Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #3 : พระเจ้า (รีไรท์)

     

'ข้าคือพระเจ้า มีนามว่า มิคาเอล' 

      งืม~สบายจุงเบย ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในที่ที่สบายสุดๆ เพราะที่นอนมันนุ่มมาก เหมือนกับกำลังนอนอยู่บนก้อนเมฆเลย

         'เจ้านะตื่นได้แล้ว' 

         "งืม~ขออีกห้านาทีนะแม่"

         'ข้าไมใช่แม่ของเจ้าเพราะฉะนั้น...ตื่นได้แล้ว!!!' 

         "อ้ากกกกก อะไรฟ่ะเนี้ย"

 

     ใคร ใครเป็นคนตะโกนฟ่ะ โผล่ออกมาเมื่อไรแม่จะจับตีให้ก้นลายเลยค่อยดู 

           

         'เจ้าคงไม่มีวันได้ตีก้นข้าหรอก' 

     

     เฮือก!! เสียงใคร!?

           

         "ใครนะ ออกมานะ!!!"

      

     เเว็บ!! 

      จู่ๆ มีแสงประหลาดสีขาวจ้าโผล่มา หลังจากนั้นแสงนั้นก็หายไป ปรากฎให้เห็นผู้ชายร่างสูง ผมสีดำ ผิวขาวอมชมพู จมูกเป็นสัน ปากสีเชอรี่ นี้มันหล่อโครตมหาโครตหล่อเลยนี่หว่า 

        

         'ขอบใจที่ชมว่าข้าหล่อนะ' 

    

     อ่านใจได้งั้นเหรอ หมอนี้เป็นใครกันนะ แต่หลงตัวเองชะมัด

           

         'ว่าใครไม่ทราบ' 

   

     ก็ว่าแกนั้นแหละ...เออลืมไปว่ามันอ่านใจได้ ช่างเหอะ 

         

         "นายเป็นใคร" 

          

         'ข้าคือพระเจ้า มีนามว่า มิคาเอล' 

  

     พระเจ้า นี้...เรา

          

         'ใช่ เจ้าตายแล้ว ' 

     

     ตายแล้ว!!! 

        "เดี๋ยวสิ! ฉันตายแล้วเหรอ!!!"

     เดี๋ยวๆ จำได้ว่าตอนนั้นฉันกำลังยืนอยู่บนถนนแล้วก็...โดนรถบรรทุกชน

  

        'จำได้แล้วสินะ'

     ฉันพยักหน้าตอบรับ        

        'งั้นข้าจะให้เจ้าไปเกิดเลยก็แล้วกัน' 

  

     ให้ไปเกิด? ตามความเชื่อของประเทศไทย มันต้องตนรกก่อนแล้วค่อยขึ้นสวรรค์ไม่ใช่เหรอ? แปลกแฮะ 

         

        "เดี๋ยว" 

       

        'หื้ม มีอะไรเหรอ' 

       

        "ให้ไปเกิดเลยเหรอมันเร็วไปไหม โดยปกติแล้วต้องชดใช้กรรมแล้วค่อยไปเกิดไม่ใช่เหรอ หรือไม่ก็ต้องรอสักหนึ่งปีสองปีก่อนก็ได้นิค่อยไปเกิด แล้วอีกอย่างจะส่งฉันให้ไปเกิดที่เดิมเลยเหรอ ไม่เอาอะ เบื่อสังคมยุคนี้" 

      

        'ข้าไม่ได้ให้เจ้าเกิดที่โลกเดิมสักหน่อย ให้จะให้เจ้าไปเกิดในโลกอนิเมะต่างหาก' 

        

        "โลกอนิเมะเหรอ ไปเกิดที่นั้นได้ด้วยเหรอไม่เคยรู้ พระเจ้าอย่างนายเคยดูด้วยเหรอ แล้วทำไหมถึงให้ฉันไปเกิดในโลกอนิเมะละ"

        

        'ฮะๆสิทธิพิเศษนะ' 

   

     โกหกชัดๆเลยนี่หว่า

        "โกหก แววตาหล็อกแหล็ก ไม่กล้าสบตาฉัน มันเป็นการแสดงที่บอกว่านายโกหก เป็นพระเจ้านี้เขาให้โกหกได้ด้วยเหรอ" 

    

      พระเจ้าที่หันหลังให้ฉัน หันหน้ามามองฉันด้วยสายตาอ้อนวอน

     

        'ข้าวจ๋า~' 

   

      พระเจ้าเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนสุดๆ

      

        'คืองี้นะ' 

    

      กระดึ๊บ กระดึ๊บ กระดึ๊บ 

      ควับ! 

       

        "อะไรว่ะเนี้ย คลานมาเกาะขาฉันทำไม!! ออกไปนะๆ!!!" 

     

     จู่ๆพระเจ้าก็คลานมากอดขาฉัน นี้เอ็งเป็นพระเจ้าหรือเป็นขี้ข้าว่ะ ถึงได้มาเกาะขาคนอื่นแบบนี้!!!!

        

        'คือข้านะจงใจให้เจ้าตายเอง' 

        

        "ห๊ะ!!!"

      

     ไอ้หมอนี้...

      

       "ไอ้พระเจ้าเฮงซวย!!! นายจงใจให้ฉันตายงั้นเหรอ!!  นี้มันชีวิตฉันทั้งชีวิตเลยนะเว้ย!! แกไม่ตายดีแน่ไอ้พระเจ้าเฮงซวย!!" 

     

       'เดี๋ยวๆ ข้าอยากให้เจ้าลงไปเกิดในโลกอนิเมะที่ชื่อว่า นารูโตะ ข้าอย่างให้เจ้าไปช่วยตัวละครที่ชื่อว่า อิทาจิ กับ เนจิ ฆ่าไม่อยากให้สองคนนั้นต้องตาย ข้าจะให้พลังที่แข็งแกร่งกว่าทุกคนในโลกนั้น ขอร้องละ'

      

     อื้อหือ ร่ายสะยาวเชียว

       

        "แล้วทำไหมต้องเป็นฉัน" 

     

    ทำถึงเป็นฉันเนี้ยแหละที่อยากรู้ 

       

         'เพราะเจ้ามีจิตที่เข้มแข็ง ถึงได้เลือกเจ้ายังไงละ เพราะฉะนั้นขอรัองละ'

        

         "มะ..." 

     

   ฉันที่กำลังปฏิเสธ ก็ได้เห็นสายตาอ้อนวอนของพระเจ้า ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทะ..

         

         "เฮ้อ ก็ได้"

   สุดท้ายฉันก็ตอบตกลง ก็ฉันแพ้สายตาแบบนั้นนิ

         

          'เย้! งั้นข้าจะให้เจ้าเลือกว่าจะลงไปเกิดแบบไหน  หนึ่ง มีตระกูลมีพ่อแม่เป็นคนหมู่บ้านในโคโนฮะแต่พอเจ้าอายุห้าขวบ คนในตระกูลก็จะถูกฆ่าทั้งหมด หรือ สอง เป็นเด็กไม่มีตระกูลไม่ใช่คนของโคโนฮะ แต่เดี๋ยวเจ้าก็ได้เข้าไปในโคโนฮะ'

    

    อืม~

      

          "สอง ฉันเลือกข้อสอง แต่ขอให้ฉันยังมีความทรงจำเดิมอยู่" 

      

          'ข้าไม่ลบความทรงจำเจ้าหรอกเพราะข้าก็ต้องบอกต้องสอนเจ้าใช้พลังนะ'

       

          "อืม" 

    

    ที่ฉันเลือกข้อสอง เพราะฉันไม่อยากเห็นคนในตระกูลถูกฆ่านะ มันคงเจ็บปวดน่าดู

    

          "อ๊ะ จริงสิ ข้อสองเนี่ยก็เหมือนเด็กเรร่อนที่เดินทางไปมาสินะ" 

       

          'อ่า ใช่แล้วล่ะ'

       

         "ถ้าฉันลงไปแล้วอายุสิบขวบเลยได้ไม" 

      

         'ได้สิ' 

    

     ฉันไม่อยากเป็นเด็กเบ๋บี้นะสิถึงได้ขอแบบนี้นะ

     

          'งั้นเจ้าลงไปเกิดเลยก็แล้วกัน ส่วนเรื่องภาษาเจ้าพูดได้แล้วอยู่นิ ก็เจ้าได้เกรดสี่ภาษาญี่ปุ่นทุกครั้งเลยนิ'

  

     โอ้โห นี้ค้นประวัติเรื่องเรียนด้วยเหรอ

     ไม่นานก็มีประตูโผล่ออกมาอยู่ตรงหน้าฉัน

      

           'เดินเข้าไปเลยมันจะพาเจ้าไปที่โลกนารูโตะ ส่วนพลังเดี๋ยวข้าส่งไปให้'

      

           "เออ ไปละ" 

 

      แว็บ!

       

           'ขอให้โชคดีนะ'

TBC.