ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : พบเจอ (รีไรท์)
"อืม"
เมื่อวานนี้ฉันหลงทาง เพราะมัวแต่คิดเรื่องของตัวเองกว่าจะหาทางกลับได้ก็ 4 ทุ่ม แล้วรู้สึกว่าเจ้านารูโตะกับตาแก่ลามกไม่มีท่าทีจะออกไปตามหาฉันสักนิด ใช่สิ!! ฉันมันไม่สำคัญ
แต่ก็นะวันนี้ต้องมานั่งดูเจ้านารูโตะฝึกขั้นที่ 1 อีก แถมยังมาเซ้าซี้ให้บอกเคล็ดลับอีก ขอใช้คำพูดชิกามารุอีกที 'น่ารำคาญ' พอกลางคืนฉันจะนอน ก็ไม่ได้นอนเพราะมันยังไม่เลิกเซ้าซี้ฉันอีก เลยจัดให้ไปหนึ่งมัดแล้วฉันก็นอนต่อ
Zzzz
Zzzz
Zzzz
Zzzz
รุ่งเช้า
"!@#$%^^&&***("
"@$^%^$^&&(*&())(*(_)*((&&%$#!"
ใครแม่งมาเสียงดังตอนเช้าฟ่ะ ฉันรีบเอาหมอนมาอุดหู เพื่อที่จะได้ไม่ต้องได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย
"@$^%^$^&&(*&())(*(_)*((&&%$#!"
แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยสักนิด และความอดทนของฉันได้หมดลงแล้ว
"เงียบๆได้มั้ยคนจะหลับจะนอน!!"
เงียบ~
"เสียงดังอะไรแต่เช้า ห๊ะ!!"
ฉันถามทั้งสองคนที่ตอนนี้จ้องฉันอยู่
"เออ...ฉันทำลูกโป่งน้ำแตกแล้วนะ"
"อ๋อ ยินดีด้วยนะนารูโตะ นี่ตาแก่ลามกจะเริ่มฝึกขั้นที่ 2 ได้ยัง?"
"ดะ...ได้"
หลังจากนั้นพวกเราทั้งสามก็ทำธุระส่วนตัวแล้วก็ไปที่ลานฝึกที่เดิม แล้วก็เริ่มฝึกขั้นที่2
"เอาละ ต่อไปจะเริ่มฝึกขั้นที่2"
"ในที่สุดก็จะได้เริ่มฝึกแบบจริงๆจังๆซะที"
"เอ้า!!"
ตาแก่ลามกโยนลูกบอลให้ฉันกับนารูโตะคนล่ะลูก
"ห-า! ไอ้นี้อีกแล้วเหรอ!"
"คราวนี้ทำไอ้นี่ให้แตก!"
ตาแก่ลามกสาธิตให้พวกเราดู โดยใช้จักระทำให้ลูกบอลแตก
ปัง!!
"ว้าว!!"
"ไอ้เนี่ยแข็งกว่าบอลน้ำเป็น 100 เท่าเชียวนา"
หลังจากนั้นตาแก่ลามกก็อธิบายให้ฟังในการฝึกขั้นที่ 2 ซึ้งขั้นนี้ต้องใช้พลัง ฟังแล้วดูอยากเหมือนกัน ต้องลองก่อนนี่เนอะถึงจะรู้ว่าอยากหรือเปล่า งั้นเอาเลยก็แล้วกัน พลัง พลัง พลัง
.....ไม่แตกง่ะ....
"ยากกว่าขั้นที่ 1 อีก"
สงสัยต้องฝึกกันอีกยาว ฉันและนารูโตะต่างฝึกหนักเพื่อให้ผ่านขั้นที่ 2 แต่ทำกี่ทีๆก็ทำให้มันแตกไม่ได้ ฉันทำหลายๆครั้งจนเริ่มจับเคล็ดได้
ปัง!!
ในที่สุด ในที่สุดฉันก็ทำมันแตกจนได้!! ไชโย้!!!
"นารูโตะฉันทำได้แล้วนะ!!"
"เอ๋? เธอทำมันแตกได้ยังไง"
"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูเหมือนว่ายิ่งทำหลายครั้ง ยิ่งเข้าใจว่ามันควรทำยังไง ฉันแนะนำว่านายควรใช้พลังกับการหมุนเข้าด้วยกัน"
"งั้นเหรอ ขอบใจมากนะ"
แล้วนารูโตะก็หันไปฝึกต่อ ส่วนฉันก็จะไปเดินเล่น
"งั้นฉันไปเดินเล่นก่อนนะ"
"อย่าเดินหลงทางอีกละ นางหนู"
อย่าบอกนะว่าเรื่องที่ฉันหลงทางเมื่อวานรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ออกไปตาม...แหม รู้สึกดีใจจริงๆ
หลังจากนั้นฉันก็ออกมา แล้วเดินมาจนเจอที่โล่งๆ ฉันกะว่าจะพักให้หายเหนื่อย แต่ทำไมรู้สึกเหมือนฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ฉันรีบมองรอบๆ แล้วก็เจอเสื้อคลุมที่อยู่หลังต้นไม้ฉันเลยคิดว่าอาจจะมีคนอยู่ เลยใช้เนตรวงแหวน ฉันเห็นเสื้อคลุมกับใครคนนึงนั่งพิงอยู่หลังต้นไม้ แล้วเสื้อคลุมที่ฉันเห็นเป็นเสื้อคลุมของแสงอุษา ฉันเลยรีบลุกไปดูให้แน่ใจว่าเป็นใคร
.
.
.
.
.
อะ...เอ่อ...นะ...นี่มัน...อิทาจิ!! โชคยังดีที่หมอนี่หลับอยู่
พรึบ!!
"เฮ้ย!!"
โชคร้ายมาเยือนเร็วชะมัด หมอนี่ดันตื่นขึ้นมาซะได้!!
"เธอ...ในตอนนั้น...เธอต้องการอะไร"
สีหน้าเขาดูตกใจที่เห็นฉัน แต่ไม่นานก็กลับมทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
"เปล่าหรอก ฉันแค่รู้สึกนอกจากฉันแล้ว ยังมีคนอยู่ด้วย เลยมาดูให้แน่ใจว่าเป็นใครนะ"
"อืม"
"นี่ ฉันมีเรื่องจะถาม ถามได้เปล่า"
"อืม"
"นายเป็นเมะหรือเคะ?"
"ห๊ะ! นี้เธอถามอะไรของเธอ"
ใช่ นี้ฉันถามอะไรออกไปว่ะเนี่ย!!
".....ฉันเป็นชายแท้....ไปละ"
เค้าตอบคำถามฉันเสร็จ แล้วลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมเดินออกไป
"ดะ...เดี๋ยวก่อน"
"อะไรอีกละ"
"เปล่าว ไม่มีอะไร"
ฉันรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที แล้วก็รีบกลับเข้าโรงแรม ตามจริงแล้วฉันจะถามอิทาจิว่า'ให้ฉันช่วยนายมั้ย' แต่ที่ไม่ถามเพราะว่ากลัวเค้าสงสัยว่าฉันรู้เรื่อของเขาได้ยังไง แต่ว่าอย่างน้อยวันนี้ฉันก็ไม่ได้หลงทางนะ
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น