ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เจ็บปวด (รีไรท์)
มันช่างเจ็บปวดจริงๆ
ดูๆแล้วกาอาระเนี่ยก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด แต่ไอ้รูปเนี่ยต้องเก็บให้ดีไม่งั้น โดนล้อยันลูกบวชแน่
ฟิ้ว~
เฮ้ย!! เชี่ยละ รูปปลิวไปแล้ว!!! ถ้าใครเห็นละก็ต้องแย่แน่ๆ
แปะ
"หื้อ?"
"ครูคาคาชิ!! อย่าดูนะ!!"
มะ....ไม่ทันแล้ว
"•∆•!!"
">///<"
"เออ...ครูค่ะหนูขอรูปคืนได้มั้ยค่ะ"
"ไม่เคยรู้เลยแฮะ ว่าเธอกับกาอาระจะเป็น..."
"ไม่ใช่นะครู!!! เพราะงั้นหนูขอรูปนั่นคืนเถอะค่ะ!"
"เอาไปสิแล้วก็...เก็บให้ดีๆไม่งั้นเธอโดนล้อไปจนตายแน่ๆ"
"ค่ะ"
รู้แล้วน่า~ ถ้าไม่ใช่เพราะลมหรอกนะ ยังไงก็ต้องเก็บใส่กระเป๋าไว้ก่อน
แกร็ก
หื้ม? อะไรนะ??
ฉันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อดูว่าอะไรมาอยู่ไหนกระเป๋าของฉัน
แกร็กๆ
อ๊ะ นี่มัน...กระบังหน้าผากแคว้นซึนะ ที่กาอาระให้ไว้นิ
'ฉันให้เธอ'
'นี่มันกระบังหน้าผากของแคว้นนายนิ'
'ใช่...ฉันให้เธอ'
'อ่า...อื้ม ขอบคุณนะ ฉันจะรักษามันไว้อย่างดีเลย ฉันสัญญา'
ในเมื่อฉันฉันสัญญาไว้แล้ว ฉันก็จะทำตามสัญญา เอาเป็นว่ากลับบ้านเอานี้ไปเก็บก่อนละกัน
ถ้าจะให้ฉันใส่ ฉันจะใส่ตอนไปช่วยนายละกัน
เดี๋ยวนะ....กาอาระต้องไปโรงพยาบาลต่อนิ แล้วไปทำไมว่ะ??.......ลี!! กาอาระต้องไปหาลีแน่ๆ ถึงกาอาระจะอ่อนโยนขึ้นแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเนื้อเรื่องจะเปลี่ยน โอ๊ยยย!!! ทำไมถึงได้ขี้ลืมยังงี้!!!!!
ฉันรีบวิ่งไปโรงไปโรงพยาบาลที่ลีพักอยู่ทันที
ตอนนี้ฉันถึง โรงพยาบาลแล้ว ต้องรีบไปที่ห้องของลี
ครืด!!
"ข้าว!!"×2
"!!!"
"มาทันสินะ"
คาถาเงาเลียนแบบของชิกามารุยึดกาอาระไว้ได้สินะ
"กาอาระ..."
"ชิกามารุ คลายคาถาก่อน"
"อะ...อื้ม คลาย!"
"หึ ดีแล้วล่ะที่ฉันไม่ไว้ใจเธอ"
กาอาระพูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย แต่ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เค้าพูด
"หมายความว่าไง?"
"ก็อย่างที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ไว้ใจเธอ"
พรึบ!!
กาอาระใช้ทรายเข้ามาหุ้มที่แขนฉัน นี้เค้ากำลังใช้โลงศพทรายกับฉันเหรอ
"เห้ย!! ปล่อยข้าวเดี๋ยวนี้นะ!!"
ชิกามารุกับนารูโตะพยายามช่วยฉันจากกาอาระแต่ก็ไม่เป็นผล
"นารูโตะ! ชิกามารุ! ไม่ต้องช่วยฉันหรอก ฉันจัดการเองได้"
ทั้งสองคนยอมทำตามที่ฉันบอก ส่วนกาอาระฉันเห็นเค้าตกใจแล้วก็กลับไปทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
"เอาสิกาอาระ นายจะหักแขนฉันก็ได้นะ แต่ฉันไม่ยอมให้นายมาทำร้ายเพื่อนของฉันหรอกนะ"
พอฉันพูดแบบนั้นออกไป สีหน้าของกาอาระก็เปลี่ยนไป กลายเป็นสีหน้าโกรธแค้น สายตาของเค้ามันบ่งบอกได้ว่า กำลังเกลียดฉัน
"เธอมันก็เหมือนคนอื่น โลงศพทราย!!"
"อึก!"
"ข้าว!!"
แขนของฉันโดนทรายของกาอาระบีบจนกระดูกแหลกไม่เหลือชิ้นดี หลังจากนั้นเค้าก็หนีไป เค้าไม่คิดที่จะหันมามองฉันเลย
"ข้าว!!! เธอเป็นอะไรรึเปล่า!!!"
นารูโตะและชิกามารุรีบเข้ามาดูอการของฉันทันที แต่ทำไมนะ ฉันไม่เจ็บแขนเลยสักนิด แต่กลับเจ็บที่ใจ น้ำตาของฉันเริ่มไหลอาบแก้ม มันช่างเจ็บปวดจริงๆ
"ฉันไม่เป็นไร นายรีบไปรายงานครูคาคาชิเถอะ ฉันไปก่อนนะ"
"อื้ม"
ฉันกลับบ้านมาทั้งๆที่แขนยังเหมือนเดิม แต่พอมาถึงบ้านมันก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ พระเจ้าเลือกฉันเพราะเข้มแข็ง แต่ฉันไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่พระเจ้าบอกเลยสักนิด ฉันมันก็แค่คนอ่อนแอคนนึงก็เท่านั้น'พระเจ้าเลือกผิดคนแล้วละ'
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น