คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : กลับไปช่วย (รีไรท์)
"นั่น เธอจะไปไหน"
"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"
ฉันบอกลากาอาระ แล้ววิ่งออกจากหอคอยตรงไปที่นารูโตะทันที ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย และตอนนี้พวกอิโนะก็กำลังปกป้องซากุระอยู่ ชื่อทีมของหน่วย 10 คือ 'อิโนะ ชิกาโจ' ฉันคิดว่าจะนั่งดูไปเรื่อยๆก่อน ขับขันเมื่อไรค่อยยื่นมือเข้าไปช่วยอีกที ไม่นานเนจิกับเท็นเท็นก็มาถึงที่นี่ แล้วดูเหมือนเจ้าเนจินั้นโกรธอยู่ด้วยสิ...แต่ว่ากลับไม่สู้....ฉันละสายตาจากเนจิหันไปมองทางซากุระ ฉันเห็นซาซึเกะฟื้นขึ้นมา แย่เเน่ๆ เอาว่ะถึงเวลาที่ฉันต้องช่วยแล้ว
'เนตรวงแหวน!!'
"ขอโทษนะซาซึเกะ ฉันจำเป็นต้องทำ"
"....?"
"ไง ขอโทษที่มาช่วยช้าไปหน่อยนะ"
"ข้าว!!!"
"เดี๋ยว...ข้าวเธอมีเนตรวงแหวนได้ยังไง"
ซากุระถามฉันด้วยความสงสัย แต่ว่าหลอนจะมาถามอะไรตอนนี้ย่ะ!!
"ช่างเหอะ ไม่ว่ายังไงต้องช่วยพวกเธอจากเจ้าพวกนี้ก่อนต่อให้ความลับของฉันแตกก็ตาม"
ฉันหันไปประจันหน้ากับพวกนินจาโอโตะ แล้วเปลี่ยนเป็นเนตรสีขาว
"เนตรสีขาว!!"
"!!!!"×2
"ขอสกัดจุดพวกนายเลยก็แล้วกัน
อิโนะ!! กลับเข้าร่างเดิมเร็วเข้า"
"อื้อ!!"
ฟึบ พรึบ ฟึบ!!
ฉันเข้าไปสกัดจุดพวกมันทั้งสามคนได้สำเร็จ
ฉันสกัดจุดตรงที่ไห้ปลาร้าเพื่อไม่ให้จักระไหลผ่านและไม่ให้ใช้จักระได้
"กลับไปซะ!! ถ้าไม่อยากตาย!!"
"ชิ พวกเราถอยก่อน"
พอพวกมันถอยกลับไป ฉันรีบคลายเนตรสีขาวออกทันที เพราะฉันลืมไปว่าเนจิก็อยู่นี้เหมือนกัน ฉันหันไปมองพวกซากุระ เห็นว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บ
ฟึบ!
ฉันจะเดินไปรักษาให้พวกซากุระแต่ดันมีคนมาดักหน้าไว้ คนๆนั้นก็คือ ฮิวงะ เนจิ
"เธอนะ มีเนตรสีขาวได้ยังไง?"
"เป็นของขวัญจากพระเจ้านะ"
อันเนี่ยไม่ได้โกหกนายเลยนะ หลังจากนั้นฉันก็เข้าไปรักษานารูโตะ,ซากกุระ,ลี แล้วก็บรรเทาความเจ็บปวดอักขระของซาซึเกะ มันก็ทำได้แค่บรรเทาเท่านั้นแหละ
"งั้นฉันไปละ"
ฉันรีบวิ่งกลับไปที่หอคอยทันที ที่เหลือก็แค่รอสอบ
.
.
.
.
.
.
.
. หอคอย
ฉันกำลังเดินเข้าไปในหอคอยก็ต้องชะงัก เมื่อเจอคนๆนึงยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่หน้าหอคอย ฉันยืนจ้องเค้าสักพัก
"ไปช่วยเพื่อนเป็นไงบ้าง?"
จู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมา เล่นเอาฉันตกใจ
"กะ...ก็ดี แล้วนายมายืนทำอะไรตรงนี้เหรอ...กาอาระ"
"เปล่า แค่มายืนสูดอากาศ ไปล่ะ"
อะไรของเค้าว่ะ?
[ Gaara Say ]
ผมเห็นเธอกำลังออกไปจากหอคอย ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเขาไปถามเธอ
"นั่น เธอจะไปไหน"
เธอหันมามองผมด้วยความตกใจ
"กาอาระ มีอะไรเหรอ"
ผมต้องการคำตอบจากเธอ ไมใช่คำถาม ผมเลยถามเธออีกครั้ง
"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"
"อ๋อ...ฉันจะไปช่วยเพื่อนของฉันนะ ไปละ"
เธอพูดกับผมแค่นั้น แล้วก็วิ่งหนีไป ช่วยเพื่อนงั้นเหรอ?
"เฮ้ กาอาระ นายสนใจยัยนั้นเหรอ?"
คันคุโร่เข้ามายืนข้างๆผม พร้อมถามคำถามด้วยความสงสัย
"ทำไม?"
ผมถามกลับ
"ก็ถ้าสนใจจริงๆ ให้รีบเปลี่ยนใจทันที ยัยนั้นนะมีพลังช้างอยู่ในตัว ตอนฉันโดนยัยช้างนั้นบีมข้อมือ กระดูกเกือบหักเลยนะนั้น"
"อืม"
ผมเดินกลับเข้าไปพักในห้องเหมือนเดิม
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
นี่ก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ผมยังไม่เห็นเธอมาสักที ผมตัดสินใจออกไปรอข้างนอก ผ่านไปสิบนาที ผมเห็นเธอกำลังเดินเข้าหอคอย แต่ก็ชะงักลง เป็นเพราะเห็นผมรึเปล่านะ ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มเงียบ มีเพียงเสียงของลมกับเสียงใบไม้เท่านั้น
"ไปช่วยเพื่อนเป็นไงบ้าง?"
ผมถามออกไปเพื่อทำลายความเงียบ เธอ
"กะ...ก็ดี แล้วนายมายืนทำอะไรตรงนี้เหรอ...กาอาระ"
เธอถามผมกลับ
"เปล่า แค่มายืนสูดอากาศ ไปล่ะ"
ผมตอบคำถามเธอเสร็จ ก็เดินเข้าไปในหอคอยทันที ผมหันไปมองเธอ ผมเห็นเธอทำหน้างงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธองงอะไร
TBC.
ความคิดเห็น