บกันอยู่ ฉันคงไม่ยอมให้พวกนายไปสู้เด็ดขาด พระเจ้าจัดการเลย"

               "จัดให้"

    สักพักพระเจ้าก็ร่ายเวทมนต์เหมือนเปิดประตูมิติอีกฝั่งหนึ่ง แล้วย้ายอิทาจิกับตาแก่ลามกเข้าไปในนั้น

               "เอาล่ะ ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว ถ้าเธอต้องการพาพวกเขาออกมาเธอสามารถใช้สร้อยเปิดมันได้"

               "โอเค ได้เวลามาฟังเรื่องของฉันแล้ว"

               "ว่ามาสิ"

               "นายบอกว่านายค่อยดูฉันจากข้างบนนั้นเสมอ งั้นนานก็ต้องรูเรื่องพลังของฉันที่เปลี่ยนไปตอนควบคุมเก้าหางในตัวของนารูโตะและตอนที่ฉันไปช่วยตาแก่ลามก นายคงรู้สินะว่าพลังนั้นมันคืออะไร อธิบายมาให้หมด"

               "เฮ้อ ก็ได้ พลังที่เกิดขึ้นกับเธอ เรียกว่าพลัง Specialis ( สเปซิอาลิส ) คือ พลังแสงสว่างและความมืด  มาผสมกัน มันจะเกิดขึ้นเฉพาะตอนที่เธอมีเป้าหมายชัดเจนหรือมีสมาธิที่ดี ซึ่งสองครั้งนั้นเกิดจากที่เธอมีเป้าหมายชัดเจน และมันสามารถสร้างอาวุธตามที่เธอคิดได้ ส่วนใหญ่เธอจะใช้ดาบต่อสู้ เธอจะเปลี่ยนให้มันเป็นธนู ขว้าน อะไรก็ได้แล้วแต่ใจเธอคิด ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ"

     แบบนี้เองหรอกเหรอ แต่ว่าฉันต้องการให้มันสามารถใช้ได้ตลอดเวลาที่ฉันต้องการ

               "แล้วมีวิธีที่จะเรียกใช้มันได้ตลอดเวลารึเปล่า?"

               "มี แต่ต้องฝึก"

               "งั้นช่วยฝึกฉันหน่อย!"

    ฉันขอร้องให้พระเจ้าฝึกพลังนี้ให้ เพราะบางทีฉันอาจจะต้องใช้พลังนี้สู้ในสงครามระหว่างแสงอุษาก็เป็นได้

              "ได้ แต่การฝึกมี 3 ประการด้วยกัน  1.ความกล้าหาญ 2.ความฉลาด 3.สมาธิ  ซึ่ง 2 ข้อแรกเธอผ่านแล้ว เพราะว่าเธอมีความกล้าหาญอยู่เต็มตัว เธอเข้าไปสู้กับร่างทั้ง 6 ของเพนแบบไม่กลัวอะไรเลย ความฉลาด ข้อนี้เธอแสดงให้ฉันเห็นตอนวางแผนกับชิกามารุ เหลือแค่ข้อสามที่เธอไม่ผ่าน"

               "ทำไมฉันถึงไม่ผ่านข้อสาม"

               "สมาธิเธอ ต่ำ เกินไป"

               "โอเคๆ แล้วจะฝึกยังไงล่ะ?"

               "นั่งสมาธิและกำหนดให้จักนะแสงสว่างกับจักระความมืด มาผสมผสานกันให้ดี ทำจนกว่าจะเกิดพลังแบบนั้นกับเธออีก ถ้าเธอทำได้ เธอก็สามารถเรียกพลังนั้นออกมาใช้ได้ตลอดเวลา"

     อย่าว่าแต่นารูโตะเจอการฝึกสุดหินคนเดียวเลย ฉันเองก็โดนเหมือนกัน

               "ลองดูซักตั้ง มันจะยากแค่ไหนกันเชียว"

    ฉันเริ่มนั่งสมาธิและกำหนดจักระให้ผสานกันได้แบบพอดี จะว่าไปมันก็อยากเหมือนกัน

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    โอ๊ย! ทำไมมันยากอย่างงี้เนี่ย! มีอะไรที่พอจะทำให้มันนึกรูปขาวดำผสมกันได้บ้างเนี่ย จริงสิ สัญญษลักษณ์ของประเทศจีน หยินหยาง ใช่ๆทุกอย่างยอมมีความแตกต่างแต่เข้ากันได้ดี ถ้าเรานั่งสมาธีแล้วลองนำพลังมาทำเป็นรูปแบบหยินหยาง เท่ากัว่าเรานำมาผสานกันสินะ เอาว่ะ ลองดู

หลังจากที่ฉันคิดได้ ฉันก็เริ่มนั่งสมาธิอีกครั้ง

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     พรึบ!

   

    สำเร็จ ฉันทำสำเร็จ!

                "ดีใจด้วยนะ เท่านี้เธอก็สามารถใช้พลังนี้ได้ตามที่เธอต้องการแล้วล่ะ"

                "ขอบคุณนายมากนะ"

   พอฉันขอบคุณพระเจ้าเสร็จ พระเจ้าก็หายตัวไปเลย

   แต่รู้สึกดีแฮะ ที่ใช้พลังนี้ได้ ครางนี้ฉันจะช่วนสู้ให้เต็มที่เลย!

TBC.