ลำดับตอนที่ #55
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : ไขรหัส (รีไรท์)
ตอนนี้ฉันมาเฝ้าตาแก่ลามกที่โรงพยายม เอ้ย! ไม่ใช่! โรงพยาบาล เจ๊ซึนาเดะก็ไม่ว่าง พี่ชิซึเนะก็ต้องอยู่ช่วยเจ๊ หน้าที่นี้เลยตกมาอยู่ที่ฉันแทน เอาเหอะ รอดมาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ตอนนี้เจ้าร่างแยกจะเป็นยังไงบ้างน้า~
ด้านนารูโตะ
ตอนนี้ทุกคนกำลังต่อสู้กับร่างแยกของโทบิ หนึ่งในสมาชิกของแสงอุษา ทุกคนสู้กันอย่างเต็มที่ ยกเว้น...ร่างแยกของข้าว ที่ยื่นนิ่งเฉยมองการต่อสู้ของทุกคน
"เห้ย!! ยัยร่างแยกมาช่วยสู้กันหน่อยสิ"
นารูโตะได้พูดขึ้นเมื่อเห็นเธอไม่มาช่วยต่อสู้ ซึ่งการทำแบบนั้นมันทำให้เค้าโมโห จนอดต่อว่าไม่ได้ แต่ร่างแยกไม่โต้ตอบเค้าสักคำ ที่เธอไม่สู้ด้วย เพราะไม่ใช่เธอไม่อยากสู้ เพียงแต่ว่าเธอต้องทำตามคำสั่งที่ข้าวสั่งเอาไว้ เธอจึงทำได้เพียงแค่รอเวลาทำตามคำสั่งของเธอ
"โธ่เว้ย!!"
เมื่อนารูโตะเห็นเธอไม่โต้ตอบอะไร จึงทำให้เค้าอารมณ์เสียอย่างมาก......แต่สักพักเธอก็พูดออกมา
"ฉันไปก่อนนะ!"
เมื่อร่างแยกเอ่ยขึ้น มันทำให้เค้าตกใจอย่างมาก เพราะคำตอบที่เค้าขาดวังคือ "ตกลง" แต่ไม่ใช่ มันกลับเป็นคำตอบที่ทำให้เขาอารมณ์เสียมากขึ้นกว่าเดิม
"เดี๋ยวสิ! เธอจะไปไหนนะ!!"
เธอวิ่งออกไปโดยไม่ฟังคำห้ามของนารูโตะ เพราะมันถึงเวลาที่ต้องทำตามคำสั่งแล้ว
"นารูโตะปล่อยเเธอไป"
"ครูคาคาชิ แต่ว่า..."
"ฉันว่าข้าวคงสั่งให้ร่างแยกทำอะไรสักอย่าง เพราะงั้นเชื่อใจเธอเถอะนะ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ในระหว่างการต่อสู้ เธอได้ใช้เนตรสีขาวค่อยส่องดูซาซึเกะ และ อิทาจิ ตลอดเวลา เพื่อรอดูจังหวะที่เธอต้องเขาไปช่วยอิทาจิ เมื่อเธอเห็นว่าโทบินำตัวซาซึเกะไปแล้ว จึงรีบบึ่งมาที่อิทาจิเพื่อรักษาโดยเร็วที่สุด เมื่อเธอมาถึงที่หมาย เธอรีบวิ่งเข้าไปหาอิทาจิทันที
"เธอ!"
"อยู่นิ่งๆ ฉันจะรักษานาย"
เธอรีบรักษาอิทาจิทันที โดยใช้จักระกระตุ้นหัวใจให้เต้นคงที่
"เธอ...เป็นแค่ร่างแยกสินะ"
อิทาจิได้เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าเธอไม่ใช่ร่างจริง เพราะจักระในตัวของเธอมีแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น จึงทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นเพียงแค่ร่างแยก
"ใช่"
"แล้วร่างจริงล่ะไปไหน?"
"ไปทำภารกิจที่สำคัญอีกภารกิจหนึ่งนะ"
"งั้นเหรอ"
"หุปปากไปสะ นายบาดเจ็บอยู่"
เธอได้เอ่ยขึ้น เพราะกลัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าจะตายเสียก่อนถ้าพูดมากกว่านี้
"ข้าว!!!"
ไม่นานพวกนารูโตะก็ตามเธอมา แล้วเธอได้บอกทุกคนให้รีบนำตัวอิทาจิกลับโคโนฮะทันที เพื่อนำตัวไปรักษา ระหว่างเดินทางกลับโคโนฮะ เธอและซากูระก็รักษาให้เค้าตลอดทาง
ไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็ถึงหมู่บเานโคโนฮะ
ด้านข้าว
ฮ้าว~ มั่วแต่คิดเรื่องร่างแยก จนง่วงเลยแฮะ
"อึก"
"ตาแก่ลามกฟื้นแล้ว"
"อะ อ้า"
อ๊ะ จริงสิ หมอบอกว่าตาแก่ลามกได้รับบาดเจ็บที่คอ ทำให้พูดไม่ได้สักสองสามวัน
"ตาแก่ลามกอย่างพึ่งพูดนะ หมอบอกว่าได้รับบาดเจ็บที่คอ อาจจะพูดไม่ได้สักสองสามวันนะ"
"..(พยักหน้า).."
"แล้วแบบนี้จะคุยกันยังไงเนี่ย"
"...(ทำท่าเขียนหนังสือ)..."
" ไอเดียบรรเจิดมากตาแก่ลามก"
ฉันวิ่งหาหนังสือหรือกระดาษกับปากกาให้ตาแก่ลามกทั่วห้อง
"อ๊ะ เอาไปเขียนสะ"
ว่าเสร็จฉันยื่นของให้กับตาแกลามก ตาแกลามกไม่รอช้ารีบหยิบแล้วเอาไปเขียนทันที
'ฉันจะบอกข้อมูลของพวกแสงอุษาเลยก็แล้วกันนะ'
โห้ ฟื้นขึ้นมาก็เข้าเรื่องข้อมูลเลยเหรอ
ก๊อกๆ
"ขอโทษนะคะ ได้เวลากินยาแล้วนะคะ ยาตัวนี้กินแล้วอาจจะทำให้ง่วงหน่อยนะคะ"
"รอสักครู่ได้ไหมค่ะคุณพยาบาล"
"ไม่ได้ค่ะ คนไข้ต้องกินยาให้ตรงตามเวลานะคะ"
ได้ยินแบบนั้นปุ๊ป ตาแก่ลามกก็รีบเขียนข้อมูลแล้วรีบยื่นมาให้ฉันทันที หลังจากนั้นตาแก่ลามกก็โดนคุณพยาบาลกรอกยาใส่ปากทันที เหอะๆน่าสงสารแฮะ
9,31,8,106,7,207,15
อุตส่าห์คิดว่าถ้าช่วยจิไรยะแล้ว จะไม่ต้องอ่านหนังสือนั้นแท้ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นอยู่ดีเหรอเนี่ย!!!!
หลังจากที่ฉันได้รหัสข้อมูลของแสงอุษาจากตาแก่ลามกมาได้แล้ว ตอนนี้ก็กำลังเดินไปหาเจ๊ซึนาเดะ
ก๊อกๆ
"เข้ามาได้"
แอ๊ด
พอฉันเปิดประตูเข้าไป ก็เจอพวกนารูโตะอยู่ในห้อง
"อ่าว พวกนายกลับมากันแล้วเหรอ"
"อือ กลับมาแล้ว"
ทำไมรู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆ
"แล้วมาทำอะไรกันที่นี้ล่ะ"
"โดนป้าซึนาเดะเรียกตัวมานะ"
"อ่อ"
"นี่ แล้วตาเซียนลามกเป็นไงบ้าง"
นารูโตะามฉันด้วยความเป็นห่วงสุดๆ
"อ่า...ไม่ต้องห่วง ตาแก่ลามกได้รับบาดเจ็บที่คอ ทำให้พูดไม่ได้สักสองสามวันนะ"
"งั้นเหรอ"
"ไม่ต้องห่วงหรอกนารูโตะ ตาแก่ลามกอึดจะตาย"
"ฮะๆ นั้นสินะ"
"ข้าว"
ในระหว่างที่ฉันคุยกับนารูโตะอยู่ ก็มีคนเรียกชื่อฉัน คนที่เรียก็คือ ร่างแยกฉันเอง จริงสิคงเป็นเรื่องอิทาจิสินะ
"เป็นไงบ้าง"
แล้วยัยร่างแยกก็เขามากระซิบที่หูฉัน เรื่องอิทาจิ
"งั้นเหรอ ขอบใจมาก เธอไปได้แล้วล่ะ"
"อือ"
ปุ๋ง
"ยัยยักษ์นั้นกระซิบอะไรเธอข้าว"
"ยัยยักษ์ นารูโตะทำไมนายถึงเรียกร่างแยกฉันว่ายัยยักษ์ล่ะ?"
"ก็..."
ในขณะที่นารูโตะกำลังพูด ก็ได้มีเสียงแทรกตอบแทน ซึ่งเป็นเสียงของซากุระ
"เเหม่ ก็ร่างแยกเธอนะ ตอนทำภารกิจด่านารูโตะไว้หลายชุดเลยล่ะ"
ร่างแยกฉันโหดขนาดนั้นเลยเหรอ
"เจ๊ แล้วตอนนี้อิทาจิอยู่ไหนเหรอ"
"อยู่โรงพยาบาล ฉันให้เค้าอยู่ห้องพิเศษแล้วก็สั่งให้นินจาเฝ้าเค้าไว้ 2 คน เธอมีอะไรรึเปล่า"
"หนูจะไปหาเขานะ"
"งั้นเหรอ"
รู้สึกเหมือนเราลืมอะไรบางอย่าง ลืมอะไรหว่า
"เจ๊!"
"อะไร! อยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องตะโกนก็ได้ คนอื่นตกใจหมด"
"ฮะๆ ขอโทษ อ้ะ"
ฉันยื่นกระดาษที่มีรหัสของตาแก่ลามกให้เจ๊
"มันคืออะไร?"
"รหัสลับ ของตาแก่ลามกเรื่องข้อมูลของแสงอุษา"
"ให้หมอนั้นมันมาพูดยังง่ายกว่าอีก"
"ก็จริงอยู่หรอกเจ๊ แต่มันจะเสียเวลาเนี่ยสิ ตาแก่ลามกก็ต้องพักผ่อนเหมือนกัน ถ้าเราแกะรหัสลับได้ก่อน เราก็ได้ข้อมูลเร็วขึ้นนะ"
"อืมม์ ชิซึเนะ เอานี้ไปให้หน่วยถอดรหัส"
"ค่ะ"
"ซึนาเดะ"
ทุกคนในห้องรวมถึงฉันหันไปตามเสียงที่เรียกเจ๊ คนที่เรียกเจ๊คือ...กบ
"นี้คือท่านฟุคาซุกุ หนึ่งในสองเซียนใหญ่ แห่งภูเขาเมียวโบคุ"
"ท่านคงมาสอนนารูโตะสินะ"
"ถูกต้องแล้วยัยหนู"
"เออ....หนูขอไปดูหน่วยถอดรหัสก่อนนะคะ"
"ข้าว ฉันไปด้วย"
"แต่นายต้องคุยกับ..."
"ไปเถอะ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก"
"ค่ะ"
ว่าเสร็จฉันกับนารูโตะก็เดินออกจากห้อง ไปยังหน่วยถอดรหัส ระหว่างทางก็ได้เจอกับชิกามารุ ฉันกับนารูโตะเลยขอให้ชิกามารุช่วยโดยการไปถามจากครูคาคาชิ แล้วค่อยมาเจอกันอีกทีที่ห้องหน่วยถอดรหัส แล้วฉันกับนารูโตะก็มุ่งหน้าไปที่หน่วยรหัสต่อ
ก๊อกๆ
"เชิญค่ะ"
แอ๊ด
พอเปิดเข้าไปก็เจอป้าที่ใส่แว่นหนาๆ รออยู่หน้าประตู
"สวัสดีค่ะ พวกหนูมาดูรหัสที่เจ๊ซึนาเดะให้มานะคะ"
"อ่อ งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ"
ฉันกับนารูโตะก็เดินตามป้าแกไป
"ฉันคิดว่าน่าจะเป็นการเรียงตัวเลข แบบรหัสกุญแจรวม"
"แล้ว..."
"แล้วจะถอดรหัสได้ไมครับ?"
ฉันที่กำลังอ้าปากถาม แต่ดันมีคนแย่งถามไปก่อน คนๆนั้นก็คือ..ไอ้คนไอคิวสูง!!..
"ได้เรื่องบ้างไมชิกามารุ?"
"ไม่ได้เลยล่ะนารูโตะ"
แต่ในขณะที่ชิกามารุกับนารูโตะคุยกัน ป้าแว่นหนาก็ขัดสะก่อน
"อะแฮ่มๆ ถ้าไม่รู้กุญแจก็ถอดรหัสไม่ออกหรอกค่ะ!"
"นารูโตะ นายช่วยดูรหัสนี้ดีๆสิ เพื่อจะรู้อะไรบ้าง"
ฉันให้นารูโตะดูรหัส เพื่อจะได้รู้ว่ามันคืออะไร ถึงฉันจะรู้อนาคต แต่ก็ใช่ว่าจะจำทุกอย่างได้หมด ถ้ารู้รหัสฉันคงบอกเจ๊ไปแล้ว แต่ดันลืมนี้สิ ก็เลยต้องมานั่งไขรหัสกัน
"อะไรฟ่ะ! เงียบไปเลยเหรอ!!"
"อืมม์ ฉันสงสัยอยู่อย่างนึง รหัสที่มีแต่ตัวเลขมันมีตัวอักษรคาตาคานะตัวนึง เข้าไปปนอยู่ได้ไง?"
"ไหน มันอยู่ตรงไหน"
หลังจากที่นารูโตะพูดฉัน ชิกามารุ กับป้า ก็รีบไปหาว่าตัวคาตาคานะมันอยูตรงไหน
"ตรงนี้ไง"
จริงสิ ตาแก่ลามกชอบเขียนตัวคาตาคานะ ตัว ทะ เป็นเลข 9 นี้เนอะ
"ตาเซียนลามกเค้าเป็นนักเขียนอยู่แล้ว ตอนเดินทางเค้าก็บังคับให้ฉันอ่านต้นฉบับบ่อยๆนะสิๆ
"ฉันว่าตาแก่ลามกเขียนจนชินมือมากกว่า"
"อืมม์ ฉันคิดว่าตัว ทะ มันต้องไปเกี่ยวข้องกับหนังสือของท่านจิไรยะแน่ๆ"
ป้าแว่นหนาที่เงียบตั้งนาน ก็ได้เสนอความคิดเห็น
"นารูโตะ หนังสือของท่านจิไรยะตีพิมพ์ออกไปกี่เล่มแล้วล่ะ?"
"ไม่รู้สิ สัก 4-5 เล่มมั้ง"
"งั้นเอามาดูให้หมดเลยสิ"
ครืด
"ฉันว่าเป็นเล่มนี้แหละมั้ง"
คนที่พูดแทรกขึ้นมาก็คือ ครูคาคาชิ แต่ไอ้หนังสือที่ครูเข้าโชว์ให้ดูเนี่ยมัน...
"อะจึ๋ยแท็กติกส์"
แกจะพูดทำไมชิกามารุ!
"ในกรณีที่ใช้หนังสือเป็นรหัสตัวเลข อาจเป็นลำดับตัวอักษรหรือบรรทัดก็ได้ค่ะ"
ความคิดป้าแว่นหนาเจ๋งมากๆ
"ก่อนอื่นเปิไปหน้าที่ 31 ค่ะ"
ครูคาคาชิก็ทำตามที่ป้าเค้าบอก
"ช่วยอ่านประโยคแรกด้วยนะคะจะได้รู้ความหมาย"
"เอ๋?"
ดูเหมือนครูคาคาชิเค้าอึ่งกันไปพักนึง
แล้วก็ดูอ้ำๆอึ่งๆไปสักพัก
"อะไรของครู เค้าให้อ่านก็อ่านสิเด้อ!"
นารูโตะพูดเตือนสติครูคาคาชิ แต่ครูคาคาชิไม่ยอมตอบสักที ชักรำคาญแล้วสิ ฉันไม่รอช้าหยิบหนังสือครูคาคาชิมาอ่านเองสะเลย
"นี้ป้า เรามาลองอ่านบรรทัดที่ 15 207 106 8 31 ตามนี้ดูม้ะ"
"ป้างั้นเหรอ?"
"เอาเถอะน้า~ มาลองดูกัน"
"อะ อืม"
ก่อนอื่นต้องอ่านตามบรรทัดที่ 15
อะ เออ นี้มัน
ฉันหันไปมองครูคาคาชิทีนึง แล้วครูเค้าก็หันหน้าหนี
"จะอ่านบรรทัดที่ 15 แล้วนะ เอ่อ...อยู่ยนเก้าอี้ที่ดังเอี๊ยดอ๊าดๆ"
"ค่ะ บรรทัดต่อไปค่ะ"
"บรรทัดที่ 207 มีทางด้วยเหรอ...เค้ารับไม่ไหวหรอก"
"ต่อไปค่ะ"
"บรรทัดที่ 7 ไม่คาดคิดเบิ๊มจริงนะพ่อคุณตรงเนี่ย"
"ต่อไป"
"บรรทัดที่ 106 นั้นนะมันใบไม้เกะกะนะ...แหมเธอนี่ละก็"
"ต่อไป"
"บรรทัดที่ 8 จริงๆแล้วมันก็เหมือนแลกของน่ะแหละ ถึงเธอจะ"
"จะอะไรค่ะ"
"บรรทัดที่ 8 มีแค่นี้ค่ะ"
"อ่อค่ะ เชิญอ่านบรรมัดที่ 31 ต่อค่ะ"
"บรรทัดที่ 31 ตัวรักเค้าจริงๆเหรอ"
"โอเคค่ะ งั้นเราจะลองเรียงตัวอักษรตัวแรกเลยละกัน"
อ่า...การอ่านหนังสือเล่มนี้มันช่างทำให้ฉันปวดหัวสะจริง
"ได้แล้วค่ะ...ตัว จริง นั้น ไม่ มี อยู่"
ตัว จริง นั้น ไม่ มี อยู่?
หรือว่าจะเป็น...
"ตัวจริงของเพนไม่มีอยู่ หมายถึงแบบนี้รึเปล่านะ?"
"อาจจะใช้ก็ได้นะ ไปรายงานท่านโฮคาเงะกันเถอะ"
"ค่ะ/ครับ"
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น