ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic naruto ทะลุมิติป่วนโลกนินจา [ จบ ]

    ลำดับตอนที่ #24 : จบการสอบจูนิน (รีไรท์)

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 60


                   ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ โฮคาเงะรุ่นที่ 3

    "นางเด็กบ้า!!"
















              "คิดจะปลอมตัวไปถึงเมื่อไร โอโรจิมารุ"

              "!!!"

              "หึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

       โอโรจิมารุหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

             "ปู่ออกห่างจากเจ้านั้น เร็ว!!"

        ฉันตะโกนบอกปู่เพราะเห็นท่าไม่ค่อยดี

        หมับ!!

       ไม่ทันแล้ว ปู่โดนเจ้าโอโรจิมารุจับตัวไว้

            "ลงมือ"

       โอโรจิมารุส่งสัญญาให้ลูกน้องทั้งสี่

            "คาถานินจากำแพงควันสี่ทิศ"*4

       ฉันรีบกระโดดขึ้นไปบนหลังคา ต้องรีบเอาปู่ออกมา ขอร้องละขอให้ให้เข้าไปในนั้นทันด้วยเถอะ 
     กำแพงมันค่อยๆปิดลงแล้ว ฉันใช้ความเร็วทั้งหมดเพื่อที่จะเข้าไปในกำแพงนั้นให้ได้

       ปึก!!

            "ไม่นะ!!"

       กำแพงปิดตัวลง ทำให้ร่างของฉันชนกำแพงนั้นเข้าอย่างจัง ร่างของฉันค่อยๆหล่นลงมา ฉันหลับตาปี๋ด้วยความกลัว  นี้มันแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก เข้าไปในนั้นก็ไม่ทันแถมยังชนมันอีกแล้วนี้เรากำลังตกลงมาจากหลังคาแบบไม่ทันตั้งตัวอีกด้วย ทำมั้ยมันซวยอย่างงี้!! 

       พรึบ!!

      ทั้งๆที่ตกลงมาถึงพื้นแล้วแท้ๆ แต่ทำไมไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น พอฉันเริ่มเห็นทุกอย่างชัดขึ้น ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ฉันอยากรู้ว่าฉันกำลังฝันไปใช่ไหม เพราะคนที่ช่วยฉันก็คือ...

            "กาอาระ!! นาย!!"

      คนที่ช่วยฉันไว้คือ กาอาระ.....

            "กาอาระรีบทำตามแผนเร็วเข้า"

     เทามาริวิ่งมาบอกกาอาระด้วยความร้อนรน แผน? อ่า...จริงสิ แผนที่กาอาระจะทำลายโคโนฮะ 

     หลังจากนั้นกาอาระก็ว่างตัวฉันลงแล้วก็ตามพวกคันคุโร่ไป

           "ข้าว!! ฉันจะตามเจ้าหัวแดงนั้นไปเอง เธอบอกให้ฉันช่วยเจ้านั้นไม่ใช่เหรอ"


           "อื้ม!! ฝากด้วยนะนารูโตะ"

     โอเคเรื่องกาอาระให้นารูโตะจัดการ ส่วนเราต้องหาวิธีเข้าไปในกำแพงนั้นเพื่อจัดการไอ้หัวงู

     กริ๊ง!

     สร้อยคอของฉันหล่นลงพื้นหลังจากที่ฉันขยับตัว จริงสิเราใช้ไอ้นี้ก็ได้นิ สร้อยพระจันทร์ที่พระเจ้าให้ไว้ เห็นบอกว่าเปิดมิติไปไหนก็ได้นิ ดีละ!!

          "เดี๋ยวยัยหนู เอาคุไนออกให้ฉันก่อน"

     ครูไกตะโกนบอกฉันทั้งๆที่ยังติดแหง็กอยู่ที่เดิม 

          "คาถาวิชานินจาลมใบมีด"

    ฉันใช้คาถาลมพัดไปทางครูไก ทำให้คุไนทั้งหมดหล่นลงมา
     
    หลังจากฉันช่วยครูไกเสร็จ ก็ตรงดิ่งไปที่กำแพงทันที 

          "เปิดประตูมิติ!!"

     แว็บ!!

          "ปู่หนูมาช่วยแล้ว!!"

          "ข้าว!!"

          "หื้อ เธอเข้ามาในกำแพงนี้ได้ไงสาวน้อย"

     อะไรว่ะ ตั้งแต่ฉันอยู่ที่นี่ มีแต่คนเรียกว่า นางหนู ยัยหนู สาวน้อย ทำมั้ยต้องเรียกยังงี้กับฉันด้วยว่ะ!

          "หึ จะเข้ามายังก็เรื่องของฉัน!!"

    ฉันตอบกลับไปอย่างกวนประสาท

          "นางเด็กบ้า!!"

    ปู่ตะโกนใส่ฉัน จนฉันต้องรีบเอามือมาอุดหู

          "โอ๊ย!! ปู่เป็นอะไรเนี่ย ตะโกนใส่หูหนูทำมั้ย อุตสาห์มาช่วยนะ!!"

          "นี้มันเป็นการต่อสู้ที่อันตรายรู้มั้ย มันอาจจะทำให้เธอถึงตายได้เลยรู้มั้ย!!"

          "ก็เพราะเเบนั้นแหละ หนูถึงมาช่วยยังไงละ!!"
     
          "ไม่ต้องมาอวดดีเลย!! คิดว่าตัวเองชนะมันได้งั้นเหรอ"
     
          "ใช่!! หนูชนะแน่นอน"

          "หน็อย...สมองหายไปไหนหมด ห๊ะ!! โตแล้วหัดคิดมั้งสิ อย่ามาทำตัวเป็นภาระ!!"

          " ปู่ก็แก่จนหนังเหี่ยวขนาดนี้แล้ว!! จะสู้เค้าไว้เรอะ!!"

          "หยุดเถียงกันได้แล้ว!! ไม่ต้องห่วงพวกแกได้ตายกันทั้งคู่แน่ คาถาสัมภเวสีคืนชีพ!!"

     โอโรจิมารุตะโกนห้าทัพระหว่างฉันกับปู่ 

         "คนแรก"

    ครืน!!

        "คนที่สอง"

    ครืน!!

      ใช้คาถาเป็นโล่สินะ ถีงจะเชิญคนที่สามไม่ได้ แต่เชิญ 2 มาได้ถือว่างานหนักอยู่นะ แถมฉันยังไม่ได้หาข้อมูลมาด้วยสิ แบบนี้ฉันจะสู้ยังไงเนี่ย!! 




    TBC.

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×